Was mijn achterstand m.b.t. de kamerstukken aan het inlopen toen ik dit stuk tegen kwam. Is alweer van november. Betreft het verslag van de coördinator voor terrorismebestrijding van de EU dhr Gilles de Kerchove. Ik haal daar even het volgende stuk uit naar voren:
“6. Informatiebeheer en gegevensbescherming. De zaak Zazi in de VS toont aan hoe het verzamelen van gegevens een doeltreffend instrument kan zijn in onderzoeken in het kader van terrorismebestrijding. Gefragmenteerde verzoeken om nieuwe maatregelen voor gegevensbescherming zonder enige toelichting op een onderliggende strategie hebben echter geleid tot indianenverhalen over een geheim Big Brother-plan. Het echte probleem was dat we geen plan hadden. We moeten een strategie bedenken voor het verzamelen van alle gegevens die we nodig hebben, maar om redenen van bescherming van de privacy mogen het alleen gegevens zijn die noodzakelijk zijn. De voorgestelde conclusies van de Raad zijn een grote stap in de goede richting voor de verwezenlijking hiervan, omdat er een methodologie in wordt uiteengezet die ervoor zorgt dat de besluiten over beheer en uitwisseling van gegevens worden genomen op een coherente, professionele, efficiënte, kosteneffectieve, verantwoordelijke en begrijpelijke wijze.”
Mooi ambtelijke taal. Maar het verhult twee ernstige punten.
Ten eerste blijkt uit dit stuk dat er met betrekking tot gegevensverzamelen geen plan is. Wat begint als kritiek op alle mensen die klagen over de beperkte gegevensbescherming, slaat om in de bekentenis dat ze eigenlijk maar wat deden tot nu toe en dat er misschien eens nagedacht moet worden over een strategie. Dat onderschrijft het punt dat ik al meermalen naar voren heb gebracht. Ze doen maar wat en ze weten eigenlijk niet of het wel effectief, proportioneel en veilig is.
Dat brengt me gelijk ook op het tweede punt. Dat zit in dit zinnetje “….hoe het verzamelen van gegevens een doeltreffend instrument kan zijn in onderzoeken…..”. Niet “is” maar “kan zijn”. Wederom zegt men dat men maar graag zoveel mogelijk wil verzamelen omdat het “zou kunnen” helpen. Zonder garanties dat het helpt en zonder aan te geven hoe ze zaken gaan organiseren (over alle betrokken partijen heen in Europa) zodat het ook daadwerkelijk lukt. Zoveel zeggen ze zelf eigenlijk ook met:
“In de meeste gevallen blijkt uit de lering die is opgedaan na grote terroristische gebeurtenissen dat er aanwijzingen zijn dat een aanslag voorkomen had kunnen worden indien alle relevante informatie op het juiste moment bij de juiste mensen beschikbaar was geweest.”
Maar dan zonder de juiste conclusie te trekken.
Nee, dat “zou vanzelf moeten gaan” hoor ik ze denken. Laten we vast beginnen met alle gegevens verzamelen met rugdekking van de Raad (zijn ze van het gezeur over privacy af) en de uitwisseling goed regelen. Het doel heiligt de middelen. Alleen weet niemand of de middelen werken voor het doel.
