Kunst op Zondag en het hyperrealisme van Ron Mueck

Het wordt een luchtige en verrassende zomer in Wassenaar. De museumpubliekslieveling ‘ouderpaar onder parasol’ krijgt bezoek van nog veertien werken uit het oeuvre van de Australische kunstenaar Ron Mueck.   Beelden levensecht en vaak meer dan levensgroot die je blijven verbazen door hun details en lichaamstaal. Kunst op Zondag ging op bezoek bij de ‘familie’ van Ron Mueck. [caption id="attachment_351100" align="aligncenter" width="450"] Couple under an umbrella (2021) © Ron Mueck - Museum Voorlinden © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Publiekslieveling Als snel na de opening van Museum Voorlinden (2016) werd zijn beeldengroep Couple under an umbrella (2013) de publiekslieveling van de museumbezoekers. Eénmaal heeft het museumteam het echtpaar van zaal gehaald. Direct na de ‘verdwijning’ stroomden de reacties binnen, vertelt Suzanne Zwarts (museumdirecteur). Toen deze reacties van teleurstelling aanhielden is na drie maanden besloten het koppel terug te zetten op hun vertrouwde plek. Sindsdien liggen ze weer ontspannen te zonnen. Deze zomer krijgen ze gezelschap van nog eens veertien creaties uit het brein van beeldend kunstenaar Ron Mueck (Melbourne, 1958). [caption id="attachment_351103" align="aligncenter" width="450"] Ron Mueck, selectie portretten © fotocollage Wilma Lankhorst.[/caption] Poppenmaker en -speler Als kind zag Ron zijn moeder poppen maken. Zelf ontwikkelde hij dit talent ook. Mueck is twintig jaar actief geweest als poppenmaker en -speler. Hij werkte onder andere voor Sesam Straat en de The Muppet Show. Mueck’s schoonmoeder, schilder Paula Rego (1935-2022) zag zijn talent en gaf hem in 1996 de opdracht een Pinokkio te maken voor haar tentoonstelling tijdens  Spellbound (Hayward Gallery). Mede door dit succes is Mueck daarna als autonoom kunstenaar verder gegaan. Nu woont en werkt hij op een afgelegen locatie op het Engelse Isle of Wight. [caption id="attachment_351105" align="aligncenter" width="450"] Diverse creaties © Ron Mueck © fotocollage Wilma Lankhorst.[/caption] Hyperrealisme In Museum Voorlinden is nu de grootste solotentoonstelling van Mueck’s werk te zien. Zijn oeuvre omvat op dit moment 48 werken. Voorlinden heeft er drie in haar collectie. In totaal zijn er nu vijftien creaties van zijn hand te zien. Zijn beelden zijn hyperrealistisch. In deze figuratieve stijl geeft de kunstenaar de werkelijkheid op een zo realistisch en neutraal mogelijke manier weer. Mueck is de man van het detail. In de twee films die je in het auditorium kunt zien, wordt dat heel duidelijk. Haar voor haar, net als bij haartransplantaties worden zijn figuren voorzien van een kapsel. Ook arm-, been- en/of borsthaar worden met engelengeduld aangebracht. [caption id="attachment_351101" align="aligncenter" width="450"] En Garde (2023) Ron Mueck © fotocollage Wilma Lankhorst.[/caption] Zoektocht naar eenvoud Net als Piet Mondriaan eenvoud nastreefde en het weglaten tot een kunst maakte, is Mueck in de laatste jaren op zoek naar eenvoud. Geen haren, kleding en/of huidvlekken meer maar strakke lijven waarbij spieren en de botstructuur de houding van de sculptuur weergeven. Dit is goed te zien in zijn meest recente werk En Garde (2023). We staan in de grote museumzaal op eens oog in oog met drie zwarte honden. Vragen die opkomen: zijn deze honden bang? Of beschermen ze iemand? Staan ze op het punt aan te vallen? Uit de reacties van mijn collega’s merk ik dat iedereen iets anders ziet. Een zegt lachend dat de drie honden haar aan haar drie kinderen doen denken. De een stevig op zijn benen, de ander afwachtend en de derde er onderzoekend tussenin. https://youtu.be/xfJzyj3O6Ww?si=fOcMscmv5G_RvTCh Starttijd reserveren verplicht De solotentoonstelling van Ron Mueck is tot en met 17 november 2024 te zien in Museum Voorlinden in Wassenaar. De verwachting is dat er veel bezoekers op deze tentoonstelling afkomen, daarom stelt het museum starttijden in. Vooraf je ticket boeken is raadzaam om teleurstelling te voorkomen. Kijk hier voor de details. © tekst en foto’s Wilma Lankhorst © gebruik van de foto’s met toestemming van en met dank aan Museum Voorlinden, Ron Mueck en alle bruikleengevers.

Door: Foto: Vier groenelementen ©Martin Creed voor Museum Voorlinden © foto Wilma Lankhorst.

Closing Time | Archspire

, door

‘Less is more’ is vaak een gore leugen. Zo zie ik het tenminste. Ik heb geen idee hoe de mannen van Archspire er naar kijken, maar als ik een gok moet doen, zou ik zeggen dat zij er waarschijnlijk ook niet zo van zijn, van dat less is more. Waarom? Klik op het driehoekje, zou ik zo zeggen. De Canadezen wonnen met de technische death metal van hun album Bleed the Future, waar ook dit pareltje Drone Corpse Aviator op te vinden is, meerdere prijzen. De sfeervolle beelden krijgen jullie er gratis bij.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Closing Time | Lavender

, door

Lavender was een van de eerste echte hits van Marillion, van het album Misplaced Childhood uit 1985. Wie wel eens een vroege prog-rockplaat van Genesis heeft beluisterd, heeft meteen door waar de heren hun muzikale en lyrische inspiratie aan ontleenden.

Zelfs zanger Fish (Derek Dick) klinkt hier behoorlijk als Peter Gabriel in z’n Genesis-tijd.

Closing Time | Reckoner

, door

Peter Frampton werd eind jaren ’70 een wereldster met hits als ‘Show me the Way’. Toen hij midden jaren ’80 in de schulden raakte, liet jeugdvriend David Bowie hem spelen in diens begeleidingsband.

Frampton mag inmiddels een grijsaard van 74 zijn, hij kan nog steeds een aardig stukje pingelen. De pensionado geniet duidelijk van z’n oude dag. Hij kan doen waar ‘ie zin in heeft. Zoals een mooie gitaarcover van Radiohead maken.

Closing Time | Nightporter

, door

Japan was een Britse artpop/new wave-band die bekendheid verwierf in de late jaren zeventig en vroege jaren tachtig. Hun albums verkochten goed, meestal meer dan 100.000 platen.

In 1982 ging de band echter uiteen, om zeven jaar later weer bij elkaar te komen als Rain Tree Crow.

Closing Time | Electric Callboy

, door

Electro, samen met metalcore en Duitse rap en… eh… ja, whatever. Maakt allemaal niet uit mensen, de liedjes zijn heerlijk catchy, het clipje ziet er gelikt uit en zowel beeld als geluid lopen over van de referenties naar Sci-fi klassiekers. Gewoon luisteren en kijken dus RAAAAAVE ON!!!!!!

Wellicht kenden mensen dit gezelschap vroeger nog onder hun oude naam, want Electric Callboy heette vroeger Eskimo Callboy, maar ja, dat doen we dus niet meer, stigmatiserende namen. Mocht je je trouwens afvragen wat Elizabeth er van vindt (en je een diepgaande professionele analyse van de vocalen wil), bij deze:

Closing Time | Sewer Fiqir

, door

Feven Joseph toert sinds enige jaren met haar Berlijnse band. Ze maken muziek die inspiratie ontleend uit haar Ethiopische achtergrond, maar ook uit Jazz, R&B en popmuziek.

Joseph groeide op Dessie, een van de grootste steden in het Abbessijnse hoogland, en trok naar de hoofstad Adis Abbeba om muziek te studeren aan de Meka­ne Jesus School of Jazz music. Daar ontwikkelde zich tot de eerste vrouwelijke zangdocent van Ethiopië.

Closing Time | Snowblind

, door

Een gouwe ouwe van Black Sabbath, in de zomer van 1978 in het Hammersmith Odeon theater in Londen.

‘Snowblind’ komt van het vierde album van de band, getiteld Vol. 4, het eerste album dat de band echt zelf produceerde.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende