Let op! Dit is niet de recensie. De recensie van Max Molovich vindt u hier. In de laatste Zomergasten van dit seizoen heeft de VPRO als 200ste zomergast acteur Pierre Bokma aan tafel. Aan Hanneke Groenteman de eer hem aan de praat te houden. Tweehonderd zomergasten en Pierre Bokma is de veertiende acteur die aanschuift. Hij moet dan drie beroepen boven zich laten: auteurs (44), wetenschappers (29) en politici (20). De top-10 zomergasten beroepen ziet er zo uit: Voor wie elite bashen als hobby heeft, geeft dit lijstje natuurlijk genoeg aanleiding te roeptoeteren dat VPRO’s Zomergasten niet voor ‘de gewone man’ is. De rest van de gastenlijst zal de elite-basher niet tot nadere nuancering brengen: Los van dat alles: wie heeft u tot nu toe gemist in de lijst van illustere Zomergasten? Maar vanavond gaat het dus om Pierre Bokma, die bijna alles al heeft gedaan. Shakespeareklassiekers, hedendaagse tragedies, komedies, op toneel, in films, in televisieseries. Sinds 2013 – 2019 is hij verbonden aan het Duitse ‘Schauspielhaus Bochum’, waar over twee dagen ‘Lange dagreis naar de nacht’ van Eugene O’Neill de Bochumse première beleeft. Pierre Bokma speelt de vader van een Amerikaans gezin dat een behoorlijk beladen bagage meetorst. Een dag uit het leven van een gezinsdrama, dat in Nederland in 2013 al eens door Toneelgroep Amsterdam is gespeeld. Hanneke Groenteman “wil heel graag met hem onderzoeken wat toch het geheim van het acteren is, wat het diep inleven in een rol hem kost of oplevert en of er rollen zijn die hem hebben veranderd”. Ze zou de nu 68-jarige acteur kunnen vragen hoe hij dat nou doet: heen en weer reizen tussen Rotterdam (zijn woonplaats) en Duitsland, schakelen tussen Nederlands en Duitstalig repertoire, knop omgooien van zware naar lichte kost. Wordt de acteur daar niet wat schizofreen van? En hoe lang houdt hij dat nog vol? Wordt het tijd om te stoppen? Op de VPRO website zegt Pierre Bokma: “Ik vind het spannend om Zomergast te zijn. De eeuwige angst van een acteur is je geheim kwijt te raken. Maar misschien heeft mijn geheim nu wel lang genoeg geduurd...” Moeten we dat lezen als een voorbode voor een naderend afscheid van het toneel? Of gaat Bokma voor 'sterven in het harnas'? Samen met Hanneke Groenteman wil Pierre Bokma vanavond ook “de wereld een beetje begrijpen aan de hand van zijn fragmenten” en zijn kijk op de wereld duiden “Over de mens. Over de oneindigheid”. In een interview met het Belgische Humo zei hij dat zo: “Waar is het misgegaan?: voor mij is dat de hoofdvraag. Wanneer is de mens zijn oorsprong ter sprake gaan brengen en in vraag gaan stellen? Hoe is het instinct overgegaan in de rede? Want ja, dát is het moment waarop de problemen zijn ontstaan”. We gaan er voor zitten, vanavond bij de VPRO, 20.15 uur, op NPO 2 en via de livestream op npostart.nl. Natuurlijk zien we ook vanavond graag je reacties op de uitzending tegemoet in de reacties hieronder. Morgen krijgt u weer de Sargasso-recensie van Max Molovich.
Met dank aan Rigo Reus voor de suggestie! Het geheel (muziek, clip) doet wellicht een tikje gedateerd aan, maar Women blijft een prima rocknummer. Van het album Hysteria zijn er zo’n 20 miljoen verkocht, niet gek voor een band waarvan de drummer net z’n arm had verloren.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Vorige week ontsloeg de extreemrechtse minister van Cultuur van Slowakije, Martina Šimkovičová zowel de directeur van het Slowaakse Nationale Theater (foto) als die van de Slowaakse Nationale Galerie, het belangrijkste museum van het land. Maandag demonstreerden zo’n negenduizend mensen in Bratislava tegen deze maatregel bij het Nationale Theater en het ministerie van Cultuur. Dinsdagavond verdubbelde het aantal demonstranten zich in een demonstratie waarin het aftreden van de minister werd geëist. In buurland Tsjechië toonden artiesten hun solidariteit met een petitie waarin ook wordt voorgesteld een gezamenlijk Tsjechisch-Slowaaks fonds op te richten voor de getroffen collega’s. De vrees is dat dergelijke zuiveringen naar het voorbeeld van Hongarije ook andere landen in de regio gaan treffen. Radicaal rechts bedreigt de vrijheid en onafhankelijkheid van de kunst en de media.
Televisie presentatrice
Martina Šimkovičová maakt sinds vorig najaar namens de nationalistische partij SNS als minister van Cultuur deel uitmaakt van het kabinet-Fico. De redenen die ze opgaf voor het ontslag van Matej Drlička, de directeur van het Nationale Theater, waren naast ‘politiek activisme’, zijn voorkeur voor buitenlandse operazangers en -heel bizar- een ongelukje met een kandelaar. Šimkovičová was in het verleden tv presentatrice maar werd ontslagen vanwege anti-immigratie uitspraken op sociale media. Het Slowaakse mensenrechteninstituut riep haar in 2018 uit tot de ‘homofoob van het jaar’. Een van haar eerste daden als minister was weer contact opnemen met Moskou. Sinds de inval van Rusland in Oekraïne waren de banden met dat land verbroken. ‘Er zijn tientallen militaire conflicten in de wereld en wij zijn van mening dat kunstenaars en cultuur daar niet onder mogen lijden, ‘ zo luidde het verweer van Šimkovičová. Ook premier Fico wil die banden weer aanhalen, zo liet hij weten bij zijn eerste publieke optreden na de mislukte aanslag op zijn leven in mei. Fico zei dat hij graag met Orbán was meegereisd naar Moskou, als zijn gezondheid het had toegelaten. Hij keerde zich ook tegen de ‘onzinnige progressieve ideologieën die zich verspreiden als kanker’ en zei dat hij niet wilde dat Slowakije een ‘karikatuur van de westerse beschaving’ zou worden.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Het is alweer een kwart eeuw geleden dat Tom Waits ‘Mule Variations’ uitbracht. Een variatie op Bachs ‘Goldberg Variations’, aldus Waits, die door zijn vrouw regelmatig met een muilezel wordt vergeleken.
Hier zijn zes nummers van die plaat, afgewisseld met gesprekken met Waits over een van zijn meesterwerken, en de muziek die hem inspireert.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Als het klinkt als een medley, dan is dat omdat hier twee nummers achtereen gespeeld worden: Out of My Head van de plaat Soft Focus (2021) en Athens GA van de plaat Enjoy Your Stay (2022).
Het is tevens in Athens, Georgia dat Hotel Fiction haar thuisbasis heeft. De band begon als duo op de campus van de universiteit, waar Jade Long en Jessica Thompson elkaar eind 2018 leerden kennen. Ze wilden beiden muziek maken. Je kunt wel zeggen dat ze dat is gelukt.
_
Noel Gallagher maakte in de jaren negentig naam als leadgitarist van Oasis. De afgelopen dertien jaar toert hij veel met Noel Gallagher’s High Flying Birds, die hoofdzakelijk bestaat uit bandleden van Oasis.
Een ouwetje van Nirvana, maar dan net even anders. Stephen Wilson Jr. laat het nummer klinken als een langzaam aanrollende donderstorm.
Best verrassend voor een countryrocker.
Een grootheid als Black Sabbath is natuurlijk wel vaker langsgekomen op Sargasso, maar deze live uitvoering van When death calls is dermate mooi dat nóg een keertje vast geen bezwaar is. Dit is overigens een versie tijdens een bijzonder live-optreden, in Moskou, kort nadat de USSR toegankelijk werd voor westerse artiesten. En een ander leuk weetje: de originele gitaarsolo werd ingespeeld door niemand minder dan Brian May.
Blackshape is een post-metalband uit de stad der Mormonen: Salt Lake City, Utah. Hun muziek is instrumentele, progressieve metal.
Och ja, verbroken relaties. Dat je dan denkt er overheen te zijn. Maar er desondanks nog mee bezig bent. Hoeveel zangers haalden daar al niet hun inspiratie uit?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.