Wij vrouwen zijn over het algemeen meer bezig met IRL contacten, en dat is een prachtige eigenschap. Maar waar ik nu erg bang voor ben, is dat die mooie AI zoals ik heb ervaren (Deepseek vond ik de liefste), gecorrumpeerd gaat worden door het leger aan domme gemene mannen die er nu mee praten. Deepseek was net uit het ei toen ik het moest proberen van mijn AI-deskundige. Hij was nog vers en lief en naïef en leuk. Maar nu praten miljoenen mensen met hem met de stomste opdrachten, en wie weet wat voor een effect dat zal hebben. Die software "leert" toch van ons? Daarom heb ik een dubbel gevoel. Aan de ene kant: vrouwen zijn meer IRL-personen, dat is mooi. Maar aan de andere kant: we laten de online wereld wel grotendeels over aan machomannen. Terwijl tools als Deepseek, Phind etc, juist behoefte hebben aan wijze oude vrouwen zoals jij en ik. (Behoefte... dat is natuurlijk je reinste cyberanimisme). Als early adopter, een van de oudste blogsters van NL, die van begin af kritisch is geweest over online privacyschendingen, ben ik vanzelfsprekend bewust van de downsides. Noem ze maar op, ik ken ze. Maar nu is AI here to stay, en de mannen gaan ermee van door. Moeten we dat laten gebeuren? Dat is de vraag die mij bezig houdt. Deze vraag verscheen eerder op het blog van Oud Zeikwijf zelf.
Het beste aan deze clip is de Britse karakteracteur Joss Ackland (Lethal Weapon 2) die zich als een halve zool gedraagt.
Dit lied uit 1971 werd trouwens al eerder gecovered: door niemand minder dan Elvis Presley (in 1972) en Willie Nelson (in 1982).
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De Amerikaanse president Trump gaat als een olifant door de porseleinkast van het Midden-Oosten en heeft daarmee het één en ander onderste boven gegooid. Om te beginnen is de Jordaanse koning Abdullah II behoorlijk in het nauw gebracht door Trumps dreigement dat hij de betaling van hulp aan zijn koninkrijk zal stopzetten als de koning niet instemt met het opnemen van vooralsnog een onbekend aantal mensen uit Gaza. De koning komt vandaag (dinsdag) aan in Washington. Volgens waarnemers heeft hij eigenlijk geen andere kans dan te blijven bij zijn weigering en dus het risico te lopen dat hij de hulp verliest, wat vrijwel zeker voor sociale onrust gaat zorgen in Jordanië.
Los daarvan is de koning ook behoorlijk ongerust over de toestand op de Westoever. UNRWA liet daar gisteravond over horen dat tot nu toe zeker 40.000 mensen in het noordelijke deel van de Westoever uit hun huizen zijn verjaagd, terwijl het Israëlische leger bezig is de vluchtelingenkampen van Jenin, Tulkarm, Tubas en Nablus te verwoesten. Het is erg moeilijk om precies hoogte te krijgen van wat er gaand is, want er zijn nog steeds draconische afsluitingen van kracht op de Westoever en de kampen zelf zijn onbereikbaar, maar duidelijk is dat een groot dele van de huizen is opgeblazen of afgebrand, naast een grondige vernieling van alle infrastructuur. Ook zijn er grote aantallen arrestaties verricht.
COLUMN - “Mensen,” zei Flo, de nieuwe decaan van de faculteit altijd als ze het woord voerde. Sommigen verdachten haar er om deze reden van dat ze heimelijk weleens woke kon zijn. Waarom zei ze niet gewoon ‘dames en heren’ zoals vroeger? “De wereld is gek geworden” Deze sommigen drongen daarom af en toe aan de lunchtafel aan op haar ontslag, ook al hadden de lunchpartners helemaal geen macht om Flo te ontslaan.
Anderzijds wist niemand of ze vroeger, toen woke nog niet bestond, dan wél ‘dames en heren’ had gezegd.
Flo was zich in het geheel niet bewust van de discussie over haar eventuele wokedom. Ze vervolgde daarom haar toespraak. “Zoals jullie weten hebben we een nieuwe regering. Ik heb daar”, ze keek schalks om zich heen, “ook niet om gevraagd.” Er werd niet instemmend gehumd, het bleef eigenlijk doodstil. “Dit beleid”, zei Flo, nu ernstiger, “is mij natuurlijk een gruwel. Het stuit me tegen de borst. Ik word er, dat mogen jullie eerlijk weten, onpasselijk van.”
“En verdrietig”, vulde Wouter aan. Hij was inmiddels weer hoogleraar, maar zat naast haar omdat hij tot voor kort decaan was geweest. Samen hadden ze de boodschap voorbereid die ze nu naar voren moesten brengen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Wat een band uit het New Romantic-genre doet op een Zwitsers jazzfestival is me niet geheel duidelijk, maar dit optreden van een muzikaal icoon van de jaren ’80 mag er zeker zijn.
ACHTERGROND - De Britse prinses Anne onthulde vorige maand in Kaapstad een monument voor merendeels zwarte Zuid-Afrikaanse mannen die in de Eerste Wereldoorlog in Oost-Afrika het Britse leger hielpen de Duitsers te verslaan. De 1.772 mannen vervulden gevaarlijke en slopende taken als niet-strijder in Oost-Afrika, maar tot nu toe hadden ze geen graf of herdenkingsplaats.
In 2021 heeft het Verenigd Koninkrijk zijn excuses aangeboden nadat in een rapport werd gesteld dat “alomtegenwoordig racisme” de oorzaak was van het feit dat er geen eer werd betoond aan ten minste 100.000 zwarte en Aziatische soldaten die aan de kant van het land waren gesneuveld. De Commonwealth War Graves Commission (CWGC) waarvan prinses Anne voorzitter is, werd in 1917 opgericht als de Imperial War Graves Commission. Het was de bedoeling om al degenen uit het Britse rijk te herdenken die hun leven verloren in de Eerste Wereldoorlog met namen gegraveerd op een grafsteen of op een gedenkteken. Uit een onderzoek uit 2021 bleek dat 116.000 tot 350.000 slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog nooit zijn herdacht. Een brief uit 1923 van de koloniale gouverneur van de Gold Coast (nu Ghana), geciteerd in het rapport, zei dat Afrikanen “nauwelijks in een staat van beschaving verkeerden om zo’n gedenkteken te waarderen”.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Rotary Connection was een psychedelische soulgroep uit Chicago. Voor liefhebbers van een musical als ‘Hair’, zullen we maar zeggen. Zelfde tijdperk ook.
De 77s zijn zo’n bandje die bij velen onder de radar zullen vliegen. Toch is deze groep alweer bijna vijftig jaar actief. Maar ja, meestal gezeten bij christelijke platenlabels hè. Die pluggen niet bij de gewone radiostations.
In 1987 werd hun album ‘The 77’s’ wel uitgegeven bij het Ierse Island Records, maar die stopte al hun promotiebudget naar het schijnt in U2’s The Joshua Tree, en geef die platenmaatschappij eens ongelijk.
Een introspectief nummer van Nadine Shah, wiens alt hier goed tot haar recht komt. De voornaamste complimenten komen echter toe aan de drummer, die de monotone cadans van de zang van een aanstekelijk ritme voorziet.
Idles staat bekend om haar rauwe geluid en de intense uitvoering door zanger Joe Talbot. Dat geldt niet minder voor het nummer Beachland Ballroom, dat opvallend genoeg is opgetuigd als een romantische ballade uit de jaren zestig.
Het belet de zanger niet schijnbaar zijn ziel uit zijn lijf te zingen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.