COLUMN - Treinreizigers die koperdieven uit bovenleidingen verjagen. Defect materieel weer in elkaar schroeven. Aangereden herten verzorgen. Vastgevroren wissels ontdooien en omgevallen bomen van de rails slepen. Bijstandsontvangers die verplicht worden de kaartjes te knippen.
Beelden die in me opkwamen toen ik tijdens mijn dagelijkse treinreis Amsterdam – Den Haag vernam dat wij, treinreizigers, conducteurs moeten gaan helpen bij het beteugelen van de agressie van medepassagiers. Aan te leren middels een cursus van een half uur, volgens Stichting Maatschappij en Veiligheid-voorzitter Pieter van Vollenhoven. Nuttig tijdverdrijf tijdens voorziene vertragingen. Een anti-agressie-coach met een clubje gestrande forenzen en een EHBO-pop op een winderig perronnetje. Voorschoten ofzo. Lekker in de weer met pepperspray en wapenstok, voorbereid op de volgende stap. Burgermoed stroomt door mijn aderen.
Als burgermoed nodig is voor een veilige treinreis, laat de overheid echt een steekje vallen. Het lijkt de zoveelste verantwoordelijkheid die doorgeschoven wordt naar de participerende burger.
En toch vind ik het idee van Van Vollenhoven niet zo gek.
Het ontging mij laatst volkomen dat iemand naast me wilde zitten. Mijn noise-cancelling koptelefoon werkte net iets te goed. Betreffende jongeman pakte daarop mijn tas en kiepte de inhoud over mijn schoot. Yoghurtbakje, iPad, mascara, de hele mikmak rolde op de grond. In een propvolle trein. Ik schrok me te pletter. Dat niemand in actie kwam, kan verklaard worden door het omstandereffect, hoorden we deskundigen deze week zeggen. Mensen zijn minder geneigd in te grijpen als er veel omstanders zijn, dan wanneer er niemand in de buurt is. Een enkele medeforens keek de jongen verbouwereerd aan, de rest keek inderdaad weg.
Wordt het niet eens tijd voor een nieuwe campagne om burgers bewust te maken van dit mechanisme, inclusief instructies voor bij niet al te ernstige incidenten? En beste medepassagier: begin alvast. Kijk bij rumoer op van telefoon of tablet, zeg iets van ontoelaatbaar gedrag. En natuurlijk, die koptelefoon kan ook best eens af.
Maar de verantwoordelijkheid voor veiligheid, het aanpakken van gevaarlijke gekken, moeten we als burger niet op ons willen nemen. Dat is een taak voor de overheid, die andere wegkijkende omstander. Voer de spoorwegpolitie weer in.
Toon overheidsmoed.
Reacties (70)
De pot verwijt de ketel datie zwart ziet.
Een betere trein begint bij jezelf.
Het ontging mij laatst volkomen dat iemand naast me wilde zitten. Mijn noise-cancelling koptelefoon werkte net iets te goed. Betreffende jongeman pakte daarop mijn tas en kiepte de inhoud over mijn schoot. Yoghurtbakje, iPad, mascara, de hele mikmak rolde op de grond. In een propvolle trein. Ik schrok me te pletter.
Is dit een poging tot humor, of meen je dit nu echt serieus? In een bomvolle trein een zitplaats opeisen voor een tas, je moet het maar durven.
@2: Het is niet normaal hoe vaak je dit soort type dames tegenkomt. Strak vooruit kijken en te beroerd om die tas te verplaatsen.
Je oordopjes te hard? Ik geloof er geen zak van.
In hoeverre gaat extra politie helpen tegen geweld tegen conducteurs? Je kan onmogelijk politie op elke trein en tram laten meerijden. Als je als maatschappij al zou willen, dan wordt Nederland toch een beetje een politiestaat. Het lijkt een beetje op de oproep van de PVV voor militairen op straat, de inbreker zal de straat met een militairen overslaan, maar die gaat gewoon een straatje verder, idem voor gevaarlijke gekken in een trein.
Waar van Vollenhove op doelt is gewoon het helpen van een medemens in nood. Dat omstanders apathisch gaan zitten wachten op hulp van de overheid terwijl een medemens in elkaar wordt geslagen is een veeg teken van een doorgeslagen verzorgingsstaat. Nederland kan wat dat betreft wel wat meer participatiesamenleving gebruiken.
Misschien had die jongen net de pilot-cursus succesvol afgerond?
@4: “die gaat gewoon een straatje verder, idem voor gevaarlijke gekken in een trein. “
Dat lijkt me heel sterk. Bovendien had je vroeger op de grotere stations zoiets als spoorwegpolitie, die konden destijds dit geweld heel aardig in toom houden. Verder heeft Judy hier wel een punt (al vind ik het betoog niet echt fantastisch). Zou het misschien iets te maken hebben met die groei aan “verwarde agressieve mannen”, die Schippers wijt aan de onrust in de wereld, de crisis, eigenlijk aan alles behalve het falen van de overheid in de geestelijke gezondheidszorg?
psst.. bismarck ze heeft het over een PROPVOLLE trein. Wat mij dan weer verder fascineert is hoe de rest van de reis verliep, zei ze nog iets tegen die jongen, zei hij nog iets? Of hebben ze de rest van de reis strak voor zich uitkijkend voortgezet. In het laatste geval moet je niet miepen over het gebrek aan betrokkenheid van de omstanders.
Je oordopjes te hard? Ik geloof er geen zak van.
Oude studievriend van me besteedde (als student) heel veel aandacht aan het neerzetten van z’n spullen in de trein, op de bank tegenover hem, met de nodige spullen naast hem, zelf breed zittend, om zo vier plekken in de trein roermond-nijmegen in beslag te nemen. Want het zou toch maar eens gebeuren dat iemand tegenover ‘m zou gaan zitten. Dat moeten mensen niet willen. Beter blijven ze staan.
(als je perse alleen wil zitten, dan hebben ze daar de eerste klas voor uitgevonden. Alleen in de spits wil je daar nog wel eens mensen tegenkomen).
Maar tegelijkertijd geeft het volgens mij wel aan waar onze maatschappij heen gaat: zaken escaleren waar het niet nodig is. Want het claimen van een plek is niet erg nodig, maar het overhoop gooien van iemands tas is ook niet de noodzakelijke reactie. De schrijver van dit stuk schrikt er misschien van – een ander slaat meteen terug, ‘kom niet aan mijn spullen.’ En dan…?
En dat is wel de angst die ik heb bij wapens en bij oproepen om als omstanders te ‘helpen’ – het antwoord is blijkbaar meer geweld. En dan eindigen we met massale vechtpartijen en mensen die gewond afgevoerd worden? (En helpt dat? Bij voetbalsupporters schijnt de angst om gewond te raken niet echt te helpen om een vredelievendere sfeer te creeren… Ik kan me niet voorstellen dat dat hier wel zo is. Mensen die stijf staan van de adrenaline (of andere middelen) staan uberhaupt niet bekend om hun kalme overweging van langetermijngevolgen dus het schrikt niets af.)
Terwijl je volgens mij beter kunt zoeken naar deescalatie. Er zijn heel veel manieren om grenzen aan te geven en te handhaven zonder daar een flinke matpartij van te maken. Laten we die inzetten. De meeste omstanders kunnen dat niet, want je moet weten wat je doet en wat je wilt bereiken.
Ze zien nog het allerbelangrijkste over het hoofd, qua participatie-maatschappij: laat de klant zelf zijn/haar trein meenemen naar het spoor. Profit!!!
@10: eindelijk concurrentie op het spoor!
Al zou het natuurlijk wel helpen als ze die spoorrails zouden asfalteren.
@12 smalsnelweg?
Dit is toch al eens geprobeerd? Ik kan me van een paar jaar geleden een spotje herinneren waarin ook een conducteur werd bedreigd, en dat een jongen toen een andere passagier aantikte en “kom op” zei, waarna ze hem samen te hulp schoten. Zal wel van SIRE geweest zijn, maar ik kan hem niet vinden op YouTube.
@6
In een gesprek met een conducteur – een tijdje terug, net voor de toename van verwarde mannen in het nieuws kwam – gaf deze ook al aan dat ze steeds meer problemen hadden met verwarde mensen.
Verder reis ik mijn hele leven (jaartje of 50) al met de trein – ben niet in het bezit van een rijbewijs – en de agressieve incidenten die ik heb meegemaakt zijn op de vinger van 1 hand te tellen. (mensen die pontificaal hun tas naast zich neerpoten in overvolle treinen en dan net doen of ze gek zijn daarentegen zijn er in overvloed).
@15: dat negeren is niet specifiek iets voor treinreizigers. Ook bij voetgangers en sommige fietsers zie je dat: strak voor zich uitkijkend oversteken terwijl er verkeer aankomt. Het ergste zijn die mensen -IMO altijd oudere dames- die dan ook nog eens op zo’n manier oversteken dat, welke keuze je ook kiest –voorlangs of achterlangs– je ze altijd net-niet raakt en je min of meer gedwongen wordt om te stoppen.
Andere verkeersirritatie: mensen die met hun auto tijden achter een vrachtwagen blijven hangen, maar op het moment dat je op de linkerbaan met een aardig tempo aan komt rijden, opeens besluiten dat nu het beste moment is om die vrachtwagen ook maar in te halen. Met hun te lichte fiat aygo.
Ik vind het eerlijk gezegd vreemd dat er getwijfeld wordt aan mijn oprechtheid, nog wel door mensen die mij waarschijnlijk niet eens kennen. Ter verduidelijking, de situatie was als volgt: de coupee was op Leiden Centraal nog niet erg vol; mijn tas kon gemakkelijk op een zitplaats staan. In Leiden stapten veel mensen in, wat ik (echt niet!) doorhad, doordat ik verdiept was in een krant en mijn noise-canceller op had (bedoeld voor in de kantoortuin- hij blokt al het omgevingsgeluid- maar af en toe zette ik ‘m ook in de trein op. Nu dus niet meer).
@3: Dat ik hiermee tot een bepaald type dames zou behoren, bevreemdt me. Wat voor type dame ben ik volgens jou? (ik kijk in ieder geval niet strak vooruit en ben al helemaal niet te beroerd om mijn tas te verplaatsen).
@7: Ik heb tegen de jongen gezegd dat hij me toch ook gewoon even had kunnen aantikken. Nee, dat kon hij niet, was het antwoord. Op dat moment kreeg ik wel enige bijval van medepassagiers, maar toen lagen dus al mijn spullen al op de grond en had ik zelf al op het incident gereageerd. Geschrokken en sneller dan ik normaal zou doen, postte ik mijn verhaal op Facebook en kreeg ik veel steun van vrienden. Toen ik op Den Haag Centraal eindelijk van de schrik bekomen was, realiseerde ik me dat ik dit, net als mijn vrienden, echt niet vond kunnen en ben ik hem ook nog achterna gelopen. Daarop rende hij weg.
@9: Helemaal mee eens!
Ik hoor graag of deze uitleg jullie kijk op mij / mijn gedrag veranderd heeft.
Leuke terugkerende discussie. Over hoe om te gaan met mensen in de omgeving die tot last kunnen ervaren worden (collectief bewustzijn ingeschakeld).
@17: Er wórdt niet getwijfeld aan je oprechtheid, er wordt getwijfeld aan je karakter.
En er wordt door sommigen vooral geïdentificeerd met de jongen; specifiek diegenen die het ook meer dan zat zijn om per dag dertig keer in verkeer en supermarkt te struikelen over een in niets dan haarzelf verdiept wicht.
In dat geval vooral in de vorm van een mobiele telefoon en bovenstaande specificatie van “krant” helpt wel — maar niet heel veel. Hemel, wat zijn we het zat….
Ik ben het eens met je reactie @17. Foutjes/onhandigheden begaan we allemaal, en om dan te gaan reageren met het omkeren van een tas vind ik niet van enige beschaving en tolerantie getuigen. Het is nergens voor nodig. Goed dat je hem hebt aangesproken want dat is wat er inderdaad wel mis is. Veel mensen weten het beter, maar in lastige situaties houden heel veel mensen toch liever hun mond.
Het geweldsmonopolie moet echt in handen blijven van politie en het leger. Gevaar bestaat dat bij ingrijpen de dader je nog een schadeclaim aan je broek doet hangen. Politie arresteer je voor geweldpleging. Nee meneer Van Vollenhove de maatschappij is daarvoor niet ingericht.
@17:Eens hoor, dat soort confrontaties in ‘de openbare ruimte’ hakken d’r nog wel in. Overigens was het me uit je posting niet helemaal duidelijk of die jongen/man alleen maar onhandig was en zelf wel even je tas zou verzetten, of dat-ie met opzet je tas leegstrooide (en ook niet hoe de afloop was).
En, gebruiksaanwijzing van reaguurders voor posters: reaguurders lezen ontzettend slecht, maar dat zullen ze zelden toegeven. De commentsectie gaat alleen bij toeval over het artikel zelf, maar veel vaker over de vaste stokpaardjes van de reaguurder (iets met moslims doet het altijd wel goed qua comments, zolang je maar niet het idee hebt dat de comments over jouw posting gaan), of ze gaan over een flard uit je verhaal.
En soms heb je ook nog de pech om negatieve aandachts-trollen te trekken die met wikipedia in de hand gaan proberen te ‘bewijzen’ dat je niet weet waar je het over hebt, wat uitermate vermoeiend is. Wil je namelijk wat commentaar trekken, dan moet je een soort van open einde bieden, waar mensen zelf wat in kunnen speculeren, want een helemaal dichtgetimmerd artikel wordt door niemand uitgelezen, en op z’n best beantwoordt met een ‘eens’.
Oh, en de meeste comments gaan over andere comments, en allang niet meer over het oorspronkelijke artikel — iets waar ik me in @8 en @16 ook schuldig aan maakte. ;-)
tl;dr: reaguurders zijn ook niet alles.
@0: Dat niemand in actie kwam, kan verklaard worden door het omstandereffect
Andere verklaring: mensen die tassen omgooien zijn meestal agressief/opgefokt. Door ze aan te spreken op hun gedrag loop je ’t risico dat je alleen maar een extra uitlaatklep voor ze bent. Niet iets waar de gemiddelde in slaap gedutte treinforens zin in heeft. Plus dat niet iedereen zo alert is om ook meteen iets te doen als er iets gebeurt– ook al zouden ze dat wel willen.
@17
Natuurlijk schrik je van die jongen en zijn gedrag is afkeurenswaardig.
Maar aan de ene kant mensen oproepen om als je wat hoort op te kijken van telefoon of tablet en aan de andere kant je eigen zelfgekozen doof- en blindheid voor alles om je heen – moet een erg boeiend krantenartikel zijn geweest – als excuus te gebruiken is niet erg overtuigend.
Dat mensen zich hier identificeren met een jongen die een damestas over de vloer uitstrooit op het moment dat hij niet gelijk op zijn wenken bediend wordt zegt denk ik vooral veel over hen zelf.
Ik vind het in ieder geval niet normaal, net zoals ieder agressief gedrag.
En sorry, in een lege trein zet ik ook wel eens een tas naast me neer. Vaak haal ik hem weg als ik zie dat de trein volloopt, maar inderdaad, soms vergeet je dat. Dan gebeurt het dat iemand vraagt of hij daar mag zitten. Dat vind ik alleen maar vriendelijk contact.
Als je te contactgestoord bent om gewoon te vragen of je ergens mag zitten verdien je het de hele reis te staan. Je kan je verder overal wel aan ergeren, maar dat is een hobby waar je niet gelukkiger van wordt in het leven.
Wat ik me ook afvraag, zijn die tassenstrooierssympatisanten ook dezelfde mensen die tegenover en naast je gaan zitten en dan ieder oogcontact mijden, net doen alsof je niet bestaat, en de groet of het knikje dat ik altijd geef (tsja, opvoeding hè) omstandig gaan negeren? Dat soort zombies… daar heb ik een stuk meer moeite mee dan mensen die ruimte innemen, want dat doen we allemaal.
Of weten mensen niet wat een noise-canceler is? Een vriend van mij zette er eens één op mijn hoofd. Ook zonder muziek aan hoor je he-le-maal niets.
Maar… terugkomend op het onderwerp :)… mij lijkt ook dat geweld op het spoor door de spoorwegpolitie bestreden moet worden.
Ook denk ik dat geweld vaak voorkomen kan worden door als conducteur vriendelijk te blijven. Hierbij wil ik meteen opmerken dat naar mijn ervaring de meesten dat ook doen. Maar er zijn ook echt horken bij, en dan zeker als ze een jongere zien bij wie het inchecken niet is gelukt.
Bij mij reageren de meeste conducteurs daar uitermate positief op. Ze geloven meteen mijn excuus dat ik het domweg vergeten ben, twee keer een boete gekregen met excuses en tips hoe ik kwijtschelding kon aanvragen, twee anderen schreven niet eens een boete uit, één ervan vroeg mij bij het volgende station even in en uit te sprinten om alsnog in te checken.
Maar goed, ik ben dan ook blank, al lang geen twintiger meer, en ik heb een hoogopgeleide goudeerlijke kop. Marokkaanse jongeren heb ik vaak anders te woord zien staan.
Wat ik maar zeggen wil: de beste manier om geweld te voorkomen als burgers is vriendelijkheid. Dat mogen we allemaal wel eens trainen, want het loont.
@26 Wat ik mij dan afvraag is of je een noise canceler wel kan onderscheiden van een normale koptelefoon. Dat arme jongen had vast al meerdere keren gevraagd – waarschijnlijk oplopend van netjes tot getergd – en vervolgens gedacht: dat bitch zit me gewoon glashard te negeren! En dan volgt de botte daad uit frustratie.
Maar goed, we kennen maar een kant van deze akkefietje. En dan vind ik het alles behalve een duidelijk voorbeeld van wanneer de burger in actie moet komen tegen ‘geweld’ op het spoor. Reizen met het OV – en zeker tijdens de spits – is geven en nemen.
Ik vind het in ieder geval niet normaal, net zoals ieder agressief gedrag.
Met dat laatste ben ik het absoluut mee oneens. Als je consequent emoties van anderen ontkent en passief-agressief reageert, dan ben je niet normaal. En dan verdien je daar wat mij betreft ook de consequenties van.
(dat staat los van de reactie van die ‘jongeman’ in Judy’s geval; dat kan een overspannen reactie zijn waar-ie voor op aangesproken zou moeten worden, maar ‘ieder agressief gedrag’ is IMO veel te breed.)
Hoe vaak was agressie een oplossing voor jou? Als iemand zich tegenover mij agressief gedraagt gaat in ieder geval definitief de deur dicht. En de meeste mensen zitten zo in elkaar.
In het verhaal heeft die jongen overigens ook die zitplaats niet gekregen, en vluchtte hij tenslotte weg toen hij aangesproken werd.
Dus voor hem werkte die actie dus ook bepaald niet bevredigend.
Ik denk overigens wel vaker dat half Nederland maar eens op heropvoedingscursus moet. Waarbij ook het misverstand eruit gehaald wordt als zou je vriendelijkheid, geduld en inleving alleen praktiseren voor anderen. Het wordt gezien als een offer. Ik zie het zelf minstens zo als een investering. Het loont enorm. Zeker het te kunnen praktiseren met de tanden op elkaar is een kunde die vaak enorm veel oplevert.
En tenslotte, mensen ‘consequenties laten dragen’ dat is nu juist iets dat we in een beschaafd land laten doen door een onpartijdige autoriteit. Juist omdat de waarheid nogal eens in het midden ligt en zwaar afhankelijk blijkt van perspectief.
Iedereen denkt in ieder conflict altijd dat hij gelijk heeft en in zijn recht staat, dat is nu juist het probleem. Vandaar dat we dus een land hebben met een geweldsmonopolie voor de politie en voor conflicten de rechtsspraak.
Draaien om de oren uitdelen doe je maar bij je eigen kinderen. En zelfs dat mag tenslotte officieel niet eens meer.
@30 Iedereen heeft een breekpunt. En soms kun je onbedoeld een druppel zijn.
@33: dat dus. Ik vind dat een veel volwassener en menselijkere houding dan Klokwerks ‘agressie mag niet’. Accepteren dat iedereen wel eens een kutperiode in z’n leven heeft, en door het lint gaat. Nee, het is niet OK. En tenenkrullend. Maar laat zo iemand uitrazen, en zorg dat-ie geen echte schade maakt. En kijk gewoon eens oprecht waarom iemand zo kwaad is.
(en nee, dat lukt je niet met wildvreemden, omdat je daarvoor veel te veel context moet opslurpen, maar mensen in je eigen organisatie? IMNSHO altijd aanspreken na afloop.)
@17: U is wat er mis is. De reactie is buiten proportie maar ergens begint het gedonder en daar mag je heel goed jezelf voor aankijken. Een trein deel je en het demonstreert wel in je nadeel dat je de eigen fout blijft ontkennen.
Dat is net zoiets als ouders die wegkijken bij vervelende kinderen maar geheel verbaasd zijn als iemand ze begint toe te snauwen. Nee, dat is niet netjes maar jij laat het gebeuren!
@Gronk: Volwassener??? Meen je dat nu werkelijk? Ik vind jezelf niet in de hand kunnen houden juist bijzonder kinderachtig. Net als het goedpraten daarvan. Ja, iedereen heeft het wel eens moeilijk, maar als je niet leert jezelf te beheersen, dan ben je gewoon niet volwassen maar geestelijk een klein kind.
En let daarbij wel: ik zeg niet ‘agressie mag niet’, ik zeg, agressie is kinderachtig, dom en contraproductief.
[Edit:] Als kind was ik zelf overigens een enorme driftkikker. Iets dat mensen die mij later in mijn leven hebben leren kennen vaak niet geloven. Ik zal ook zeker niet ontkennen dat zelfdisciplinering een hele oefening is. En mij lukt het ook niet altijd of soms maar ternauwernood. Maar: het loont. Enorm. En waar het mislukt, levert het nog steeds vooral met name ellende op.
“Maar laat zo iemand uitrazen, en zorg dat-ie geen echte schade maakt. En kijk gewoon eens oprecht waarom iemand zo kwaad is.”
Daar ben ik het dan weer mee eens maar dat staat dan ook haaks op wat je zegt. Want wat je hier verdedigt is de agressor. Ik zeg dat die agressie dom is. Bedenk immers: als ik – misschien door verwijtbare onnozelheid, maar toch, buiten mijn wil – iemand kwaad maak en hij gaat daarop meteen met mijn spullen smijten, dan is de reactie die je hier verdedigt dat ik ook tegen hém tekeer ga.
Nee, dan wordt het gezellig in de trein.
@36: Agressie is niet noodzakelijkerwijs een kwestie van jezelf niet in de hand kunnen houden of hebben; dat zou enkel zo zijn indien a priori aangenomen wordt dat (alle vormen van) agressie buiten orde staan, iets dat nu net betwist wordt. En iets dat vele mensen zouden betwisten in die situaties waar we het exact zelfde begrip niet “agressie” maar “assertiviteit” noemen bijvoorbeeld.
Met mijn excuses voor de volgende frame komt een reactie zoals #30 op mij vooral over als zij het waarschijnlijk dat jouw ervaring met agressie relatief dicht blijft bij het niet halen van koffie voor een collega. Want bij echte agressie gaat jouw deur helemaal niet dicht maar jouw oog. Dat wil zeggen, en zoals ik ook su en gronk hierboven lees, als voortkomend uit door fortuinlijke omstandigheden gefaciliteerde naïviteit aangaande het wezen der mens. Of, compacter, als sociaal-correct gezwam, maar dat klinkt vast te agressief…
Assertiviteit zou zijn iemand aantikken en je verhaal afsteken. Met iemands spullen gaan smijten vind ik duidelijk een vorm van agressie.
En laten we wel zijn dat de jongeman in dit voorbeeld helemaal niets bereikt had. Hij heeft de coupé moeten verlaten en vluchtte weg bij een nieuwe confrontatie. Dus dat het in dit geval contraproductief werkte lijkt mij een bewezen zaak.
En als ik iemand zijn oog dicht mep kan ik een rechtszaak verwachten. Bereik ik ook niet veel mee.
Werkelijk, ik verbaas me hogelijk dat hier zoveel mensen dat goed zitten te praten. En hoe slecht het besef kennelijk tussen de oren zit dat je met vriendelijkheid en zelfbeheersing veel en veel meer bereikt.
Maar goed, dat toont dus wel wat er mis is aan de mentaliteit in dit land, mijns inziens.
Ik vind jezelf niet in de hand kunnen houden juist bijzonder kinderachtig
Je begrijpt me verkeerd. Het gaat mij niet om ‘jezelf niet in de hand houden’. Natuurlijk is dat beter. Maar als mensen d’r een sport van maken om zo emotieloos mogelijk mensen te treiteren, te intimideren en in een hoek te zetten om bij het eerste vertoon van emotie te roepen ‘dat ze nu niet meer in discussie gaan, want emoties zijn onprofessioneel, en dus, ta-daaah, heb ik Gewonnen’, dan hebben die mensen het niet begrepen.
Want het gaat niet om winnen of verliezen. Het gaat erom dat je met elkaar kunt leven.
https://www.youtube.com/watch?v=qB9H6JbSHBo
‘I been sayin’ that shit for years. And if you ever heard it, it meant your ass. I never really questioned what it meant. I thought it was just a cold-blooded thing to say to a motherfucker before you popped a cap in his ass. But I saw some shit this mornin’ made me think twice. Now I’m thinkin’: it could mean you’re the evil man. And I’m the righteous man. And Mr. .45 here, he’s the shepherd protecting my righteous ass in the valley of darkness. Or it could be you’re the righteous man and I’m the shepherd and it’s the world that’s evil and selfish. I’d like that. But that shit ain’t the truth. The truth is you’re the weak. And I’m the tyranny of evil men. But I’m tryin, Ringo. I’m tryin’ real hard to be the shepherd. ‘
Oh maar daar ben ik het wel met je eens hoor. Niets mis met emoties tonen op zijn tijd. We zijn geen automaten. Maar het gaat hier toch over het voorbeeld van iemand die een damestas om kiepert? Welnu, dat vind ik geen vorm van assertiviteit, maar van agressie. Kijk, wat die jongen natuurlijk veel beter had kunnen doen is die tas pakken, en die op Judy haar schoot zetten of op de krant die ze las. Dan had hij kunnen zitten. En wellicht was zij dan alsnog geschrokken, maar had zij zich omdat er uiteindelijk niets aan de hand was daarna verontschuldigd dat zij hem niet eerder gehoord had. Dat was wél een volwassen actie geweest. En het had het leven een stuk simpeler en aangenamer gehouden.
@42 Kijk, wat die jongen natuurlijk veel beter had kunnen doen is die tas pakken, en die op Judy haar schoot zetten of op de krant die ze las.
Wellicht was dat z’n bedoeling, maar pakte het verkeerd uit. Maar dat is – net als vele van jouw aannames – koffiedik kijken.
“net als vele van jouw aannames”
Ach, ik ken Judy toevallig persoonlijk en ik kende het verhaal ook al lang voordat de column verscheen. Maar ik zie hier allerlei mensen hele verhalen verzinnen om het incident heen, en jijzelf spant daarmee nog wel de kroon met je:
“Dat arme jongen had vast al meerdere keren gevraagd – waarschijnlijk oplopend van netjes tot getergd – en vervolgens gedacht: dat bitch zit me gewoon glashard te negeren! En dan volgt de botte daad uit frustratie.”
En nu had hij dus ook nog getracht de tas netjes te verzetten en was het helemaal per ongeluk mislukt en rolde de inhoud over de treinvloer? Werkelijk prachtig, schrijf er nog een Odyssee omheen! En dan ga je mij verwijten dat ik allerlei aannames maak, omdat ik het verhaal zoals het er staat gewoon volg? Hahaha, dat is toch wel heel sterk :).
@ 39:
Hoewel ik het zelf nogal bezijden het punt vind in een discussie aangaande hoofdzakelijk moraliteit, breng je consequent “effectiviteit” in als argument; in de twee laatste zinnen van #39 zelfs als primair argument.
Merk op dat je het verhaal plus de reactie dienaangaande verkeerd hebt gelezen: wij hebben geen informatie over het al dan niet verwerven van een zitplaats door “de jongen” (hoewel ik ervan uitga dat die verworven zal zijn) en het weglopen was niet uit de coupé, maar op het station van aankomst, ná aankomst.
Hoewel zoals gezegd de effectiviteits-argumentatie mij als argumentatie zelf nogal bezijden het punt lijkt denk ik niet dat jouw mislezing dat is. Je heb het bijvoorbeeld over “strooien met damestassen” terwijl het mijn verwachting is dat “de jongen” toen er niet op hem gereageerd werd, wellicht meerdere malen, simpelweg assertief de tas pakte om die bij mevrouw op schoot te zetten, wellicht helemaal niet ziend dat er losse objecten op lagen, en zeer wellicht niet bedoelend meer te doen. Dit komt overeen met zijn beschreven vervolg-gedrag dat zich door mij vooral laat lezen als “stuurse schaamte”, gecombineerd met een hevige onwil dit te bekennen aangezien de primaire, de bedoelde, actie terecht werd bevonden.
Mevrouw schrikt hevig van het feit dat zij sociaal gecorrigeerd wordt, bericht het gebeuren aan haar facebook zelf-bevestigings kringetje en, bevestigd en wel, wat later op Sargasso waar jij het relaas niet eens alleen tot op de punten en komma’s vanuit haar perspectief adopteert maar zelfs gratis en voor niks voor haar overdrijft naar het gooien met tassen. Jouw uitgedrukte verbazing dat niet iedereen dit doet komt neer op verbazing dat niet iedereen even kritiekloos is. Ik vind het alles behalve verbazend in een grotere omgeving dan mevrouw’s eigen facebook kring en mijns inziens komt jouw overtrokken gewillige adoptatie neer op gratuite hercommunicatie van wat ik boven sociale correctheid noemde; op onwaarachtige sociaal-correcte zelf-profilering.
Je eindigt #39 met een karakterisering van wat er jouw inziens mis is met de mentaliteit “in dit land”. Hoewel ik zal toegeven dat ook ik het me bepaald niet gewillig laat aanleunen als het gebeurt, denk ik inderdaad dat dit verhaal gaat over wat er mis is met de mentaliteit, maar ik concentreer me daarbij op het feit dat — als wij vinden dat wij rekening met elkaar te houden hebben — zowel zij als ik ons beter en gewilliger sociaal zouden moeten laten corrigeren in situaties als deze.
@39:
Het hoeft niet eens altijd heel erg vriendelijk. Je kan ook kortaf maar toch heel beheerst, zonder enig lelijk woord, een boodschap overbrengen.
Eens. Is misschien ook niet alleen in dit land zo.
@45:
Godsamme.
@Omstander: Jij hebt ook een grote fantasie. Ik zou zeggen doe er wat mee!
Ja, ik vind effectiviteit in deze een belangrijk argument. In de oosterse filosofie wordt moraal ook vaak onderbouwd met effectiviteitsargumenten en dat vind ik qua moraal een veel sterkere onderbouwing dan onze opvatting van moraal als schadelijk-maar-het-hoort-maar-zo. Zo een moraal is als een dun schilletje, die verlaten wordt als het even niet uitkomt.
En laten we het officiële verhaal gewoon volgen, OK? Ik vind het een beetje potsierlijk dat ik hier nu het verwijt krijg dat ik van alles verzin terwijl vanaf comment @2 (“In een bomvolle trein een zitplaats opeisen voor een tas”) de mensen al met hun fantasie aan de haal gaan. En dat dan gaan zitten verdedigen als ‘kritisch’.
Is het zo gek te veronderstellen dat als de daad niet overduidelijk een daad van agressie was geweest een schrijfster wel een andere voorbeeld had gekozen voor een column?
@ 47: Mooi hè?
@48 En laten we het officiële verhaal gewoon volgen, OK?
Welk officële verhaal? We hebben alleen van horen zeggen.
Nee, en ik was er ook niet bij, maar laten we de bron gewoon geloven. Ik ga er bij een column overigens vaak vanuit dat een beschreven incident misschien wel helemaal niet eens heeft plaatsgevonden, of iemand anders het beleefd heeft, maar dat de columnist het voor het verhaal heeft herschreven. Leer mij die schrijvers kennen ;). Maar dat is niet erg, want het gaat om wat er geschreven staat en wat ermee bedoeld wordt.
Wat hier gedemonstreerd wordt verder is dat de ergernis over tassen-op-stoelen kennelijk nogal diep zit. Zo, dat mensen liever hun eigen ervaringen met asociale-tassenbezitters projecteren op het verhaal dan het voorbeeld nemen voor hoe het bedoeld is: als voorbeeld van vormen van agressie die je kan tegenkomen in een trein, als aanloop naar een oproepje om elkaar een beetje meer te ondersteunen bij gewone conflicten, nota bene gevolgd door de opmerking ‘En natuurlijk, die koptelefoon kan ook best eens af’.
Misschien moet je het zo eens een keer lezen. Zo is het tenslotte bedoeld.
@ 48: In dat eerste ga je voorbij aan het feit dat je verkeerd las dat zijn actie niet effectief zou zijn geweest. Dus geen argument is voor iemand die, zoals je zegt dat jij bent, effectiviteit belangrijk vind.
Ja, het is vrij gek om dat kritiekloos te veronderstellen en al helemaal om het kritiekloos te overdrijven. Als je weet wat mensen zijn dan weet je dat om en nabij 1% een naarling mag heten, en dat om en nabij 99% het erg moeilijk vindt eigen acties of gedachten in objectiviteit te beschouwen. Dit maakt mijn, die van meerderen hierboven, interpretatie van het gebeuren erg veel waarschijnlijker dan de hare, en heel erg veel waarschijnlijker dan jouw eigen nog eens overtrokken versie ervan.
@49:
Nee. Pompeuze, pretentieuze zwets. Je zal wel onder invloed zijn van iets als je zoiets uit je toetsenbord kan krijgen.
“In dat eerste ga je voorbij aan het feit dat je verkeerd las dat zijn actie niet effectief zou zijn geweest. Dus geen argument is voor iemand die, zoals je zegt dat jij bent, effectiviteit belangrijk vind.”
Ik denk dat je een paar reacties gemist hebt omstander, want ik kende het verhaal al langer. Maar inderdaad, dat de jongen na het incident de coupé verliet stond niet geschreven en kon je inderdaad ook niet weten. Hoe dan ook verwacht ik niet dat ik lekker rustig kan zitten naast een dame wiens tas ik net heb omgekieperd. Tenzij het per ongeluk ging. Maar dan had ik geholpen met de spullen op te rapen.
Maandagmorgen, 6:42. Met een zucht zette Sander de wekker uit, die hij al vanaf 4:39 had liggen bekijken. Verbazingwekkend hoe goed je went aan weinig slaap als je al anderhalve week maar 4 uur slaapt. Een van de voordelen van die korte nachten was wel dat hij nu een veel betere keuze had qua flexwerkplekken.
Maar goed, woensdag zou het allemaal voorbij zijn.
Donderdagmorgen, 6:51. 4:12. Ja, het was voorbij. En tegelijkertijd ging het door. Hij had dan weliswaar de rechtszaak over de voogdij van z’n zoontje gewonnen, maar de advocaat van z’n vrouw had al meteen aangegeven in hoger beroep te gaan — hield het dan nooit op? Moest ze dan perse haar zoontje zien als strijdgrond?
Hij kon zich nog wel herinneren dat z’n vrouw ‘m aan het begin van z’n huwelijk zei dat ‘je een Russische wel trouwt, maar nooit scheidt zonder dat het je je leven kost.’ Toen dacht-ie nog dat ze daarmee doelde op plat fysiek geweld — niet dat z’n leven langzaam uit hem zou worden gemergeld.
Blyat.
Woensdagmorgen, 6:31. 3:56. Fuck it. Nou had ze ook nog eens een dagvaarding voor de opdeling van z’n bedrijf gestuurd. Omdat ze ‘had bijgedragen aan de opbouw van zijn bedrijf, en nu in contante waarde wilde worden uitgekocht’. Moest alles dan kapot?
Vrijdagmorgen, 6:48. 4:25. De trein naar Leiden was goed druk. Zoals gebruikelijk. D’r was nog een plek vrij, maar daar had een donkerblonde vrouw d’r tas neergezet. Hij wilde aan haar vragen of ze haar tas opzij wilde zetten, toen hij opeens bevroor. Want wie zat daar druk op d’r smartphone te tikken?
Blyat.
Voor hij d’r erg in had had hij d’r tas gepakt, en de inhoud over de grond gegooid. Een yoghurtbakje kwakte op de grond, mascara rolde weg, een iPad staarde hem aan. De hoeveelheid spullen die er uit die tas kwam vallen verbaasde ‘m. Alsof het een opening was naar een andere wereld.
Een wat oudere man keek hem verbouwereerd aan, de rest van de trein keek weg — bang voor wat misschien nog zou komen.
Meteen realizeerde hij zich dat hij zich nu zoveel gedoe op de hals had gehaald — hij hoorde zijn advocaat al zuchten. Die voogdij kon-ie nu wel op z’n buik schrijven.
Blyat.
Toen hoorde hij zijn vrouw zeggen — in perfect nederlands, met een licht noordhollands accent: ‘Nou ja! Als je hier had willen zitten had je me toch wel even kunnen aantikken!’
Blyat.
@ 53: Ik was een vroegere Sargasso bezoeker, toen dit nog een opener, gevarieerder en eerlijker medium was. Nu de site weer even “in mijn rondje” zit valt me al een aantal weken op dat niet enige interessante, niet reeds duizenden malen herkauwde standaard-mening, in duizenden malen herkauwde standaard-formuleringen aan te treffen is, in artikelen of reacties.
Maak je geen zorgen; de kans is (derhalve, ook) niet groot dat je nog erg veel langer met mijn pompeuze, doch werkelijk prachtige, formuleringen te doen zal hebben.
Ach… nou deugen plotseling de hele site en zijn bezoekers niet…
@Gronk: Hulde! :)
Weinig plotselings aan; de verwording van Sargasso is een proces van een jaar of wat geweest, beginnend bij het afscheid van haar originele oprichter (maar excuses voor het afdwalen; zal het daarbij houden).
@48: “Ja, ik vind effectiviteit in deze een belangrijk argument.”
Dat vind ik dan weer gevaarlijk. Er zijn situaties (ook in de trein) waar geweld (verreweg) het meest effectief is.
Ik kan me er zeker op termijn maar weinig bij voorstellen. Als je zo door het leven gaat krijg je onherroepelijk ook zelf klappen, om maar wat te noemen. Maar los daarvan heb ik ook niet gezegd dat effectiviteit de enige basis van moraal zou zijn.
Misschien had die jongen al 3x beleefd gevraagd de tas op te schuiven? De auteur weet het niet en kan het niet weten.
Mijn vraag aan Judy: is er bij jou geen zelfreflectie? Je gedrag wekt irritatie op. Je kunt je gedrag wel verklaren (oordopjes, onoplettendheid, blabla), maar dat maakt je gedrag niet minder ergerlijk.
Iemand, waarschijnlijk iemand die sociaal wat minder onderlegd is, wijst je op je botte gedrag en nog weiger je om je eigen gedrag kritisch te beschouwen.
In het beste geval heb ik dus een foutje/onhandigheid begaan en in het ergste geval heb ik gelogen (‘Je oordopjes te hard? Ik geloof er geen zak van’). Toegegeven, ook ik doe aannames en denk bijvoorbeeld in de stiltecoupé wel eens ‘Je hebt heus wel door dat je hier niet mag praten’ (ik attendeer iemand dan trouwens gewoon op het feit dat hij in de stiltecoupé zit). Het kan best zo zijn dat die jongen dacht dat ik opzettelijk niet reageerde. Maar stel dat dat zo was, was dat dan een gegronde reden geweest om aan mijn persoonlijke eigendommen te komen, met alle risico op beschadiging?
Wat als de consequenties van zijn gedrag anders waren geweest? Wat als mijn iPad, eigendom van mijn werk, aan diggelen was gevallen? Was het gedrag van deze jongen voor jullie dan nog steeds ‘acceptabel’ geweest?
@28 Alleen de kenner zal zien dat het een noise canceller is.
Maar stel dat ik geen koptelefoon op gehad zou hebben en dat mijn reactie uitbleef vanwege een andere oorzaak, zoals slechthorendheid of een aandachtstekortstoornis. Of gewoon doordat ik zo nu en dan even ergens anders zit met m’n gedachten, mogelijk nog niet helemaal wakker. Is het specifiek de koptelefoon en daarmee het idee dat ik er zelf iets aan had kunnen doen, dat tot ergernissen leidt?
Op de andere reacties reageer ik later nog.
Die agressie tegen conducteurs is in mijn ogen een duidelijk voorbeeld dat er mensen zijn die zo zijn geworden of zelfs gemaakt door de overdreven begripscultuur voor anti socialen. Dit krijg je dus als je geen grenzen kent en anti socialen weten dat hun gedrag nauwelijks negatieve consequenties voor hen heeft.
Nou, Dante, je hoeft Judy nu ook niet weer meteen verantwoordelijk te maken voor alle ellende.
@64: misschien is Judy wel medeverantwoordelijk voor een vorm van ellende?
@65: Ik ben een losse, incidentele poster; ken jouw reguliere insteek niet (if any): als je met de “anti socialen” in #63 niet vooral “de jongen” bedoelde, dan werkte #64 niet zoals ik bedoelde, te weten, als ironische omkering (maar, ja dus; dat denk ik ook).
Volgens mij is de recente golf van artikelen over agressie in/rond de trein (vervelend, maar niets nieuws onder de zon) onderdeel van een propagandacampagne om de poortjes op stations nog even een zetje te geven -sommige gemeenten verzetten zich daar nog tegen.
En die conducteur die nu gesteund wordt, zal de NS zo snel mogelijk willen lozen.
@67: dat zou me niets verbazen.
NS zelf is voor een groot deel de oorzaak van de aggressie in het spoorvervoer. Veel reizigers komen al met 20 punten extra op de-schaal-van-boos de trein in door allerlei gedoe en sommigen hebben maar weinig meer nodig om zich eens lekker af te reageren op personeel of medereizigers.
Poortjes, wapens en extra beveiliging gaat dit alleen maar verergeren. Treinen die op tijd rijden, zitplaatsen, schone treinen en vriendelijk personeel kan het tegengaan.
Maar dat lukt NS niet. Raar, want met Wifi en koffie zijn ze heel goed.
Ik snap de discussie niet helemaal, of beter gezegd helemaal niet. Het zou over de inhoud moeten gaan, de essentie van het bericht. Niet om de vorm of gevoelens van twijfel. Het is een voorbeeld van wat er dagelijks wel afspeelt in een trein ergens in Nederland. Volgens mij vraagt Judy of we als reiziger misschien zelf niet moeten nadenken over hoe we hier gezamenlijk iets tegen kunnen doen. Iedereen die wel eens met de trein gaat zal delen van het bericht herkennen. Kortom, denk mee en volgens mij is het goed als je de volgende keer iets vervelends meemaakt of leest in de krant mbt geweld tegen conducteurs of hulpverleners dat je even aan dit artikel denkt.
Voor wie niet veel met de trein gat, dit gebeurt er soms: http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/04/man_scheldt_treinreizigers_uit.html