Prediker

1.500 Artikelen
780 Waanlinks
9.709 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)

12-jarige scholier Texas maakt grapje over “bom”: 3 dagen gevangenis

Volgens Armaan Singh, een Sikh uit Arlington, Texas, begon hij de grap niet eens zelf, maar deed hij mee toen klasgenootje opmerkte dat Singhs batterijoplader wel verdacht veel op een bom leek.

Singh zou toen iets hebben opgemerkt in de trant dat hij de school zou opblazen. Ze lachten erom, en dat was dat. Dacht Sing althans.

De volgende dag werd Singh door de politie uit de les gehaald, naar het politiebureau gebracht, verhoord en drie dagen in het huis van bewaring vastgehouden.

Quote du Jour | De rechtsstaat wordt voor onze ogen verkracht

Het gaat hier heel essentieel om de rechtsstaat. Het Ministerie van Justitie, dat is een heel apart ministerie, het is iets anders dan Verkeer & Waterstaat of Onderwijs ofzo, omdat ook de politiek onderworpen is aan de rechtsstaat.

En dat Ministerie van Justitie verbindt als het ware de politiek met de rechtsstaat. Daar moet je dus op een aparte manier mee omgaan. In sommige landen heeft die minister van justitie ook een aparte status. In Engeland is het The Lord Chancellor, en in Amerika The Attorney General. Niet zomaar een minister maar een heel specifieke magistratelijke positie.

Maar in Nederland hebben kabinetten dat omgebouwd tot een Ministerie van Veiligheid en Justitie, veiligheid voorop en de rechtsstaat ondergeschikt aan de veiligheid, en dat zie je ook op de manier waarop daar beleid wordt gevoerd. Dat gaat nu over ‘boeven vangen’, met allerlei stoere praat en stevige inzet, en de zorgvuldigheid van de procedures wordt ondergeschikt gemaakt aan de efficiëntie van de criminaliteitsbestrijding.

En dat komt hier samen. Dat ook op een gewone politieke manier, zoals dat ook bij andere departementen gebeurt, Kamerleden daar in contact treden met partijgenoot-ministers en mee gaan helpen beleid te voeren. Terwijl dat hier juist niet zou moeten, en je juist dáár vanaf zou moeten blijven.

Dijkhoff en Van der Steur adviseerden Ministerie over communicatie Teevendeal

Parlementariërs die op het hoogtepunt van een affaire een departement adviseren over haar (pers)communicatie, teneinde zoveel mogelijk de schade te beperken voor hun partijgenoten in de regering.

Dat riekt toch naar belangenverstrengeling, zou je zeggen. Was het niet juist de taak van de Tweede Kamer om regering en overheid te controleren, ipv die te helpen partijgenoten uit de wind te houden?

En helpt evenmin dat beide parlementariërs vervolgens zelf zijn bevorderd tot minister en secretaris. Je zou bijna aan een beloning voor bewezen diensten denken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Concerning Violence

In de week van zijn sterven publiceerde de zwarte Franse psychiater Frantz Fanon zijn De Verworpenen der Aarde (1961), met een voorwoord van Jean Paul Sartre. Het boek werd onmiddellijk door de Franse autoriteiten verboden, en dat is ook niet zo vreemd, want Frankrijk voerde op dat moment een koloniale oorlog in Algerije en Fanon leek de Algerijnse opstandelingen aan te moedigen het Franse juk met geweld van zich af te schudden.

In het boek analyseert Fanon wat kolonialisme doet met het bewustzijn van de gekolonialiseerde volkeren, zowel op collectief als individueel niveau. Het eerste hoofdstuk, ‘Wat geweld betreft‘ is waar de documentaire Concerning Violence: Nine Scenes from the Anti-Imperialistic Self-Defense (2014) haar titel aan ontleend.

Antikoloniaal geweld is volgens Fanon onvermijdelijk, omdat kolonist en gekoloniseerde in een strijd op leven en dood zijn verwikkeld, een strijd over zeggenschap over het land, grondstoffen, zelfbestemming, bewegingsvrijheid en eigenwaarde. In het midden blijft of dat enkel een diagnose is, of voorschrift.

Regisseur Göran Olsson voorziet passages uit dat eerste hoofdstuk van illustratiemateriaal, ontleend aan de Zweedse filmarchieven.

Na een nogal bloedeloze schets van Fanons betekenis voor het postkoloniale denken door de weinig mediagenieke academica Gayatri Chakravorty Spivak, zet Olsson in negen scènes steeds kolonisator en gekoloniseerde tegenover elkaar.

Als Links nou maar stelling zou nemen tegen de islam…

Een veelgehoorde verklaring voor het succes van xenofoob en nationalistisch rechts, is dat die in het stinkende gat springt waar Links met een grote boog omheen loopt. Als progressieven en liberalen nou maar de problemen met de multiculturele samenleving zouden benoemen en stelling nemen tegen de kwalijke kanten van de islam, zo luidt de redenering, dan zou dit de wind onder de vleugels van radicale rechtspopulisten als Wilders en Trump vandaan slaan.

Ook de atheïstische intellectuele goeroe Sam Harris gebruikt dat argument. Hij betoogt dat links nu eindelijk eens het gevaar van de islam moet onderkennen en serieus werk moet maken van repressieve maatregelen, gericht op moslims, waaronder een restrictieve anti-immigratiepolitiek.

Anders, zo stelt hij, is de bevolking genoodzaakt zich tot christelijke theocraten en fascisten te wenden, teneinde het moslimse gevaar te stuiten. Christelijk en fascistisch rechts herkent namelijk wél de bedreiging die uitgaat van de islam (en dus van moslims die de islam het Westen in dragen), durven het beestje ook klip en klaar bij de naam te noemen, en politieke maatregelen te nemen om te voorkomen dat Europa en de VS geïslamiseerd worden.

In bovenstaand clipje nemen Sam Seder en Michael Brooks deze redenering feilloos op de hak, aan de hand van een clipje van een bezorgde burger die onlangs in niet mis te verstane bewoordingen te kennen gaf, dat hij niet terug zal deinzen voor geweld om te voorkomen dat er een islamitisch centrum aan de rand van zijn stadje gebouwd zou worden.

Quote du Jour | Imperialistisch atheïsme

Hitchens, op zijn beurt, schreef “dat de krachten vertegenwoordigd door Al Qaeda en de Taliban vrij eenvoudig te begrijpen vallen, maar niet vrij eenvoudig mee samen te leven.” Hij ontvouwde een vulgaire kritiek op religie, langs lijnen die inmiddels tot vervelens toe vertrouwd zijn.

De problemen in het Midden-Oosten stamden niet voort uit imperiale bemoeizucht in een olierijke regio maar uit de islam zelf, een geloof dat het gevolg was van (en vervolgens gekoesterd werd door) waandenken. Op grond van die zet was Hitchens in toenemende mate in staat zich te verbinden aan de kwalijkste elementen van Amerikaans rechts en tegelijkertijd vol te houden dat hij progressief was gebleven.

U kunt wel inzien hoe dat argument werkt. Als geloof in God voortkomt uit intellectuele gebrekkigheid, dan zijn alle gelovigen imbecielen en de vroomste zijn het imbecielst van allemaal. Alle godsdiensten zijn kwalijk maar sommige godsdiensten – in het bijzonder die in het Midden-Oosten, bij zuiver toeval! – zijn erger dan anderen.

In de naam van verlicht atheïsme arriveert men derhalve bij een ouderwets imperialisme: de mensen die wij toevallig juist bombarderen zijn nu eenmaal zwakhoofdige wilden, onontvankelijk voor rede en beschaving. Dat was het geheim van Hitchens’ succes: hij voorzag in een liberaal-progressieve rechtvaardiging voor de “war on terror”.

Je kunt verkondigen dat je een atheïst, een vrijdenker, een geestdriftig aanhanger van de Verlichting bent – en er toch op de een of andere manier in slagen om rechtsconservatieve christenen als George W. Bush en Ben Carson te steunen in hun campagnes tegen de moslimse horden.

Duizenden afvallige moslims komen uit de kast met hashtag #ExMuslimBecause

De recente aanslagen in Parijs hebben een onverwacht neveneffect: nadat Maryam Namazie van de Council of Ex-Muslims of Britain de hashtag #ExMuslimBecause lanceerde, begonnen afvallige moslims over de gehele wereld hun verhalen te vertellen; velen anoniem uit angst voor represailles van hun omgeving of familie.

Daar zitten soms hartverscheurende verhalen bij, van homo’s en lesbiënnes in Golfstaten tot de dochter van een lid van de Britse Sjaria Raad, die verhaalde hoe haar vader haar voorhield dat volgens de islam verkrachting in het huwelijk een contradictio in terminis is, en zij dus bij haar misbruikpleger gehuwd moest blijven.

Brusselse bioscopen durven ‘Black’ niet te vertonen uit angst voor rellen

De Belgische film ‘Black‘ schildert aan de hand van een modern Romeo en Julia-verhaal zo’n rauw, gewelddadig beeld van rivaliserende zwarte en Marokkaanse bendes in Brussel, dat verscheidene bioscopen de film niet durven te vertonen uit angst voor rellen.

Ondertussen oogst de rolprent – die afgelopen september op het filmfestival van Toronto in premiere ging – in de VS hoge ogen: James Cameron, Jennifer Lawrence en Will Smith zijn volgens regisseur Adil El Arbi vol lof: Bilal Fallah en hijzelf zijn onlangs naar Hollywood geweest waar ze script op script onder hun neus gedrukt kregen.

Quote du Jour | Een echte fascist

Volgens het schoolboekje zijn fascisten voorstanders van sterk leiderschap, met alleenheerschappij in eigen kring. Ze zijn buitengewoon nationalistisch, tegen vreemdelingen, tegen de parlementaire democratie (‘nepparlement’), tegen links, demagogisch (‘ons wordt de mond gesnoerd’), antikapitalistisch, anti-internationalistisch (anti-EU). Altijd verraden de elites (de grachtengordel) het eigen volk. (…)

In de tijd van de eenzame Janmaat verkeerde Nederland in permanente staat van alarm vanwege ‘het fascisme’. Nu we eindelijk een echte fascist hebben (virtueel op 35 zetels), mag het niet meer zo heten.

Quote du Jour | Retoriek en geweld

Wanneer de massa voor zich zelf handelt, doet zij dit slechts op één manier – want een andere heeft zij niet – door te lynchen. Het is niet geheel en al toevallig dat de lynchwet Amerikaans is, daar Amerika in zekere zin het paradijs van de massa’s is.

Het zal dus nog veel minder verbazing kunnen wekken dat nu, nu de massa’s triomferen, het geweld triomfeert en men daarvan de enige ratio, de enige leer maakt.

Reeds lang geleden heb ik de aandacht op gevestigd, dat het geweld als norm steeds meer veld won. Nu is het tot zijn grootste ontwikkeling gekomen, en dat is een goed teken, want dat beduidt dat het nu weer automatisch zal gaan afnemen. Het geweld is nu al de woordenpraal van de dag; de redenaars, de dwergen, bezigen die stijl.

Wanneer een menselijke werkelijkheid zijn tijd heeft vervuld, gekenterd is en is verzonken, komt ze terecht in de retoriek, waar zij, een dood ding, nog een langdurig bestaan heeft.

De retoriek is het graf der menselijke werkelijkheden; op zijn hoogst kan ze het hospitaal der invaliden zijn. De naam overleeft de werkelijkheid, en al is die naam nu ook slechts een woord, hij is tenslotte toch een woord en behoudt dus altijd iets van de magische kracht daarvan.
– José Ortega y Gasset, De Opstand der Horden, 1933, 116v.

Quote du Jour | Slachtofferschap als intimidatietactiek

C.S. Lewis once wrote: ‘Of all tyrannies, a tyranny sincerely exercised for the good of its victims may be the most oppressive. It would be better to live under robber barons than under omnipotent moral busybodies.’

That is a good description of what is now happening in parts of our academic system, for the censorship is increasingly imposed in the name of keeping students safe, and guarding them from anything that might possibly offend what are regarded as their vulnerable minds.

Quote du Jour | Hyperdemocratie en de dictatuur van de massa

Ortega verlangt in het interbellum opnieuw naar een gezonde democratie: te weten, een democratie waarin de politieke en culturele elites en de beschavingsidealen die zij vertolken, beschermd worden door wetten, tradities en beschaafde gewoonten. Hij noemde die wetten en tradities ‘liberale beginselen’ die door de massa-mens worden ondermijnd.

Zonder correctie vanuit de cultuur ondermijnt het liberalisme dus de liberale waarden – wat van Ortega in het licht van vandaag toch eerder een conservatief denker maakt. Hij vreesde wat hij de ‘hyperdemocratie’ noemde: de dictatuur van de meerderheid, met zijn nivellerende werking en onverdraagzaam egalitarisme. Dat egalitarisme ervoer hij als zeer bedreigend voor het algemene culturele peil want als ieder verschil wegvalt, valt er ook niets te verheffen. Het algemene niveau van de samenleving is dan dat van de laagste gemene deler.

Vorige Volgende