Donald Trump is het nieuwe normaal

Sinds maandag is Donald J. Trump voor de tweede maal president van de Verenigde Staten. Konden we in 2016 nog volhouden dat dit een rare misstap was, waarna men met de keuze voor Biden naar de normale gang van zaken zou zijn teruggekeerd, ditmaal valt dat lastiger vol te houden.

Closing Time | Shake, Rattle & Roll

Nu David Lynch is overleden, duiken er allerlei clipjes over de man in mijn tijdlijn op. Daaronder ook een met Willem Dafoe, die vertelt hoe Lynch hem tot het personage bracht van Bobby Peru in het misdaaddrama Wild at Heart uit 1990.

Lynch vond het belangrijk dat Peru tanden als stopjes had en stuurde Dafoe naar de tandarts om een prothese op te laten meten. Met de prothese in vond Dafoe al gauw een wellustig karakter. “Ik ging ineens anders praten, maar ook anders zitten. Gewoon door de stand van mijn mond,” aldus Dafoe.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Elon Musk, Public domain, via Wikimedia Commons en logo Wikipedia.

Leve Wikipedia

Misschien wel het grootste monument dat de mensheid de afgelopen decennia heeft opgericht, vergelijkbaar met de middeleeuwse kathedralen: Wikipedia. Het is vermoedelijk de omvangrijkste encyclopedie die er ooit is samengesteld, en dat in een groot aantal talen, waaronder een aantal minderheidstalen. Het is doorgaans een zeer betrouwbare kennisbron. En het wordt vrijwel geheel gedragen door vrijwilligers.

Het internet is inmiddels meer dan dertig jaar geleden oud – in ieder geval als publieke dienst, het bestond al langer op universiteiten en in het leger – en Wikipedia is misschien wel de plek die de oorspronkelijke idealen van het internet het meest zichtbaar heeft waargemaakt: dat de mensheid vrijelijk informatie kon delen, dat alles wat iemand wist voor andere mensen óók beschikbaar zou zijn, en wel gratis. Eindelijk leek kennis haar bestemming te vinden. De betaalmuur moest nog worden uitgevonden. (Was er maar een online museum waar je kon ronddwalen alsof het weer 1995 was—iets zoals de Wayback Machine, maar dan interactief en compleet.)

Oorlog

Er valt van alles aan te merken op de Wikipedia, en op de organisatie, en er zijn allerlei enorme twisten geweest op dat medium, maar het heeft altijd zijn integriteit behouden. Alle informatie is voor iedereen toegankelijk, en zonder reclame. De inkomsten komen van donateurs, dus van gebruikers, die net zo goed lezers als schrijvers kunnen zijn. De opzet vereist een specifiek idee van wat ‘waar’ is, namelijk wat elders in een betrouwbare bron gepubliceerd is (dat betekent bijvoorbeeld dat je niet je eigen onderzoek kunt publiceren op Wikipedia, hoe goed ook: het moet eerst elders staan en dan kun je het citeren).

Closing Time | Sidi Mansour

De meesten van u zullen dit deuntje wel kennen, maar dan in de versie van Boney M’s Ma Baker. Een assistent van de Duitse muziekproducent Frank Farian kwam het Tunesische volkswijsje Sidi Mansour tegen, en werkte het om naar een disconummer.

Sidi Mansour werd in tal van versies uitgebracht, hier in een productie van de Nederlandse carnavalszanger en muziekproducent Cees Vermeulen Windsant, alias Mike Vincent.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Closing Time | Rustige Nacht

Viktor Tsoj is een nog altijd geliefd pop-idool in Rusland, al is ‘ie alweer bijna vijfendertig jaar dood. Hij volgde een kunstopleiding, maar werd weggestuurd omdat ‘ie nauwelijks z’n best deed.

Hij had meer met muziek. Tsoj schreef z’n eigen liedjes en speelde basgitaar in de band Палата № 6. Ook ging hij om met gelijkgestemden: jonge rockmuzikanten, die liedjes speelde in clandestiene concerten.

In 1981 vormde Tsoj met twee kompanen de band ‘Garin and the hyperboloids’, naar een roman van Tolstoi. De muziekgroep werd al gauw omgedoopt tot Kino, volgens Olaf Koens The Smiths van de Sovjet-Unie.

Quote du Jour | Weak in Strategy

“I will bring down the government if it does not return to fighting in a way that [leads to us] taking over the entire Gaza Strip and governing it,” he continues, lashing out at IDF Chief of Staff Lt. Gen. Herzi Halevi as “weak in strategy.”

De rechts-extremisten in de regering Netanyahu vinden het maar niks dat de oorlog tegen de Gazaanse bevolking op z’n einde lijkt te lopen. Eerder vandaag werd bekend dat Itamar Ben-Gvir, voorman van Otsma Jehudit (“Joodse macht”, voortzetting van de verboden, terroristische Kach-partij) het kabinet verlaat.

Closing Time | Touch

Daft Punk had een gave om melancholie op te roepen met elektronische muziek en synthetische violen. Hier met de inmiddels grotendeels vergeten liedjesschrijver, zanger en muziekproducent Paul Williams.

Ook knap: het Franse duo wist met weinig woorden diepgang te suggereren. Laat de invulling maar aan het publiek over.

Home, hold onIf love is the answeryou’re home…

Closing Time | Mama

Onlangs zag ik een kort filmpje van Phil Collins die op bejaarde leeftijd nog eens achter het drumstel kruipt. De eens wereldberoemde zanger en drummer oogde fragiel. ‘Moet je zo’n man dat nog wel aandoen?’, klonk het.

Hier is Collins in 1987 op de top van zijn kunnen. In 1970 voegde hij zich bij de avant-gardistische progressieve rockband Genesis. Nadat Peter Gabriel vijf jaar later de groep verliet, nam Collins het stokje van de leadzanger over. Niet alleen bleek de drummer verrassend goed te kunnen zingen; hij beschikte ook over een kenmerkend stemgeluid: gevoelig, introspectief, maar ook aanjagend en bij tijd en wijlen beklemmend.

Closing Time | All Tomorrow’s Parties

Ze was de muze van Andy Warhol, speelde in Frederico Fellini’s La Dolce Vita, zong met the Velvet Underground, had een kind met Alain Delon: het blonde Duitse model Christa Päffgen, beter bekend als Nico.

Een klassieke femme fatale, maar ze had er zelf een grondige hekel aan als schoonheid te worden gezien. Ze verfde haar haar bruin, raakte verslingerd aan heroïne, toerde als Nico door Europa, en stierf op vijftigjarige leeftijd na een val van haar fiets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende