KRAS | Suikerpatiënt

De suikerpatiënt die vorig jaar achter het stuur onwel werd en enkele mensen aanreed in Amsterdam had genoeg gegeten. Het ongeluk was botte pech. Maar hé, dat was indertijd niet bekend, dus het was volkomen logisch dat rechtse 'opiniemakers' onmiddellijk de islamofobe haatkaart trokken. Het was tenslotte ramadan, dus die meneer had bewust het risico genomen in een hypo te belanden. Het was een aanslag! In die beleving zijn moslims schuldig tot het tegendeel bewezen is. Anderen houden vast aan de status quo: onschuld tot er bewijs ligt. Die attitude heeft een naam: islamiseren. Zo heet dat als je roept dat migranten, vluchtelingen en andere niet-witte nieuwkomers ook rechten hebben. Als je dat maar hard genoeg gelooft is meer dan de helft van Nederland al geïslamiseerd, van rechters en politici tot woningcorporatie en grootbedrijf. Het is een aanslag!

Door: Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten
Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Datsja

Als ik met Vladimir Poetin in diens datsja had gezeten om van de grote man zelf te leren hoe je dat nou doet, wegkomen met aperte leugens over opgepompte sporters, groene mannetjes op de Krim en een buk-raket, dan zou ik dat in alle toonaarden ontkennen, al kwam de AIVD met een etmaal footage van de bewakingscamera die Vlad, mij en een fles wodka haarscherp in beeld brengt. Dus dat Pinokkio Zijlstra precies het omgekeerde doet, daar kan ik met mijn pet niet bij. Het is volstrekt ongeloofwaardig.

Wat probeert Zijlstra te verbergen? Hij was er wél, daar hoeft niet aan getwijfeld te worden. En wat er besproken werd was zo groot en geheimzinnig dat Zijlstra liever zijn geloofwaardigheid op het spel zet dan het toe te geven. Ik gok dat het om de verkiezingen van vorig jaar gaat. De FBI is iets op het spoor en dreigt dat openbaar te maken. Ik vond het altijd al verdacht dat de VVD daar als grootste uit de bus kwam, gezien alle affaires. Nu begrijp ik het beter.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De jongens van Tao

COLUMN - ‘Jongens waren we, maar aardige jongens…’
Bij het kijken naar de vierde aflevering van ‘Door het hart van China’ van Ruben Terlou, schoot ineens dit zinnetje van Nescio door mijn hoofd. Ik keek naar een paar Chinese adolescenten die zich op een berg in een mistroostige en nogal vochtige omgeving hadden teruggetrokken in een vervallen huisje. Ze zochten ‘het rechte pad’, of ‘de juiste weg.’
In huis-tuin-keuken-Chinees: Tao.

Ze mediteerden wat, dronken sloten thee en lazen eeuwenoude geschriften. Het waren ongetwijfeld aardige jongens. Gevoelige jongens bovendien. Dat was vooral de reden dat ze daar op die berg in die mist zaten. Ze hadden namelijk moeite met de Chinese maatschappij en de druk die deze legt op haar leden. Het zoeken naar wijsheid en ‘het rechte pad’ leken welkome excuses om een terugtrekkende beweging uit die maatschappij te maken.

Op Wikipedia lees ik: ‘Men kan tao alleen bij benadering leren begrijpen.’
Dat klinkt niet echt veelbelovend als je van klare taal houdt en hunkert naar duidelijke antwoorden op complexe levensvragen. Op een website met als core business spirituele teksten lees ik zelfs: ‘De essentie van tao is dat het niet uitgedrukt kan worden. Als men denkt het wel te kunnen uitdrukken, dan is het niet tao.’
Leuker kunnen we het niet maken.
Zeker niet makkelijker.
De vaagtaal wel nog ondoorgrondelijker formuleren.
Maar dan: hoe kun je zo stellig zijn over iets waar niets met zekerheid over te zeggen valt?
Misschien ligt hierin wel de essentie van alle mysticisme: het wekt de indruk alsof we met iets heel speciaals te maken hebben, maar als we beter kijken zien we alleen een ezel die achter een wortel aan een stok loopt.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | The Dateables

COLUMN - Ze stonden tegenover elkaar, maar ook weer niet. Tegelijkertijd ieder in een eigen universum en de enige twee mensen op aarde. Ze kijken alle kanten op, zolang hun blikken elkaar maar niet kruisen. Twee lichamen die ergens anders willen zijn.

Niets zo pijnlijk als een ontmoeting tussen twee verlegen mensen, schreef Remco Campert. Hij zou weleens gelijk kunnen hebben.

Hier staan ze dan. Op een pier in Scheveningen. Allebei op zoek naar woorden. Allebei hopend dat de ander die woorden zal vinden. Allebei wetend dat dit van z’n leven niet zal gebeuren. Je denkt dat het binnen in hun hoofd aan het razen is. Maar het tegendeel is waar. Elke mogelijke gedachte wordt nog voordat zij geformuleerd is opgeslokt door het zwarte gat van de paniek. Totdat zij na een kleine eeuwigheid zegt: zullen we naar binnen gaan. Hij loopt snel langs haar heen. Naar binnen. 

Zij was van tevoren bang dat het gesprek stil zou vallen. Het is erger dan ze vreesde. Want voor een gesprek dat stil valt heb je een gesprek nodig.

Ze lopen langs de aquariums van Sealife. Hij houdt de vaart erin. Dan is hij haar ineens kwijt. Lichte paniek. Z’n date is weg. Het lichaam sloeg op de vlucht. Wilde weg van haar, maar vooral van de situatie. Als ze elkaar even later toch weer tegen het lijf lopen, is de paniek nog groter. Hadden ze elkaar maar nooit teruggevonden.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Bondscoach

Er is een nieuwe bondscoach aangesteld. Het is weer iemand van het voetbalkartel geworden. Ronald Koeman, zo’n kleurloos type dat al jaren meedraait in de baantjescaroussel, zogenaamd omdat hij deskundig is, maar eigenlijk omdat hij al jaren in de voetballerij meedraait, eerst als speler, later als clubcoach, en daarom de juiste mensen kent. Het is misselijkmakend.

Tijd voor vernieuwing, iemand die de zaak eens goed opschudt. René van der Gijp! Dat is wat de mensen willen! Heeft ook ooit gevoetbald, dus weet wat het is om het Nederlands elftal te trainen. Die zal de labbekakkerige spelers wel even op hun nummer zetten voor het missen van het WK. René van der Gijp is onze enige kans weer aan de internationale top te belanden.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Circus Baudet

Circus Baudet deed het politiebureau aan dit weekend. Je moet toch wat als je weet dat je in direct debat met professionele politici gelijk een ondeugende belhamel in de hoek gezet wordt. De media waren er als de kippen bij, want je weet nooit of er nog iets spectaculairs gebeurt wanneer Thierry en Theo hun act op de beledigde trapeze uitvoeren. Valt er eentje te pletter, was je er niet bij.

Sommigen vinden dat er niet zoveel aandacht moet uitgaan naar de vliegende kanonskogels van de politiek. Daar ben ik het niet mee eens. We hebben Hans gehad, en Pim, en Geert en nu Thierry. Zolang ze hun ijdele strapatsen vertonen, bouwen ze niet het partijapparaat op om werkelijk een deuk in een pakje boter te slaan. Het partijkartel lacht in zijn vuistje bij alle onmacht.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: JouWatch (cc)

Lafheid

OPINIE - Arjan Ederveen maakte ooit een sketch over een Afrikaan die gevangen zat in het lichaam van een Drentse boer. Een grapje. Maar het zal je maar eens echt gebeuren, dat je lichaam niet is wie je denkt of voelt te zijn. Dat je een man bent in een vrouwenlichaam of andersom.

Als buitenstaander is mijn allereerste reactie dan vooral een nieuwsgierige: hoe ontstaat die ervaring? Voor wie het meemaakt, is die nieuwsgierigheid pas iets dat later komt: je zit gevangen. Ik ken twee mensen die daarom een geslachtsveranderingsoperatie hebben ondergaan. Beide begrijpen dat anderen niet meteen – sterker nog: nooit – zullen navoelen wat zij ervaren. Ze snappen ook dat er weleens een grap wordt gemaakt. Maar ze hopen vooral op wat sympathie.

Ik meende dat Nederland een redelijk beschaafd land was. Waar we misschien niet allemaal onmiddellijk begrijpen dat iemand in het verkeerde lichaam zit, en waar ook weleens een hysterisch gerucht de ronde doet, maar waar we toch ook niet in de wet vastleggen van welk toilet iemand gebruik moet maken.

Dat meende ik dus, maar ik had dit filmpje van Voetbal Inside nog niet gezien. Ik kan nu een grap maken dat ik als hetero-man me distantieer van deze hetero-mannen. En misschien zou dat nog een goede grap zijn ook, want een echte kerel maakt zulke grappen niet. Die heeft respect voor mensen. De draak steken met iemand die de moed heeft om in het openbaar over haar genderverandering te spreken: de lafheid, de volstrekte lafheid.

Foto: Slava Murava Kiss (cc)

Ik tweet, dus ik ben

Ik ben niet zo van de social media, omdat ik ten eerste zelf niet zo sociaal ben en ten tweede omdat er eigenlijk weinig sociaals aan die media is. Facebook en Instagram en dergelijke gaan en gingen dus fijn aan mij voorbij. Maar ik zit wel op Twitter. Inconsequent? Zeker. Maar je hoort mij ook niet zeggen dat ik altijd consequent ben.

In elk geval ben ik vermoedelijk geen typische Twitteraar. Ik volg slechts een gering aantal mensen, 24 op dit moment, en dat zijn voornamelijk journalisten en wetenschappers. Die wijzen me de weg naar interessante artikelen en blogs. Zodra ze teveel over zichzelf tweeten, prietpraat en – godbewaarme – poezenplaatjes, dan haak ik weer af. Van sommigen ontvang ik inmiddels een nieuwsbrief per mail, dus die schrap ik dan ook. Hoe iemand 1000 mensen kan volgen was mij altijd een raadsel, maar inmiddels begrijp ik dat ze gewoon lang niet alle tweets zien. Dat snap ik niet. Als ik iemand interessant genoeg vind om te volgen wil ik alles van hem/haar/het lezen en ook de retweets zien.

Al mijn zorgvuldigheid ten spijt moet ik mij dagelijks evengoed nog door veel onzin heen werken. Dat komt omdat sommigen nogal lukraak retweeten. En ook wat iemand ‘leuk’ vindt verschijnt vaak in mijn tijdlijn. De meest interessante mensen vinden de raarste dingen ‘leuk’. Maar zoals ik al zei, ik ben ook niet altijd consequent. Verder is Twitter zelf nogal scheutig met ‘uitgelichte’ tweets, die doorgaans gewoon ordinaire reclame bevatten. En zelf ben ik ook schuldig aan het genereren van flauwekul, want ter verstrooiing volg ik @DingemanAnton en @Heinvandebuis en @FenS_fans. Maar zo zit er tenminste nog wát grappigs tussen al het leed dat dagelijks binnenstroomt. De enige die ik volg om persoonlijke redenen is mijn zoon.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Fascistgenoemden

Er komt een demonstratie tegen fascisme in de hoofdstad. Gutmenschen van velerlei pluimage meldden zich aan. Tot duidelijk werd dat er niet boegeroepen zou worden tegen abstract, veilig ver weg fascisme, maar tegen met name genoemde lieden dichter bij huis. Die zouden daar wel eens aanstoot aan kunnen nemen. En dat kon niet de bedoeling zijn. Want Pim en zo.

Ergens in diezelfde hoofdstad had zich namelijk een indicent afgespeeld, een opstootje tussen de fascistgenoemden (om maar even de politiek correcte term te gebruiken) en hun tegenstanders. Daarbij had een bejaarde linkshater zijn foldertjes uit handen laten vallen, of ze waren eruit geslagen, nou ja de man was in elk geval op een haar na aan een wisse dood ontsnapt. Dus besloot een aantal gematigde antifa’s in spe preventief excuses aan te bieden en verstek te laten gaan. Antifascisme is mooi, maar het moet natuurlijk wel een beetje gezellig blijven.

Vorige Volgende