Prediker

Zouden ze het zelf nu geloven, al die partijcoryfeeën die gisteren met een doodernstig gezicht voor de camera’s stonden te verkondigen dat de kiezer massaal voor PvdA en VVD had gestemd omdat deze “het regeringsbeleid steunde”, of zich juist “aangesproken wist door het verhaal van de PvdA”, of “had gekozen voor stabiliteit”, of “vond dat de problemen nu eens echt aangepakt moesten worden”?

Commentatoren waagden zich nog verder de diepte in. Wim Voermans proclameert al het einde van de Fortuyn-revolte, Nausicaa Marbe het einde van het populisme. En Claes de Vreese ziet in de uitslag “een keuze voor partijen die kiezen voor een toekomstgerichte, oplossingsgerichte aanpak”. Buitenlandse kranten schreven dat Nederland kiest voor een pro-Europese koers.

Ik geloof er eerlijk gezegd allemaal geen biet van. De Nederlandse kiezer is nog net zo rancuneus als voorheen. Vandaar dat massa’s mensen strategisch op de VVD en het PvdA hebben gestemd. Nederland is tot op het bot verdeeld, tussen mensen die als de dood zijn dat hun eigen portemonnee er aan gaat als die vermaledijde Roemer of Samson met zijn SP of PvdA de grootste partij zou worden, en mensen die als de dood zijn dat de verzorgingsstaat eraan gaat als Links onvoldoende vuist weet te maken tegen de vreselijk rechtse Rutte, en die deze aalgladde premier – na twee jaar beleid waar Rechts z’n vingers bij af kon likken – het liefst het torentje uit gekegeld hadden.