De missie van Viktor Orbán

ELDERS - De Hongaarse premier wil een nieuwe conservatieve beweging op gang brengen in Europa.

Voordat hij dezer dagen zijn Europese collega’s ontmoet bij de onderhandelingen over het nieuwe EU-budget heeft Viktor Orbán klip en klaar duidelijk gemaakt waar hij staat. Hij schreef een Memorandum aan de Europese Volkspartij (EPP), waarin hij stelt dat de Europese christendemocraten hun conservatieve kernwaarden hebben opgegeven, migratie omarmen en het traditionele gezin in de steek laten. De EPP heeft zijn partij Fidesz vorig jaar als lid geschorst, maar nog geen besluit genomen over een royement. Volgens Orbán glijdt de EPP langzaam maar zeker af van haar oorspronkelijke christelijke waarden en schuift ze op richting uiterst links:

We namen afscheid van het gezinsmodel op, gebaseerd op het huwelijk van één vrouw en één man, en gaven ons over aan de genderideologie. In plaats van de geboorte van kinderen te stimuleren, zien we massamigratie als de oplossing voor ons demografisch probleem.

En:

“In plaats van op te treden tegen het communisme en het marxisme, dat een pijnlijke erfenis achterliet in Europa, juichen we Fidel Castro en Karl Marx toe,”

Een nieuwe partij

Als de EPP niet verandert moet er een nieuwe conservatieve beweging komen volgens Orbán. Ter oriëntatie nam hij onlangs ook deel aan een conferentie in Rome met conservatieve nationalisten uit de Verenigde Staten en Europa, waaronder uit Nederland Baudet en het Amsterdamse gemeenteraadslid Boomsma van het CDA. De teneur van de conferentie moet Orbán, de voornaamste gast, zeer hebben aangesproken. De sprekers riepen op tot een culturele strijd tegen ‘liberale internationalisten’ die alles willen vernietigen wat de conservatieven proberen te verdedigen: natiestaten en hun culturen, eigenheid, schoonheid, het christendom. Die globalisten met hun „progressieve hegemonie” moeten aangevallen worden, zegt de Amerikaanse conservatief Christopher DeMuth. ‘Ze zitten overal, waarschuwt hij – in de media, in de politiek en op de universiteiten.’

Tegen deze achtergrond waarschuwt Orbán de EPP. Hij wijst op de achteruitgang van veel christelijke partijen in Europa terwijl zijn partij nu al jaren regeert met een tweederde meerderheid in het parlement. Met de Poolse partij voor Recht en Rechtvaardigheid (PiS) van Jaroslav Kaczynski, die ook op ruime steun in eigen land kan rekenen, is inmiddels al overlegd voor het geval de EPP niet zijn richting kiest. Het is een provocatie van de EPP en met name van haar nieuwe voorzitter, Donald Tusk, voormalig EU-president en verklaard tegenstander van PiS, in Polen de concurrent van zijn eigen partij.

Doodvonnis

Zondag j.l. hield Orbán in Boedapest zijn State of the Union. Daarin gaf hij blijk van zijn conservatieve nationalisme door te beginnen met de herinnering aan het feit dat de huidige staat Hongarije honderd jaar geleden aan het einde van de Eerste Wereldoorlog werd gevormd op basis van het Verdrag van Trianon. Een ‘dictaat’ en een catastrofe voor het Hongaarse volk, als we Orbán moeten geloven.

Niet alleen eindigde met dit dictaat de Eerste Wereldoorlog, het beëindigde ook het tijdperk van de Hongaarse geschiedenis die eraan voorafging. Met dit dictaat werd tweederde van het grondgebied van het land en 63 procent van de bevolking van ons afgenomen; en daardoor bevond een op de drie Hongaren zich buiten onze grenzen. Het vonnis was duidelijk een doodvonnis.

Dat Hongarije dit ondanks alles kon overleven komt volgens Orbán omdat ‘we nog steeds geloven in één vaderland.’ Om dan meteen verder te gaan met de herdenking van zijn tienjarige regeringsperiode. Hongarije was bankroet in 2010, de werkloosheid was torenhoog, er was alle reden voor wanhoop over de toekomst. En Orbán heeft naar eigen zeggen geboden wat in een dergelijke situatie nodig was: het herstel van het nationale zelfvertrouwen. Zie Donald Trump, zie Boris Johnson.

De nationalist ten voeten uit.

Militairisme

Orbán sprak zijn zondag zijn rede uit in aanwezigheid van een groot aantal hoge militairen. En dat was nieuw, merkte een kritische commentator op. Orbán toonde zich verheugd dat de militairen hun plaats gevonden hebben in de Hongaarse maatschappij, ‘zoals in het verleden’. Maar welk verleden is dan de vraag, het communistische waar de premier zo nadrukkelijk afstand van neemt? Of moeten we nog verder teruggaan, tot vòòr het Verdrag van Trianon?

Nationalisme en militairisme zijn in de geschiedenis altijd nauw met elkaar verbonden geweest. Het is verontrustend te zien dat in Hongarije de militairen ‘hun plaats weer hebben ingenomen.’ Enige tijd geleden heeft Orbán István Simicskó, een voormalige minister van Defensie en oud-militair benoemd tot ‘regeringscommissaris belast met de patriottische en militaire opvoeding van de jongere generatie.’ Een van de plannen betrof sportcentra naar het voorbeeld van een paramilitaire organisatie van jongeren in het Interbellum. Aangepast aan moderne tijden natuurlijk en door Simicskó overgoten met een christelijk religieus sausje. Tot nu toe is er weinig van de plannen terecht gekomen. Wel zijn er nog steeds de al oudere militaire zomerkampen voor de jeugd “to teach discipline, patriotism, and camaraderie to children between 10 and 18”. Voor de kinderen een belevenis die aan populariteit heeft gewonnen door de game-industrie. Vorming van een nationalistisch karakter wat betreft de ouderen.

We zijn gewaarschuwd.