De zee, het strand, de badgasten, en Morrisey zingt er een wreed, dramatisch en een beetje ongemakkelijk lied over. Prachtig op muziek gezet. Er is dat meisje dat te ver de zee in zwemt. Ze houdt geen rekening met het getij. Ze wilde altijd aandacht. Ze wilde altijd genoemd worden. Dit was een spel voor haar. Ze zwaait, ze strekt haar arm uit. Het wordt donker, haar arm is niet meer te zien. Hoera. Ze krijgt wat ze verdient. Maar geen paniek. Niemand kent haar, niemand mist haar. De zee is weer glad. Daar zijn de sterren. De strandwacht slaapt, hij had een drukke dag, dat ze dat niet wist. Hoe heette ze nou? De strandwacht slaapt, sssssst.
Reacties (1)
Niet van het een of ander; Wel behoorlijk slappe hap al die post-Smiths spulletjes van de Moz. Als je het niet erg vind, zet ik The Queen Is Dead nog maar eens op.