Waarom is er pas berusting als er een waarom is? Of beter gezegd: Waarom wordt het zicht bij de eerste schreden op het pad uit de hel vertroebeld door wolken vol waarom? Of is het de belofte van die ene wolk die een scherpomrand antwoord suggereert aan betraande ogen? Het antwoord dat slechts gegeven wordt door het verdampen van de vraag, die ene vraag: Waarom gaat het leven voor mij wel door?
Reacties (54)
Me dunkt dat die vraag alleen beantwoord kan worden door een gelovige die met zo’n ramp wordt geconfronteerd.
Wat mij opviel bij dit drama: het gebrek aan drama. Je kan een hoop zeggen over streng religieuzen, maar het gebrek aan behoefte om voor de uitgerukte tv-camera’s de blik radeloos ter hemel te werpen vond ik verfrissend. Dit was iets tussen de slachtoffers, het gezin, de gemeenschap en God. Ik, als glurende kijker, hoefde er eens een keer geen deelgenoot van te worden. En zo hoort het ook.
Tragisch. (En ik begrijp #1 zeer goed. Vaak kijk of zap ik weg om dié reden, eerder dan wegens een ongemakkelijk gevoel bij bv. de aanblik van bloed e.d.)
Zal dat niet te maken hebben met het geloof dat God de ultieme vorm van liefde is en dat het dus niet te bevatten is dat Hij toestaat dat jouw grootste liefdes (je kinderen) je zo bruut ontnomen worden.
Juist dit onverklaarbare is één vna de redenen waarom ik niet kan geloven in een opperwezen.
Suffer little children, and forbid them not to come unto me: for of such is the kingdom of heaven.
@3 Het is verklaard. Dat het onbegrijpbaar is voor veel mensen, is wat anders.
Waarom? Die vraag is op een veel makkelijkere aardsere manier te beantwoorden dan de familie waarschijnlijk zoekt.
Waarom? Omdat dit reliwaanzinnigen zijn die denken dat het fokken van kinderen voor een verantwoorde woonsituatie voor die kinderen gaat. Met z’n zestienen in een rijtjeshuis, totaal onveilig. Het is misschien hard, maar ik vind dat deze mensen dit in de eerste plaats aan zichzelf te danken hebben.
Ik moet eindelijk die rookmelders eens ophangen…
@Herman: lebensraum is in Nederland wettelijk bepaald op 12 m2 pp en dit gezin zat daar 2 m2 pp boven. Bron is de lokale krant De Stentor
Meer kinderen hebben dan Jezus apostelen had is godslastering. Daarom corrigeerde God het aantal kinderen.
Het waarom is een zinloze vraag.
Het is dezelfde soort vraag of alles beter wordt.
Evolutie kent geen richting en geen waarom.
Het is niet vreemd dat christenen dan juist vragen naar het waarom: ze begrijpen en erkennen de evolutie niet.
Gewoon standaard gebrek aan kennis dus.
Of onwil te weten.
Waarom willen mensen vaak, als er in hun afwezigheid een dierbare sterft, ieder detail weten van hoe het gebeurd is?
Waarom is het voor mensen zo onvoorstelbaar zwaar om te leven als er een geliefde spoorloos is?
Blijkbaar zit er iets in ons dat wil weten en begrijpen.
De vraag naar het waarom versta ik in dat kader. In mijn ervaring is dat overigens niet typisch iets van gelovigen: Bij de uitvaarten die ik begeleid heb, komt de vraag net zo hard op bij mensen die niks met kerk of geloof hebben als bij kerkelijke nabestaanden. Hooguit krijgt de vraag bij gelovigen een extra lading, omdat God erin betrokken is: “Waarom heeft God dit laten gebeuren?”
Natuurlijk kun je deze ‘waarom-vraag’ niet zo in algemeenheid beantwoorden, noch kun je hem voor een ander beantwoorden. Maar ik heb wel mensen gezien die ermee vochten, soms jarenlang, en uiteindelijk voor zichzelf een soort van antwoord vonden. Dat gaf dan vaak veel lucht. En bij anderen bleef de vraag hangen, en schoof langzaam naar de achtergrond: verdampt, inderdaad.
Is met een hoop dingen zo. Dit is een intens triest voorbeeld. Heb wel een beetje de indruk dat dit te maken heeft met onzekerheid bij mensen en de wil/wens van sommigen om de toekomst in de greep te hebben.
Het leven is hard, als één van de basis-observaties de evolutietheorie onderliggend. Het lijkt relatief evident dat zij die, op welk niveau dan ook, een bepaalde (mogelijke) reden veronderstellen voor het verdragen van die hardheid een evolutionair voordeel hebben boven hen die dat niet doen. Dat het meest hardnekkig blijven zoeken naar zo’n reden, het niet tevreden zijn tot je meent er één gevonden te hebben, in zekere mate een evolutionair selectie criterium is.
Survival of the easily fooled…
(Om dat commentaar voor te zijn: “easily” is relatief aan een nul-lijn. Zij die gewoon geen reden vinden zijn in ieder geval niet “easily fooled”.)
Als ze daarboven op die zolder maar niet bezig waren met een luguber offerfeest om één of ander geloofsaspect te testen of zoiets. Je hoort de wildste verhalen van die bijbelbeltzolders aldaar.
De reacties zijn begrijpelijkerwijs minder doordacht en genuanceerd als ze zouden zijn geweest indien ze persoonlijk, staande in een buurthuis vol betrokkenen in Kampen zouden moeten worden uitgesproken.
Die uitwerking heeft zo’n toetsenbordje plus scherm blijkbaar op ons, zie ook FOK en GS.
Mooie agnostvaste Bijbelquote : oordeel niet opdat gij niet geoordeeld worde.
Ook uit Mattheus 7 iets over weblogs:
Geeft het heilige den honden niet, noch werpt uw paarlen voor de zwijnen; opdat zij niet te eniger tijd dezelve met hun voeten vertreden, en zich omkerende, u verscheuren.
Persoonlijk staande in een buurthuis vol betrokkenen hoef je geen doordachte nuances te verwachten, Bullie. Dan is het meer sociaal wenselijk gedrag en elkaar naar de mond huilen.
Maar betekent dat dat #9 erg nodig was? Het is een openbare plek hier en direct betrokkenen lezen dat soort dingen dus eventueel ook.
Hulde #16.
Ik dacht dat die-hard gelovigen de waarom vraag niet stellen. Die accepteren of berusten in de wil van hun god.
Ik meende uit de link te begrijpen dat de familie in kwestie ook niet met die vraag bezig is.
Een antwoord op “die ene vraag: Waarom gaat het leven voor mij wel door?“, is er niet. Zo’n vraag kun je ook niet lang mee bezig zijn. Ik kan me wel voorstellen dat je een poosje worstelt met de vraag: hoe leef ik nu verder?
@22, dus eigenlijk: waarom ben ik, nou daar zijn zat filosofen hun hele leven mee bezig geweest.
@19, juist ja
@21 Dat is ook hoe ik het interpreteer. ze stellen de waarom vraag juist niet en dat is misschien wel het enige goede aan deze kwestie.
Dat er vier kinderen bij een brand sterven is niet leuk en gezinnen uit kampen met 15 kinderen zijn niet leuk en het is niet leuk om daar mee geconfronteerd te worden bij hart van nederland door middel van een reportage van een half uur.
En dat het allemaal door de overheid gefinancierd wordt is misschien nog wel het ergste. 15 kinderen en elk kind dat ze extra op de wereld poepen vergroot de bonus die ze voor de al bestaande kinderen krijgen ook nog eens. (dat laatste is overigens wel aan het veranderen) Waarom is het in godsnaam goed dat mensen 15 kinderen op de wereld zetten? Waarom stimuleert de overheid dat?
wow, stimuleert? Is echt niet winstgevend hoor …
Nee ik denk ook niet dat die ouders daar aan beginnen uit winstoogmerk maar zonder die kinderbijslag zou het ronduit onmogelijk zijn. 6000 euro per 3 maanden is een hoop geld hoor.
Ze hadden deze kinderen, sjesus, deze mensen verliezen vier kinderen en jij zemelt over de kinderbijslag. Get some perspective … (en respect misschien)
Er gaan elke dag mensen dood bij branden. Je kunt niet bij al die mensen stilstaan. (tenzij je een fervent hart van nederland kijker bent) Je kende die mensen niet. Ik ga niet de hypocriet uithangen door te treuren om deze kinderen terwijl er elk jaar in Nederland duizenden kinderen sterven die ik ook niet ken. Wat je wel kunt doen is af en toe wat aandacht besteden aan de achterliggende problematiek.
Hoezo waarom?
Het is blijkbaar onverteerbaar om te beseffen dat het (leven en alles en het universum) geen zin, geen hoger doel heeft. En dat dingen gebeuren omdat ze nou eenmaal gebeuren en niet als straf of boodschap of wat dan ook. Volgens mij is daarom als antwoord god bedacht.
Voor hardvochtige reacties hoef je kennelijk niet alleen meer bij FOK, GeenStijl of de Telegraafsite te zijn.
Men zou ook gewoon eens stil kunnen zijn i.p.v. over totaal irrelevante zaken als kinderbijslag of de grootte van het gezin te mekkeren.
Af en toe het zwijgen ertoe doen. Menig discussieforum zou er van opknappen en scheelt een hoop bagger waar je je als bezoeker doorheen moet worstelen.
@Stijn
Waarom willen mensen vaak, als er in hun afwezigheid een dierbare sterft, ieder detail weten van hoe het gebeurd is?
Waarom is het voor mensen zo onvoorstelbaar zwaar om te leven als er een geliefde spoorloos is?
Blijkbaar zit er iets in ons dat wil weten en begrijpen.
Dat zijn twee andere vragen direct gevolgd door een antwoord daarop. En dat antwoord geeft jou de context en legitimatie voor de waaromvraag. Dat vind ik toch knap. Maar of het juist is vraag ik me dan weer af.
Overigens heb ik jou Maar ik heb wel mensen gezien die ermee vochten, soms jarenlang […] schoof langzaam naar de achtergrond: verdampt, inderdaad in beide vormen dicht bij me gezien. Zowel het persoonlijke beantwoorden van de vraag als het verdampen van de vraag. Het is een goede observatie. Het heeft mij in elk geval gebracht tot antwoord #10.
en @EJ#29: inderdaad veel onnodig hard gekrakeel op de op zich goede vraag Waarom is er pas berusting als er een waarom is?
@29
Ach, hier is in elk geval nog wat zelfreflectie en zelfcorrigerend vermogen. Een ideaalsamenleving, dat Sargasso, waar raddraaiers vanzelf tot de orde geroepen worden.
@qwerty/EJ: dat onnodig hard gekrakeel komt voor een deel omdat religieuzen zelf ook niet vies zijn van een onnodig hard oordeel.
Ik heb ook wel aanvaarding gezien in de vorm van twintig jaar lang als joodse (maar niet gelovige) weduwe dagelijks praten met je overleden man. Totdat dat stopte, vervaagde. Geen waarom of omdat.
Verklaar daar maar eens wat mee.
Wat een onwijze klotereacties zeg. Wat een ongekend gebrek aan inlevingsvermogen. Het is hun eigen schuld; teveel kinderen op zolder; dat gezin was toch al te groot; ze verbruikten alleen maar gemeenschapsgeld en als klap op de vuurpijl wilden ze niet eens aan de evolutietheorie.
Het lijkt erop dat een aantal reaguurders hier het waarom zoekt in eigenschulddikkebult. Zoiets overkomt mij niet omdat ik anders (op de juiste manier) naar de wereld om me heen kijk.
@ qwerty #30
Ik was niet op zoek naar een ‘legitimatie’ voor de waaromvraag, alleen naar een voorzichtig antwoord op de vraag uit het postje.
Ik denk dat het tamelijk natuurlijk is dat mensen zich deze vragen stellen als je door zo’n ramp getroffen wordt. Dat er niet een ‘altijd geldig antwoord’ op te geven is en dat, als er überhaupt een antwoord komt, dat antwoord vaak zwaar bevochten is, maakt het voor mij nog niet tot een onzinnige vraag.
@ mb:
Dat er vervelende reacties tussen zitten ben ik met je eens maar alleen #10 en #13 hebben het over evolutie, en beiden niet over Kampen. Dat zijn enkel pogingen tot antwoord op de vraag die de post stelt, over het waarom van het zoeken naar een waarom (en in het geval van #13 met zelfs nog een compliment aan religieuzen als “fitter”).
Hulde #29, 34 … en voilà #33 …
“God is a concept by which we measure our pain”
“Pain is a fact by which we measure our God”
Elton John?
Nou okee dan. Elton John is a concept by which we measure our pain.
Word het tóch nog gezellig..
Maak ik em wel af:
Pain is a concept by which we measure our (Elton) John(son).
@ 32 Gronk
Oh omdat hullie het ook doen, maakt het een stuk acceptabeler dat anderen het dan ook doen?
Het waarom is een legitieme vraag die je kan en mag opwerpen. Alleen ik denk dat een bevredigend antwoord niet of nauwelijks mogelijk is.
Ik heb zelf nooit kunnen begrijpen hoe het concept van een almachtig opperwezen wiens wegen ondoorgrondelijk zijn, mensen troost kan bieden waardoor men kan berusten in dergelijke trieste gebeurtenissen. Het geeft geen antwoord op het waarom en het riekt in mijn ogen teveel naar willekeur.
EJ, dat heet het externaliseren van oorzaken, het is een manier om jezelf vrij te pleiten … (als in: Hij heeft het bepaald en dus kan ik er niets aan doen/heb dat te accepteren. Maar het principe is breder dan dit)
@EJ: Als die-hard christenen hun hardvochtige moraal aan anderen willen opleggen, en d’r overkomt ze zelf iets ergs, ja, dan sta ik erop dat ze ‘have their cake and eat it’. Iedere kruimel.
En dan kun je nou de morele klapjosti gaan uithangen dat dat onverschillig van me is, oversausd met veel ‘oh, oh, schandes’, maar dat doet me helemaal niks.
@ Gronk
Kennelijk is beschaving iets wat aan jou is voorbijgegaan en slechts anderen is overkomen.
Morele klapjosti, wat dat ook moge betekenen, uit jouw mond beschouw ik als een compliment.
@EJ
Religie zien als beschaving en de rest niet is de grote fout van onze beschaving(!).
Tssja, Het Waarom, en: het geloof biedt geen garantie tegen rampen. Antwoorden komen niet. Nee, die vrouw met handen in het haar, die kreet om hulp. Al die jaren gebeden, antwoorden gezocht, troost gevonden, trouw naar de kerk geweest ..en dan nu dit?! Waarom Heer? Help help Here Jezus Redt toch mijn kindertjes.
“Het geloof biedt geen garantie tegen rampen”…als ware het beroep doen op captain america of een verzekeringspolis…
De Jezus Redt Verzekeringspolis.(wel goed de kleine lettertjes lezen: “De Jezus redt website leent zich niet voor het ventileren van doctrines.” Goed, en daar kan je weer een hele andere discussie over voeren…)
“brand ontstond om 2.30 uur woensdagnacht bij de trapopgang tussen de eerste en tweede verdieping.” Trapopgang? Daar zit vaak een meterkast tjokvol brandbare schoonmaakmiddelen. Pff, bedoel, 15 kinderen waar laat je de rotzooi…kortsluitinkje, vonkje. Ja, hallo, de brandweer kan zoveel zeggen: den Dúivel heeft met lucifers zitten spelen. Wordt nog een lastig vraagstuk voor de schade- expert. Want gezin had net een nieuwe polis afgesloten met dié clausule bij een betrouwbare tussenpersoon:
En zeg daar dan maar eens nee tegen ja toch? Bedoel, wat nou timmermanszoon!…die geef je zelfs je kinderen mee. “Zo mevrouwtje, u bent nu tegen alles verzekerd, ook tegen de duivel”. Pak van me hart, hier spoel je mond nog maar eens met een lekker glaasje vruchtwater…”God’s Vruchtwater” (nu met verbeterde formule en “Ik kies Bewust” logo)…zo blij dat U geweest bent…
De dramatiek, de de…soort van schoonheid ook natuurlijk (probeer e.e.a. te visualiseren alsof je er zelf ook bij stond), probeer er op mijn manier op te reageren, kan ook niet anders.
Tis en blijft Wonderlijk.
@EJ: dat hangt van je definitie van beschaving af.
De christelijke definitie vind ik niet zo heel sterk. Euthanasie per definitie verbieden, al dan niet in combinatie met het rekken van leven ook al levert dan geen noemenswaardige kwaliteit van leven op (google: terri schiavo), inentingen weigeren en vertrouwen op ‘gods wil’, ook al breng je daar de rest van de bevolking mee in gevaar, abortus verbieden want je kunt beter een ongewenst kind op de wereld zetten, drugs verbieden want je mag zelf niet uitmaken welke mindstates wel en niet acceptabel zijn, vrouwen hebben geen plaats in de politiek (in ieder geval niet bij de SGP), bij een abortuskliniek posten om daar vrouwen uit te jouwen…. moet ik nog even doorgaan?
En dan begin jij over beschaving?
The real secret of magic is that the world is made of words, and that if you know the words that the world is made of you can make of it whatever you wish. (klikmelink voor bron)
Fijne #49, YP.
@ Qwerty
Ik heb nergens gezegd dat ik religie zie als beschaving. Beschaving, of wat daarvoor moet doorgaan, zie ik absoluut niet als het exclusieve product van religie. Integendeel zou ik bijna zeggen.
De menselijke beschaving is slechts een flinterdun laagje. Een dagelijks rondje langs de discussiefora, reactiegedeeltes van de kranten enz.., laten regelmatig zien dat we ten aanzien van de menselijke beschaving niet al te hooggespannen verwachtingen moeten koesteren.
Ben totaal ongelovig. Ik heb niks met religie, zie het als bron van een hoop (beslist niet alle) ellende (maar ook als bron van heel veel mooie kunst), erger me er regelmatig aan: de claims op de moraal, het opgeheven vingertje, de hypocrisie (ook niet exclusief voorbehouden aan religie), het paternalisme van figuren als Klink, Rouvoet e.a. en ga zo maar door.
Ik reageerde enkel op de harvochtige, harteloze, koude, lompe, hufterige reacties van enkelen.
Mensen hoeven van mij geen medeleven te betuigen met mensen die men niet kent, maar doe er dan gewoon het zwijgen toe, i.p.v. dat sommigen menen iedereen deelgenoot te moeten maken van zijn of haar lompe, hufterige gedachtekronkels.
Zie verder de Gulden regel
53bis, of : waar is de oecumenische gedachte, gelovigen ?