Het had zo mooi kunnen zijn

Vier dagen is het proces tegen Willem Holleeder nu bezig, en er viel al heel wat te genieten: explosies, raketwerpers, Hirsch Ballin die uit bed wordt gebeld. Holleeder wordt de opwinding zelfs allemaal een beetje te veel; meneer ligt hyperventilerend en met uitputtingsverschijnselen in zijn beklaagdenbankje. Dat belooft nog wat, want het proces zou wel eens een tijdje kunnen duren.

Zoals dat hoort bij een mediaspektakel, stonden journalisten in groten getale voor de rechtbank. Mooie plaatjes heeft het echter niet opgeleverd. Dat heeft alles te maken met die afzichtelijke bunker in Osdorp, waar het proces plaatsvindt. Ik bedoel, een bunker is al niet het meest esthetische object uit de architectuur, maar een bunker in Osdorp?! Dat is zoiets als Sharon Dijksma in een fluorescerend jurkje van Hans Textiel.

Ik denk dat Moszkowicz achteraf ook wel blij is dat hij de verdediging van Holleeder heeft opgegeven. Zelfs het duurste Italiaanse designerpak verbleekt tegen de achtergrond van zo’n troosteloze bunker. Het schijnt zelfs dat kasjmier spontaan ontbindt zodra het in contact komt met de ijle Osdorpse buitenlucht. Holleeders nieuwe advocaat, Jan-Hein Kuijpers, lijkt me trouwens ook wel een jongen die van mooie dingen houdt. Geen wonder dat hij er wat beteuterd bijstond maandagochtend. Ik verdenk hem er zelfs van dat hij zélf die raketwerper ter hand heeft genomen. Gewoon omdat ie hoopte dat het proces verplaatst zou worden naar een plek met wat meer grandeur. Het is tenslotte ook zijn feestje.

Die hoop was ijdel. Er werd verhuisd naar het gerechtsgebouw aan de Parnassusweg. Qua treurigheid is dat the next best place. Voor Holleeder is het ook geen pretje. Vergeet namelijk niet waar hij vandaan moet komen: de EBI in Vught! Geen wonder dus dat die dagelijkse reis hem doet “tollen op zijn benen.” Van Vught naar Osdorp. Bij de NS noemen ze dat een Retourtje Ongeluk.

Naar de motieven van Justitie kan ik wel raden. Misdaad moet een vieze en lelijke zaak lijken. Alle opgroeiende kindertjes die, verblind door The Sopranos en The Godfather, denken dat criminaliteit een wereld van maatpakken en witte zandstranden is, krijgen met dit proces een keiharde les realiteit. Wie zijn geluk beproeft in de onderwereld, eindigt in het voorportaal van de hel. In Vught. En in Osdorp. Brrr.