COLUMN - Een zeer persoonlijke column van Karin Spaink over het verlies van haar hartsvriendin en echtgenote.
‘De weelderige’ was mijn bijnaam voor haar: Chris was romig en royaal. Meer dan dertig jaar waren we hartsvriendinnen.
Begin juli belde ze met belazerd nieuws. Ze had kanker, ongeneeslijk en onbehandelbaar, nog van het snelle soort ook. Binnen een kwartier was ik bij haar. We huilden uit, maakten lijstjes van wat ze nog wilde doen, wie er gebeld moesten worden en wat ze moest regelen.
Anderhalve dag later besloten we te trouwen. Deels omdat Chris vreselijk graag wilde dat er de komende maanden iemand naast haar zou staan die nooit meer weg ging, deels omdat echtgenoten wettelijk nu eenmaal meer mogen dan hartsvriendinnen, meer dan broers en zussen. En deels trouwden we omdat we het slechte nieuws zo in een groots afscheidsfeest konden verpakken, en haar vrienden de gelegenheid konden bieden haar nog eenmaal in optima forma te zien. En we trouwden omdat dames onderling dat tegenwoordig eindelijk mochten, en wij nu mooi gebruik konden maken van dat recht.
We noemden het ‘tegendraads trouwen’.
Half augustus, op de warmste dag van de eeuw, kwamen honderdvijftig vrienden bijeen in de Tolhuistuin. Haar broer gaf haar weg aan mij, haar zus was onze getuige. Het werd een wonderschoon, ontroerend feest.
*
Die eerste avond in juli zei Chris al: ‘Dat wordt dus euthanasie, te zijner tijd.’ We tekenden papieren. Het ziekenhuis beloofde mee te werken, evenals de huisarts. Dat stelde haar zeer gerust. Meer nog: juist doordat ze wist dat ze uiteindelijk zelf de grens mocht bepalen, kon ze haar ziekte en haar naderende dood aanzienlijk beter verdragen. Het gaf haar het gevoel dat ze alsnog de controle behield. Ze werd er dapperder door.
Toen de huisarts uiteindelijk aan haar bed verscheen en aan Chris vroeg – zoals de wet hem verplicht – of ze nog steeds euthanasie wilde, antwoordde ze gedecideerd: ‘Ja… gráág!’ Ik hield haar vast toen het gebeurde. Ik voelde haar hart stoppen.
Sindsdien ben ik weduwe.
Uiteindelijk heeft Chris het bijna zeven maanden volgehouden en zijn we bijna een half jaar getrouwd geweest. Het was mooi, het was zwaar, het was vol liefde en zonder enige spijt.
Voor haar – en alleen voor haar – zou ik het zó opnieuw doen.
*
Chris en ik prezen ons gelukkig dat we in een land leven waar euthanasie mag, en waar het huwelijk is opengesteld. Zonder die twee dingen was haar leven in de afgelopen maanden onzegbaar veel moeilijker geweest.
In december beweerde Paus Benedictus XVI dat abortus, euthanasie en het homohuwelijk de wereld in het verderf hebben gestort. Chris en ik lagen dubbel. Twee van de drie: een goede score, vonden we. (Het recht op abortus hebben we altijd verdedigd, maar gelukkig geen van beiden ooit hoeven uitoefenen.)
Zodat ik vreemd voldaan was te horen dat de Paus, drie dagen na Christianes euthanasie, besloten had om af te treden. Hij had het pleit verloren.
Zij en ik niet – wij hebben zelf gekozen. We konden zelf kiezen.
Deze column van Karin Spaink verscheen eerder in Het Parool.
Reacties (33)
Dit is een mooi stukkie, persoonlijk een risico, maar goed dat Karin het wil delen. De dames hebben gewonnen en dit is nog steeds een goed land om in te wonen.
Het gemis van haar Maatje stijgt uit boven het ontroerende relaas van haar liefdevolle afscheid dat zij moest aanvaarden.
Ik wens haar vooral veerkracht en voldoende levenslust om nog heel lang de mooie herinneringen aan haar partner te koesteren.
Ik lees: “In december beweerde Paus Benedictus XVI dat abortus, euthanasie en het homohuwelijk de wereld in het verderf hebben gestort. Chris en ik lagen dubbel“.
Maar toen ik het stuk erop na sloeg (het is hier te vinden : http://rkdocumenten.nl/rkdocs/index.php?mi=600&doc=4807 , het gaat waarschijnlijk om de aldaar genummerde alinea nr. 6) lees ik toch echt heel wat anders.
Hoe zit dat?
Mooi en best ontroerend stukje!
(en fuck de Paus, kan me telkens weer kwaadmaken om dat soort dinosaurier achtige statements)
Prachtig stuk, Karin! Ik kan niet anders zeggen.
Wat een mooi verhaal waar oprechte liefde uit spreekt. Een betere reden om te trouwen is er niet!
En de paus? Die is helemaal niet belangrijk joh.
Prachtig, vol liefde, dank voor het delen.
Sterkte en rust toegewenst.
Wie of wat is dat, die “Paus”?
Oprecht..uit je hart, maar die jan klaasen doet er niet toe hoor…het bederf is als hij gaat rotten.
Een te persoonlijk verhaal KS. Hoort hier niet.
@10: En jij bepaalt dat?
@10: Ik weet niet of je wel vaker iets van me lees, maar ik schrijf vaak op het scherp van persoonlijk & politiek. De laatste keer dat ik oplette, waren huwelijksrechten overigens in veel landen een heet politiek item.
@ 11
Neen.
@12
Ik heb wel eens wat van je gelezen, maar weet niet meer wat. Hield er niet van, dat herinner ik mij wel.
Overigens, lees wel eens wat van mij?
Deels omdat Chris vreselijk graag wilde dat er de komende maanden iemand naast haar zou staan die nooit meer weg ging
Hier komt dan toch mijn voorliefde voor absurdistische humor weer om de hoek piepen, want wát als Chris op miraculeuze wijze weer was genezen? KS: “Ehm, Chrissie darling?” C: “Issermeid?” KS: “Weet je nog, toen in 2012, dat het nog maar voor een paar maanden zou zijn?”
@10: (en @11 en @0)
Ik zou toch ook vragen: waarom niet?
HPax grossiert altijd in uiterst afstandelijke, pseudowetenschappelijke, onleesbare reacties die bol staan van redeneringen waar geen gevoel aan vast lijkt te zitten. Alsof redenaties los staan van de mensen die die redenaties uitvoeren.
Onlangs heb ik gecommentarieerd, dat HPax de Nederlandse taal niet beheerst vanwege verkeerd gebruik van een woord. Ik kan daar nu aan toevoegen, dat hij niet alleen de taal niet beheerst maar dat ook doet zonder enige empathie. En dat is eigenlijk nog pijnlijker want wat hij hier doet is demonstreren dat hij denkt:
1) dat Sargasso blijkbaar een weblog is waar persoonlijke verhalen niet mogen
2) dat redenaties lost staan van personen en hun achtergronden
3) dat mensen lost staan van hun relaties en hun achtergronden
Wij zijn allemaal gevormd door mensen om ons heen. Dat noemen we de samenleving. Hoewel er allerlei pogingen worden ondernomen om menselijk handelen te rationaliseren en daarmee beslissingen los te koppelen van de mensen die wij zijn, is dat niet alleen onmogelijk, het is ook slecht.
Afwezigheid van empathie, noem het menselijkheid, in redenaties – maar zeker ook in herkennen en erkennen van de menselijke bron binnen die redenaties – leidt tot vervreemdingen. En dat is wat HPax toont. Vervreemding van zijn eigen mens-zijn, van zijn omgeving, van zijn discussiepartners.
Het is die onmenselijkheid die tot extreme situaties leidt in de wereld en wat individuen elkaar daar aandoen.
Je kunt wellicht anoniem reageren, je kunt proberen te objectiveren, verwetenschappelijken, maar je kunt nooit proberen de menselijkheid, het mens-zijn, de empathie, als bron van argumenten te ontkennen. Ergens in de vervreemde HPax, de verwetenschappelijkte, van de mens losgerukte HPax, moet een kern zitten die zich nog herinnert hoe hij zich tegen zijn moeder aanvleidde en de borst kreeg. Hoe zijn eerst teleurstelling hem terug deed trekken. Hoe zijn eerste onvoldoende voor filosofie hem om deed draaien om zijn eigen weg te gaan.
De weg van de eenzame, gelijk hebbende, onpersoonlijke onmensch.
Wat een prachtig en moedig relaas van liefde en afscheid. Dank Karin Spaink.
@12 Dat het om “huwelijksrechten” zou gaan is overigens eem misrepresentatie van wat er aan de hand is. Het is namelijk niet zo dat er eerst zoiets abstracts als “huwelijk” zou bestaan, en dat we daarna objectief (of subjectief) zouden kunnen vaststellen wie met wie er zouden mogen/kunnen huwen. Toch doe je het zo voorkomen. En ik vind het vreemd dat je zelf niet inziet dat je zo een rare wending in het denken maakt. Vroeger zou je dat soort denken “kwakdenken” genoemd hebben.
Zoals jij het voorstelt is het zo dat er een overheid zou kunnen bestaan die per decreet op mag leggen wat bepaalde woorden betekenen. Daar komt jouw huidige manier van denken uiteindelijk op neer. Maar je kunt het natuurlijk ook positief bekijken, namelijk dat je een wel érg groot vertrouwen hebt in de waarde en waarheid van de democatie (en dat je daar het recht aan mag ontlenen om mensen die er anders over denken dan jij bewust te mis-quoten om ze zo verdacht te kunnen maken om ze zo ideologisch uit te kunnen schakelen). Laat ik het daar dan maar op houden…
Schaam je Morika ! Is er niemand die van je houdt of die jou af en toe knuffelt ? Zoek een ander tijdstip of een andere aanleiding om Spaink de les te lezen.
@3 – Komt omdat jij het vermogen mist om tussen de regels door te lezen, Morika. De paus sprak het volgende uit:
Welke aanval op de ware vorm van het gezin, vraagt u? Wel, het homohuwelijk! Die ‘zorgvuldig gedocumenteerde en ontroerende verhandeling’ heet namelijk: ‘Mariage homosexuel, homoparentalité et adoption: Ce que l’on oblie souvent de dire. (‘Homohuwelijk, homo-ouderschap en adoptie: Wat men vaak vergeet te zeggen’). We mogen er rustig vanuit gaan dat rabbijn in dat boekje enkele kritische kanttekeningen bij het homohuwelijk en homo-ouderschap plaatst.
De paus gaat nog wat verder: homohuwelijk en homo-ouderschap zijn “een aanval op de ware vorm van het gezin”; en er schuilt een “verkeerd begrip van het wezen van de menselijke vrijheid” achter, die zo diep grijpt, dat “de visie op het zijn zelf, van datgene wat mens zijn in werkelijkheid betekent” inmiddels “op het spel staat”.
Hoe werkt die perfide doorwerking van dat duivelse postmoderne vrijheidsidee dan?
Geen idee met welke windmolens Benedictus XVI hier trouwens aan het vechten is, want de meeste homoseksuelen en transgender stellen natuurlijk dat ze hun seksuele oriëntatie en genderidentiteit uitdrukkelijk niet zelf kiezen, maar dat die hen ‘gekozen’ heeft. ‘Baby, I was born this way’, om Lady Gaga maar te citeren.
Maar wat hij bedoelt is wel duidelijk: mannetjes en vrouwtjes die met elkaar trouwen en kindertjes verwekken, dat is natuurlijk; en al die andere rare fratsen, dat vind ik maar niks: dat is allemaal zondig, vies, bah, foei, eng en daar heb ik inderdaad geen argument voor behalve een beroep op een 2000 jaar oude fabeltjeskrant, dus noem ik dat gewoon tegennatuurlijk, ook al doen allerhande beestjes het net zo goed.
Ja, want levenslang maagd blijven dát is lekker ‘natuurlijk’; en (tien)duizenden kindermisbruikende priesters de hand boven het hoofd houden, dát is lekker ‘natuurlijk’.
@ 18
Spaink heeft het tijdstip en de arena gekozen.
“De arena”. Ja @HPax, zoals de waard is vertrouwt ie z’n gasten. Ik zal je wat verklappen: niet iedereen is een querulant.
Pax en morika samen laten zich hier wel heel erg kennen. Dat zij Karin Spaink niet graag mogen is wel duidelijk, maar dat ze haar aan gaan vallen op een persoonlijk verhaal over een aan kanker gestorven vriendin bewijst alleen maar wat een walgelijke mannetjes die 2 zijn.
Prediker @19 heeft natuurlijk weer eens vergeten te bedenken waar het nou werkelijk om gaat voordat hij zijn relletje probeerde uit te lokken. Moet je nu eens goed luisteren, knul, vóórdat er sprake was van een zgn “homohuwelijk” speelde er in de beeldvorming over “de strijd der seksen” iets heel anders: het werd toen namelijk politiek incorrect verklaard om überhaupt te zeggen dat er een verschil tussen man en vrouw zou kunnen zijn. Man en vrouw zouden gelijk zijn. (De enige auteur die die ik me kan heugen die daar volledig en met 100% tegenin ging was Yvonne Kroonenberg). Deze voorgeschreven positie is nooit goed uitbediscussieerd maar werd gewoon opgevolgd door de positie dat homo’s en hetero’s een verschillende “aard” zouden hebben.
Het probleem met het voorschrijven van dit soort posities is, dat ze tegenstrijdig aan elkaar zijn. Dat zal jou, als kennelijke aanhanger van het postmoderne gekwaak een zorg zijn (want die geloven toch al niet in een systematische aanpak van de bestudering van het denken, van een systematische filosofie dus), maar voor de mensen die graag zélf nadenken over de dingen is dat een gruwel.
Kijk, het is het een óf het ander : of man en vrouw zijn wél verschillend van elkaar (en dan zou het mogelijk kunnen zijn dat je zó veel van de andere sekse walgt dat je besluit homo te worden), of man en vrouw zijn “eigenlijk” hetzelfde (maar dan verliest ook het homo-zijn alle grond).
Maar goed, ik begrijp dat jij, prediker, staat voor een maatschappij waarin de meerderheid de minderheid zijn wil mag opleggen en waarin men, al dan niet op een instrumentele manier, mensen willens en wetens en ten onrechte woorden in de mond mag leggen als dat het beoogde doel (dat is: beschadiging van die persoon) ten goede komt.
Fijn dat ik je weer wat beter ken, prediker.
@pedro #22 (en ook aan euro #18)
A- Ik ben niet “samen” met Pax.
B- Het is niet waar dat ik Spaink “niet mag”.
C- Ik had begrepen dat Spainks vriendin niet aan kanker was overleden maar aan euthenasie.
D- In mijn meest primaire kring is in dezelfde periode iemand op dezelfde manier overleden (die toevallig ook nog dezelfde naam had trouwens)
A t/m D overwegende, wat was nou eigenlijk jullie punt?
#24 @Joseph Morika
Het punt is dat jij en Hpax een verhaal over liefde en altruïsme proberen te muteren naar een van haat en egoïsme. En dat jullie daar niet mee weg komen.
#25 “Kalief”
Hmm, dat kan een interessante insteek worden…
Je zegt dat ik “een verhaal” zou “proberen te muteren”, maar ik vind dat ik slechts ben ingegaan op één min of meer losstaand aspect van dat verhaal (zie vooral mijn reactie #3), terwijl ik de rest onaangeroerd heb gelaten.
Naar eer en geweten Kalief, vind jij dat dat moet kunnen of vind je dat over de schreef gaan?
Je kan een verhaal dus ook kapot becomentarieeren….
De essentie is dat een vrouw middels het huwelijk haar hartsvriendin bijstaat. Ik begrijp nergens uit dat het om een lesbische relatie gaat . Dit doet ook niet ter zake. Het instituut huwelijk schrijft niet voor dat dit een sexueel huwelijk moet zijn.
Wat is dus wel het geval? Mevr. Spaink huwt uit (platonische) liefde haar vriendin. Een vriendin die in een hele moeilijke fase van haar leven zit. Als dat geen oprechte liefde meer is?!? Als er iemand is die begrepen heeft wat ‘het huwelijk’ inhoudt, dan is het mevr. Spaink wel!
Dus ik onderschrijf geheel en al #25
Bepaalde reageerders mogen best reageren op een verhaal wat niet in werkelijkheid bestaat. Maar dat is wel hun fata morgana….
en dan zou het mogelijk kunnen zijn dat je zó veel van de andere sekse walgt dat je besluit homo te worden.
Hahahaha. Die Morika toch.
jaja, Euro (28) maar zelfs jij zult moeten toegeven dat als iemand zichzelf eenmaal tot “homo” bestempelt, dat hij/zij dan erkent dat er tenminste essentiele verschillen tussen de seksen bestaan. En dat dat een uitdaging is voor jouw kennelijk nogal relativerende geest, tsja, daar kan ik verder ook niet zoveel aan doen.
(PS. mijn reactie gaat, ik zeg het nogmaals, niet om de algemene strekking van Spainks stukje, maar alleen maar over het m.i. onterecht erbij slepen van de paus, zie mijn reactie #3)
@23 – Waar het werkelijk om gaat. Tja…
Een individu krijgt te horen dat ze zal sterven. Haar beste vriendin besluit met ‘r te trouwen om zo 24/7 bij haar te kunnen zijn. Ze delen lief en leed. Ze kijken samen naar de paus, die weer eens iets onaardigs zegt over homoseksualiteit (niet meer zeuren, nu, ik heb hierboven ondubbelzinnig aangetoond dat hij dat wel degelijk doet), en moeten er samen om lachen.
De een sterft, de ander blijft achter met een mengeling van dankbaarheid en verdriet.
Vertel me eens, Joseph, waar gaat het werkelijk over in bovenstaande anekdote? Wat is werkelijk belangrijk?
@17: Inderdaad is het zo dat de overheid vaststelt wat het wettelijk huwelijk was, en wie wel zo’n verbintenis kan aangaan en wie niet.
@joseph
Ehm… Wil je nu zeggen dat als je aanneemt dat er verschillen zijn tussen man en vrouw je slechts homo kan zijn als je walgt van de andere sekse? Mag ik dat een abject standpunt vinden, dat ruim 600 miljoen mensen tot op het bot beledigt? Ja dat mag ik.
Maar verder maak je nu een karikatuur van het gelijkheidsdenken van man en vrouw. Vervolgens zet je je af tegen de karikatuur. Dat noemen we een stropop en dat is een retorisch truukje waar we hier niet intrappen. Jij bent af!
@joost #32 “Wil je nu zeggen dat als je aanneemt dat er verschillen zijn tussen man en vrouw je slechts homo kan zijn als je walgt van de andere sekse?”
Als ik dat gezegd zou willen hebben dan had ik dat wel gedaan. Denk je ook niet?
Wat ik daadwerkelijk zei was A- Dat de paus ten onrechte woorden in de mond zijn gelegd, en dat B- Als iemand zichzelf tot homo bombardeert, dat hij dan noodzakelijkerwijs een ander (politiek correct) voorschrift moet afwijzen, namelijk dat van de vooronderstelde gelijkheid der seksen. Hij zal moeten erkennen dat er wel degelijk verschillen tussen (de psyche van) man en vrouw zullen moeten bestaan omdat het anders godsonmogelijk is om zichzelf tot exclusief één van de twee te voelen aangetrokken.