Die vier tonen blijven dan de rest van de dag in mijn hoofd janken, duiken op als ik de trap op loop, als ik fiets, als ik buiten loop, dan vooral. Ze blijven slepen, ze dreigen er steeds naast te gaan, vals te worden. Dat je gaat denken, laat de rest van dat nummer maar zitten, kom maar gelijk weer met die vier noten. Haast het kenmerk van een verslaving: je ontspant pas als je krijgt waar je zo naar verlangt. Dan pas wordt de boel weer gesust.
Een wereldnummer dus, en het blijkt uit Amsterdam te komen. Nana Adjoa, die werd geboren als Nana Effah-Bekoe, kind van een Ghanese vader en een Nederlandse moeder. Houdt van muziek en leerde bas spelen, muziek maken. Houdt van de triphopachtige sferen van Massive Attack en Portishead. Maar ook van Nick Drake, J.J. Cale en Nina Simone. En wat krijg je dan, als je akoestische muziek met een elektronische productie vermengt, de muziek van Nana Adjoa. O wacht, daar gaan we weer: Pom, pom, pom, pom.