Hoeveel tekst heb je nodig om te zien of een tekst afkomstig is van Geert Wilders of van Alexander Pechtold? Niet heel veel, laat Maarten van Leeuwen zien in zijn proefschrift Stijl en politiek, dat hij vandaag in Leiden verdedigt. Eén zin is meestal wel genoeg. Neem de volgende: "De laatste jaren wordt de politiek niet meer beschouwd als de plek waar maatschappelijke problemen worden aangepakt en opgelost". [1] Die zin kan alleen maar van Pechtold zijn. Dat ligt niet aan de inhoud – ik denk dat Wilders het er nog weleens mee eens zou kunnen zijn. Het ligt alleen aan de vorm. Wilders zou hetzelfde mogelijk op de volgende manier formuleren: "Die zakkenvullers negeren de problemen van Henk en Ingrid in plaats van ze keihard aan te pakken. De kiezer is het beu". [2] Degene die [1] uitspreekt vertelt dat het oordeel over de politiek een mening is ('het wordt niet beschouwd'). In [2] wordt dit daarentegen in eerste instantie als een objectief feit neergezet, al wordt er daarna wel een mening aan vastgekoppeld. In tegenstelling tot in [1] is dan wel ook meteen duidelijk wiens mening dit is, te weten dat van de kiezer, dat vermoedelijk gedeeld wordt door de spreker. In [1] heb je daarentegen geen idee.
Hoogleraar Vaclav Smil gaat kort in op de vraag of er wel genoeg vlees is voor de gehele wereldbevolking. In zijn boek Should we eat meat? belichte hij al eerder de consumptie van vlees van verschillende kanten: o.a. vlees als onderdeel van onze voeding, de rol van vlees eten in de menselijke evolutie en de toekomst van vleesconsumptie passeren de revue.
(via)
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
ONDERZOEK - De Nederlandse overheid lijkt geen gebruik te maken van de open data die zij zelf beschikbaar stellen, blijkt uit onderzoek van de Open State Foundation
De onlangs gelanceerde upgrade van het open dataportaal van de overheid (data.overheid.nl) bestaat voor een groot deel uit verwijzingen naar datasets van het Centraal Bureau voor de Statistiek (3.623) en het Nationaal Georegister (2.560). De kwaliteit is ten opzichte van vorig jaar weliswaar verbeterd maar nog steeds werken van de datasets naar het Nationaal Georegister 888 (34,6%) links niet. Het Centraal Bureau voor de Statistiek scoort het best in de kwaliteit, alle links werken. Van de 345 overige datasets hebben 31 datasets geen enkele werkende link (8,9%). Uit het onderzoek van de Open State Foundation blijkt dat 14% van de opengestelde datasets niet toegankelijk is doordat zij geen één werkende link hebben.
Er zijn weinig tot geen datasets te vinden van de grootste ministeries. Ook decentrale overheden hebben de weg naar het dataportaal van de rijksoverheid nog niet gevonden. Uitgezonderd 16 datasets van de Europese Commissie, zijn er op het portaal 329 datasets van ministeries, gemeenten en een aantal andere overheidsorganisaties te vinden. Hiervan bestaat iets minder dan de helft uit datasets van ministeries en zijn 141 datasets van 13 gemeenten te vinden.
Leest u graag de wetenschapskaternen van kranten en tijdschriften voor de laatste weetjes? Dan leest u voor een groot deel statistische ruis, ondanks een aantal recente replicatie-impulsen in de wetenschap.
2015 is de tiende verjaardag van het welluidende artikel “Why most published research findings are false” van professor Ioannides. Hij laat zien dat een combinatie van (te) kleine steekproeven en statistisch gesjoemel ertoe leidt dat veel experimentele resultaten berusten op toevalstreffers. Eén belangrijke reden is dat het vinden van een effect van een bepaald medicijn, onderwijsmethode of subsidie veel spannender en verrassender is dan de absentie ervan.
Onderzoek met positieve resultaten komt daarom in veel betere tijdschriften – en in populair wetenschappelijke bladen. Onderzoekers gebruiken daarom, soms onbewust, allerlei technieken om de effecten groter te laten lijken, of rapporteren alleen de ‘gelukte’ studies, een fenomeen genaamd publication bias. Een teken dat Ioannides het bij het rechte eind heeft, is dat replicatiestudies bijna altijd kleinere effecten vinden dan het origineel. Veel resultaten “verdwijnen” dus simpelweg na een korte initiële hype.
Na Ioannides’ artikel werden wetenschappers op allerlei vakgebieden behoorlijk nerveus over wat ze eigenlijk weten. Om daarover duidelijkheid te verschaffen is er het laatste decennium een aantal grote replicatieprojecten gestart. Het Open Science Reprodicibility Project heeft doet replicaties op het gebied van kankeronderzoek en sociale psychologie. Een andere organisatie, de Open Science Collaboration heeft 13 veel geciteerde sociaalpsychologische onderzoeken gerepliceerd. Ze vond een replicatiepercentage van 77%, hoger dus dan Ioannides voorspelde. De komende projecten zullen moeten uitwijzen of deze score overeind blijft.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
DATA - Onder de noemer “Waar blijven de bèta’s?” volgen we al enige tijd het verloop van afstudeerders naar studierichting. Daar het CBS weer een jaar heeft toegevoegd, geven we u hierbij zonder nadere duiding een update van de grafieken.
Wetenschappelijk Onderwijs:
Hoger Beroepsonderwijs:
Afgelopen maart liet Noam Chomsky zich interviewen door natuurkundige, wetenschapspopularisator en neo-atheïst Lawrence Krauss voor diens Origins Project.
Krauss ontpopte zich al snel als nogal een fanboy, hetgeen kritisch bevragen maar weer eens in de weg blijkt te staan, maar dat mag de pret niet drukken.
Wat het interview desalniettemin interessant maakt is dat het overgrote deel van het gesprek nu eens niet ging over Chomsky’s politieke standpunten, maar over de stand van zaken in de taal- en cognitiewetenschap.
Chomsky vergelijkt die met de stand van zaken in de natuurwetenschap in de 17e eeuw. Natuurfilosofen hadden wel allerlei pseudo-rationalisaties van verschijnselen, waarmee ze dachten alles te kunnen verklaren, maar de echte wetenschap en de abstrahering die daarbij hoort moest nog beginnen.
Dat heeft volgens Chomsky zijn uitgangspunt in de verwondering.
Chomsky’s voornaamste bijdrage aan die taal- en cognitiewetenschap is dat hij aannemelijk heeft weten te maken dat onderliggend aan elke taal er een universele structuur is, die voorgeprogrammeerd is in het brein.
Het werd in de moderne tijd alom gedacht dat taal een functie van communicatie is, maar dat lijkt Chomsky een misvatting. De taal die we tot uitdrukking brengen is namelijk slechts een fractie van wat we tegen onszelf zeggen. We zijn voortdurend in gedachten, en we lopen ook voortdurend tegen onszelf te praten.
RECENSIE - 
‘In een gemeente in de buurt bleek een meisje, terwijl ze nog niet getrouwd was, zwanger te zijn. De kerkenraad nam de situatie hoog op en eiste van het aanstaande echtpaar dat zij op zondag in de kerk publiekelijk een zondebekentenis zouden afleggen. Ik was er toevallig bij en heb het als een buitengewoon gênante vertoning ervaren. Toen al vond ik dat de essentie van het leven is dat je samen kinderen krijgt. In die zin was het voor mij onbegrijpelijk dat de kerk een jong stel dat te vroeg in verwachting was geraakt, dwong om voor een publiek van achthonderd mensen spijt te betuigen.’
Aldus een jeugdherinnering van Jan Blom, een van de leden van de familie Blom wiens herinneringen centraal staan in ‘Van huis uit protestant’. Johan Blom was de zoon van een gereformeerde dominee, en het voorval zal dateren uit de jaren veertig. Een veelzeggend voorval. De domineeszoon vond die publieke bestraffing niet normaal, en ook niet beangstigend. Het was in zijn herinnering een gênante vertoning. Zo jong als hij was, wist hij dat hier onrecht geschiedde, dat de kerkenraad er naast zat. De kleine Johan had een eigen moraal ontwikkeld, los van de moraal die de kerkenraad wilde opleggen. Toen al.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Louise Gunning vertrekt uit bestuur UvA.
HT Emile
Het weblog bedreigt de sociologische wetenschap. Althans, momenteel is vooral een bepaald deel van de sociologie in gevaar: het sterk op statistiek gerichte deel. Maar dat is slechts toeval – het komt doordat bloggers nu eenmaal relatief vaak geïnteresseerd zijn in rekenen. Het zou weleens de voorbode kunnen zijn van een grotere verandering.
De Amerikaanse socioloog Andrew Lindner schreef er onlangs over op zijn weblog. Hij had jarenlang gewerkt aan een artikel waarin hij met veel datageweld probeerde aan te tonen waarom films waarin intelligente vrouwen spelen, relatief weinig geld opleveren. (kortweg: omdat er relatief weinig geïnvesteerd wordt in zulke films).
Die jaren waren vooral heengegaan met het gebruikelijke proces van aanbieden aan redacties, allerlei commentaar krijgen over de vraag of er niet eigenlijk een andere theorie had moeten worden gebruikt, het artikel aanpassen, dan toch afgewezen worden, en doorgaan naar een ander tijdschrift waarin de reviewers weer andere obsessies bleken te hebben.
Knallen
Ondertussen kwam een blogger met een post waarin een zeer gelijksoortig onderzoek werd gepresenteerd. Het was wat rommeliger, de data waren van wat mindere kwaliteit, een en ander werd minder goed in de literatuur geïntegreerd. Maar de resultaten waren wel vrijwel dezelfde.
ACHTERGROND - En dan zijn er ook nog de onbetaalde horden.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.