Vandaag lichten we Marc Quinn uit het archief van Kunst op Zondag. De man van vooral grote beelden. Een beeldhouwer? Dat label heeft zijn beste tijd wel gehad. Natuurlijk zijn er nog kunstenaars die met hamer en beitel te werk gaan, maar tegenwoordig zie je vaker beelden gevormd uit allerlei andere materialen.
Marc Quinn is beeldhouwer, beeldgieter, beeldvormer die met marmer, brons, klei, kunststoffen, vlees en bloed werkt.
In 1991 maakte hij voor het eerst zijn zelfportret gemaakt van zijn eigen bevroren bloed. “Self” is een doorlopend project. Quinn maakt om de vijf jaar een “Self”, hier de laatst gemaakte uit 2011.
In Nederland werd hij in 1993 bekend door de installatie 12,5% Proof. Op de achtste internationale beeldententoonstelling in Park Sonsbeek plaatste Quinn een telefooncel vlak voor een kerk. Daarin stond een replica van Quinn een rode vloeistof te urineren. De installatie werd regelmatig belaagd door boze Arnhemmers. Het ding staat nu in de tuin van Museum Arnhem.
Verder is hij wereldwijd bekend geraakt door het marmeren beeld van zijn collega kunstenaar Alison Lapper, dat een tijdje op Trafalgar Square (2005 – 2007,Londen) was te zien en waarvan later replica’s verschenen bij de opening van de Paralympics (2012) en de Biënnale in Venetië (2013).
Quinn had wel meer met fysiek incomplete figuren. De man hier op de voorgrond, de Briste stuntman Stuart Penn, sierde in 2009 het affiche voor een tentoonstelling in de Amsterdamse Beurs van Berlage. De NS vreesde dat de afbeelding van dit marmeren naakt te aanstootgevend was in de openbare ruimte en weigerde het affiche op te hangen.
In 2006 verklaarde Quinn het topmodel Kate Moss tot zijn muze.
Verder zet hij de bloemetjes regelmatig buiten. U snapt, bloemetje is een understatement.
Marc Quinns fascinatie voor werken met biologisch materiaal vond een hoogtepunt in 2001. Het DNA van bioloog John Sulston werd in stukjes gehakt en zo behandeld dat het in bacteriën gerepliceerd kon worden. Alles keurig achter glas natuurlijk.
Marc Quinn kwam bij Sargasso aan de orde in 2006, 2009, 2013 en in januari van dit jaar.
In 2006 wijdde het Groninger Museum een solotentoonstelling aan Marc Quinn. Wat mij betreft mag dat herhaald worden, zodat we ons kunnen vergapen aan zijn nieuwe werken.
Reacties (3)
http://www.clipartbest.com/cliparts/MiL/Lad/MiLLad6eT.png
Toevallig vanmiddag in Zwolle ook werk van Quinn gezien: Carbon cycle in Museum de Fundatie: In Search of Meaning. Mooie tentoonstelling met veel gevarieerd werk.
Je zou toch denken dat de kunstenaar wel ‘ns klaar zou zijn met het afbeelden van het menselijk lichaam. En dat er nu wel genoeg portretten zouden zijn. En dat het publiek zou denken: o nee, niet weer en portret, niet weer een variatie op het lichaam. Maar het blijft boeien. Die tentoonstelling in Zwolle @2, wil ik ook nog graag heen.