Politicoloog Chris Aalberts deed onderzoek naar waarom mensen op de PVV stemmen. En vond dat de aanhangers van Wilders het niet per se inhoudelijk met hem eens zijn.
“Nee, de PVV gaat de problemen niet oplossen. Maar dat maakt helemaal niet uit! Wilders noemt problemen tenminste bij de naam. En hij schopt tegen de gevestigde orde aan. Daar gaat het de PVV-stemmers om.”
De toon is gezet. Voordat de eerste exemplaren van zijn nieuwe boek ‘Achter de PVV’ aan Joost Eerdmans en Hero Brinkman worden aangeboden, geeft Chris Aalberts tijdens zijn inleidende praatje onomwonden aan waarom mensen nu eigenlijk op de PVV stemmen. En hij geeft daarmee ook duidelijk aan dat de meerderheid van de achterban de extreme ideeën van Wilders niet per se onderschrijft.
Zijn PVV’ers dan niet allemaal islamofoob en anti-Europa? Nee, natuurlijk niet. En eigenlijk weten we allemaal wel dat het wat genuanceerder ligt. Grofweg zijn er volgens Aalberts drie thema’s waarover PVV-stemmers zich zorgen maken: (1) de politiek is niet transparant (achterkamertjespolitiek), (2) de individualisering is doorgeschoten, waardoor traditionele (Nederlandse) normen en waarden afbrokkelen, en (3) de integratie van buitenlanders faalt.
Om deze thema’s aan de orde te stellen en zijn achterban te bedienen, maakt Wilders gebruik van expressieve (of emotionele) politiek, wat Aalberts tegenover instrumentele politiek stelt. Deze laatste vorm van politiek bedrijven is pragmatischer en meer gericht op het ook daadwerkelijk ten uitvoer brengen van beleidsvoorstellen.
Terecht stelt Aalberts dat het prevalerende pragmatisme en de meer instrumentele politiek van de traditionele middenpartijen ertoe leiden dat ze steeds meer naar elkaar toegeschoven zijn en daardoor hun ideologische profiel lijken te veronachtzamen. Nee, dan Wilders. Hij maakt zich niet druk om de uitvoerbaarheid van zijn ‘proefballonnetjes’.
Natuurlijk gaat een maatregel als de belasting op het dragen van hoofddoekjes nooit geïmplementeerd worden, en het is nog maar de vraag of deze de integratie zal bevorderen. Maar dat is ook niet wat PVV-stemmers in Wilders waarderen. Dat hij het durft te zeggen en de gevestigde politieke partijen ook dwingt om na te denken over dit soort problemen en er een standpunt over in te nemen, dáár gaat het om.
Zoals Joost Eerdmans schrijft in het voorwoord van Aalberts boek, “is 95% van de aanhang van Wilders feitelijk helemaal niet geïnteresseerd in resultaat. De hardcore PVV’er geniet van de aanval op de gevestigde kliek in Den Haag en wil dat er niet besmuikt gepraat wordt over problemen met buitenlanders of de euro.” Wilders kan inderdaad moeilijk beschuldigd worden van besmuikt praten en plaatst problemen met veel bombarie op de politieke agenda.
In de politieke wetenschappen worden partijen die vooral bepaalde thema’s proberen te agenderen ‘getuigenispartijen’ genoemd. Wilders zal het vermoedelijk niet toegeven, maar hij opereert binnen een traditie van partijen waar bijvoorbeeld ook de Partij voor de Dieren toe behoort. Ook die partij heeft namelijk als belangrijkste functie het op de agenda plaatsen van specifieke onderwerpen, in dit geval onder andere megastallen, dierproeven, en onverdoofd slachten. Met twee zetels is de partij te klein om de doorslag te kunnen geven, maar door het agenderen van deze kwesties, dwingt ze grotere partijen – zoals CDA en PvdA – om ook een standpunt in te nemen en hopelijk ietwat in de richting van de PvdD op te schuiven, omdat het electoraal gezien aantrekkelijk blijkt te zijn. De felle discussies over onverdoofd slachten laten zien dat de PvdD ondanks hun kleine zetelaantal toch een politieke machtsfactor van belang zijn.
De PVV is echter toch geen klassieke getuigenispartij. Want waar dergelijke partijen zich richten op een specifiek thema en zo dus eigenlijk one-issuepartijen zijn, richt Wilders zich op verschillende thema’s. Was het eerst de Islam, wond hij zich vervolgens op over criminele Oost-Europeanen, nu is hij volledig gefocust op Europa. Het is een belangrijke eigenschap van populisten: ze hebben vaak goede antennes voor het oppikken van onvrede in de samenleving en proberen deze te kanaliseren door er publiekelijk veel over te spreken.
Veel mensen maken zich zorgen over de eerder genoemde onderwerpen en zijn blij dat Wilders zich er op een duidelijke manier over uitspreekt en daarbij geen blad voor de mond neemt. Ook al zal de meerderheid van de PVV-stemmers niet uit de euro willen stappen, zoals Wilders voorstelt, hij zegt tenminste wel waar het op staat. In die zin is de PVV dus geen traditionele getuigenispartij, maar vervult de partij wel een vergelijkbare functie voor zijn achterban. Een PVV-stemmer vindt het schandalig dat we geld aan ontwikkelingslanden geven terwijl zijn moeder in het verzorgingstehuis maar één keer per week mag douchen. En doordat Wilders zich daar zo publiekelijk over opwindt, zullen de andere (instrumenteel-politieke) partijen hopelijk ook inzien dat er iets moet veranderen. De PVV is dus een getuigenispartij 2.0: flexibel, met een dunne, eigen ideologie; een lege huls die gebruikt kan worden om allerhande onvrede mee te kanaliseren.
Met deze strategie is de PVV allerminst uniek, maar onderdeel van een politieke familie die almaar lijkt te groeien en continu nieuwe leden krijgt in verschillende landen. Aalberts begint zijn boek met een ietwat versimpelde, maar daardoor heldere analyse van dat deel van het politieke landschap waarin de PVV opereert: de rechts-populistische hoek. Binnen Nederland zijn er bijvoorbeeld de voor de hand liggende vergelijkingen met de LPF en Trots op Nederland. Maar wat is er nu precies “rechts” aan de ideeën van deze partijen en waarom zijn ze precies “populistisch”?
Naast de nationale overeenkomsten en verschillen, laat Aalberts duidelijk zien dat er in de vergelijking met buitenlandse rechts-populistische partijen als de Oostenrijkse FPÖ, Vlaams Belang, Front National en de Deense Volkspartij aanzienlijke verschillen bestaan. Ja, er zijn uiteraard ook veel overeenkomsten en het is in zekere zin begrijpelijk dat de vergelijking gemaakt wordt, maar het is te kort door de bocht om ze op één hoop te gooien. Daarom is het volgens Aalberts ook van belang om in kaart te brengen waarom mensen nu eigenlijk op de PVV stemmen; eerdere analyses van buitenlandse rechts-populistische partijen volstaan waarschijnlijk niet. En als je het succes van de PVV wilt verklaren, dan is het dus juist zaak om te kijken naar al die mensen die erop stemmen.
Hoewel Aalberts van huis uit een communicatiewetenschapper is, betreft het hier zonder twijfel een politicologisch onderzoek. En in tegenstelling tot de meeste van dergelijke onderzoeken, is dit een kwalitatieve analyse met een relatief kleine onderzoekspopulatie van 87 mensen. Het zou een valkuil kunnen zijn en voor sommigen is het misschien een reden om het onderzoek op voorhand terzijde te leggen vanwege de kwalificatie ‘niet representatief’, maar mijns inziens maakt het de conclusies alleen maar interessanter en relevanter.
Dat het boek gelardeerd is met tientallen citaten uit interviews en focusgroepen maakt de argumentatie sterker en voorkomt ook dat het een ‘droge’ politieke analyse wordt. Sommige citaten hadden daarentegen ook weggelaten kunnen worden en leiden ietwat af van de analyse. Het hoofdstuk waarin de antwoorden van linkse stemmers en PVV’ers naast elkaar worden gelegd, bijvoorbeeld, schiet wat mij betreft het doel voorbij, hoewel het laatste hoofdstuk, dat verslag doet van gemengde focusgroepen waarin deze twee groepen kiezers met elkáár in gesprek gaan, juist wel weer een leuke aanvulling vormt.
“Achter de PVV” is een geëngageerd boek met een nauwelijks verhulde politieke boodschap: hoe kan de opmars van de PVV gestuit worden? De conclusie is geschreven in de vorm van een advies aan andere politici. Voor die specifieke doelgroep lijkt het boek me dan ook zeer waardevol en verplicht leesvoer in deze laatste paar stille dagen voorafgaand aan de naderende campagnestorm, ook al is Wilders’ huidige stokpaardje Europa vanwege de looptijd van het onderzoek volledig buiten beschouwing gebleven.
Maar het boek verdient een breder publiek. Het biedt voor ieder wat wils: mensen die geïnteresseerd zijn in de politiek in het algemeen, maar ook voor hen die zich verwonderen (of zorgen maken) over de opkomst van rechts-populistische partijen. Het leuke aan het boek is dat het kwalitatieve karakter en de vele citaten een dubbele werking hebben: als je je bewust bent van je eigen vooroordelen ten opzichte van de PVV-achterban, dan kun je die laten wegnemen, maar zeker ook net zo goed bevestigd krijgen. Hoe dan ook is “Achter de PVV” een interessant kijkje in de hoofden van 87 stemgerechtigden en biedt het een mooi overzicht van de problemen waarvoor de Nederlandse samenleving zich volgens hen gesteld ziet.
“Achter de PVV” – Chris Aalberts (met een voorwoord van Joost Eerdmans), uitgeverij Eburon, 2012, 215 pagina’s.
Reacties (42)
Eigenlijk had de Auteur het boek beter “achter de PVV en de SP” kunnen noemen. Beide partijen zijn, hoewel anders qua opzet op dezelfde leest geschoeid, populistisch roepen zonder de consequentie’s in acht te nemen en alles dik overdrijven. Omdat de populaire mening vrij universeel is, zie je deze partijen qua standpunten dan ook hard naar elkaar toegroeien, zij vertegenwoordigen immers dezelfde achterban.
De opmars van de populisten is enkel te stuiten door ze regeringsverantwoordelijkheid te geven. Dat dwingt ze hun standpunten aan te passen aan de realiteit en om compromissen te sluiten. Laat de SP en de PVV het maar een tijdje samen proberen, al zal het vrijwel onmogelijk zijn om een serieuze partij te vinden die zich daarbij aan wil sluiten.
Dat is een idee, maar is het niet te desastreus om een stel klungels tijdelijk met het landsbestuur aan de haal te laten gaan?
De PVV heeft al een tijd lang regeringsverantwooordelijkheid gehad, maar je droom van “hun standpunten aan te passen aan de realiteit en om compromissen te sluiten” bleek aan hen niet besteed.
En dit advies om hen regeringsverantwoordelijkheid te geven is ook in een verder verleden nooit een succesvolle onderneming gebleken. Het is in mijn ogen dan ook naïef. Populistische partijen gaan niet inbinden als ze aan de macht komen. Ze gaan integendeel steeds verder gaande oplossingen propageren, wanneer hun simpele oplossingen niet blijken te werken en veel onbedoelde en ongewenste neveneffecten hebben. Dat leidt tot rampen als de Sovjet Unie en dat andere gedrocht dat niet genoemd mag worden.
Ik hoorde vanochtend op de radio dat bepaalde organisaties van gelovigen dat andere gedrocht wel gewoon mogen noemen.
Je geeft zelf al aan, waarom dit boek niet zo genoemd kan worden, Anton.
hoewel anders qua opzet
Wederom een lachwekkende poging om de PVV en SP op elkaar te laten lijken. Het gaat om de PVV (en haar achterban).
Overigens, doe ‘es het volgende lezen.
http://www.americanprogress.org/issues/2011/08/islamophobia.html
http://www.irr.org.uk/wp-content/uploads/2012/06/PedlarsofHate.pdf
Een beetje inzicht, over de internationale parallellen tussen (politieke) partijen, die willens en wetens de onderbuik van de onwetende aardbewoners bespelen vanuit een bepaalde agenda, zoals hier in Nederland de PVV doet. Het inprenten van angst (Islamisering, bijvoorbeeld) doet de SP terecht niet aan mee.
Heb jij overigens het boek van Chris Aalberts gelezen, Anton? Indien niet, waarom probeer je dan een overlap tussen PVV & SP te maken?
Het spijtige is, dat er helaas géén (gratis & simpel van opmaak) pdf bestand van dit boek is. Al was het alleen maar voor referenties.
“…Maar het boek verdient een breder publiek. Het biedt voor ieder wat wils…”
Los van mijn bestelling, zal ik zeer binnenkort contact leggen met mijn lokale bibliotheek, met het verzoek om dit schrijven in hun assortiment op te nemen. Kennis, enzovoorts.
Dat ben ik niet met je eens, het kan zijn dat dat héél vroeger het geval was maar de laatste, zeg maar 10 jaar is dat beslist niet meer zo. Integendeel, de SP is van alle partijen de partij die zich, bijvoorbeeld in deze verkiezingsstrijd, het beschaafdst gedraagt.
Het is ook de partij die tot nu toe wat betreft vrijwel alle punten waarop ze al sinds jaar en dag kritisch zijn en waren, gelijk heeft gekregen in de praktijk.
Ik noem hier bijvoorbeeld de kritische waarschuwing inzake een te snel invoeren van de Euro, een te snelle groei van het aantal Eurolanden, een kritische waarschuwing inzake het gebrek aan integratie van immigranten en het concentreren van migranten in bepaalde wijken….ze waren kritisch t.o.v. de instroom van Poolse werknemers omdat die, ook nu nog, tevreden zijn met weinig loon en lange werktijden en zodoende de arbeidsmarkt ondermijnen………….Al datgene waarvoor de SP waarschuwde en waarvoor de partij werd uitgelachen of weggehoond of soms erger is uitgekomen.
““Achter de PVV” is een geëngageerd boek met een nauwelijks verhulde politieke boodschap: hoe kan de opmars van de PVV gestuit worden? De conclusie is geschreven in de vorm van een advies aan andere politici.”
Dit is nou net het probleem van zijn grootste tegenstanders. Zij zien de opmars van de PVV zelf als probleem, niet de issues die Wilders aandraagt. Zoek liever daar oplossingen voor en laat dat aan de mensen zien.
Maar hun oplossing is niet mijn oplossing!
De Limburgse oplossing is geen Friese oplossing.
De Zeeuwe oplossing is geen Groningse oplossing.
En zo verder.
Dit begint een beetje te lijken op “Doe wat ik zeg of anders leg ik het politieke process in Nederland plat!”. En dan krijg je automatisch reacties als :”OH JA KOM MAAR OP! KLOOTZAK!”.
Dat is toch normaal als je zo gaat schoppen dat mensen terug gaan schoppen.
Behalve bij hulpverleners. Daar mag het niet.
Don’t feed the troll. Jammer dat je een politicus niet kan bannen.
Ik vraag me altijd af “WELKE !? Traditionele Nederlandse Normen en Waarden.”. Want wat ze vaak opnoemen zijn niet de waarden waar ik mee opgegroeid ben, maar meer die van een Limburgs gezin of Amsterdams gezin gemixt in een.
Bij ons waren mensen altijd welkom, ook tijdens het eten, werd er wel een bordje bij gezet. Maar toch staat in de inburgerings gids als Nederlandse waarde :”Niet onder etenstijd te komen want dat is onbeleefd.”.
Net als bellen voordat je komt of een afspraak maken, meestal kwam bij ons de familie of kennis gewoon langs en wij bij hun. Toch zijn we toch echt Gronings/Noord Europeaans thuis. Mijn Moeder is een Deense en mijn Vader Gronings.
Toch is ook mijn hele Groningse familie zo. Maar mijn normen en waarden zijn anders dan die van een gezin in Brabant of Zeeland. Ik wil eigenlijk mijn normen en waarden niet aan hun opdringen nog dat zij die van hun aan mij. Toch probeert Nederland dat tegenwoordig wel en dan nog het meeste de PVV stemmer.
Verder :”Boos dat zijn moeder maar een keer gewassen word…” tja.. voel je je wat schuldig? Je kan ook je eigen moeder in huis nemen (deden wij ook thuis, mijn Groningse Oma heeft jaren bij ons gewoond verzorgd door mijn moeder). Nu weet ik, dat is chargeren en niet netjes, maar ik vind de omschrijving van de PVV stemmer hier niet echt rooskleurig. Alsof hij nooit de schuld bij zich zelf zoekt. Dat kan toch niet waar zijn?
De PVV IS de partij voor mensen die de schuld altijd bij een ander leggen. Het verbaast me daarom dat de PVV nog geen meerderheid heeft. Alhoewel… met een meerderheid zou de partij regeringsverantwoordelijkheid moeten nemen… En waar leg je dan de schuld neer?
Het verklaart een hoop.
“Alsof hij nooit de schuld bij zich zelf zoekt. Dat kan toch niet waar zijn?”
Ik denk dat dit op hoofdlijnen juist wel waar is. Denk terug aan een eerder artikel op sargasso over populisme, waar gesproken werd over de deugdzame volk versus de corrupte elite. Pvv wordt alom gezien als een populistische partij en deugdzame volk versus de corrupte elite betekent automatisch de fout bij de ander leggen. De ander is immers fout, corrupt.
Het ongebreideld schreeuwen wat anderen allemaal fout doen zie ik veel rond de pvv of vermeende pvv aanhangers (denk aan reaguurders op geen stijl) terugkomen. De actie die pvvers dan nemen om datgene wat fout is te corrigeren is stemmen op de pvv. Lovenswaardig dat ze demoncratische middelen kiezen; jammer dat het tot zo’n verziekt klimaat leidt.
Dus je kunt als tegenpartij vinden, roepen en uitdragen wat je wil. Het maakt helemaal niets uit. De weg van voldongen feiten is uitgestippeld en dient hoe dan ook vervolgd te worden. Alle deviatie wordt geabsorbeerd en geneutraliseerd door de huidige macht- en gezagsstructuren. Deze eendimensionale politieke werkelijkheid is eigenlijk nog vele malen afgrijselijker en angstaanjagender dan de PVV of welke andere partij dan ook.
Dat komt wellicht doordat er ook een heleboel mensen die geen lid zijn van die tegenpartij, die op andere partijen stemmen en wat anders roepen. En aangezien ook hun stem telt in onze democratie, bewandelen we gezamenlijk soms andere wegen dan de tegenpartij voor ogen had.
@3 Henkie:
Dit is nou net het probleem van zijn grootste tegenstanders. Zij zien de opmars van de PVV zelf als probleem, niet de issues die Wilders aandraagt. Zoek liever daar oplossingen voor en laat dat aan de mensen zien.
Moeten het wel natuurlijk echte problemen zijn. Hoe kan je niet voor niet bestaande problemen oplossingen verzinnen?
Bijvoorbeeld voor een tsunami aan immigranten een oplossing verzinnen is inderdaad lastig. Zoals je zelf hebt aangetoond is dat nl onzin. Maar als je de post van Henkie wat breder leest: niet de pvv, maar de gedachten, gevoelens en ervaringen (ipv issues) van de stemmers serieus nemen, dan zit er wel een zinvolle gedachte in. Denk aan de reacties in vele media op rue de la femme. Een ervaren probleem blijkt bij meerdere vrouwen.
De tsunami aan immigranten is een niet bestaand probleem, een gevoelde onveiligheid door (een deel van de) noord afrikaanse mannen wel. Dat negeren leidt m.i. tot meer stemmen voor de pvv en dus meer onzindebatten en uitingen van die partij.
Dit. Ik had het zelf niet beter kunnen verwoorden.
Je verzint voor niet-bestaande problemen niet-bestaande oplossingen.
Ja, laten we onze centra outsourcen. Die 3 man en een paardekop (minder dan 20.000 mensen zitten in een azc) tegen lagere kostprijs onderbrengen. Nooit gehoord dat kosten het probleem waren van de Azc’s (niet bestaand probleem).
Toch discussiëren wij er hier over en heeft hij zijn doel bij deze bereikt.
Dan ga je ervan uit dat je weet wat zijn doel is.
Publiciteit krijgen en stemmers trekken in dit geval.
Publiciteit wel maar stemmen? De mensen die gevoelig zijn voor dit soort voorstellen heeft de PVV inmiddels wel bereikt. Misschien is het bedoeld om die mensen ervan te weerhouden om naar een andere partij over te gaan?
Dan kunnen we daar toch gewoon een “non-oplossing” voor bieden ?
“Ernie, je hebt een banaan in je oor”
“Dat is tegen de krokodillen Bert”
“Maar er zijn hier toch geen krokodillen ?”
“Werkt goed heh ?”
Moet ik nu na het lezen van dit hele verhaal begrijpen, dat PVV-stemmers het merendeels niet eens zijn met Gillende Geert, maar toch zo “apart” zijn wel op hem te stemmen.
Ik zie binnenkort Beatrix nog eens de vermeende beroemde woorden van haar voorvader Willem uitspreken:
“Mon Dieu, ayez pitié de mon amê et de ce pauvre peuple.” ;-)
Voor mij als PVV-stemmer waren eigenlijk 3 dingen belangrijk. Agendering, Agendering en Agendering. Ik was het altijd zeer oneens met het politiek correcte sfeertje en ik wilde gewoon het rauwe, niet-rooskleurige verhaal wat betreft immigratie en immigranten.
Wilders is gewoon een politiek vakman gebleken op het gebied van agendering.
Natuurlijk wil ik oplossingen, maar dat is vaak niet eenvoudig. Een oplossing zal in ieder geval niet komen als er niet eerst ooit geagendeerd is.
Vakman provocateur maar niet vakman politicus. En die twee gaan niet samen in een persoon of een partij. De vakman provocateur zorgt ervoor dat onderwerpen het nieuws halen. De vakman politicus zorgt voor bespreekbaarheid en draagvlak.
Een partij als die van Brinkman is dus min of meer het logische vervolg.
De PVV is een organisatorisch verbeterde voortzetting van de LPF. En in Frankrijk had je al de ‘Pennistes’, het Vlaams Blok in Vlaanderen, Pia ‘De beschaving zijn wij’ Kjaersgaard in Denemarken enz.
Dergelijke observaties – historische continuïteit en onafhankelijk internationale verspreidheid – verbieden de PVV te bagatelliseren en adhv persoonlijke karakteristieken* van zijn aanvoerder uit te leggen.
Dat (bespotting) het hier, en elders, toch zo vaak gebeurd, is voortzetting van een oude gewoonte annex politiek beleid van een elite om een ellendig vraagstuk beneden een bepaald collectief bewustzijnsniveau te houden: dat van de (Europese) Nederlandse Massa Immigratie. De mis-daad moest verborgen blijven,
Middelen van dit elitaire ‘beleid’ waren altijd kleinéren, intimideren met de knoet van racisme, op de man / boodschapper spelen en het uitoefenen van een McCarthy-achtige terreur. Lees daarover onder meer Lakemans sublieme ‘Binnen zonder kloppen’. Wie waagt het hierna, en na Scheffer enz, nog te ontkennen dat de PVV reële problemen signaleert, eerder verdonkermaand?
Alleen met te bestaan al heeft de PVV een stukje vrijheid heroverd. Zij is een dijk.
* Heel vaak de kinderachtigste. Veel critici verloren zich in coiffure van de leider van de PVV. Ze vlogen hem om zo te zeggen in de haren en bleven er in hangen, lacherig, verwonderd, als idiote kinderen. Als je hun stukjes uit had, hadden ze niets meer gezegd dan dat-ie gek was, om dat hij er gek uitzag.
De imbecielen!
Ach, HPax weer, hij zou Hitler kunnen vrijpleiten in Nurnberg toendertijd. Alles omkeren. De zondebok benoemen, probleem maken, en de oplossing hoe onmenselijk ook, goedpraten. Dat zal wel vanuit zijn crypto-christelijke denkwereld afkomstig zijn… Je mag niet in mensen denken, nee, het zijn allemaal criminelen, profiteurs en haatbaarden. Gelukkig dat er niet alleen vanaf de linkerkant, of alleen vanuit de elite, felle kritiek en afkeer is van de ideeën van Wilders.
@Joop: “HPax weer, hij zou Hitler kunnen vrijpleiten in Nurnberg toendertijd.”
Dat lijkt me sterk. Daarvoor moet je wel een extreem getalenteerde advocaat zijn.
Het lukte Goering VS voorzitter Jackson zo tot razernij te brengen dat Jackson er mee moest stoppen.
Goering veegde de vloer met hem aan, Goering deed dat vermoedelijk uit de overtuiging dat hij hoe dan ook ter dood zou worden gebracht, zo had hij nog even lol.
@ 027
Van Joop zou ik geknield willen smeken mij nooit meer DIRECT met zijn opmerkingen over mijn bijdragen op S. lastig te vallen.
Zijn reacties staan bol van hol jargon dat dialoog doodt. Ze verpesten alles.
Ik heb niets tegen Joop, ik wil zelfs dat hij doorgaat met leven, maar in Godsnaam laat hij mij met rust. Ik hoop dat hij uit menslievendheid of uit sociaal mededogen of uit burgerlijke beleefdheid mijn bede verhoort. Wat hij kiest zal zijn klasse bepalen.
Met Christelijke groet aan Joop.
“Zijn reacties staan bol van hol jargon dat dialoog doodt”
Proest.
Helaas is er geen massa immigratie.
Zoals Van Rossum diverse keren heeft uitgelegd, het is ondenkbaar dat de vijf procent Moslims in Nederland onze maatschappij ingrijpend kunnen beinvloeden.
Verder weet iedereen met enige kennis van geschiedenis dat het westen te beginnen met de kruistochten Moslims aanviel.
Dat gaat door tot de huidige dag.
Die aanvallen zijn voor een belangrijk deel de oorzaak dat Moslims hun geboorteland willen verlaten, Irak b.v. heeft een vier of vijf miljoen vluchtelingen.
Die waren er niet in de tijd van Saddam, toen was Irak een welvarend land.
HPax woorden roepen enkel walging op. Nationalistisch tot op de bot. Denkend aan het liet ‘Wien Neerlands bloed door de aderen vloeit…’. Dat staat mij totaal niet aan. Dat roept walging op.
Ik zie daar ook niets christelijks in, lees Mattheus 25 er maar op na. Het christendom gebruiken als een instrument om zaken te behartigen die lijnrecht tegenover de daar gepropageerde normen en waarden staat vind ik meer dan onsmakelijk.
Daarom een vergelijking met de nazi’s. Die ik niet terug neem. Die waren toch bezig met het Arische volk van de vreemde smetten vrij te maken. Zij zijn tegenwoordig ook flink anti-moslim. En doen op alle mogelijke manieren precies hetzelfde als HPax, kijk maar op de (extreem)rechtse sites. Het licht in de ogen van de anderen niet kunnen gunnen, mijn en dijn, eigen volk eerst, eigen wandaden goedpraten, de ander veroordelen, zondebok en nog gekker: andere zaken verdoezelen, omdat al de aandacht naar het migratie-probleem gaat. Maatschappelijk polariseren. Alleen maar haatzaaien. Daar ga ik tegenin, en terecht!
Dat zie ik bij HPax en de PVV. De etnische kaart spelen om andere sociaal-economische problemen maar verder te kunnen doorvoeren. Zodat we met z’n alleen op het langste end nog slechter af zijn.
Ten tijde van de Neurenberg show zagen vijf van de zeven leden van het VS hooggerechtshof dat als een farce, ‘als het niet zulke ernstige gevolgen zou hebben’.
Alleen de twee joodse leden waren voor.
Hoewel Aalberts van huis uit een communicatiewetenschapper is, betreft het hier zonder twijfel een politicologisch onderzoek. En in tegenstelling tot de meeste van dergelijke onderzoeken, is dit een kwalitatieve analyse met een relatief kleine onderzoekspopulatie van 87 mensen.
Twee niet bestaande wetenschappen, en 87 mensen.
Hoe die bevraagd zijn staat er niet.
Bekend is dat vragen niet altijd de juiste antwoorden opleveren.
Het boek kan best interessant zijn, of het iets betekent vraag ik me af.
Beter onthoud je je van commentaar als je van onderzoek in de sociale wetenschappen echt helemaal geen kaas hebt gegeten en nog te lui bent om twee keer op je muis te klikken.
Lees eens Piet Vroon De Wolfsklauw om te weten wat onderzoek in de sociale ‘wetenschappen’ voorstelt.
Haha, “Er zal streng gemodereerd worden, wij willen hier een gezonde, volwassen, open en inhoudsvolle discussie”.
Zo wordt censuur goedgepraat.