Kunst op Zondag | Podcast Destructie als Discours

1911 Roelof Antoon Sigrist was afgekeurd als matroos. Boos als hij daarover was wilde hij zich wreken op het rijk en bewerkte Rembrandts ‘Nachtwacht’ met een mes. 1975 ‘De Nachtwacht’ werd weer bewerkt, nu met een broodmes. 1978 In het Van Goghmuseum werd in één maand tijd tot tweemaal toe werk van Van Gogh besneden. ‘La Berceuse’ en ‘Zelfportret met grijze hoed’. 1986 Gerard Jan van Bladeren bewerkte Barrett Newmans ‘Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue III’ met een mes. 1989 Een man wil aandacht voor zijn moeilijke situatie en snijdt in het portret van prinses Maria Henriette Stuart, geschilderd door Bartholomeus van der Helst. 1990 ‘De Nachtwacht’ is weer de klos en werd besproeid met zwavelzuur. 1996 In het Stedelijk Museum spuit Alexander Brener een groen dollarteken  op het schilderij 'Suprematisme 1920-1927' van Kazimir Malevich. 1997 Van Bladeren doet het nog een keer. Hij bewerkt ‘Cathedra’ van Barrett Newman met een stanleymes. 1999 Dezelfde man die in 1990 ‘De Nachtwacht’ met zwavelzuur bespoot, takeldet in het Stedelijk Museum Picasso’s  ‘Femme nue devant le jardin’ met een aardappelschilmesje toe. 2006 Hans-Joachim Bohlmann spoot aanstekerbenzine op “Schuttersmaaltijd ter viering van de Vrede van Munster’ van Bartholomeus van der Helst. Voor hij het doek ook in brand kon steken werd hij overmeesterd. U ziet: publieksparticipatie in musea is van vandaag én gisteren. Maar hoe moet al die ‘toegevoegde kunst’ begrepen worden? We weten vaak niet meer dan wat er in de media over is verschenen. En dat komt in bijna alle hierboven genoemde gevallen neer op ‘verwarde mensen’ met een ‘psychiatrisch rugzakje’. Maar heeft niet elke ‘destructieve toe-eigening zo zijn eigen dynamische levensverhaal?', vraagt kunstenaar Albert Westerhoff zich af in zijn podcastserie ‘Destructie als Discours’: Bij elke ingreep vraag je je als toeschouwer af: Is het werk nu meer of minder waard? Moeten we de actie be-oordelen of ver-oordelen? En kunnen we inmiddels naast impressionisme, kubisme, expressionisme et cetera, ook spreken van een nieuwe stroming: vandalisme? In negen episodes behandelt Westerhoff telkens één voorbeeld van ‘Artistiek Vandalisme’, in een poging ‘grip te krijgen op het fenomeen, en de overwegingen die eraan ten grondslag liggen’. In de podcastserie gaat het uitsluitend om doelbewuste, soms zelfs vooropgezette acties uitgevoerd door kunstenaars. Van Robert Rauschenberg die een werk van Willem de Kooning vrijwel volledig uitgumt (Robert Rauschenberg –  Erased De Kooning Drawing, 1953) tot performancekunstenaar Alexander Brener die een werk van Kazimir Malevich van een groen dollarteken voorzag. Van kunstenares Rindy Sam, die een kus aanbracht op een wit monochroom werk van Cy Twombly tot Maarten Baas die originele designklassiekers verbrandde voor zijn serie ‘Smoke’. Twee afleveringen gaan over Gerard Jan van Bladeren, die tot tweemaal toe werk van Barnett Newman in het Stedelijk Museum aanpakte. Albert Westerhoff sprak er onder andere over met Barbara Visser, bekend van de documentaire ‘The End of Fear’ over de controversieel geachte restauratie van Barrett Newmans ‘Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue III’, nadat Van Bladeren zijn mes er op had losgelaten. Albert Westerhoff over deze afleveringen: Mijn onderzoek onthult niet eerder gepubliceerde teksten over en door Van Bladeren, wat een ontluisterend inzicht geeft in zijn overwegingen. De gehele podcastserie, met alle negen episodes,  vind je hier. Voor vandaag, in Kunst op Zondag, kun je luisteren naar deel 6 en 7: Spanning om te snijden - A (Barnett Newman v.s. G.J. van Bladeren). Prettige zondag!

Door:

Closing Time | Beautiful Country

Van glampop tot countryrock: David Sylvain heeft een lange muzikale reis gemaakt. De voormalige zanger van Japan blijft eigenzinnig.

In 2018 zei hij dat hij geen toekomst meer voor zichzelf zag in de kunsten, omdat de meeste mensen niet houden van werkelijke creativiteit. Intussen blijft hij echter wel materiaal uitbrengen en deelnemen aan artistieke projecten.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Vier groenelementen ©Martin Creed voor Museum Voorlinden © foto Wilma Lankhorst.

Kunst op Zondag en het hyperrealisme van Ron Mueck

RECENSIE - Het wordt een luchtige en verrassende zomer in Wassenaar. De museumpubliekslieveling ‘ouderpaar onder parasol’ krijgt bezoek van nog veertien werken uit het oeuvre van de Australische kunstenaar Ron Mueck.   Beelden levensecht en vaak meer dan levensgroot die je blijven verbazen door hun details en lichaamstaal. Kunst op Zondag ging op bezoek bij de ‘familie’ van Ron Mueck.

KoZ Couple under an umbrella (2021) © Ron Mueck © foto Wilma_Lankhorst

Couple under an umbrella (2021) © Ron Mueck – Museum Voorlinden © foto Wilma Lankhorst.

Publiekslieveling

Als snel na de opening van Museum Voorlinden (2016) werd zijn beeldengroep Couple under an umbrella (2013) de publiekslieveling van de museumbezoekers. Eénmaal heeft het museumteam het echtpaar van zaal gehaald. Direct na de ‘verdwijning’ stroomden de reacties binnen, vertelt Suzanne Zwarts (museumdirecteur). Toen deze reacties van teleurstelling aanhielden is na drie maanden besloten het koppel terug te zetten op hun vertrouwde plek. Sindsdien liggen ze weer ontspannen te zonnen. Deze zomer krijgen ze gezelschap van nog eens veertien creaties uit het brein van beeldend kunstenaar Ron Mueck (Melbourne, 1958).

KoZ Ron_Mueck selectie portretten © fotocollage Wilma_Lankhorst

Ron Mueck, selectie portretten © fotocollage Wilma Lankhorst.

Poppenmaker en -speler

Als kind zag Ron zijn moeder poppen maken. Zelf ontwikkelde hij dit talent ook. Mueck is twintig jaar actief geweest als poppenmaker en -speler. Hij werkte onder andere voor Sesam Straat en de The Muppet Show. Mueck’s schoonmoeder, schilder Paula Rego (1935-2022) zag zijn talent en gaf hem in 1996 de opdracht een Pinokkio te maken voor haar tentoonstelling tijdens  Spellbound (Hayward Gallery). Mede door dit succes is Mueck daarna als autonoom kunstenaar verder gegaan. Nu woont en werkt hij op een afgelegen locatie op het Engelse Isle of Wight.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Lily of the Valley

Hoe zullen we dit eens noemen? Symfonische prog-folk? Dikajee is een onafhankelijke Russische singer-songwriter die in het Verenigd Koninkrijk woont en werkt.

Haar debuutalbum Forget-Me-Nots stamt uit 2021. Er loopt op dit moment een campagne op Kickstarter voor een tweede plaat.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time | Greatest Motherfucker

“Ik ben de grootste klootzak die je ooit zult ontmoeten,” zo stelt de Amerikaanse singer-songwriter John Grant zichzelf aan ons voor.

Sommigen zouden dat pochen noemen, anderen een vorm van zelfspot.

Closing Time | De Plata

Rosalía Vila Tobella maakte naam door flamenco te combineren met hiphop, en daarbij maatschappelijke vraagstukken over vrouwenonderdrukking, seks, machismo en schaamte aan te snijden. In retestrakke videoclips ook nog.

Maar die vrouw kan dus gewoon echt flamenco zingen hè. Da’s niet makkelijk, daar moet je echt techniek voor onder de knie hebben.

Closing Time | Oud Zeer

Deze wereld heeft meer vrolijkheid nodig. Maar de wereld is niet eerlijk, dus krijgen jullie Oud Zeer in plaats daarvan. En dat is helemaal niet erg, want Oud Zeer kan ook heel mooi zijn! Luister maar. Ik kan hier verder niet zoveel over vertellen, aangezien ik dit getipt kreeg maar zelf verder niet ken. Het gaat om een split-EP van de (relatief nieuwe?) Nederlandse bands Throwing Bricks en Ontaard, die hun thuisbasis hebben in dB’s in Utrecht. Waar je, geheel terzijde, heel prima kan eten voor een schappelijke prijs.

Closing Time | Archspire

‘Less is more’ is vaak een gore leugen. Zo zie ik het tenminste. Ik heb geen idee hoe de mannen van Archspire er naar kijken, maar als ik een gok moet doen, zou ik zeggen dat zij er waarschijnlijk ook niet zo van zijn, van dat less is more. Waarom? Klik op het driehoekje, zou ik zo zeggen. De Canadezen wonnen met de technische death metal van hun album Bleed the Future, waar ook dit pareltje Drone Corpse Aviator op te vinden is, meerdere prijzen. De sfeervolle beelden krijgen jullie er gratis bij.

Closing Time | Lavender

Lavender was een van de eerste echte hits van Marillion, van het album Misplaced Childhood uit 1985. Wie wel eens een vroege prog-rockplaat van Genesis heeft beluisterd, heeft meteen door waar de heren hun muzikale en lyrische inspiratie aan ontleenden.

Zelfs zanger Fish (Derek Dick) klinkt hier behoorlijk als Peter Gabriel in z’n Genesis-tijd.

Closing Time | Reckoner

Peter Frampton werd eind jaren ’70 een wereldster met hits als ‘Show me the Way’. Toen hij midden jaren ’80 in de schulden raakte, liet jeugdvriend David Bowie hem spelen in diens begeleidingsband.

Frampton mag inmiddels een grijsaard van 74 zijn, hij kan nog steeds een aardig stukje pingelen. De pensionado geniet duidelijk van z’n oude dag. Hij kan doen waar ‘ie zin in heeft. Zoals een mooie gitaarcover van Radiohead maken.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Vorige Volgende