KORT | Zelfmoord is niet egoïstisch

Het is inmiddels al een tijdje geleden, maar zo nu en dan merk ik nog steeds dat de dood van Robin Williams veel mensen heeft geraakt. De vraag die ik vooral om me heen hoor is 'Hoe kan zo een mooi, bijzonder, zachtaardig iemand zelfmoord plegen?' De meeste commentaren en gedachtes over Robin Williams waren helemaal in lijn met zijn mooie persoonlijkheid en verdriet. Maar er doken ook reacties over dat zelfmoord egoïstisch is. Zelf hoor ik regelmatig het bericht op het station dat die en die trein niet zal rijden 'vanwege een aanrijding met een persoon'. Dat zal vrijwel altijd om een springer gaan. Om me heen hoor ik dan forenzen verzuchten 'waarom iemand dat nou zo nodig moet doen'. Maar het ongemak dat het meebrengt voor een reiziger valt nog altijd in het niet in de hel die een persoon voorafgaand zijn of haar daad moet zijn doorgegaan. Al wil ik geenszins de confrontatie die de hoofdconducteur en andere hulpverleners na een aanrijding meemaken, die heel erg traumatiserend kan zijn, bagatelliseren. In het verleden heb ik niet goed kunnen begrijpen waarom mensen tot zelfmoord komen. Totdat ik in mijn nabijheid iemand in een serie angstpsychoses zag raken en het heel dichtbij kwam. Het werd ongrijpbaar, en de verwildering, angsten, eenzaamheid waren zo fenomenaal dat ik opeens wel begreep waarom mensen tot een ultieme daad kunnen komen. In dit artikel uit de Telegraaf een persoonlijk relaas van een vrouw wiens vader zelfmoord pleegde. Een hele mooie overweging. Echt, zelfmoord is niet egoïstisch, degene die zoiets doet is geen lafaard.

Door: Foto: Kort - illustratie Sargasso
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Sportschool

COLUMN - Ik keek eerst even rond. Wat ik zag was behoorlijk indrukwekkend. Een stel jongens waren aan het tillen. Gewichten. Van al gauw zo’n 70 kilo. Dat leek ze geen enkele moeite te kosten. Ze keken naar zichzelf in de spiegel en naar de meisjes die naast hen op de crosstrainer stonden. Voor het opduikelen van een verkering werkte dit voor hen vast beter dan de kroeg. Ik liep naar de gewichten en pakte er twee. Beide gewichten wogen 1 kilo. Je moet het natuurlijk niet overdrijven de eerste keer.

Twee jaar geleden heb ik mijn abonnement op de sportschool opgezegd. Ik had een paar maanden niet getraind vanwege wat dingetjes en die ene keer dat ik weer ging koste bij elkaar zo’n 350 euro. Dat was een beetje te gortig voor een kwartiertje roeien. Ik gaf het abonnement eraan en ging lekker wandelen in de bossen. Kost geen drol en ik ben nog geen een keer ziek geweest. Het doet dus ook wat voor je weerstand, dat is mooi meegenomen. Maar ja, de jaren gaan tellen, de zwaartekracht neemt toe, de wijn- en kaasinname ook, dus ik ging het maar weer eens proberen. Spieren kweken. De abonnementsprijs was gedaald tot een schamele 15 eurootjes per maand, dat kon ik nog wel missen. Maar wat te doen, eenmaal binnen?

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Waar kan je heen als jonge pedofiel?

LONGREAD - Nergens dus… Update: In reactie 6 wordt dit beeld voor Nederland in ieder geval wat genuanceerd:

In Nederland is wel iets aan specifieke hulp beschikbaar. Voor hen die hulp zoeken of hun verhaal kwijt willen/moeten is er:
– Stop it Now – http://www.stopitnow.nl Voor als je op het punt staat de verkeerde afslag te nemen, of al halverwege de verkeerde afslag bent.
– Pedofilie.nl – http://www.pedofilie.nl – een website met informatie en een forum waar anoniem gesproken kan worden met anderen over hoe pedofiele gevoelens een plek te geven in het dagelijks leven.
– Werkgroep JON – http://www.jorisoost.nl/ Een zelfhulpgroep voor pedofielen.
– NVSH Den Haag.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Geldpest

COLUMN - Wanneer zelfs de gesprekken bij de vrijdagmiddagborrel gedomineerd worden door een baaierd van slecht wereldnieuws, weet je dat er iets aan de hand is. De onrust laat zich, zelfs wanneer je met vrienden en kennissen met een drankje in de hand van de laatste zonnestralen geniet zit, niet langer bezweren. Afgelopen vrijdag vielen we op de stoep van café Saarein collectief over de privatisering.

‘Toen de zorg door de overheid werd beheerd, ging er vast ook wel wat mis,’ zei iemand. ‘De cruciale vraag – en die was al lastig zat – was hoe je met het beschikbare geld de beste zorg aan de meeste mensen kon geven. Maar nu de zorg stukje bij beetje aan bedrijven wordt uitbesteed, verandert het karakter ervan totaal. Het gaat er niet langer om welke mate van zorg we als maatschappij aankunnen. De vraag waarop nu alles wordt afgerekend, is of je er winst mee kunt maken.’

‘Vroeger had je het over zorgverlening,’ pruttelde iemand. ‘Nu is het zorgvermarkting.’

‘Wat mij steekt,’ zei een derde, ‘dat de betalingen aan zulke bedrijven uit collectieve gelden worden betaald, terwijl de winst die ze maken, vervolgens in hun individuele zakken verdwijnt.’

‘Zo werkt privatisering toch altijd?’ schimpte een vierde. ‘Een bedrijf koopt een onderdeel op van de overheidsinfrastructuur die door burgers is bekostigd. Het rendement van onze eigen investering, plus elke zeggenschap erover. zijn we voor altijd kwijt: die infrastructuur is nu in handen van een bedrijf. Maken ze vervolgens winst? Mooi, dat steken ze in eigen zak. Maken ze verlies? Niet getreurd, dan gaan ze failliet en ontslaan ze iedereen. Winst komt ten goede van het bedrijf, verlies wordt afgeschoven op de maatschappij.’

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Anders nog iets? | Betrouwbaar liegen

COLUMN - Mannen liegen gemiddeld zo’n drie keer per dag. Vrouwen hooguit maar één keer per dag. Dit blijkt uit het onderzoek naar de betrouwbaarheid van mannen en vrouwen. Meteen heb ik hier al mijn twijfels over. Is dit onderzoek wel te vertrouwen? Is er niet gesjoemeld met de cijfers, om ons mannen er slechter uit te laten komen? In al mijn argwaan zou ik nu kunnen denken dat dit onderzoek door een vrouw gedaan is. Mijn vertrouwen wordt er in elk geval niet beter op. Ik ga dan ook direct bij mezelf te rade. Het is op dit moment van schrijven, zaterdagmiddag 14.15 uur. Ik heb vandaag nog geen enkele keer gelogen. Alhoewel, dat is deels gelogen. Ik heb eerder vandaag tegen mijn vriendin gezegd dat de kleine potjes huismerkmayonaise uitverkocht waren, terwijl ze er eigenlijk wél nog eentje hadden in de supermarkt. Leugentje om bestwil, want de grote pot Calvé mayonaise is natuurlijk relatief goedkoper dan het kleine potje. Die reden wordt geaccepteerd.

Dat we soms gewoonweg niet onder een leugen(tje) uit kunnen komen is niet zo vreemd. De heersende maatschappij eist natuurlijk op alle fronten honderd procent inzet en participatie van ons. Daarbij is het vaak onmogelijk om onder een leugen(tje) uit te komen (zoals mijn mayonaiseleugen(tje) van zojuist, waarmee ik voldoe aan het feit dat de helft van de mannen liegt om het leven makkelijker te maken (want: geen gezeur van vrouwlief over die grote pot mayo, die kleine was immers ‘op’…)). Nu is mijn mayonaiseleugentje een minuscuul deeltje in een groot en complex geheel. Want blijkbaar is dat pas 1/1095e deel van al mijn leugens dit jaar! Moet ik nu gaan vrezen voor mijn relatie? Is deze vanaf nu dan enkel en alleen op onbetrouwbaarheid gebaseerd, door ‘mayonaise-gate’?

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Gadverdamme

COLUMN - De muziek stond hard toen we terugreden van het Uilenbos naar huis.  Tot het liedje van Enrique Eglesias voorbij kwam met de volgende woorden: ‘Please excuse me I don’t mean to be rude, but tonight I’m fucking you.’

‘MAM!’ gilt de oudste van de achterbank. ‘Mam, wat zingt die meneer nou?’ Ik zet de muziek wat zachter.

‘Fucking you, volgens mij’, zegt de jongste. Zijn beste vriendje heeft een Engelse au pair, dus het ventje spreekt wat woorden Engels. Alleen wist hij van dit woord de betekenis nog niet. ‘Wat is Fucking you, mam?’

‘Uhm… Nou schatje, die meneer die het liedje zingt vindt een mevrouw heel erg leuk en met haar wil hij graag seks hebben.’ Ik zit klaar voor de volgende vraag. Met de oudste had ik dit namelijk al eens aan de hand gehad.

‘Seks? Toch niet dat ene waar het op school steeds over gaat hè?’ De jongste kijkt vragend naar zijn broer.

Fluisterend zegt de oudste tegen de jongste: ‘Dan stopt hij zijn piemel in een meisje.’

‘GADVERDAMME!’ roept de jongste.

‘Mam! Doen papa en jij dat ook?’ hij kijkt me vol ongeloof aan.

‘Jazeker wel.’ Inwendig lach ik me kapot. Ik heb besloten dat ik de jongens overal eerlijk antwoord op geef, ik omzeil niets.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Uit de jeugdzorg | Grasveld

COLUMN - Als ik om tien uur ’s avonds na mijn dienst naar mijn auto loop, rijdt er een politiewagen de parkeerplaats op. Dat gebeurt regelmatig. Meestal komen ze voor de naastgelegen crisisopvanggroep.

Zo ook vandaag, zie ik als ik wegrijd. Twee agenten bellen aan bij de betreffende groep. Tussen hen in een meisje van een jaar of vier. Ze heeft een nachtjapon aan, draagt slippertjes en heeft een knuffel in haar hand. In haar haren tientallen vlechtjes. Ze heeft zo te zien geen tas of koffer bij zich. Crisisopvang is er voor kinderen direct opvang nodig hebben. Er is geen wachtlijst, wel een bed, schone kleding en een knuffelbeest.

En op ons terrein veel speelruimte. Niet zelden zie ik kinderen daar voetballen, lekker chillen, bramen plukken of eindeloos rondjes rennen om energie kwijt te kunnen. Een afgebakend terrein heeft nadelen, denk alleen maar aan stigmatisering van de kinderen die bij ons verblijven (‘Oh, woon je dáár?’), maar ook voordelen. Door de combinatie van verschillende woonvormen is een overplaatsing van de crisisopvang naar een leefgroep op hetzelfde terrein minder ingrijpend. En natuurlijk is het voor veel kinderen heerlijk om gewoon lekker te kunnen rennen op het grote grasveld.

Over dat grasveld is de laatste tijd veel te doen geweest. Omdat we al zoveel mogelijk anticiperen op de komende Wet op de Jeugdzorg verandert er veel binnen mijn stichting. Projecten worden omgebouwd, er worden wijkteams gevormd. En we proberen zo goed mogelijk in te spelen op de komende bezuinigingen: we moeten 15% van ons budget inleveren.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Anders nog iets? | Beste aanstaande brugklasser…

COLUMN - …Eindelijk is het zover. Je bent definitief schoolverlater! De basisschool heeft een stempel gedrukt op je nog prille (school)leven, door je zo’n zeven of acht jaar lang op alle denkbare manieren te toetsen en voor te bereiden op wat er na deze zomervakantie staat te gebeuren. Een nieuwe, spannende tijd, die héél belangrijk voor je gaat worden. Want dan ga je eindelijk écht werken aan je toekomst, beste ex-basisschooloudste. Dan moet er gebikkeld gaan worden, om die stevige basis die je nu hebt, om te zetten in oogverblindende successen op de middelbare school.

Daar hangt veel van af, hoor… Nee joh, zenuwachtig hoef je niet te zijn daarvoor! Meester Piet en juf Marie-José vertrouwen er immers op dat je het VWO zal halen. Sterker nog, dat weten ze zeker! Dat hebben ze toch nog tegen je gezegd, na afloop van de schoolmusical? Jij móet wel een topper worden! Papa weet zeker dat jij, na het behalen van je VWO-diploma en je universitaire rechtenstudie, een topbaan gaat vinden in het bedrijfsleven en veel centen gaat verdienen. Dan kun je hem eindelijk de schoolkosten en studieschulden terugbetalen die je de komende jaren zal gaan maken. Want naar school gaan is immers duur.

En weet je, beste pre-puber, als verrassing mag je op het einde van de zomervakantie nog een weekje een speciale training gaan volgen, bij mensen die verstand hebben van brugklassers enzo. Zij zullen je binnen een aantal dagen een grote voorsprong gaan geven op al die andere aanstaande brugpiepers die, continu al ‘WhatsAppend’ hun Nederlandse taal verloederen door de vele slechtlopende zinnen en afkortingen, in combinatie met de nietszeggende emoticons, wekenlang op het strand van Mallorca hebben liggen luieren. De verwende nesten! Of thuis op straat de buurt wat liggen te terroriseren, met hun eindeloze getrap tegen die bal en het gejoel rondom die gemiste kans op het doel – nee, je bent nog lang geen van Persie! – dat met stoepkrijt getekend is op de muur van de garagebox van tegenoverbuurman Henk. De ‘wannabees’ in de dop! Of wekenlang hun nest niet uitkomen vanwege de naderende high-score in level 863 van een of ander hersendodend, levensecht lijkend gevechtsspel waarbij de dode lijken – dat is trouwens een pleonasme, beste vriend, maar dat wist je toch wel al, neem ik aan? – je om de oren vliegen. Het zijn de verslaafden van de nabije toekomst. Dat is toch een fantastisch idee, ex-groepachter?

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Stukje vliegen

COLUMN - Wat geef je iemand die alles al heeft voor zijn verjaardag? Ik heb de afgelopen jaren al veel bedacht, maar ik kwam nu echt nergens meer op. Na wat googlen kwam ik uit bij een herinnering. Doe iets samen met anderen en dat is dan het cadeau. Dat heb ik de man in mei voor zijn verjaardag gegeven. Ik vond het wel een toffe keuze die ik had gemaakt. Samen met de jongens vanaf vliegveld Teuge fladderen boven de Veluwe. Een half uurtje de lucht in en mooie dingen zien. Geen vuiltje aan de lucht.

Ik vertelde het aan een vriendin en zij keek me met een vertrokken gezicht aan. “Dus jij stuurt je hele gezin de lucht in, wat als dat mis gaat? Dan ben je alles kwijt!” Dat had ze beter niet kunnen zeggen. Ik had me tot dat moment nog nergens druk over gemaakt. Positief, glas halfvol, mogelijkheden. Dat was in een seconde een negatief half glas leeg vol problemen geworden.

Gisteren was het zover. Zij zingend in de auto, ik met een gigantische knoop in mijn maag. Bij aankomst werden we opgevangen door een olijke piloot die doorlopend grapjes maakte over het eventueel niet werken van het vliegtuig. Dat ze in een 43 jaar oude kist stapten maakte het er ook niet beter op, ook als was de motor al een keer vervangen. Het vliegtuig heette het Wolkentoetje.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: David Stanley (cc)

Schoonheid

COLUMN - Monique Samuel vertelde laatst in een interview dat haar uitgever haar had verordonneerd dat ze zich meer aan de schoonheid moest gaan laven. ‘Je reizen hakken erin, je hebt teveel ellende gezien. Je wordt te hard, te cynisch,’ had hij gezegd. ‘Je riskeert daardoor je eigen stem te verliezen, en van cynische analisten hebben we er al veel te veel.’

Ik las het interview gisteravond, kort nadat ik thuis was gekomen van een onverwacht uitje. Die middag had ik een mailtje van de Amsterdamse Hortus ontvangen: ze bloeit, en we mochten die avond komen kijken. Er moest eigenlijk van alles, plus dat ik mijn lidmaatschapskaart van de Hortus niet kon vinden, zodat ik het er bijna bij liet zitten.

Maar nee: zij bloeide immers.

Zodat ik uiteindelijk met een groep van vijftig mensen rond een ondiep bassin stond waarin meer dan metersgrote bladeren dreven, met in hun midden de koningin der waterlelies: de maagdelijk witte Victoria Amazonica, wier bloem maar één nacht bloeit.

En al die mensen toekijken hoe zij haar blaadjes stuk voor stuk verder openvouwde. Dat was al een wonder op zich: al die drukke mensen, vast net als ik teneergeslagen door al het slechte nieuws van de afgelopen weken, en dan toch naar de Hortus komen om daar iets heel minimaals te zien: een zeldzame bloem die zichzelf, dankzij de sublieme zorg van een groep vrijwilligers, aan ons kan tonen.

Vorige Volgende