Leven Archives - Page 84 of 222

Foto: Esparta Palma (cc)

De ‘phub’-factor

8 maart 2014 , 14:00 , door Pascal Cuijpers

COLUMN - Nadat ik de titel van deze column heb getikt, ontvang ik een WhatsApp’je. Of ik zin heb om vanavond nog ergens iets te gaan drinken in de stad met enkele vrienden? Het brengt me aan het twijfelen. Ik stuur dit keer een ‘Vanavond even niet meer’-app’je terug aan de afzender, afgesloten met een welgemeend: ‘Maar bedankt voor het aanbod.’ Heb ik nu, helemaal aan het begin van deze column, zitten ‘phubben?’, vraag ik me af.

Enfin. ‘phubben’ staat voor de op-de-irritatiegrens-werkende combinatie van ‘phone’ en ‘snubbing’ (iemand negeren). Dus, in een sociale setting geregeld afgeleid zijn, doordat je op je smartphone kijkt of er nog nieuwtjes zijn, app’jes zijn binnengekomen, je een Facebook-like hebt gemist óf dat wellicht iemand je heeft gebeld. De zogenaamde ‘sociale setting’ wordt dan langzaam omgetoverd tot een ‘setting’, waar weinig sociaals meer aan is. Het is zelfs een steeds groter wordende bron van ergernis aan het worden onder de hedendaagse bevolking.

En ik kan het begrijpen. Ik stoor me ook al enige spreekwoordelijke eeuwen aan het gebruik van mobieltjes in het openbare leven. En dan bedoel ik dus het ongepaste gebruik ervan. Waar men jaren geleden alleen nog maar de mogelijkheid had tot luidruchtig bellen en alles negerend sms’en in het openbaar, is daar tegenwoordig het ‘social media-monster’ bijgekomen. Sinds deze allesvernietigende, digitale en (a-)sociale opmars, is het leven er niet empathischer op geworden. Of denken we dat maar?

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Waan van de dag

Legoland sluit deuren voor een dag wegens dreigementen

6 maart 2014 , 15:18 , door Joost

Want wij Westerlingen zijn tolerant en hullie… Oh wacht…

Foto: Bart (cc)

Woede slecht voor je hart

7 maart 2014 , 13:00 , door P.J. Cokema

NIEUWS - ‘Denk toch om je hart!’ riepen we altijd tegen wijlen oom Jaap, als hij weer eens liep te kankeren op de wat luidruchtige spelende buurkinderen of uit zijn dak ging als de krant te laat was. Hij legde uiteindelijk rokend het loodje, gestorven aan vuurwerk.

Oom Jaap is de uitzondering op de regel, die de Harvard School of Public Health heeft gevonden. Mensen met een kort lontje hebben een verhoogd risico op een hartaanval of een beroerte. Het onderzoek is gebaseerd op data uit onderzoeksliteratuur.

Mensen die al aan hart-en vaatziekten lijden, hebben na een woedeuitbarsting vijf keer meer kans op een hartaanval. Maar ook mensen die minder vaak kwaad worden en gezonder zijn, lopen meer risico aan een boze bui te overlijden.

De onderzoekers bekeken negen onderzoeken, waaronder een Nederlands onderzoek uit 2011 dat oorzaken van een subarachnoïdale bloeding (beroerte) in kaart bracht. Dat onderzoek concludeerde dat koffie drinken en zware psychische arbeid de grootste triggers voor een beroerte zijn. Dat was een onderzoek onder 250 patiënten. De Harvard School of Public Health baseert de conclusies op de duizenden gevallen die men in de negen onderzoeken vond.

Eén keer per maand uit je dak gaan is nog niet zo gevaarlijk, twee tot vijf keer per dag is levensgevaarlijk (zie diagram). Een waarschuwing voor boze reaguurders? Zij denken misschien dat binnenvetters eerder aan een hartaanval ten onder gaan, dus gooien ze het er gewoon uit. Geen zware psychische arbeid, eerder gemakzuchtig de emotie boven de inhoud laten gaan.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spraakverwarring

7 maart 2014 , 11:00 , door Oud Zeikwijf

COLUMN - Toen ik in het tweede jaar van mijn tweede studie zat, werd ik door een docent aangemoedigd mee te doen aan het prestigieuze concours “International Contest for Outstanding Students of the Japanese Language”. Nooit gehinderd door zelfonderschatting toog ik spoedig naar de Laan der Dinges te ‘s-Gravenhage, alwaar het concours plaats vond, in de statige villa van de Japanse ambassade.

In de wachtkamer begreep ik de omvang van mijn overmoed. Alle aanwezigen zaten in het laatste jaar van hun studie. Ze keken meewarig naar mij, die driftig doorging met wat ik de hele reis had gedaan: Japanse karakters in mijn hoofd stampen. Ik nam altijd overal een zakschriftje mee vol met die rabiate dingen, die zo vreselijk zijn om te leren en des te makkelijk om te vergeten. Elke student Japans of desnoods Chinees (het Chinese schrift is makkelijker) zal dit beamen.

Ik zat daar dus ijverig te blokken, onder de neerbuigende blikken van mijn opponenten. Zij maakten daar zelfs opmerkingen over, zo van ‘Goshie, ben jij nog met karakters bezig? Dat doen we al lang niet meer hoor.’ Na het schriftelijk onderdeel werden wij een voor een binnen geroepen.

Ik won.

Dat betekende dat ik voor drie weken naar Japan moest, als afgevaardigde van Nederland te midden van een bonte stoet studenten Japanologie uit de hele wereld. En dus mijn kleuter achter moest laten bij zijn stokoude vader, een figuur van de bovenste plank, zware alcoholist en notoire verwaarlozer van baby’s.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Waan van de dag

Gemengde wijk maakt bewoners toleranter

4 maart 2014 , 10:56 , door Jeroen Laemers

Zo blijkt uit nieuw internationaal onderzoek:

In wijken met veel allochtonen krijgen autochtonen de neiging zich terug te trekken en nemen vooroordelen toe. Toch zijn het niet de blanke gezinnen in witte buitenwijken die toleranter zijn ten opzichte van nieuwkomers, maar juist de mensen die in gemengde wijken wonen.

Maar wat is precies een ‘gemengde wijk’?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Superstom advies over superfood

7 maart 2014 , 09:00 , door Steeph

ANALYSE - Het Voedingscentrum en Gezondheidsnet hebben onderzoek laten doen naar zogenaamde superfoods. Niet naar wat er in zit en wat je er aan hebt, maar naar wat mensen er van vinden. Het onderzoek leidt tot de conclusie dat een waarschuwing moet worden gegeven. Dat is onbegrijpelijk en een schoffering van de bewuste consument.

Kort samengevat de conclusie van het onderzoek: de marketing van superfoods spreekt over hoge concentraties goede voedingsstoffen en mogelijke gezondheidseffecten. Mensen zijn gevoelig voor deze marketing en kopen massaal superfoods. De gezondheidseffecten zijn niet bewezen en doordat mensen deze voedingsmiddelen massaal zouden kopen en nuttigen, eten ze ander voedsel niet. Dit is ongezond en gevaarlijk. Dus een waarschuwing.

Tenminste, dat moet ongeveer de redenatie zijn geweest. Want op basis van het onderzoek zelf valt die conclusie niet te onderbouwen.Wat blijkt namelijk uit het onderzoek? Eén op de tien mensen consumeert wel eens superfoods, en daarvan één op de vijf dagelijks. De rest minder.

Het onderzoek heeft nog wel gevraagd waarom ze het eten. Vooral vanwege de algemene gezondheid, betere weerstand en vitaliteit is dan het antwoord. Het onderzoek heeft niet gevraagd of ze het heel veel eten. Het onderzoek heeft ook niet gevraagd of ze andere dingen niet (meer) eten als ze superfood nuttigen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Van die dingen | Plaatje

6 maart 2014 , 15:30 , door Juliette Verheijen

COLUMN - Het kookboek beloofde mij de hemel. Het een zag er nog mooier uit dan het ander en ik zag al dat lekkers hier al op tafel staan. Rijen vol schalen met prachtige gerechten, kleurrijk en zowel qua smaak als kleur mooi bij elkaar passend. Vlees, vis, soepen en toetjes met druipende sauzen, alles om je vingers bij op te vreten. Goede wijn erbij, karaffen met water op tafel. We zouden zo aan de tafel kunnen schuiven die we in het kookboek voorgeschoteld kregen. Ik hoefde het plaatje alleen nog maar eventjes na te maken…

Uiteindelijk smaakt het natuurlijk wel. De smaak is niet waar het misgaat. Het ziet er bij mij gewoon niet uit. Dan heb ik het niet alleen over stoofpotjes, kleurrijke eenpansgerechten of goedgevulde gebonden sauzen. Vlees en vis, kleurrijke salades of romige desserts, ik kan het er allemaal moeiteloos uit laten zien als kattenvoer. Zo smaakt het niet, maar zo ziet het er wel uit. Ik weet niet wat er misgaat. Ik verdenk de foodfotografen van verregaande manipulatie en fotoshopgedrag, want het kan natuurlijk nooit aan mijn kookkunsten liggen. Dat lijkt me logisch.

Na wat googlen blijkt dat wat je op het plaatje ziet, niet is wat je eet. Het ligt dus niet aan mij. Diepe zucht van opluchting. Siroop of chocoladesaus blijkt motorolie, want dat is dikker en druipt mooier uit. Eten wordt aan elkaar geplakt en vastgestoken met satéprikkers, plastic fruit en groenten worden toegevoegd. IJs wordt van aardappelpuree met kleurstoffen gemaakt, anders smelt het onder de lampen. Vlees wordt bijgekleurd met schoenpoets, glanzend fruit druipt van de haarlak. Smakelijk kan ik het niet noemen. Daarna gaat er nog een stevige portie fotoshop overheen. Geen wonder dat ik het niet op tafel krijg zoals het in het boekje staat.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Gerard Stolk (cc)

De christelijke Ramadan

5 maart 2014 , 19:00 , door Richard Kroes

ACHTERGROND - Vandaag – Aswoensdag – begint de Vasten, de periode voorafgaand aan Pasen waarin christenen geacht worden soberder door het leven te gaan.

In de katholieke traditie waren er vroeger allerlei regels voor die Vastentijd: maar één volle maaltijd per dag en de eerste en één na laatste dag van de Vasten waren (en zijn trouwens nog steeds) ’onthoudingsdagen’. Dat heeft niks met sex te maken, wat dat betreft verschilt de Vasten behoorlijk van de Ramadan. Het houdt in dat je geen vlees eet. Oudere katholieken willen nog wel eens verhalen over het ‘vastentrommeltje’, waarin gedurende de Vasten alle snoep verdween, om pas met en na Pasen te worden opgegeten. Maar dat is nooit een regel geweest, dat was folklore.

In diezelfde katholieke traditie is de focus op soberder eten steeds onbelangrijker geworden. Ook op dat punt is een verschil met de Ramadan aan het ontstaan. Omdat het idee ‘soberder leven’ steeds belangrijker wordt, wordt de Vasten tegenwoordig ook wel ’Veertigdagentijd’ genoemd, een goede vertaling van de antieke Latijnse benaming quadragesima. Eerst is het veertig dagen soberheid, in het midden is het Pasen en daarna is het vijftig dagen feest (tot en met Pinksteren). Getalsmatig is dat een zeer katholieke verhouding.

Foto: ArcheoNet Vlaanderen (cc)

De docent als wegwijzer

3 maart 2014 , 13:00 , door Pascal Cuijpers

COLUMN - De puberteit is eigenlijk de ontgroeningsperiode van je verdere leven. Gedurende een aantal jaren ben je als jongvolwassene veroordeeld tot een minder stabiele levensfase. Niet alleen maakt het lichaam een transformatie door, maar vooral het brein krijgt het in deze periode zwaar te verduren. Er worden stofjes aangemaakt die ervoor zorgen dat er impulsieve en risicovolle acties worden ondernomen. Bijkomende gevolgen hiervan zijn onder meer dat pubers het moeilijk vinden in te schatten wat de mogelijke gevolgen zijn van hun acties. Neem daarbij nog eens de verlammend werkende groepsdruk en het plaatje is compleet.

Als docent heb je, naast de ouders, de taak om deze pre-volwassenen op het juiste pad te houden of te krijgen. Dat is een uitdaging die bij succes veel voldoening kan opleveren. Het is voor een docent dan ook een oprechte beloning wanneer een (oud)-leerling je alsnog bedankt voor die ‘wegwijzer’ die je hem of haar in het verleden hebt aangeboden. Soms heeft deze wegwijzer eerst jarenlang in de schaduw gestaan voordat deze op een bepaald moment alsnog werd gezien en erkend.

De afgelopen weken heb ik op school regelmatig gebruik gemaakt van wegwijzers, die allemaal hadden te maken met het thema drank en bijbehorende groepsdruk. Daarbij ging het voornamelijk over de nieuwste drankhype op Facebook, de zogenaamde ‘neknomination’. Dit houdt in dat je iemand via Facebook nomineert om op een zo origineel mogelijke wijze een glas alcohol in één teug leeg te drinken. Dit moet worden gefilmd en binnen vierentwintig uur plaatsvinden. Lukt dit de betreffende persoon niet, dan moet hij of zij een krat bier geven aan degene die hem of haar heeft genomineerd. Vaak gaat het hier om kinderen die zelfs nog ver van oude alcoholgrens vandaan zitten.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.