Kunst mag groots en meeslepend zijn. Groot en veelwegend zul je bedoelen, hoor ik sommige kunstenaars zeggen. Prima, zeg ik dan, als het publiek het wel reusachtig vindt. Vandaag bekijken we omvangrijke kunst.
Kunstenaar Eric de Valk heeft het grootste kunstwerk ter wereld in de aanbieding. Het moet nog wel worden gemaakt. Ondertussen moeten we het doen met standbeelden van 100 meter hoog en meer. Die overtreffen het in 2010 onthulde grootste kunstwerk van Nederland: De Stip. Een door de Beweging Toyisten beschilderde gasbol in Emmen.
Nee, wacht. Het grootste kunstwerk van Nederland is het Feestaardvarken van Florentijn Hofman, die de hele wereld kent van zijn reusachtige badeend. Het Feestaardvarken werd in 2013 aan het publiek prijs gegeven.
Of nee, het grootste Nederlandse kunstwerk heet de Hoorn des Overvloeds, ontworpen door Arno Coenen en zijn team. Te zien in de Markthal te Rotterdam, kort geleden geopend door mevrouw Máxima. Stelt deze digitale projectie op 11.000 vierkante meter alle “grootste” kunstwerken van Nederland in de schaduw?
Nee, ik hou het er op dat de Aardzee (ontworpen door Piet Slegers), een vijf hectare groot stukje land-art, vooralsnog het grootste kunstwerk van Nederland is. De Nachtwacht lijkt er een postzegel bij.
Groot, groter, grootst. Natuurlijk hoeft een kunstwerk niet kolossaal te zijn om te imponeren. Soms helpt dat wel.
De enorme doeken van Anselm Kiefer vallen niet onder de grootste schilderijen ter wereld, wel maken ze indruk door het robuuste schilderwerk. Dat valt met geen foto goed te laten zien, maar hier een indruk van Kiefers formaat. Op de achtergrond het schilderij “Hoffmann von Fallersleben auf Helgoland”.
Gigantische doeken zijn lastig te bewerken, laat staan te verplaatsen van ateliers naar musea. Groot schilderwerk gaat beter op oppervlakten die er al zijn: gevels. Street art kent dan ook veel reusachtige werken. Hier een bescheiden portret gemaakt door Jef Aérosol op toch al van kunst vergeven Place Stravinsky in Parijs.
De kunstenaar die op het doek de ruimte niet kan vinden voor de omvang van zijn of haar werk, zoekt het in ruimtelijk werk zelf. Beelden, sculpturen, installaties zijn al gauw wat groter dan het gemiddelde schilderij.
Gevels lenen zich ook voor ruimtelijk werk. Deze reuze metronoom van Kristin Jones en Andrew Ginzel hangt op het Union Square in New York.
Meer dan levensgroot en dan ook nog eens levensecht zijn de beelden van Ron Mueck en Jamie Salmon. In die categorie past ook “Alice” van Cristina Lucas.
Claes Oldenburg en Coosje van Bruggen zijn meesters in het uitvergroten van vrij alledaagse dingen. Zoals deze “Dropped Bowl With Scattered Slices And Peels”.
Het kan ook monumentaal abstract, zoals veel werken van Anish Kapoor of deze Clock Knot van Mark di Suvero. Hier bekend van K-piece, te zien voor het Kröller-Müller Museum.
Marta Minujin bouwde met boeken een ‘toren van babel’.
.jpg "cc commons.wikimedia.org Torre de Babel")
Allemaal kunst die aardig wat plaats in de museale en stedelijke ruimte inneemt. De kunstenaar die dat nog veel te benauwd vindt, gaat zich te buiten aan land-art. Werken in en met de natuur. Dat kan overigens ook goed in stedelijk of industrieel gebied. In 2012 creëerde Jorge Rodriguez-Gerada in Amsterdam een land-art werkje voor het goede doel. In het Ierse Belfast maakte hij eveneens van aarde, zand, gras, houten staken en stenen deze WISH.
We zijn gigantisch veel reusachtige werken in dit overzicht vergeten. De ruimte is gewoon te klein. Om alles weer wat in proporties terug te brengen: In Denemarken is “Socle du monde” van Piero Manzoni te zien.
Een bescheiden sokkeltje dat een immens kunstwerk draagt.
Reacties (10)
En er is natuurlijk, niet mijn kopje thee, de nieuwe kleren van de keizer, zeg maar, de kunst van de conceptuele kunstenaars. Richard Longo’s A Line Made by Walking, in het Kroller-Muller park.
Deze dus:
https://www.google.nl/search?q=a+line+made+by+walking+richard+long&biw=1366&bih=673&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ei=KQaEVLOWHor8UKc9&ved=0CAYQ_AUoAQ
Kan ik nog met terugwerkende kracht (muziek!) melding maken van het immer interessante http://www.tirade.nu/?p=16290 waarin blogster Anne-Marieke Samon verhaalt over Bach en kunst.
@3: Dat is een leuk verhaal @Rigo: Door consensus over wat mooi is, wordt iets anders gecensureerd. Mooie insteek.
Verder mooi log @0, echt wel.
Maar over @3 moest ik toch even nadenken en glimlachen ;)
Een miljoen jaar geleden exposeerde in Arti in Amsterdam een kunstenares die je, al voor je in de expositieruimte kwam, eerst confronteerde met een kolossale en een heel kleine stoel. Liep je de expositie binnen, dan las je eerst “When the mind expands, it never returns to its original size.”
Het trof me.
De strandbeesten van Theo Jansen. Dat zou op schoenendoosformaat toch niet zo goed werken als levensgroot.
Veel bouwwerken zouden ook tot kunst van grotere afmetingen gerekend kunnen worden.
Men zou kunnen beginnen met wat bouwwerken van Gaudí.
En omdat het zondag is, wat extra aandacht voor de “Sagrada Familia”, dat begint bij 56.30 sec.van onderstaande link.
https://www.youtube.com/watch?v=UwC6RsEtX7U
Een ander zal de voorkeur geven aan (of eveneens waarderen) watertorens:
https://www.google.com/search?q=mooiste+watertorens&sa=X&biw=1366&bih=607&tbm=isch&tbo=u&source=univ&ei=-YaEVJjLNoXMPf_WgIgF&ved=0CB4QsAQ
N.B.
Misschien wel wat te afgedwaald van, de weer goede bijdrage, van Kunst op Zondag.
Van dat kunstwerk ‘socle du monde’ viel bij mij het kwartje vanavond pas. Terwijl de titel het toch voldoende weggeeft…
Er zijn ook ooit tijdelijke kunstwerken in de bollenvelden gemaakt, te zien dus als je in de buurt van Schiphol in de lucht hing. Volgens mij een portret van Van Gogh. Maar ik kan geen plaatje vinden.
@5: Mooie quote. Ik heb even gezocht: onduidelijk van wie de quote is. Van de essayist, dichter Ralph Waldo Emerson die “The mind, once stretched by a new idea, never returns to its original dimensions” geschreven zou hebben of van de arts/dichter Oliver Wendell Holmes die zo wordt geciteerd: “One’s mind, once stretched by a new idea, never regains its original dimensions“.
Als de kunstenares van die stoelen het echt zo heeft genoteerd, dan heeft ze de quote beduidend ingekort. Hetgeen ook de hiphop/rap groep Deep Puddle Dynamics deed in hun (hier op youtube). In dat nummer zeggen ze:
“In the immortal words of Oliver Wendell Holmes
A mind that is stretched to a new idea
Never returns to its original dimension“.
Awel, een kunstenaar die groot denkt kan niet meer klein denken?
@8: En ik schreef er nog wel onder: Een bescheiden sokkeltje dat een immens kunstwerk draagt.
Nu is het een onduidelijke foto, je ziet niet goed dat de tekst ondersteboven staat.
Bollenvelden zijn vanuit de lucht vooral abstracte kunstwerken. Ik kon ook niet vinden wat je bedoelde. Wel een tulpenbollenwerkje in de Flevopolder (2011) waar kunstenaar Willem Hoogeveen rennende mensen tevoorschijn haalde. En een Pippi op de Keukenhof.