Waar het origineel van The Waterboys een ode oplevert, lijkt de versie van Fiona Apple meer op een aanklacht.
Apple spuugt de woorden bijna uit, als een verbitterde ex, die haar lief verwijt dat ze aan ‘m verslingerd is geraakt.
Waar het origineel van The Waterboys een ode oplevert, lijkt de versie van Fiona Apple meer op een aanklacht.
Apple spuugt de woorden bijna uit, als een verbitterde ex, die haar lief verwijt dat ze aan ‘m verslingerd is geraakt.
Reacties (1)
Tsja, waar die verbetenheid en die continu akelig gespannen gespannen halsspieren vandaan komen? En dan zingt Apple ook nog ‘ns rasperig vanuit haar keel. Pas helemaal aan het eind gaan de ogen open, komt er een lach en iets wat op ‘wakker worden’ lijkt, en onspannen haar spieren. Misschien had ze het liedje iets te serieus genomen en zich daarin verloren?