Innovatie vergt meer durf dan nu

Een gastbijdrage van Edwin Horlings en Barend van der Meulen, onderzoekers verbonden aan het Rathenau-instituut. Het artikel is overgenomen van Sociale Vraagstukken. Nederland is op het gebied van innovatie een achterblijver geworden. Dat wringt met de politieke ambitie om bij de top-5 van de mondiale kenniseconomieën te horen. Voor een beter resultaat moeten wetenschap en bedrijfsleven meer initiatief nemen en durf tonen en niet meteen naar de overheid kijken. Een complex systeem laat zich niet goed sturen. Vaak staan de uitkomsten haaks op de verwachtingen. Meer geld voor wetenschappelijk onderzoek leidt niet automatisch tot meer en beter resultaat. In de chemie en food & flowers, kerngebieden van het huidige innovatiebeleid, is de wetenschappelijke output de laatste jaren ondanks de investeringen amper toegenomen. Precies het omgekeerde geldt voor de klinisch-medische wetenschappen: ze gelden niet als beleidsprioriteit maar zijn desondanks sterk gegroeid. Dit roept de vraag op of effectief onderzoeksbeleid wel mogelijk is in een complex (wetenschaps-)systeem?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Sectie 4 van het 14e Amendement

The validity of the public debt of the United States, authorized by law, including debts incurred for payment of pensions and bounties for services in suppressing insurrection or rebellion, shall not be questioned. But neither the United States nor any State shall assume or pay any debt or obligation incurred in aid of insurrection or rebellion against the United States, or any claim for the loss or emancipation of any slave; but all such debts, obligations and claims shall be held illegal and void.

Dit is de tekst van sectie 4 van het 14e amendement op de Amerikaanse grondwet. Aan de inhoud is al te zien dat dit amendement is toegevoegd na de burgeroorlog, om gedoe over schulden als gevolg daarvan te voorkomen.

Nu is het weer van belang, omdat het volgens sommige analisten de Amerikaanse regering de mogelijkheid geeft toch geld te lenen, ook als het schuldplafond niet verhoogd wordt. Mocht dat niet gebeuren, dan zal immers al snel de geldigheid van de staatsschuld in het geding komen en dan kan Obama claimen dat zijn grondwettelijke plicht die geldigheid te bewaken boven de gewone wet over het schuldplafond gaat. De Tea Party kan er ook weinig tegen doen. Een rechtszaak aanspannen duurt lang en bovendien zullen rechters uit alle macht proberen te claimen dat dit een politieke zaak is waar zij geen uitspraak over kunnen doen. Om Obama af te zetten is een tweederde meerderheid nodig in beide huizen van het Congres en daar is absoluut geen sprake van; in de Senaat zijn de Democraten verreweg de grootste partij.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Afrika heeft banen nodig

[qvdd]

Europa heeft de technologie en biedt een veilig kader voor investeringen, maar het is het zuidelijke Middellandse Zeegebied dat in toenemende mate kan wijzen op een sterke economische groei. […] Europa is aan het vergrijzen en zal in 2030 zo’n 20 miljoen mensen verliezen, terwijl het zuidelijke Middellandse Zeegebied een dynamische jonge bevolking kent die banen nodig heeft.

De voormalig Franse minister voor Europese Zaken en oud-minister van Justitie Elisabeth Guigou pleit voor een (Noord-)Afrikaans-Europees economisch blok, als tegenwicht voor de grote handelsblokken in Amerika en Azië.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Banksters en verbale rookgordijnen

De economische crisis in de wereld is een bankierscrisis. Het zijn de bankiers die te ver zijn gegaan in hun jacht op korte termijn rendementen. Zij hebben producten verhandeld, waarvan ze de risico’s niet begrepen, waarschuwingen in de wind geslagen. Toen ging het mis en waren miljarden belastinggeld nodig om te voorkomen dat het systeem zou omvallen.

Dat is nog maar kort geleden. Maar de hoon jegens de overheid is onverminderd, de bonussen zijn nog steeds veel groter dan de prestaties en niet gematigd links, maar rechts slaat de maat. Tot ingrijpende regulering van het financieel systeem is het nog maar mondjesmaat gekomen. Het is niet voor het eerst: ook Argentinië was er ooit zo slecht aan toe als Griekenland, ook toen moest de overheid te hulp schieten. Dankbare bankiers die met enige nuance spreken over de verhouding tussen overheid en private banking heeft het niet opgeleverd.

De oplettende lezer merkt dat ik twee crisissen aan elkaar knoop: de mondiale crisis van de sub-prime hypotheken en die van de euro. Die crisissen verschillen, maar ze hebben de onwaarachtigheid, om niet het woord leugenachtig te gebruiken, met elkaar gemeen.

In de USA vonden de liberals van Clinton een belangenovereenkomst met de greedy banksters. “Ook een gewone Amerikaan moet een huis kunnen kopen”. “Ja, sluit uw hypotheek hier”. Het leidde tot een bubble die wel moest barsten. Dat wist eigenlijk iedereen, maar tot die knal was het bonanza in de financiële wereld: zakken vullen en wegwezen. Alleen: niet alleen de failliete huiseigenaren betaalden het gelag, ook de banken bleven zitten met waardeloze activa op hun balans.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de dag: de kabouters uit Zurich

[qvdd]
  • Slash government spending in a depressed economy;
  • Reduce demand further by raising interest rates;
  • ?????
  • Recovery!
  • Paul Krugman citeert met instemming een van zijn commentors. Dit is in wezen het argument van de Zeer Verstandige Mensen die het economisch en monetair beleid in Europa bepalen. De titel “kabouters uit Zurich” komt van Harold Wilson die hiermee Zwitserse bankiers bedoelde.

    Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

    Op naar een recordbedrag tegen honger?

    Al ruim 5 miljoen euro voor hulp aan de hongerende Hoorn van Afrika. De SHO is tevreden over deze tussenstand en hoopt dat “de Nederlandse bevolking massaal blijft geven”.
    Het is nog lang niet de 22 miljoen euro die Nederlanders gemiddeld aan hulpacties uitgeven. Het haalt het ook niet bij de inzamelingsacties na de tsunami in Azië (ruim 208 miljoen euro) en de aardbeving in Haïti (100,6 miljoen euro).

    Eerdere acties voor het getroffen gebied leverden ook al weinig op. In 1989 werd er iets meer dan 12 miljoen euro opgehaald voor Ethiopië. In 1993 werd zelfs de beschamende fooi van 100 duizend euro opgehaald voor Somalië en Mozambique. In 1998 scoorde een actie voor hongerend Sudan niet meer dan 9,6 miljoen euro.
    Honger spreekt niet tot de charitieve verbeelding? Nee hoor. Acties voor heel Afrika waren succesvoller. De topper was de actie ‘Eén voor Afrika”(1984), waarbij bijna 60 miljoen euro werd gedoneerd voor hongerend Afrika.  Andere hongerhulpacties die een bovengemiddelde opbrengst scoorden waren ‘Eten voor India’ (1966 – 38,4 miljoen), ‘Afrika Nu’ (1987 – 35,6 miljoen) en ‘Actie voor Afrika’ (1992 – 25,1 miljoen). Een overzicht van hulp voor honger in dit exceldocument. Bron: Pamela Wiepking, For the love of mankind, 2008 (pdf).

    Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

    De Eurosoap: wat hebben wij er over te zeggen?

    20 Eurobiljet/foto: Flickr Images_of_MoneyVandaag onderbreken de Kamercommissies van Financiën en Economische Zaken hun vakantie om de Europese top over de Griekse crisis, die ook vandaag begint, voor te bespreken.

    Wouter Koolmees (D66) en Bruno Braakhuis (GroenLinks) pleiten voor meer Eurocentraal gezag: een Europees ministerie van Financiën, dat de begrotingen van lidstaten moet controleren, en zo nieuwe misstanden zoals in Griekenland te kunnen voorkomen. “We staan op een T-splitsing en moeten kiezen: gaan we linksom of rechtsom. Of er gaat meer macht naar Brussel om de begrotingsdiscipline te kunnen waarborgen of we trekken de stekker uit de monetaire unie. […] Griekenland heeft ons mooie verhalen voorgehouden. Dat hadden we vooraf beter kunnen controleren”.

    Ronald Plasterk (PvdA) vindt dat naar niks. “Het is cruciaal dat Europa en de eurozone stabiel worden en blijven, maar ik wil niet weer beginnen met het optuigen van instituties. We moeten bij elk geval apart het nut en de noodzaak bekijken van het bij Europa neerleggen van de bevoegdheid. Ik vind het te ver gaan dat Europa zou kunnen bepalen hoe wij hier het ontslagrecht, het minimumloon en de pensioenleeftijd regelen.”

    Een standpunt dat goed zal vallen bij veel Griekse burgers, die wellicht vandaag de Europese top met argusogen zullen volgen. De Europese staatshoofden zijn het ook niet op alle fronten met elkaar eens, maar Sarkozy kondigde gisteren ineens aan dat hij met Angela Merkel tot een gezamenlijk standpunt is gekomen: “Le président de la République et la chancelière Angela MERKEL … se sont accordés sur une position commune franco-allemande“.
    Geen details over de inhoud, maar misschien betekent dit dat het vandaag niet tot een knallende ruzie zal komen tussen de twee staatshoofden met de grootste mond over de Eurocrisis.
    De BBC meldt dat Obama de twee tot eensgezindheid zou hebben gedwongen. De man kampt nota bene zelf met een crisis, dus waar bemoeit hij zich mee?

    Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

    Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

    Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

    Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

    Zomercollege | Creative Destruction

    Hoewel Japanners zelf zich nog grote zorgen maken, lijkt in de rest van de wereld alsof de tsunami en de problemen in Fukushima nooit hebben plaatsgevonden. Sommige technologiebedrijven voelen nog wat pijn van de logistieke ontwrichting van een paar maanden geleden, maar voor de rest is het business as usual. Of misschien zitten de EU en de VS te diep in hun eigen besognes.

    In onderstaande video bespreekt Janet Hunter, historisch econoom aan de London School of Economics, wat de economische impact was van een andere grote ramp in Japan: de aardbeving van 1923 die aan 140.000 mensen het leven kostte. Zou Schumpeter met zijn creative destruction gelijk hebben?

    Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

    Verboden geld te verdienen met je hobby?

    De politiek mag dan op reces zijn, de democratie werkt door. Wie op vakantie graag een hengeltje uitgooit, moet ook eens gaan vissen op internetconsultatie.nl (pdf). In het kader van de kabinetsambitie de regeldruk te verminderen, zijn er een aantal wijzigingen op komst voor de binnenvisserij, waarover je natuurlijk mag meepraten. Je hebt een maand de tijd (tot 15 augustus) om je vakantie hier aan op te offeren.

    Voor hobbyvissers verandert er een kleinigheid: “Als nieuw artikel 3 wordt een algemeen verhandelingsverbod voor de sportvisserij geïntroduceerd. (…) Met het verbod wordt de verkoop van vis gevangen op de binnenwateren beperkt tot (…) geregistreerde beroepsvissers en tot vissers met een IJsselmeervergunning. Verkoop door andere partijen is derhalve niet toegestaan”.

    Stoten hobbyhengelaars soms het brood uit de mond van beroepsvissers? De voorgestelde wetswijziging is bedoeld om de regels voor binnenvisserij gelijk te trekken met de regels voor zeevisserij. Op zee mogen amateurs ook vissen, Kijk maar eens naar de uitvarende boten in Scheveningen, waar je als liefhebber of in het kader van een bedrijfsuitje de zee op mag om je hengel uit te gooien. De vangst mag je echter niet verkopen.
    Tot nu toe was die regel er niet voor de binnenvisserij, dus alles wat je uit het IJsselmeer haalde, mocht je wel verpatsen. Niet dat je zoveel binnenhaalt, dat je ook maar enige bedreiging voor de beroepsvissers kan betekenen. Die vissen immers met heel andere middelen.

    Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

    Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

    Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

    Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

    Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

    Vorige Volgende