Waarom zijn er geen ‘highbrow games’?
Deze vraag vond ik in een Slashdotted artikel op Gamasutra.
In ieder medium wordt de elite op de wenken bediend. Bij theater, opera, dans, literatuur en film is dit overduidelijk maar ook bij de ‘lagere’ kunstvormen als strips en televisie zijn er kunstwerkjes te vinden van hoog niveau. Waarom blijven we in de games-wereld dan steken bij het stapelen van blokjes en het executeren van ruimtewezens?
Een van de grootste verschillen is, volgens het artikel, het ontbreken van echte ‘auteurs’ in de gameswereld. Een van de weinige echt bekende spellenmakers is dan ook verantwoordelijk voor het spel dat volgens het artikel het dichtst in de buurt komt: Civilisation (IV).
Eventuele andere kandidaten zou ik graag in de comments terug willen zien.
Reacties (34)
Sid Meier! Inderdaad. Helemaal kapotgespeeld. Maar er zijn nog meer “intellectuele” games.
Denk aan de Sims, Black&White, The Settlers (1 t/m 284), Simcity, -life, -ant en -veterstrik.
Daarbij denk ik dat “intellectuelen” een mooie explosie ook wel kunnen waarderen.
De uiteindelijke oorzaak? De markt is gewoonweg niet groot genoeg.
Wat versta je wel en niet onder een intellectuele game? Als CIV er eentje is, dan zijn bijna alle strategy games ook valide.
@TT: Nee, te veel explosies. Dat is officieel “niet intellectueel” :-)
Misschien moet het concept intellectualiteit eens onder de loep.
Ik zou simgames per se niet echt als Hochkultur willen aanmerken, maar zijn inderdaad vaker wat realistischer en ingewikkelder dan spellen uit andere genres.
Ik bedacht me trouwens 5 minuten na het posten dat over het spel ‘Shadow of the Colossus’ voor de PS2 gezegd werd dat hier voor het eerst sprake was van een kunstwerk. Ik heb het zelf nog niet kunnen bekijken helaas.
@4: Wat dacht je van Myst?
Myst zou wel kunnen, maar het blijft toch een puzzelspel met veel ‘eye-candy’. Volgens mij zijn we daar niet naar op zoek.
Misschien moet de technologie voor spellen eerst uitontwikkeld zijn voordat spellenmakers zich moeten gaan onderscheiden met nieuwe ideeen ipv. de nieuwste fotorealistische graphics.
CIV sucks, blijft me voor Dan Quale uitmaken.
Myst is een voorvloeisel uit een boek. Dan zou de schrijver daarvan de kunstenaar zijn. weer geen gamer.
Kunst is mi overtreffende trap van ambachtmeesterschap. Blijft na vele genearaties nog apelleren ad mensen. Dus daarom al erg moeilijk voor software. Tetris/blockout past er wel in valt dan zeker onder kubisme? Zelf vind ik pushover erg goed maar als je het over intelectuele prikkeling hebt die andere games niet hebben.. of gaat het om de grafische kwaliteiten?
Beide denk ik… Ze hoeven niet per sé allebei in een game te zitten.
Over games kan ik niets zeggen (geen minuut gespeeld). Een (Engelse) manager achtte 10 jaar geleden een of ander netwerkspelletje strategisch hoger dan schaken, analoog aan z’n bizarre voorkeur voor fantasy boven literatuur.
Een uitdaging voor je intelligentie is bridge spelen. Het niveau waarop je dat speelt (net als goede games, hoop ik) is dat van jezelf en je tegenstanders. Op Internet zijn prachtige, gratis software en tegenstanders te vinden waarmee je het net zo goed live (24/7) kunt spelen als gewoon aan tafel.
Bridge heeft helaas in Nederland, (anders dan in bijv. de US, Polen, Italië, China, Turkije en Israël) een ontzettend stoffig bejaard-wassenaar imago. Ik ben benieuwd of de andere echte denksporten, schaken en dammen, internet alleen als database voor gespeelde partijen gebruiken of dat zij er, net als bridge, ook gemakkelijk en op hoog niveau gespeeld worden.
@Pokey: het artikel dat je link stelt dat een ware intellecto-gamo juist de meest verbluffende graphics ooit moet bezitten. Maar dan in details, niet in explosies. En het rept ook over dat je je in een wereld moet kunnen laten onderdompelen. Lijkt me toch iets sim-achtigs. Jammer dat ie zelf niet goed uitlegt hoe zo’n I-game dan bijvoorbeeld zou werken. Veel geblaat, weinig concreet. Maar dat krijg je bij van die intellectuelen ;-)
Er zijn wel highbrow spellen, maar niet in de mainstream natuurlijk. Ik krijg de indruk dat de auteur van het artikel meer zin had om te klagen dan om research te doen.
Ik noem The Neverhood, maar blader gerust deze pagina’s eens door. Daar zitten wel een paar intellectuele hoogstandjes tussen.
Defender of the Crown!
Kijk, daar heb je het al: hoewel ik DOTC heel veel heb gespeeld, zou ik het zeker niet een intellectuele game noemen…
Grim Fandango en The Dig komen wat mij betreft al dichter in de buurt. Oh, en het onmogelijk moeilijke Robinson’s Requiem.
Tot nu toe is het natuurlijk ook zo dat de doelgroep van spellen altijd in het segment mannen 10-30 heeft gezeten, traditioneel gezien waarschijnlijk niet de groep met de hoogste intellectuele dichtheid.
Nu deze groep opgegroeid is (letterlijk dus) komen er steeds meer spelletjes uit voor volwassenen, iets wat de kans op highbrow spellen groter maakt.
Aan de andere kant is er de ontwikkeling dat er voor het fabriceren van spellen (met topnotch graphics) steeds meer mensen nodig zijn en derhalve erg duur zijn. Om dat geld terug te verdienen moet het aan zo veel mogelijk mensen gesleten worden. Dit verkleint dan weer de kans op highbrow spellen.
Maar ik heb goede hoop, vooral nu er steeds meer spellen ontstaan waar spelers zelf content creeren (MMORPGs bijvoorbeeld), met een beetje mazzel zit daar een visionair figuur bij.
@13: Nee, maar ik heb het wel doodgespeeld :-)
En het was één van de eerste echt goede strategy games.
Ook “The ancient art of war” heb ik doodgespeeld. En dat was de eerste RTS.
Iets waarlijks nieuws bedenken is toch ook kunst? Dat er daarna duizenden kopiën kwamen doet toch niets af aan het origineel?
The Seventh Guest?
Had een wat magere verhaallijn, maar toch.
Een intellectueel stimulerende RPG of adventure zou mogelijk moeten zijn, lijkt mij.
@16: let wel dit vereist enige intelligentie bij de programmamakers! dus haalbaar???
@17: Ik denk dat er meer dan genoeg intelligente programmamakers zijn. Het probleem zit hem waarschijnlijk eerder in het feit dat ook intelligente programmamakers graag geld verdienen, en de kans dat je dat voor elkaar krijgt als je met de Faust onder de computerspellen op de proppen komt is niet zo groot.
Maar nogmaals, heeft iemand hier überhaupt al eens gezocht naar highbrow games? Deze drie spellen heb ik zelf niet gespeeld, maar naar de reviews te oordelen zijn ze behoorlijk intellectueel.
@9 over schaken en dammen weet ik niet veel, maar de Japanse denksport Go wordt zeer veel online gespeeld, en op zeer hoog niveau, wereldwijd.
Overigens sowieso een goede kandidaat voor spel als kunst, go. Bijzonder elegant, zeer minimalistisch (een simpel bord, simpele stukken, slechts vijf simpele spelregels, maar intellectueel uitdagender dan schaken, dammen of bridge).
Als ik het artikel zo lees gaat het vooral over de presentatie en een subtiele link in het verhaal naar het dagelijks leven / de menselijke trekjes.
En dan komt er bij mij één spel meteen naar voren.
Freespace 2 !
De presentatie is nu na al die jaren nog perfect. Zowel geluid als beeld.
De achtergrond is zo geweldig goed geschreven en te geloven. De verhaallijn en de voice acting zijn ook top klasse en tillen het spel naar een hoger niveau.
Minimaal één keer per jaar installeer ik het weer en ben ik weer een paar avonden weg van deze wereld.
Meer tips zijn:
Grim Fandago (de muziek en sfeer)
Battle Isle II (beste strategie spel ooit)
Wing Commander IV (Meer interactieve film dan spel, maar wat een verhaal…)
Dat auteursprobleem speelt overal. Striptekenaars die geen verhalen kunnen schrijven blijven cartoonisten.
Er zijn al redelijk wat titels genoemd, maar er zijn volgens mij meer dan genoeg games met diepgang, ook die iets diepere vraagstukken aanboren. Of die gewoon een kunstwerk zijn door de manier waarop ze in elkaargezet zijn of vorms zijn gegeven.
Een uitspraak als dat er geen intellectuele games zouden zijn doet mij een beetje aan als iemand die enkel 3FM luisterd en dan verkondigt dat er geen intellectuele muziek zou zijn op de wereld.
Het gaat niet alleen om diepgang maar ook om de uitdaging. Terug kunnen vallen op een saved game maakt een spel een stuk makkelijker.
WLBCII op het hoogste niveau is wat dat betreft een mooi spel. Ga je dood dan kan je niet meer terug naar een saved game. Dan moet je dus wat beter uitkijken. Alleen jammer dat de tegenstand achterblijft als je rond bent.
Bij een stukje over games blijkt het bespreken van traditionele denksporten volslagen off topic (ook al is de titel ?Intellectuele Spelletjes?), daarom beperk ik me tot het volgende:
@19 Het is nogal pretentieus één denksport boven drie andere te rangschikken naar intellectuele uitdaging, graag hoor ik wat meer hierover.
De kwestie die ik in de vorige zin afdeed verdient het in een item ?Babbelen over het vergelijken van denksporten? ter sprake te komen. Binnenkort in dit theater.
Het gaat niet echt om extreem goede gameplay, graphics, diepgang moeilijkheidsgraad maar meer om de vraag:
What Would Connie Palmen Play?(WWCPP)
Denk eerder dat het genre Jan Wolkers aangetroffen gaat worden. (L.S.Larry?)
@24: GO is in die zin moeilijker dan andere sporten omdat het aantal mogelijke zetten gewoonweg vele malen groter is. Dus uitdagender om de juiste te vinden. Natuurlijk zitten zowel go als schaken en dammen in een complexiteitsklasse die het voor mensen even waardige uitdagingen vormen. Maar bijvoorbeeld voor computers is schaken al zeer goed te doen, terwijl Go programma’s nauwelijks boven het beginners niveau uitkomen. Wellicht zegt dat meer over onze vermogens om computers te programmeren ;)
Oh en WWCPP: drankspelletjes, toch?
:)
@24 ach, ik ben gewoon fan van go, vandaar het wat gechargeerde. Maar het is wel waar dat het qua complexiteit, wiskundig gezien, moeilijker is dan bijvoorbeeld schaken. Niet alleen door, zoals TT aangeeft, het aantal mogelijke zetten op elk moment (het bord meet 19×19 punten en je mag in principe overal zetten), maar ook omdat er niet echt een eenduidige evaluatie-functie is: gegeven een willekeurig go-bordstand is het erg moeilijk om exact te voorspellen welke speler op dat moment het sterkst staat.
Overigens heeft bridge natuurlijk nog een hele andere vorm van complexiteit in zich (naast evaluatie en mogelijke ‘zetten’), namelijk dat je als speler geen volledige informatie over de speltoestand hebt (je weet niet altijd wie welke kaarten heeft). Dat maakt het weer op zijn eigen manier een stuk complexer.
“qua complexiteit moeilijker dan…” allemachtig wat een wollig taalgebruik, excuus. Je begrijpt hopelijk wat ik bedoel. Ongeveer :)
@23 Micha
Het gaat niet alleen om diepgang maar ook om de uitdaging. Terug kunnen vallen op een saved game maakt een spel een stuk makkelijker
Hoeft niet hoor. Je kan het ook gebruiken voor nog meer diepte. In planescape torment heb ik wat stukken overgespeeld d.m.v. de save functie. Wat gebeurt er als ik me als klootzak gedraag, wat als ik aardig ben… etc. etc. etc.
In Planescape Torment kon je vrijwel niet dood en altijd saven. En toch staat het spel geheel verdiend in het lijstje van greatest games of all times.
Ik krijg nog kriebels als ik hoor “I feel stronger”
Wat!!! Geen Duke nuke’m 3d?!!!
It’s time to kick ass and chew gum…and I’m all out of gum
of
I’ll rip your head off and shit down your neck (met krantje)
Ok terug naar het onderwerp. Tja, het is wellicht persoonlijk maar hoe groter de uitdaging des te leuker. Moet natuurlijk wel haalbaar blijven en niet dat je een cheat nodig hebt voor de laatste 3 levels omdat ze anders gewoon niet mogelijk zijn zoals blazing star.
nou, intellectueel uitdagend zou ik het niet willen noemen, maar de GTA-serie is wel een voorbeeld van het Ethische Gamen.
Komt erop neer dat het aan de speler is hoe hij die enorme vrijheid die hem is gegeven vorm geeft. Vind ze nog beter voorbeeld dan Black & White, omdat de bewegingsvrijheid daar m.i. wat minder is en de moraliteit er wat dik bovenop ligt.
Nu is het ethische aspect in GTA natuurlijk een bijproduct en is er uiteindelijk weinig variatie. Maar het spel maakt wel de weg vrij voor de ultieme game: een eindeloze wereld, die net zo saai is als de onze. Waarin je eerder aan koolmonoxidevergiftiging sterft dan
dat de toorn van een bende Haitianen je fataal wordt.