Samenvattend
OPINIE - De muur viel in 1989. Het westerse ideaal had gezegevierd, zo heette het. Maar waar staat Nederland nou, zo’n 25 jaar later?
We hebben ons sufgeprivatiseerd. De gezondheidszorg is er niet goedkoper op geworden. En verzekeringsbedrijven geven per jaar een half miljard uit om je van verzekering te laten wisselen. Niemand die daar gezonder van wordt. Het openbaar vervoer mag dan wel meer passagiers vervoeren, maar niet op tijd, of soms gewoon helemaal niet. De dienstverlening heeft geen gelijke tred gehouden met de prijs van het kaartje. De huurmarkt is er na de verzelfstandiging van de corporaties ook niet beter op geworden. Alleen de baasjes wel.
De huizenmarktzeepbel is geklapt en veel mensen zitten met een foute hypotheek onder water. Het was voorspelbaar en werd voorspeld. Maar op schulden draait een economie nou eenmaal lekker. Lijkt het.
En voorlopig is er nog geen sprake van echte maatregelen. Dus kan dit nog een tijdje doorsudderen. Of gewoon nog een keer fout gaan.
Intussen zitten we met een grotendeels vastgelopen economie en heeft een groot deel van de bevolking nu weinig meer welvaart dan twintig jaar geleden. En iedereen die na jarenlang werken door de stroef draaiende economie buiten de boot valt en van een uitkering gebruik moet maken, noemen we een potentiële fraudeur en een profiteur. Om het allemaal wat gezelliger te maken.
Maar het moet nou eenmaal, schijnt het. Want we moeten bezuinigen. Om de overheidsschuld af te betalen. Terwijl er geen enkel bewijs is dat dit op lange termijn een goede aanpak is. Sterker nog, genoeg bewijzen voor het laten doodbloeden van een economie zijn er wel.
