Closing Time | Psycho Killer
, door
Door The Talking Heads:
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Van die dingen | De jengel
, door
COLUMN - Ik heb begrip voor moeders met huilende kinderen in supermarkten. Echt waar. Ik heb er zelf twee, ik weet hoe het kan zijn. Boodschappen moeten gebeuren en je kunt je kind moeilijk thuislaten, dus allee, als er dan eens een potje gekrijst wordt, vind ik daar eigenlijk niets van. Ligt er zo’n hoopje ellende met de vuisten op de grond te meppen, dan stap ik daar gewoon overheen en let er niet al te veel op. Wat moet, dat moet.
Anders was het gisteren in mijn warenhuis. Mijn warenhuis is mijn uitje, daar kan ik geen jankende kinderen bij gebruiken. Ik ga naar deze winkel toe als ik printerpapier nodig heb, of bodylotion, een nagellakje of drie onderbroeken voor een tientje. Ik vind het er leuk. Maar gisteren niet. Gisteren was er een moeder op haar dooie gemak aan het winkelen naar tasjes, oorbellen, bikini´s, kortom gefrut en achter haar sleepte zich een jengelende, gillende en totaal hysterische peuter voort. Het gejank was niet te harden. Ik heb haar nog aangekeken met een blik waarin ik de volgende mededeling probeerde te leggen: “Ga naar huis met je kind! Ga alleen shoppen, doe dit je peuter niet aan, mee naar de supermarkt is al erg genoeg voor iedereen. Ga naar huis!” Het kwam niet binnen.
Foto:
Frank Meeuwsen (cc)
Uit de jeugdzorg | Perry
, door
COLUMN - De uitslag van de test is binnen. Het verbaast me niets, maar ik vind het wel schokkend.
Perry is dertien, woont in een leefgroep, maar wil graag bij de familie Van Dalen wonen. Zijn ouders kunnen zich daarin vinden. In principe wilden ze Perry graag zelf opvoeden, maar ze kennen hun beperkingen.
Er is geprobeerd de bezoekregeling met Perry’s ouders uit te breiden. Maar dat willen ze niet. Ze laten weten dat niet aan te kunnen. Eén weekend in de twee maanden is genoeg.
Perry’s ouders kennen de familie Van Dalen en zien dat Perry zich daar prettig voelt. Perry komt er al jaren. Toen Perry vijf was, waren zij zijn crisispleeggezin. Hij heeft daar uiteindelijk zeven maanden gewoond. Toen was er plek in een gezinshuis. Een soort groot pleeggezin waarvan de gezinshuisouders in dienst zijn van een jeugdzorginstelling. Hij kan daar tot zijn achttiende wonen. Perry doet het goed op school, heeft zijn plekje gevonden.
Maar dan ontstaan er echtelijke problemen. De gezinshuisouders gaan uit elkaar. De kinderen worden overgeplaatst. Perry gaat zolang naar een leefgroep, een opvangplek met pedagogisch medewerkers in plaats van pleegouders. Tot er plaats is in een ander gezinshuis. Op zijn nieuwe school doet hij het prima. In zijn nieuwe groep ook.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Dé nieuwste Israëlische vrijetijdsbesteding!
, door
Een betere illustratie van de krachtsverhoudingen kan je je niet wensen.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Anders nog iets? | Territoriumdrang 2.0
, door
COLUMN - Mensen zijn net dieren. Dagelijks doen zich namelijk talrijke situaties voor, waarin we ons eigen ‘territoriumgedrag’ ten toon spreiden aan de wereld om ons heen. Even laten zien, horen, voelen of ruiken dat we er zijn en dat we er toe doen. Het is een ingebouwd verdedigingsmechanisme om onszelf te kunnen handhaven in de maatschappij. Een gezonde, menselijke overlevingsstrategie op sociaal, fysiek en mentaal vlak.
Laat ik als voorbeeld het gedrag van mensen in een trein nemen. Nog voordat je instapt, en met goed fatsoen staat te wachten totdat iedereen is uitgestapt (weggespeelde concurrentie), treedt de adrenalineverhogende territoriumdrang al in volle werking. Je wilt vooraan staan (dominantie/heersen), zodat je als eerste binnen kan zijn om je plaats (territorium) te bemachtigen (af te bakenen). Wanneer dat gelukt is, en je je zwaar bevochten plek hebt weten te veroveren (rangorde), leg je je tas het liefst naast je op de bank (markeren/afbakenen territorium). Wanneer je daarnaast ook nog eens oogcontact met nieuw instappende mensen (concurrenten) probeert te vermijden, straal je leiderschap en dominantie uit (rangverwerving) en zullen je soortgenoten niet snel naast je komen zitten (alfamannetje). Wanneer je tóch per ongeluk uit je comfort-zone wordt gehaald, en een soortgenoot vraagt om naast je te mogen zitten, leidt dat vaak tot een gefrustreerde blik (mogelijke aantasting rang). In een enkel geval volgt er zelfs een botte opmerking (verdediging status). Voor oude(re) soortgenoten sta je daarentegen meestal zelfs je plaats af (respect voor de groepoudsten). Herkenbaar?
De laatste jaren lijkt het ‘territoriale gedrag’ van de mens toe te nemen. Sinds de opkomst en de overheersing van de diverse vormen van social media, lijkt ie-der-een een mening te moeten hebben, om zijn of haar ‘digitale territorium’ te kunnen afbakenen. De sociale, en vaak, virtuele wereld op je iMac-, iPad- of iPhone scherm(pje) is meestal een zeer makkelijk te bespelen prooi, wanneer het aankomt op het ventileren van je eigen mening. Vaak vergezeld door enig dierlijk geschreeuw en menselijk gescheld. Het is zóóó makkelijk om lekker veilig achter je schermpje, je eigen territoriale mening op het Internet terug te zien en je directe concurrenten in een verbaal gevecht uit te dagen en te overmeesteren. Met als inzet het verkrijgen van je eigen, digitale stempel en het afdwingen van het laatste, allesovertreffende, woord. Noem het ‘territorisme 2.0’, de digitale strijd van deze tijd.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Achtbaan
, door
COLUMN - ‘We gaan wel in de achtbanen toch, mam? Ahhhhh?’
‘Nou, dat zien we wel hoor, eerst gaan we naar het sprookjesbos.’
‘Sprookjesbos?! Naar die muntenpoepende ezel? Maham! We zouden in Joris en de Draak gaan! Die heel snelle snoeiharde achtbaan. Jij had vorig jaar beloofd dat je dit jaar mee zou gaan en nu is het dit jaar. Dus…’
‘Maar je broertje dan? Die is daar toch veel te klein voor?’ Ik keek hoopvol naar de jongste. Hij keek mij met grote ogen aan.
‘Nee hoor,’ zei hij, ‘ik wil er wel in. Dat durf ik best. Ik ga wel met papa.’ Papa stond mij keihard uit te lachen. Ik kwam er niet onderuit, dat was duidelijk.
We stonden in rij te wachten. Het ene wagentje na het andere kwam overvliegen. Gillende mensen alom. Dat deed ik nooit, gillen in een achtbaan. Voor alles komt blijkbaar een eerste keer. We stapten in. De man en de jongste zoon stonden in een langere rij en zij konden volgen hoe onze rit verliep. Het karretje begon te rijden. De oudste zat naast mij te glimmen. ‘Vet hard mam! Hij gaat vet hard! Woei!’ Ik werd al een beetje groen en ik moest naar de wc. Het hoogste punt hadden we nog niet eens bereikt. Uitstappen ging niet meer.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Een emotionele en wezenlijke bijdrage in het zwarte pietendebat
, door
Een emotionele en wezenlijke bijdrage in het zwarte pietendebat van Anousha Nzume op Radio1 vanmiddag. Luister vanaf 28 minuten.
Met beeld.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Anders nog iets? | Terroriserend insektenvolk
, door
COLUMN - Ik plaatste op Twitter een tweet over muggen. Elk jaar blijf ik namelijk hoop houden dat met het aanbreken van de warmere maanden, de steekgrage zoemers hun habitat hebben verlegd naar andere oorden. Een straat verderop ofzo. Dit blijkt telkens weer ijdele hoop te zijn. Het terroriserende insektenvolk kiest er toch weer voor om bij elke gelegenheid die zich aandient te kiezen voor óns huis en bij voorkeur ook nog ónze slaapkamer.
Nadat ik deze tweet had geplaatst, kwamen er een aantal goedbedoelde reacties in mijn inbox binnen. Het muggentweetje had wat losgemaakt. Fanatieke muggenliefhebbers waren geprikkeld en staken hele pleidooien af, over het wel en wee van de mug en het nut van zijn bestaan. Eigenlijk moet ik ‘haar’ bestaan zeggen, want het zijn enkel de vrouwelijke ellendelingen die mij het bloed onder de nagels, en alle andere willekeurige lijfelijke plekken, vandaan halen.
Zo was er bijvoorbeeld iemand die mij erop wees dat de voedselketen volledig uit balans zou raken, wanneer er geen muggen meer zouden bestaan. Want, zo werd mij onderwezen, muggen leggen eitjes in water. De larven die hieruit voortkomen worden opgegeten door de vissen. En vissen worden weer gegeten door diverse vogels en de mens. Tegelijkertijd vraag ik me af of deze vissen hun menukaart dan niet een beetje kunnen updaten, en de muggenlarf als delicatesse willen schrappen? Er blijft dan toch nog zoveel anders lekkers over, zou je denken.
Robert van den Engel gaat weer eens over de schreef
, door
Robert van den Engel? Wie is dat? Nou, niet echt iemand, maar in het selecte (beperkte?) bloggerswereldje heeft hij in het verleden wel een naam opgebouwd. Incrowd-alert dus. Nu heeft hij de broer van Kinge Siljee aangepakt (@FloripasDeLaban), die volgens Robert Engel “drsYell” is. Helaas voor Engel ontkennen zowel de “broer van” als drsYell, en heeft eerstgenoemde Engel gedagvaard.
Disclaimer: Bovengetekende heeft nog een onverwerkt trauma betreffende de keer dat Engel hem op zijn blog LucasWasHier zeer beeldend omschreven op de knietjes dwong en een nekschot gaf. Engel ontkent dat hij dat ooit gedaan heeft, en daagde me al eerder uit het artikel te reproduceren. Iets wat ik niet kan, omdat LucasWasHier niet meer online is, en Engel weigert mij de databasekopie te geven (althans, hij reageert niet op die oproep). Engel is in mijn optiek een gevaarlijke gek by proxy, en ik hoop dat hij hier keihard nat gaat.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.