Zomergasten 2016 | Dyab Abou Jahjah

Foto: Abou Jahjah over True Detective (VPRO Zomergasten 2016)

RECENSIE - Ondanks dat presentator Thomas Erdbrink als een stuiterbal door het gesprek heen kaatste, maakte de gast deze eerste Zomergasten 2016 toch alleszins onderhoudend.

Dat een interviewprogramma geen aangever in optima forma behoeft om toch onderhoudend te zijn, heeft Thomas Erdbrink in zijn vuurdoop als presentator van het programma Zomergasten wel bewezen.

‘Onze’ man uit Iran stuiterde als een kwispeldolle terriër met ADHD en te weinig tijd van de hak op de tak en van het ene onderwerp naar het andere, daarbij zijn Zomergast voortdurend in de rede vallend met tussenwerpingen en premature vragen over iets dat later nog aan de orde zou komen.

Voortaan beter luisteren, Erdbrink

Goed interviewen is ook luisteren, maar Erdbrink was vooral bezig met alle vragen die hij zich voorgenomen had te stellen. Tot driemaal toe begon Abou Jahjah over zijn Werdegang ten aanzien van religie – en tot driemaal toe viel Erdbrink hem in de rede:

‘Vertel eerst eens iets over je achtergrond als tiener in Libanon. Hoe ging dat bij jullie thuis? Uit wat voor gezin kwam je?’

‘Geloof, ja, maar, zeg, vertel eerst eens iets over je dochter. Hoe voedt je die eigenlijk op? Je vrouw is gelovig, jij niet zeg je, hoe doen jullie dat?’

‘Daar hebben we het straks over. Nu eerst een fragment.’

What the fucking fuck? Je gast, die als voorman van de AEL jarenlang een politiek programma heeft voorgestaan waarin Arabische en islamitische identiteit met elkaar verweven waren, en die zelfs nog de (invoering van de) sjaria met verve heeft verdedigd, wil juist gaan vertellen hoe ‘ie als tiener eerst tot geloof is gekomen, zich vervolgens van de weeromstuit tot het atheïsme bekeerde en uiteindelijk door het leven gaat als agnost en ietsist (met een forse dosis wantrouwen jegens georganiseerde religie), en dan laat je ‘m niet even uitpraten om daarop dóór te vragen?

Ik noem dat een gemiste kans. En zo was het keer op keer aan Abou Jahjah om de draad op te pakken waar Erdbrink ‘m had laten vallen om met de bolletjes wol in z’n hoofd te spelen. Een programma als Zomergasten nodigt uit tot diepgang en rust, maar de presentator leek zich nu en dan in het bekende liedje van Herman van Veen te bevinden: “Wij moeten rennen, springen, hollen, draven, vliegen en weer doorgaan.”

Het obligate kruisverhoor

Uiteraard ontkwam Erdbrink ook een aantal maal niet aan het format van het kruisverhoor. Links en vooral rechts had opiniemakend Nederland immers luidkeels geroepen om een inquisitoir, om meteen daarna te twijfelen dat een ‘journalistiek lichtgewicht’ en naïeve Iran-apologeet als Erdbrink over de vaardigheden zou beschikken om een glibberige debater als Abou Jahjah vast te prikken op zijn foute uitspraken en hunner implicaties. (Ik heb daar gisteren al het een en ’t ander over gezegd, dus wees gerust, dat ga ik hier niet overdoen).

De presentator had dus iets te bewijzen. Nu, men kan niet zeggen dat hij het niet heeft geprobeerd. Een aantal maal tijdens de uitzending confronteerde Erdbrink Abou Jahjah met schijnbaar dubieuze uitspraken, al dan niet gedaan op twitter.

Dat is iets waar de door de wol geverfde studiogast inmiddels meer dan vijftien jaar ervaring mee heeft.
Abou Jahjah liet Erdbrinks priemende vragen dan ook moeiteloos van zich af glijden met een relativering, of gebruikte ze als springplank voor een reframende uiteenzetting waarmee hij zijn gesprekspartner (en via hem het publiek) opmerkzaam trachtte te maken op de supremacistische vooronderstelling die heimelijk in de vraag besloten lag.

De vanzelfsprekendheid van onze dubbele moraal

Dat we het in het Westen als een gruwelijk drama ervaren wanneer een moslimterrorist burgers ombrengt, maar dat we het de gewoonste zaak van de wereld vinden als Westerse bommen en kogels huisvrouwen en kinderen aan gort rijten, bijvoorbeeld. Staatsterreur is voor ons geen terrorisme, tenminste, zolang het niet gepleegd wordt door monsters als Assad of Poetin, maar door ‘good guys’ als Israël of de VS.

Of de wijze waarop journalisten, ook Erdbrink, een blanke, extreemrechtse massamoordenaar onmiddellijk humaniseren door over hem te spreken als ‘een achttienjarige jongen’ (implicatie: die kon dus nog niet goed overzien wat ‘ie uitrichtte, is misleid, etc), terwijl een achttienjarige jihadistische massamoordenaar van Marokkaanse afkomst onmiddellijk als ’terrorist’ wordt afgeschilderd.

Of de wijze waarop Erdbrink een blijk van sympathie voor de Israëli’s aan Abou Jahjah tracht te ontlokken aan de hand van een film waarin een Israëlische regisseur, documentairemaker en journalist zijn eigen betrokkenheid als reservist bij de slachting van Shabra en Shatila onderzoekt, en worstelt met zijn geweten en zijn daarom rammelende geheugen.

’t Is alsof je je een documentaire van een voormalig Wehrmachtsoldaat bekijkt over de oorlogsmisdaden hij tijdens WOII met zijn compagnie heeft begaan, en dat je je dan aan landgenoten van de slachtoffers vraagt zich met deze dader te identificeren, omdat jij dat toevallig doet. Je zou je beter afvragen hoe het is dat jij je met daders van oorlogsmisdaden identificeert, aldus Jahjah.

Deze dubbele moraal is voor ons inmiddels zo vanzelfsprekend geworden, dat we ons er niet eens bewust van zijn. Vandaar de waarde van een gesprek met iemand, die er vanuit zijn culturele achtergrond een haaks perspectief op nahoudt.

Zwaktebod

Op dit soort momenten openbaarde zich enkele malen een nogal onhebbelijk trekje van Erdbrink: bij een geschilpunt over feiten en historische omstandigheden met verstrekkende ideologische implicaties komt hij niet op de proppen met feiten en contra-argumenten waarom zijn gesprekspartner het bij het verkeerde eind zou hebben (in hoeverre de Nakba een vooropgezette etnische zuivering was, bijvoorbeeld), maar trekt Erdbrink zich doodleuk terug op zijn eigen gelijk met een variant op ‘Let’s just agree to disagree’.

Da’s makkelijk: je opponent in de discussie levert historische feiten aan en legt geduldig uit welke gevolgtrekkingen daar volgens hem uit vloeien, en in plaats dat je hem weerlegt, neem je doodgemoedereerd het laatste woord, waarmee je alles wat hij zojuist gezegd heeft ter discussie stelt zonder zelf ook maar iets inhoudelijks in te brengen. Nogal een zwaktebod, wat mij betreft.

Zei er iemand ‘lichtgewicht’ en ‘gebrek aan bagage?’ Je zult het mij in ieder geval niet horen zeggen; enkel hardop horen denken. Nou ja, volgende keer beter, zullen we maar denken. Zo’n interviewprogramma, daar moet een mens ook in groeien. Ik had ook de indruk dat de zenuwen Erdbrink parten speelden; misschien schoot hij juist te kort omdat hij het te goed wilde doen.

Eindbeoordeling

Moest ik een rapportcijfer uitdelen, dan kreeg de presentator een 6+. Ondanks dat was het desalniettemin een onderhoudende avond, en dat was vooral te danken aan de gast.

Dyab Abou Jahjah was innemend, welbespraakt, een goede verteller, die moeiteloos commentaar op beeldfragmenten verweef met persoonlijke anekdotes, (geo)politieke beschouwing, maatschappelijke analyse en bespiegelingen over de aard van de mens, religie en ideologievorming.

Het scheelt natuurlijk dat ik net als Abou Jahjah een tik van de marxistische molen meegekregen heb, er een vergelijkbaar perspectief op onrechtvaardige machtsverhoudingen in de wereld en de samenleving op nahoud; dezelfde scherpe neus heb voor slinkse legitimaties van die machtsverhoudingen; en dat ik daarenboven ook houd van True Detective om diens scherpe, filosofische getinte dialogen, van George Carlin om zijn religiekritiek, een tijdje terug met open mond dezelfde docu over de Black Panther-beweging heb zitten kijken; kortom, dat ik in Dyab Abou Jahjah een geestverwant ontmoet.

Ik wil maar zeggen: ik kan die Abou Jahjah goed pruimen, dus als u deze recensie eenzijdig vond, weet u waar het aan heeft gelegen. Alleen dat ‘zionistenknechtje’ zit me nog steeds dwars. En verder heeft Dyab het natuurlijk mis dat er een metafysisch ‘Iets’ is dat alles bijeenhoudt.

Maar een kniesoor die over dat laatste valt.

Reacties (31)

#1 VoorbijgangerJan

Kortom:

De heer Erdbrink deed het dus goed.

Vandaar de toon van bovenstaande recensie.

Deze dubbele moraal is voor ons inmiddels zo vanzelfsprekend geworden… Ja, dat klopt.

Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten.
Toch?

Het boekje ‘Het litteken van David’ heeft mij diep geraakt.
Aan elk verhaal zijn twee kanten.

Aan elk verhaal.
Toch?

We weten toch ook allemaal hoe gekleurd de media is over Israël? Hier in het westen?
Toch?

En dat de Palestijnen bijvoorbeeld vrouwen en kinderen en zieken als schild gebruiken. Dat meldt de media meestal niet.
Toch?

Van mij krijgt Erdbrink overigens een 9-

  • Volgende discussie
#2 su

@1

De heer Erdbrink deed het dus goed.

Ik vond hem redelijk irritant. Bij een zomergast wil ik horen wat hij te vertellen heeft, niet de presentator.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 Spam

Naar mijn mening ook te weinig echt luisteren en te veel zijn best gedaan om alle kritische vragen op zijn lijstje af te vinken. Je kan ook luisteren en dan met kritische vragen komen die aansluiten bij wat de geïnterviewde zojuist heeft verteld. Maar het lijkt erop dat Erdbrink daarvoor te veel zenuwen en te weinig ervaring had. De publieke discussie vooraf lijkt daarbij een rol te hebben gespeeld. Hij had zich duidelijk voorgenomen zich niet te soft op te stellen.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 Christine

De beste recensie over deze Zomergasten tot nu toe. Complimenten!

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 erkan

Het was voor de kijker behoorlijk vervelend en verwarrend, te veel onderwerpen door elkaar heen, niet laten uitpraten van de gast en soms zelf een antwoord proberen in te vullen voor de gast. Met name dit laatste mag je als interviewer nooit doen als je onafhankelijk wilt blijven en de gast in jou persoonlijke overtuiging in een hokje wilt plaatsen. Zo kan de kijker ook geen eigen objectief verhaal/mening vormen. Ik was zelf ook kritisch over deze zomergast die in het verleden een geheel andere opvattingen en gedachtegoed vertegenwoordigde, maar zijn verhaal en verdediging van zijn verhaal was sterk en onderbouwt. Ik heb mijn mening (altijd nog wel wat achterdochtig) moeten bijstellen, als hij nu zoals door hem aangegeven overtuigt Atheist of voor vechter van echte democratie is. Een activist tegen het ongelijkheid in machtsverhoudingen. Een heel ander geluid als voorheen bij het AEL. Gecharmeerd ben ik dat hij het vermogen heeft gehad om zelf tot inzichten te komen, het vermogen heeft gehad zich open te kunnen stellen en toelaten of onderzoeken van een ander gedachtengoed, getuigd van een mens die bereid is zichzelf, zijn gedachtes of mening te bekritiseren en te analyseren. als we toch cijfers gaan geven, geef ik de Gast een ruime 8+ en de interviewer een 6-. jammer dat de Gast niet in de gelegenheid werd gesteld meer te vertellen over de verandering van zijn gedachtegoed.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 Prediker

…en soms zelf een antwoord proberen in te vullen voor de gast.

@5 Ha ja, die was ik nog vergeten te vermelden – maar goed, het stukje werd toch al te lang.

Op een gegeven moment vraagt Erdbrink Abou Jahjah of deze vanuit zijn ervaringen met gefrustreerde Marokkaans-Belgische jongeren een profielschets kan geven van wat jihadistische terroristen beweegt.

Aanvankelijk houdt Abou Jahjah de boot af; hij kent eenvoudigweg niemand die jihadistische terreurdaden van plan is, laat hij weten.

Daar neemt Erdbrink geen genoegen mee. Hij is overtuigd dat Abou Jahjah meer inzicht heeft dan hijzelf, omdat Abou Jahjah in een wijk woont en contact heeft met vermoedelijk maatschappelijk gefrustreerde moslim/migrantenjongeren.

Oké, na wat aandringen, gaat Abou Jahjah overstag: hij begint wat algemene oorzaken van frustratie te noemen…

‘Nee! Nee! Geen politiek nu! Geen abstracties! Ik wil dat je het concreet maakt’, kapt Erdbrink hem bruusk af.

Abou Jahjah is verbluft. En kijkt Erdbrink aan met een blik van: ‘Ja, maar wat wil je nu van mij?’

Vervolgens gaat Erdbrink zitten voorkauwen wat het soort antwoord is dat hij wil hebben, aan de hand van een ervaring die hij zelf in de steegjes van Brussel of Antwerpen (daar wil ik vanaf zijn) heeft gehad met een knul die Erdbrink toevertrouwde: “Vandaag of morgen blaas ik mijzelf ook op. Dan ga ik van boem!”

Nou, zo’n verhaaltje dus, zegt Erdbrink. Die zul jij als moslim in zo’n wijk toch wel hebben? (Zo van: als ik ze met een beetje scharrelen in een middagje tegenkom, dan jij zeker).

Waarop Jahjah vermanend tegenwerpt dat Erdbrink daarmee een racistische reductie maakt: jij bent moslimmigrant, jij woont in zo’n wijk, dús jij zult wel inzicht hebben in wat jihadistische terroristen drijft.

Over de antwoorden invullen voor je gast gesproken…

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 erkan

@6: exact dit… :-)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 frankw

Ik vind het erg jammer dat Erdbrink met zijn soms onverholen minachting (“maar je hebt het er ook zelf naar gemaakt” refererend aan zijn tweets voor de uitzending ten opzichte van het oproer) zo weinig ruimte liet aan zijn gast die veel te vertellen had.

Abou Jahjah maakte indruk met zijn openheid over zijn levensverhaal, bood inzichten over het leven onder verschillende regimes en omstandigheden, over het leven in en vormen van echte multiculturele gezinssituaties en zijn naar het mij dunkt oprechte verontwaardiging over achterstelling, “white privilege” en “victimblaming”. Hij was buitengewoon goed in de kritiek jegens Israel, maar ook richting moslimleiders.

Waar ik hem vond tegenvallen was dat hij naar aanleiding van een fragment over een mislukt sociaal woningbouw experiment in St Louis, VS, heel erg hamerde op wat de overheid allemaal heeft te doen om sociaal zwakkeren te helpen terwijl hij wel weinig (kon?) melden over welke verantwoordelijkheid mensen ook zelf nog hebben. Teleurstellend vond ik zijn antwoorden op de hedendaagse problematiek die hij schetste in een Fata Morgana over hoe goed de Brusselse samenleving wel niet is en dat mensen die daarvoor weglopen “naar” zijn. Veel van wat hij waarneemt vind ik verhelderend, zijn oplossingen overtuigen me niet.

Maar over het geheel vond ik dat Aboe Jahjah een goede blik gaf over zijn persoon en achtergrond, een paar prachtige fragmenten liet zien (de vrouwelijke terroriste uit zijn hoofdfilm, de Israelische vertelling van de slachting van Shabra en Shatilla) en dat hij wonderwel Thomas Erdbrink die zichzelf echt voorbij liep te draven wist te weerstaan. Ik hoop dat de laatste een beetje rustiger te werk zal gaan en zijn gasten meer ruimte laat in de volgende afleveringen. Eens kijken of hij zich zo durft uit te laten tegen Marc Rutte…..

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 Bas Thijs

Leuke bespreking! Bij mij komt Erdbrink, waar ik eigenlijk veel van had verwacht, echter niet verder dan een 4, met zijn enorme witte plaat voor zijn hoofd. Hoe houdt die man zich in godsnaam staande in Iran, met zijn selectieve doofheid en disdain voor alles wat buiten zijn culturele vooringenomenheid valt. Het enige voordeel van deze ‘presentatie’ was dat rioolrechts niks meer te klagen heeft (zelfs Bert Brussen is tevreden) terwijl Abou Jahjah intussen ondanks Erdbrink toch een paar belangrijke punten heeft kunnen maken.

Ik ben overigens stikjaloers op Dyab’s geduld. Ik vind het erg knap van hem.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#10 Prediker

@8 Ik weet niet of het minachting was, maar Erdbrink leek wel regelmatig op de stoel van de scherprechter te gaan zitten, die het morele karakter van zijn gast beoordeelde.

‘Ik vind het goed dat je eerlijk uitkomt voor de gevoelens die je had toen, tijdens de aanslagen van 9/11′.

Alsof het aan de interviewer is om te beoordelen of zijn gast antwoorden geeft die instemming of afkeuring verdienen, en badges uit te delen voor in het plakboek.

Af en toe betrapte ik me op de gedachte: ik had graag eens zo’n soortgelijk gesprek gezien tussen Ischa Meijer en Dyab Abou Jahjah. Meijer was het meester in het voeren van zijn gasten, om ze tot hun recht te laten komen, en dan ineens onverwacht te gaan sarren met een serie zuigerige en plagerige vragen.

Volgens Meijer ging het er in een interview om, een echt gesprek te hebben. Al kon hij ook vreselijk narren en iemand vilein te kakken zetten. Er is een vermakelijk vraaggesprek met Dirk Scheringa, waarin ‘ie ‘m bij de introductie meteen zuigerig voor de voeten werpt:

“U bent Dirk Scheringa, hè? U bent kredietbemiddelaar, u heeft elf van die louche firmaatjes onder u, hè? En daar verdient u heel veel geld mee. Heb ik het goed samengevat?”

Haha, nou, een gedoseerde hoeveelheid van dit soort plaagstootjes zou in dat gesprek met Dyab ook niet hebben misstaan. Liever dat dan de wat hijgerige manier van Erdbrink om de zogenaamd pittige vragen te stellen. Je moet iemand genoeg voeren dat hij zich op z’n gemak voelt, en dan ineens achteloos op een inconsistentie werken, of ‘m met een voor de hand liggende implicatie confronteren, die hij niet voor z’n rekening wil nemen.

En dat alles op een gemoedelijke, bijna vaderlijke toon, nadat je ‘m daarvoor en daarna zichzelf bloot hebt laten geven. En daartussen een beetje prikken. Zoiets had ik graag gezien.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#11 KJH

‘houdt’ moet niet met ‘dt’. Voor de rest – de laaste alinea had je net zo goed gelijk in het begin kunnen plempen. Had mij de moeite van het lezen bespaard.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#12 Bismarck

@8: “terwijl hij wel weinig (kon?) melden over welke verantwoordelijkheid mensen ook zelf nog hebben.”
St. Louis was anders een mooi voorbeeld van hoe weinig mensen zelf kunnen doen. Het was ook een stukje slechte stadsplanning. Door gezamenlijke ruimtes voor te grote groepen te maken, werd zoiets als een gedeelde verantwoordelijkheid onmogelijk gemaakt. Daarnaast was de bewoning ook geen succes (de hele periode dat de flats stonden was er veel leegstand) en het onderhoud werd van begin af aan verwaarloosd, waardoor een broken window effect werd uitgelokt.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#13 Prediker

‘houdt’ moet niet met ‘dt’.

@11 Weet je dat zeker?

Eens even zien hoor…

Ik hou(d) bijeen
Jij houdt bijeen
Hij/zij/het/iets houdt bijeen

Ergo: ‘Er is iets, dat alles bijeenhoudt.’

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#14 Bismarck

@13: #11 zal allicht doelen op “en dat ik daarenboven ook houdt van True Detective”

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#15 Jessie

@2: Heb me ongelofelijk geërgerd aan Erdbrink. Op alle fronten.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#16 Prediker

@14 Ah, nu zie ik het. Ik staarde me blind op de laatste alinea, waar KJH het over had.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#17 Arjan Fernhout

Tsja .. daar was ik al bang voor. Neemt @Prediker bij Sargasso alle ‘evaluties’ van Zomergasten voor zijn rekening? Zou leuk zijn om te weten of Thomas Erdbrink goed is in snelschaken. Het leek onrustig, maar ik zag hun interne rust en snelheid. Inhoudelijk goed, maar soms ietwat oppervlakkig. Wat iets anders is dan de gepaste nadruk op indringende drama’s van deze wereld. Lekker snel, zoals ik al zei en hooguit twee foutjes (denk ik) bij Abou Jahjah, maar daar ga ik het hier niet over hebben. Uiteraard had Thomas Erdbrink bij voorbaat besloten om het niet te veel over religie te hebben. Daar lag al 15 jaar de nadruk op bij interviews etc. met Abou Jahjah.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#18 Henk van S tot S

@14: en @16:
Laat toch zitten:
Dat interesseert toch bijna niemand een hout ;-)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#19 Bismarck

@18: Ik erger me wel aan taalfouten hoor. Toegegeven, de redactie houdt het meestal wel op een aanvaardbaar niveau. In de reactiepanelen verschijnen helaas nogal eens parels die je doen vermoeden dat ze in het Russisch getypt en daarna door een slechte Russische kloon van google translate gehaald zijn.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#20 KJH

@13: “Het scheelt natuurlijk dat ik net als Abou Jahjah een tik van de marxistische molen meegekregen heb, er een vergelijkbaar perspectief op onrechtvaardige machtsverhoudingen in de wereld en de samenleving op nahoudt”

Ik (net als…) er een … perspectief op nahoud.

Zonder dt.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#21 Henk van S tot S

@19:
Ik maak zelf nogal wat slordige fouten, door te veel op klank af te gaan, i.p.v. op de regels te letten.
Helemaal off topic:
Deze vind je vast interessant/leuk.

@20:
Bedoel je niet:
zonder t
;-)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#22 A. Hauzer

@1: de Hr. Erdbrink is inderdaad een stuiterbal en slechte luisteraar, dus een slechte journalist, iemand die zijn eigen mening najaagt.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#23 Miriam Block

Het verbaast mij dat iemand die een film mooi vindt van een komende terroristische aanval waar ook kinderen en vrouwen bij zullen omkomen zo opgehemeld wordt. Over het meten met 2 maten gesproken. Wat hij het westen verwijt… Als het mooi is, dan mag het? (Twin Towers..) Dat is toch wat er nu steeds gebeurt: onschuldigen worden vermoord in de naam van Allah. De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet.
Jullie laten je charmeren door hem.
Zo, wat een intelligente, knappe, vriendelijke en charismatische man en zo onbevooroordeeld, open-minded en bereid en in staat zijn mening te herzien. Eerst atheïst, maar nu toch een soort van gelovig. Nee, niet fundamentalistisch uiteraard, daar kan men hem niet van beschuldigen. Wat een betrouwbaar mens toch. We moeten het wel met hem eens zijn en dus was Erdbrink irritant.
Zoals anderen zich weer laten charmeren door Geert Wilders.
Zoals de wind waait, waait mijn jasje…

Erdbrink deed het goed. Het was zijn plicht om dit soort dingen aan de kaak te stellen.
Hij bleef object. Liet zich niet verleiden subject te worden.
Wat ik van jullie niet kan zeggen.

Maar ‘wie ben ik’?
:-)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#24 Spam

@23 of je een film al dan niet mooi vindt heeft weinig te maken met of je achter de daarin getoonde gedragingen staat. Jan Marijnissen koos zes jaar geleden dezelfde film. Jajah heeft ook nooit gezegd dat hij achter de aanslag op de Twin Towers stond. Slechts dat hij mede gevoelens van triomf ervoer. Mixed feelings, ken je die uitdrukking?

En Erdbrink was niet irritant vanwege zijn mening, maar vanwege zijn wijze van interviewen. Niet luisteren, continue de gast onderbreken en van onderwerp wisselen, zijn eigen mening poneren zonder die als input voor verder gesprek te gebruiken. Qua mening sta ik waarschijnlijk veel dichter bij Erdbrink dan bij Jahjah. Toch vond ik hem minder competent en minder sympathiek.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#25 Olav

@23:

Het verbaast mij dat iemand die een film mooi vindt van een komende terroristische aanval waar ook kinderen en vrouwen bij zullen omkomen zo opgehemeld wordt.

Waarschijnlijk heb je alleen dat ene fragment gezien, niet de hele film. Ik zou je toch willen aanraden daar eens voor te gaan zitten. Het is een echte klassieker, een zeer goed gemaakte en indringende film die een redelijk objectief beeld geeft van de Algerijnse oorlog. Een oorlog waarin overigens zowel de Franse bezetter als het Algerijnse verzet wreedheden begaan.

Hoe je dat beoordeelt mag je zelf weten, maar wel eerst kijken.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#26 Prediker

Het verbaast mij dat iemand die een film mooi vindt van een komende terroristische aanval waar ook kinderen en vrouwen bij zullen omkomen zo opgehemeld wordt.

Ik neem aan dat je het nu over ‘De slag om Algiers’ hebt. Die wordt door vrijwel alle filmcritici als een meesterwerk gezien.

Waarom? Omdat het de motivaties van alle partijen inzichtelijk maakt, en het oordeel aan de kijker over laat. Zo’n scene waarin een bommenlegster in de ogen van aanwezige vrouwen en kinderen kijkt is beklemmend. Het doet je afvragen: hoe zou ik in zo’n situatie gereageerd hebben? Zou ik ze gewaarschuwd hebben; was daar tijd voor; breng je je kameraden en daarmee het verzet tegen de koloniale bezetting niet in gevaar?

Wat drijft iemand om dit soort daden te plegen? Wij hebben vaak de neiging om dergelijke terroristen te verontmenselijken.* Dat gebeurt in deze film niet. Het zijn hele gewone mensen, die dit soort daden plegen. Ze gedragen zich verder normaal, als jij en ik.

* Waar Abou Jahjah op wijst: terwijl we geen probleem hebben met drone-operatoren die vanachter hun computerschermpje bommen laten vallen op bruiloften en spelende kinderen, en dan noteren dat er weer twintig militanten zijn omgekomen. Schouderklopje van de luitenant van dienst. Goed voor de score van het team, niet teveel vragen stellen verder!

Bradley (inmiddels Chelsey) Manning heeft via een gelekt filmpje laten zien hoe dat er werkelijk aan toegaat. Dat droneaanvallen in twee rondes gebeuren. Dat men eerst vermeende militanten afschiet, en als er dan hulp komt van omstanders, die de gewonden trachten te helpen, men nog een keer schiet. Allemaal militante jihadisten! Maar droeg die man nou een kalashnikov omdat ‘ie bij een terreurnetwerk hoort of omdat ‘ie zijn familie juist wil verdedigen tegen bendes, die burgers ontvoeren en dan losgeld eisen? Weet jij het, weet ik het, weet die drone-operator het?

In Afghanistan werden er een zestal spelende kinderen afgeknald. De stokken waar ze mee speelden werden op de korrelige camerabeelden aangezien voor geweren. Talibanstrijders dus! Als het uitkomt zegt het leger sorry, maar meestal komt het niet uit, en dan wordt het gewoon opgevoerd als een succes.

O, maar dat is geen terreur, want het is niet opzettelijk. En als een bruiloft wordt bestookt met bommen omdat de intel zegt dat er een hoge Talibanleider aanwezig zal zijn, heet het ‘collatoral damage’. Waar gehakt wordt vallen nu eenmaal spaanders en zo. Héél wat anders dan moedwillig onschuldige burgers doden, zoals die bloeddorstige barbaren doen!

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#27 Miriam Block

Ook ik vind de film een meesterwerk. Alleen de muziek al… Prachtig. Daar gaat het mij niet om. Dit fragment gebruiken om iets aan te tonen. Het is griezelig, vind ik. Hij bespeelt en manipuleert. Helaas kan men daar blind voor zijn. Men laat zich bespelen. Men laat zich manipuleren.
Zojuist het boek aangeschaft met de titel 150 Palestijnse fabels. Fabels die als waarheid verkondigt worden. Men kent de geschiedenis. Hoop ik.
Ikzelf ben hulpverlener en moslims, Joden en christenen, kortom alle mensen: ze zijn me allen even dierbaar.
Maar ik ben zo allergisch voor manipulatie.
We weten allen waar manipulatie in uitmondt.
Een holocaust.
Wat Jahjah daar in het begin over zei, daar was ik het nou grondig mee eens.
Zo werkt het.
En daarom vind ik hem tegelijkertijd dus ongelooflijk hypocriet.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#28 su

@27

150 Palestijnse fabels

Je weet toch wel dat dat boek samengesteld en uitgegeven is door Likoed Nederland, een bij uitstek manipulatieve organisatie?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#29 Bismarck

@28: De moederpartij in Israël kan er anders ook wat van. De samenleving heeft het recht zichzelf te verdedigen en daarvoor is het echt noodzakelijk dat kinderen van 12 de gevangenis in moeten.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#30 Miriam Block

Tja… Dan blijven jullie toch kinderlijk in fabels geloven?
Die man met dat snorretje strooide ook van die fabels rond.
En elk kuddedier riep: SH.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#31 Prediker

Maar ik ben zo allergisch voor manipulatie.
We weten allen waar manipulatie in uitmondt.
Een holocaust.

@27 De kans dat Israël op zeker moment een holocaust organiseert onder Palestijnse Arabieren acht ik een stuk aanzienlijker dan andersom. De manipulatie van de Israëlische publieke opinie en demonisering van de ander als moordlustige vijand wordt steeds uitzinniger, en de onderdrukking van Palestijnse Arabieren steeds weer een stukje nijpender.

Die Palestijnen hebben nul militaire slagkracht, vandaar dat ze grijpen naar het afschieten van kachelpijpen en zelfmoordaanslagen, het werpen van stenen en het steken van willekeurige voorbijgangers. Zijn dat daden van een volk dat bij machte is een holocaust onder de bevolkingsgroep te organiseren, die hén bezet?

Lulkoek dus, sterker nog: de aantijging dat er een nieuwe Holocaust op de Israëlische Joden aan zit te komen is zélf ook weer een fraai voorbeeld van manipulatie.

U bent allang gemanipuleerd mevrouw, en u papegaait de zionistische propaganda prachtig na. U heeft dat alleen zelf niet door.

  • Vorige discussie