Overzicht

Victor

294 Artikelen
119 Waanlinks
1.377 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Onderzoeker Kunstmatige Intelligentie aan de Vrije Universiteit Amsterdam.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

GC@AFFF: 11 minutes ago / Shorts

, door
Still uit 11 minutes ago (Bron: Imagine)

Donderdag begint het Imagine: Amsterdam Fantastic Film Festival en wij van GeenCommentaar bekeken vast wat screeners.

Tijdreisfilms zijn altijd leuk voor film- maar ook voor de puzzel-liefhebber. Wat gebeurde nou voor wat en hoe steekt het plot chronologisch uiteindelijk in elkaar. Vorig jaar konden we op het AFFF al eens genieten van deze tijdspuzzeltjes en ook dit jaar is er minstens één film die het brein aan het werk zet: de Amerikaanse film 11 Minutes Ago. In de film hangt Pack, een bezoeker uit de toekomst, de weddingcrasher uit. Telkens is hij in staat 11 minuten in onze tijd te verblijven voordat hij weer terug naar zijn tijd moet. Een romance met een bruidsmeisje doet hem telkens weer terugkomen, maar dat gebeurt niet chronologisch. Packs verschijnmomenten zijn soms voor, soms na de vorige sprong, wat het geheel potentieel onoverzichtelijk zou kunnen maken. Gelukkig legt Pack het de aanwezige cameracrew en de kijker via een handig schema uit. En langzaam ontvouwt het verhaal van 11 Minutes Ago zichzelf a la Memento.

Hoewel de ontluikende romance tussen de twee hoofdpersonen (achteraf) simpel blijkt, is het aardige van de film dat je langzaamaan de verhoudingen tussen de verschillende bruiloftsgasten te weten komt. Al met al een heel leuke puzzelfilm, die ook een must is voor liefhebbers van romantiek want het uiteindelijke verhaal is toch wel van een hoog ‘aaawwww’-gehalte. De schrijver/regisseur gaat op een gegeven moment wel erg ver met de ‘live in the moment’-retoriek die hij zijn hoofdpersoon in de mond legt, maar tegen die tijd vergeef je hem veel. Veel kudo’s overigens naar de beste man, want hij kreeg het voor elkaar om de film in één dag op te nemen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

GC@AFFF: Let the Right One In / Sleep Dealer

, door
Still uit Sleep Dealer (Bron: Imagine)

Zoals eerder aangekondigd begint volgende week donderdag de 25ste editie van het Amsterdam Fantastic Film Festival onder de naam Imagine. We kregen weer een paar screeners opgestuurd en kunnen daarom de komende dagen vast een tipje van de sluier op van wat er allemaal te zien en beleven valt op het festival.

Eerst maar meteen het slechte nieuws. De Night of Terror, de piece de resistance en het hart van het festival kan dit jaar helaas niet in zijn oude vorm plaatshebben. Door omstandigheden zag de organisatie zich genoodzaakt de lange nacht in te korten van een acht uur durende nachtelijke horrormarathon naar een vertoning van slechts twee films in de Short Night of Terror. Uit alles blijkt dat de organisatie hier allesbehalve blij mee is, maar voor de echte fans is dit een regelrechte ramp. Maar we roeien maar met de riemen die we hebben en hopelijk wordt de Short Night net zo’n Hoeren en Homo-feest als voorheen. Wij zijn er hopelijk bij.

Dan nu het goede nieuws: de films! Het programma staat online en er zitten een aantal erg mooie horror-, fantasy-, SF- en animatiefilms bij. Eerder zag ik al de Zweedse film Let the Right One In, een schitterend gefilmd en subtiel verteld horrordrama. We volgen de ontluikende liefde tussen de slechts 12-jarige Oskar en het 200-jarige vampiermeisje Eli. Maar laat je niet afschrikken door de leeftijd van de hoofdpersonen, de film is doorspekt van ‘gore’ en vampieractie. Zonder twijfel zal deze film zeer hoge ogen gooien voor de Imagine publieksprijs: de Silver Scream Awards. Regisseur Alfredson komt zijn film hoogstpersoonlijk inleiden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Eyeborg

, door

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Het bionisch oog van Rob Spence (Foto: Team Eyeborg presskit)

Een paar weken geleden wierp ik een blik op wearables, mini-computers die in je kleding verstopt zitten. Vandaag iets dat nog veel verder gaat, namelijk elektronica die in je lichaam is verwerkt. Hiermee worden de eerste stappen gezet in de richting van één van de kroonjuwelen van de science fiction: de Cyborg, de samensmelting van mens en machine.

In maart konden we al het verhaal lezen van Jerry Jalava, de Fin die zijn vinger verloor en besloot het nuttige met het nog nuttigere te verenigen en een USB-stick in zijn vingerprothese op liet nemen. Handig als je ergens Linux wil booten of je volledige SNES-bibliotheek wil meenemen.

De bekendste cyborg tot nu toe is professor Kevin Warwick. Hij doet al jaren onderzoek naar cybernetica. Hij houdt zich niet alleen bezig met technische en morele vraagstukken, maar fungeert ook als zijn eigen belangrijkste proefpersoon. Zo liet hij in 1998 al een RFID tag implanteren waarmee hij allerlei huishoudelijke apparaten aan kon sturen in zijn eigen huis. Een stap verder ging hij toen hij met een meer geavanceerde chip-implantaat een robotarm bestuurde. Warwick ging nog een stap verder toen hij ook zijn vrouw aan een implantaat wist te krijgen en via het internet elkaars zenuwstelsels direct met elkaar kon laten communiceren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Het Zwartste Zwart ooit

, door

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Zwart

Over kleuren wordt al heel lang gesteggeld in allerlei takken van wetenschap. Zo houdt de filosofie zich al jaren bezig met het probleem of er wel zoiets bestaat als een ‘objectieve kleur’ en doen neuropsychologen flink veel onderzoek naar onze kleurperceptie. En uiteraard doet de natuurkunde ook een flinke duit in het zakje.

In al die discussies komt de kleur zwart er altijd nogal bekaaid af, voornamelijk omdat bepaalde kleurfundi’s het blijkbaar nodig vinden om zwart (samen met zijn lotgenoot wit) buiten de kleur-familie te houden. Die discussie kunt u hieronder uitvechten.

Natuurkundig is zwart zonder twijfel echter de meest interessante kleur: het is gedefinieerd als de eigenschap van een object om geen zichtbaar licht te reflecteren (dus electromagnetische straling met een golflengte tussen de 380 en 750 nanometer). In de praktijk bestaat het perfecte zwart eigenlijk niet: zwarte verf en coatings reflecteren altijd een kleine hoeveelheid (tussen de 5-16%) van het licht.

Een groep Japanse wetenschappers heeft nu echter een materiaal ontwikkeld dat veel zwarter is dan het al bestaande zwart. Het materiaal bestaat uit een vel verticaal gestapelde nanobuisjes. Deze vangen als het ware de binnenkomende fotonen. De wanden van de nanobuisjes absorberen de energie. Hiermee is een zwartheid van tussen de 97-99% gerealiseerd. Omdat alle lichtenergie dus geabsorbeerd wordt door het materiaal (omgezet in andere energie), kan dit materiaal handig gebruikt worden voor onder andere zonnecellen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Conway’s vrije wil

, door

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Bestaat vrije wil wel (Foto: Flickr/Dru Bloomfield)

Joseph Conway is één van de belangrijkste wiskundigen van onze tijd. In allerlei deelgebieden van de wiskunde heeft hij belangrijke ontdekkingen op zijn naam staan. Zo is hij de bedenker van surreële getallen, die gebruikt kunnen worden in de combinatorische speltheorie. Ook bedacht hij een heel handige notatie voor veelvlakken: de Conway Polyhedron Notation.

Het bekendst is Conway waarschijnlijk toch om het naar hem genoemde ‘Game of Life‘, één van de allereerste voorbeelden van een zogenaamde cellulaire automaat waarmee ‘leven’ gesimuleerd kon worden op papier of op de computer.

De laatste jaren houdt Conway zich ook bezig met een van de meer klassieke filosofische vraagstukken: dat van vrije wil. Conway richt zich daarin met name op de consequenties die quantumtheorie heeft voor ons idee van een vrije wil. In 2006 publiceert hij samen met ene Simon Kochen een artikel waarin hij zijn opzienbarende theorema over vrije wil neerzet. Heel kort door de bocht stelt Conway:

“Als vrije wil voor ons mensen bestaat, dan moeten sommige elementaire deeltjes dat ook hebben.”


Conway definieert ‘vrije wil’ hier als de mogelijkheid dat menselijke beslissingen (in de vorm van iemand die een experimentele meting doet) niet door iets anders van tevoren bepaald zijn. Vervolgens haalt hij het heel raadselachtige fenomeen kwantumverstrengeling erbij. Kwantumverstrengeling is de vreemde eigenschap van sommige deeltjes dat ze gepaard zijn aan een ’tweelingdeeltje’ en dat elk afzonderlijk deeltje niet beschreven of gemeten kan worden zonder ook dat andere deeltje te beinvloeden. Dit geldt zelfs als die twee deeltjes over grote afstand verspreid zijn. Het specifieke theorema is te vinden op wikipedia.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Wearables

, door

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Blow you away - een voorbeeld van een wearable waarmee je subtiele luchtstromen naar ongewenste personen kan sturen (Foto: Flickr/jeanbaptisteparis)

De volgende stap in de microscopisering van computers is de bijna totale verdwijnen van de fysieke computers. Ubiquitous computing, zoals het genoemd wordt (andere namen zijn pervasive computing of ambient intelligence), streeft naar het ‘post desktop’ model waarbij de computerberekeningen door objecten in onze omgeving worden uitgevoerd. Een van de meest sprekende voorbeelden zijn de wearables.

Al jaren zien we in computers en elektronica twee grote trends: aan de ene kant wordt alles steeds sneller en aan de andere kant wordt alles steeds kleiner. Vooral dat laatste zorgt voor een steeds grotere aanwezigheid van computers in ons dagelijks bestaan. Het feit dat we onze rekenwondertjes mee kunnen dragen is wel zo handig.

In de vroege jaren tachtig werden de eerste draagbare computers ontwikkeld. En hier moet ‘draagbaar’ met een flinke korrel zout genomen worden, want deze bakbeesten waren niet erg licht of plat. Enkele jaren later maakte de wereld kennis met de laptop. Ondertussen is dit ding ongekend populair: Volgens Intel worden er dit jaar voor het eerst meer laptops dan desktop pc’s verkocht.

De ontwikkeling van steeds kleinere componenten leidde zoals eerder gezegd twee richtingen op: aan de ene kant worden de laptops steeds sneller, aan de andere kant steeds kleiner. Vooral de netbooks (superkleine notebooks speciaal ontworpen voor online gebruik) zijn een ware rage. Tegelijkertijd worden telefoons ook zo propvol chips gepropt dat ze krachtiger en veelzijdiger zijn dan de PC’s van tien jaar geleden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Globalisering blijkt goed idee

, door

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Drie stapeltjes muntjes (Foto: Flickr/Jeff Belmonte)

Globalisering is een gegeven waarvan zo langzamerhand iedereen wel inziet dat het geen zin heeft je ertegen te verzetten. Spraken we vroeger (vijf jaar geleden) nog van anti-globalisten, nu probeert zowel links als rechts het globalisatieproces meer te sturen dan tegen te gaan. Het is een natuurverschijnsel geworden waar de mens weinig of geen invloed op heeft.

Wat je je wel kan afvragen is of globalisering in de kern een positief of negatief gegeven is: zorgt de kleinere wereld voor meer intolerantie en xenofobie of zorgt het er juist voor dat onze overeenkomsten naar de oppervlakte komen en worden nationaliteit en groepsdenken steeds minder belangrijk? Met een aardig economisch experiment denkt Nancy Buchan van de University of South Carolina dat het tweede vooruitzicht waarschijnlijker is.

Buchan gebruikte hiervoor een public goods-spel, een standaard experiment waarin proefpersonen muntjes krijgen die ze kunnen verdelen over een privé-pot (waarvan de inhoud voor de proefpersoon blijft) en een gedeelde pot (waaruit iedereen ontvangt). Onderzoekers vermenigvuldigen vervolgens de muntjes in de gemeenschappelijke pot om mensen aan te moedingen bij te dragen. Aan de hand van het aantal ‘defectors’ en ‘cooperators’ (proefpersonen die niet of wel bijdragen aan de pot) kunnen economische conclusies getrokken worden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Microsoft geeft ons een blik op 2019

, door

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Je kan zeggen van Microsoft wat je wil, maar de jongens en meisjes in Redmond ontbreekt ’t niet aan verbeeldingskracht over wat de toekomst ons gaat brengen. Dankzij dit schitterende nieuw filmpje kunnen we nu meekijken over Microsoft’s schouder de nabije toekomst in.

Video: Future Vision Montage



En hoe ziet 2019 eruit volgens Microsoft? Het codewoord lijkt heel duidelijk Augmented Reality: binnenkort hoeven we niet meer achter onze PC’s of laptops te zitten om informatie gepresenteerd te krijgen en te verwerken, maar wordt die informatie overal om ons heen geprojecteerd en wordt alles een computing platform. Alles praat met alles en er lijken geen compatibiliteitsproblemen meer te bestaan. Al met al doet het filmpje erg denken aan de wandeling die Tom Cruise maakt in de film Minority Report, die overigens ook werd ingegeven door valide toekomstvisies.

Nu zou je kunnen denken dat Microsoft wel heel erg optimistisch is met hun voorspellingen en dat 10 jaar wel erg kort is voor alle getoonde ontwikkelingen. Maar als we een korte blik werpen op bestaand onderzoek is het tijdsraam ineens een stuk minder gek.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

AFFF heeft een nieuwe naam: IMAGINE

, door
Imagine Festival Affiche

Zoals de trouwe GC-lezer misschien wel weet zijn wij ieder jaar aanwezig bij ongetwijfeld het leukste filmfestival van Nederland: het Amsterdam Fantastic Film Festival. Nadat Mr. Horror Jan Doense vorig jaar al het directeursstokje aan Phil van Tongeren gaf, ondergaat het festival dit jubileumjaar een heuse naamswissel. Het festival gaat nu verder onder de titel Imagine film festival (15-26 April, Tuschinski, Amsterdam).

In het bijbehorende persbericht is te lezen dat liefhebbers er niet voor hoeven te vrezen dat de programmering zal veranderen. Nee, de naam dekt juist beter de brede programmering die de afgelopen jaren werd gevoerd. Tegelijkertijd hoopt de organisatie dat de nieuwe naam minder mensen zal afschrikken (fantasy klinkt immers zo nerderig).

Met dat eerste argument ben ik het hartgrondig eens: AFFFToppers als Disturbia, Crank en Across the Universe vallen toch beter onder de noemer ‘films met een overdaad aan verbeelding’ dan ‘fantasy’.

Tegelijkertijd hoeft de diehard-AFFF fan zich vast geen zorgen te maken: De Night of Terror gaat gewoon door en mijn persoonlijke favoriet, de European Fantastic Shorts (.pdf), zijn ook weer aangekondigd. Verder zal er genoeg traditionele Horror, Science Fiction en Fantasy zijn om iedereen blij te houden.

Ook het themaprogramma van dit jaar klinkt veelbelovend: Anarchy in the UK (.pdf) met verontrustende films van de andere kant van het Kanaal. Genoeg te zien dus, niet alleen voor jou, maar ook voor je vriendin, vader of oma! Onze perskaart-aanvraag gaat alweer op de bus, we zien jullie in April in Tuschinski!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Gaydar bestaat

, door

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Zeg het maar, homo of hetero? (Foto: Flickr (nopunintended)/OwenBlacker)

Een echte belangrijke maatschappelijke vraag kan je het niet noemen, maar in de categorie ’toch leuk om te weten’ zochten onderzoekers Nicholas Rule and Nalini Ambady naar een wetenschappelijk antwoord op de vraag of mensen het vermogen hebben om homo’s van hetero’s te onderscheiden. Ofwel, bestaat er zoiets als een gaydar.

Het vermogen om de seksuele voorkeur bij mensen te detecteren was al eerder aangetoond bij pratende mensen op video, maar Rule en Ambady vroegen zich specifiek af of we het ook aan een gezicht alleen kunnen aflezen. Hiertoe onderwierpen ze 90 personen aan een test: zij kregen 90 gezichtsfoto’s, geplukt van een online datingsite, te zien. En inderdaad, zowel mannen als vrouwen wisten de homo- en hetero-gezichten boven kansniveau van elkaar te onderscheiden.

Wat nog opvallender is, is dat dit ook het geval was als de foto’s slechts 50 milliseconden getoond worden. Deze manipulatie zorgt ervoor dat de foto’s niet bewust waargenomen worden, maar als het ware door het primitieve gedeelte van het brein verwerkt worden.

De onderzoekers vertrouwden de uitslagen zelf ook maar matig en ze herhaalden deze onder nog gecontroleerdere omstandigheden. Zo gebruikten ze alleen maar fotos die niet door de mensen zelf waren uitgezocht om ‘zelfpresentatie’-effecten uit te sluiten. Ook fotoshopten ze haarstijlen weg en probeerden ze het met foto’s van alleen de oog- of mond-regio. In alle gevallen bleken de resultaten stand te houden: de proefpersonen waren in staat om, beter dan gokken, seksualiteit in te schatten.

Vorige Volgende