Zelfs al zou er geen levende ziel meer zijn om progressieve rock te maken, dan nog is het einde nog lang niet in zicht. Have no fear, AI is here!
In 2019 bracht Netflix een documentaire van Martin Scorsese uit over Bob Dylan: Rolling Thunder Revue, naar aanleiding van Dylans concerttournee in 1975/76.
Part concert film, part fever dream. Featuring Joan Baez, Rubin “Hurricane” Carter, Sam Shepard, Allen Ginsberg.
Dido’s Lament is vertolkt door tal van artiesten. Doorgaans zijn dat klassiek geschoolde operazangers en -zangeressen, zoals Jessye Norman.
Jeff Buckley doet ’t ook lang niet onaardig, zo met z’n falsetto.
De leadsingle van Rosalía’s nieuwe album ‘Lux’ verwijst niet alleen maar naar een exclusieve technoclub in Berlijn. Volgens de zangeres moet de betekenis gezocht worden in de letterlijke vertaling: bos op de berg.
Op het album komt een parade van vrouwelijke heiligen voorbij, wiens levens verlopen in Rosalía’s eigen ervaringen. Zo lijkt ze in deze clip een mystieke ervaring te hebben naar aanleiding van een giftige relatie.
–
R.E.M. is een van die bands die superpopulair waren in de vroege jaren negentig, en waar je nu niks meer van hoort.
Toen muziek nog gemaakt werd door mensen die instrumenten beheersten, in plaats van computers. Das war einmal…
Er wordt wel eens gezegd dat mannen verhalend dichten en vrouwen gevoelens weergeven, maar Polly Jean Harvey bewijst dat dit lang niet altijd opgaat.
Neem nou die inleiding:
My first name, Angelene.
The prettiest mess you’ve ever seen.
Love for money is my sin –
any man calls, I’ll let him in.
Je weet meteen alles wat je over dit personage moet weten.
Python Lee Jackson was een Brits-Australische rockband die van 1965 tot midden 1969 actief was, gedeeltelijk in het Verenigd Koninkrijk.
Het was daar dat ze hun bekendste single opnamen: ‘In a Broken Dream’, met een jonge Rod Stewart als gastzanger. De formatie kwam in 1972 weer kort bijeen, waarna de single opnieuw werd uitgebracht.
De Libanese zangeres Carla Chamoun bewijst hier eer aan de eveneens Libanese Fairouz (1935).
The Favors bewijzen dat een ritmegitaar nu net even het verschil uit kan maken tussen een nummer dat zo-zo en enthousiasmerend lekker is.
Singer-songwriters Ashe en Finneas weten in elk geval hoe ze feestje moeten bouwen.
Nafas Khoramiyan was een muzikaal wonderkind dat zes verschillende instrumenten bespeelt en verschillende prijzen won in Iran.
Hier speelt ze de Tombak, een traditionele Iraanse drum.
Wishbone Ash is een Britse hardrock/progrock-band die vier albums maakte in de jaren ’70 en grotendeels onder de radar bleef.
Desalniettemin hadden de heren invloed op tal van heavy metalbands, zoals Judas Priest, Metallica, Iron Maiden en noem maar op.
Een sardonisch liedje over verkiezingen en dan vooral over cynische politici die zich ineens in allerlei bochten wringen om in het gevlei te komen bij de gewone man, de kiezer dus.
Het is erg geestig geschreven, met verwijzingen naar hoe George H. Bush zijn eveneens Republikeinse tegenkandidaat Reagan begin jaren tachtig wegzette als een prutser.
I go forwards
You go backwards
And somewhere we will meet.