Steeph

Gisteren vond in Den Haag een debat plaats over nieuwe media en nieuwe journalistiek. Een van de aanleidingen voor dit debat was het stuk van Guikje Roethof, de NOS ombudsman. Hier een aardig verslag door Peter Olsthoorn. Lees de stukken rustig even door voor u verder gaat. Dan is de context wat duidelijker.

Zelf was ik ook aanwezig bij het debat. Gedurende de avond bekroop mij een onrustig gevoel. Maar ik kon er niet goed de vinger op leggen. In mijn korte bijdrage daar heb ik onterecht aangegeven dat mijn onrust kwam door het gevoel dat de traditionele journalistiek bezig is de “nieuwe media” in te kapselen en zo het terrein terug te veroveren. Maar op weg naar huis kwam ik er achter dat daar niet de essentie zit van mijn onrust.
Even een stapje terug. Dit stond er in de introductietekst over het debat:
“Een vrije pers is de hoeksteen van de democratie. Wat betekenen de nieuwe media voor de traditionele rol van de journalistiek als ‘waakhond’?“

In mijn ogen is democratie iets heel belangrijks. En het spelen van de waakhond dus een belangrijke rol. Maar ook een rol die je niet kan vervullen zonder passie. Niet passie voor de journalistiek, maar passie voor de democratie en het belang van de samenleving.
En dat miste ik heel erg in het debat. Alle “oude” media hadden een zeer instrumentele visie op het gebruiken van de nieuwe technieken in hun werk. Het waren slechts hulpmiddelen om hetzelfde werk te doen, maar dan sneller en beter. Slechts heel even werd er stilgestaan (vanuit het publiek) bij de impact die dat zou kunnen hebben op ons democratische bestel.