Redacteur bij Sargasso: P.J. Cokema

P.J. Cokema is het pseudoniem van Peter de Jonge. Hoewel geen fervent voorstander van pseudoniemen, toch deze internet-identiteit aangenomen, omdat er erg veel Peter de Jonges op het world wide web te vinden zijn.

Tot juli 2018 werkzaam geweest in de dak- en thuislozenopvang. Blogt sinds 9 januari 2006 op zijn eigen website Peterspagina (voorheen Codes, keuzes en maakbaarheid). Onder het pseudoniem P.J. Cokema voegde hij zich in 2008 als gastlogger bij GeenCommentaar, waar hij in mei 2011 toetrad tot de vaste groep redacteurs.

Na de fusie met Sargasso verzorgde hij sinds oktober 2011 de wekelijkse rubriek Kunst op Zondag, nu nog 1 tot 2 keer per maand. Daarnaast zijn binnenlands bestuur en de gezondheidszorg de belangrijkste aandachtsgebieden voor zijn artikelen.

Tevens initiatiefnemer van de Blogparel (tot 2014), de blogprijs voor stukjes die lezers eerst doen lachen en vervolgens tot nadenken stemmen.

Foto: BORIS G (cc)

Kunst op Zondag | Panama Papers

17 april 2016 , 08:00 , door P.J. Cokema

En ineens hebben we wat met Panama. Ook kunst komt voor in de Panama papers. Stinkend dure kunst, al dan niet gestolen. Is dat nieuws? Welnee, al in 2013 was bekend dat kunstwerken van o.a. Rembrandt via Panamese offshore constructies verkocht werden.

Belastingontwijking, een belachelijk eufemisme voor diefstal, is niet het enige kunststukje van Panamese signatuur. Vorig jaar werd de in Amerika wonende en in Panama geboren kunstenaar Richard Prince aan de schandpaal genageld omdat hij foto’s van Instagram jatte en die heel lucratief verkocht. Jatwerk, pardon, kopieerwerk, is overigens wel de kern van zijn oeuvre.

Awel, vandaag KoZ eigen Panama Papers. Om geen schrikbarende hoeveel geld kwijt te zijn aan copyrights, zult u het meer met links dan met plaatjes moeten doen.

In 2013 landde de Belgische ROA (street art) in Panama en liet beestachtig werk achter.

Antonio José Guzman, geboren in Panama maar woont en werkt in Amsterdam, tevens oprichter van The State of L3, een Pan Afrikaans collectief van kunstenaars, fotografen, film- en video makers, waar vier Panamese kunstenaars deel van uit maken. Eén daarvan is Cisco Merel.

Boat Transatlantic, installatie van Antonio Jose Guzman.
Roland de Sedas baseert zijn werk op Panamese folklore.

Foto: markheybo (cc)

Kunst op Zondag | Street art quotes

3 april 2016 , 08:00 , door P.J. Cokema

Nu we weer meer naar buiten gaan, wordt het weer tijd buitenkunst te spotten. Street art is natuurlijk buitenkunst bij uitstek. Vandaag een bijzondere uitdaging voor de lezers van Sargasso: spot een street art quote en gooi ‘m in de reacties.

Okee, lijstjes genoeg op het internet. Waaronder een scala aan sites die citaten verzamelen. Te veel om wijzer van te worden. Veel minder sites verzamelen street art citaten. Op Quotesgram is een afdeling street art. En verder circuleren er wat lijstjes als deze op Widewalls.

Negeer de street art quote hierboven. Wat zoeken we?

Niet alleen street art waarin citaten van bekende mensen worden gebruikt, maar ook teksten van wie we de herkomst niet kennen en van de graffitikunstenaar lijken te zijn. U citeert daarmee het kunstwerkje zelf. Het mooiste is natuurlijk als uw inzending hier aan voldoet.

Nog mooier is als u maker en vindplaats erbij weet te vermelden. Geen foto of webklink voor handen? Geen nood, in uw fraaiste proza weet u de vondst ons wel duidelijk te maken.

Hier al vast wat voorbeelden.

Follow your dreams…

An eye fo an eye…

Painting pictures…

I’m free.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Hacking Habitat

27 maart 2016 , 08:00 , door P.J. Cokema

Tot en met 5 juni vindt in de voormalige gevangenis aan het Utrechtse Wolvenplein Hacking Habitat plaats. Een tentoonstelling over de controle die technologische, politieke en economische systemen over ons hebben en het verzet daartegen. Kunstenaars “maken de controle voelbaar, hoorbaar en zichtbaar, komen met een krachtig tegengeluid – en laten zien hoe we de regie weer zelf in handen kunnen nemen”, aldus de organisatie.

Rond de tentoonstelling loopt een divers programma dat gedeeltelijk ook buiten de gevangenis plaatsvindt. Rondwandelingen, open podia en lezingen, waar in februari een van Sargasso’s voormalige hoofdredacteuren te gast was. Zijn lezing van afgelopen week is hier te zien.

Het is dat we daar de tijd niet voor hebben, maar dit had een Sargasso-tentoonstelling kunnen zijn. De beïnvloeding van onze privacy, controle over ons gedrag, de invloed op onze leefomgeving zijn hier toch wel de hoofdthema’s.

Het aardige van Hacking Habitat is ook dat je er werk kunt zien van zeker 16 kunstenaars, waarover je eerder op Sargasso iets hebt kunnen zien of lezen. Wel vaker hebben we hier gezegd dat deze zondagse virtuele galerie niet voldoende is om kunst op echte waarde te schatten. Kunst moet je in werkelijkheid zien.

Quote du Jour

Quote du Jour | Onze manier van leven

22 maart 2016 , 16:08 , door P.J. Cokema

We moeten reëel zijn. Onze manier van leven ligt onder vuur.

Zei Rutte tot de Tweede Kamer vandaag, in een reactie op de aanslagen in Brussel.

Als dat al waar is, zou je kunnen denken: dat werd dan tijd. Ieders manier van macht en rijkdom heeft altijd tot andermans machteloosheid en armoede geleid. En al eeuwenlang leidde dat tot gewelddadige oprispingen, al dan niet georganiseerd door lieden die evengoed over de ruggen van zelfs “hun eigen mensen” dood en verderf zaaiden ter meerdere eer en glorie van zichzelf.

Waan van de dag

Utrechtse ‘Danone’ Universiteit is politiek onafhankelijk

17 maart 2016 , 21:49 , door P.J. Cokema

De Utrechtse Universiteit waakt voor onafhankelijke wetenschap en verhuurt geen zalen aan politieke partijen. Sargasso’s zusterblog Bij Nader Inzien bekritiseert en nuanceert de gang van zaken rond de weigering van de UU een zaal te verhuren aan de SP die een debat wilde houden over de onafhankelijkheid van de universiteit. Twee medewerkers van de UU, een student van de UU en een Kamerlid van de SP zouden spreken en in discussie gaan met de zaal.

Foto: Aaron Escobar (cc)

Kunst op Zondag | Wortels

13 maart 2016 , 10:45 , door P.J. Cokema

Roets, pardon, wortels. Over kunstenaars die zichtbaar te maken wat anderen niet kunnen of willen zien. Sterk aangeraden de links te klikken.

Vincent van Gogh – Boomwortels, 1890.

École de la Montagne Rouge (in 2012 beëindigd) – Tree roots.

Julia Whitney Barnes – Roots/Routes, 2011.

Steve Robin grossiert in bronzen en stalen wortels. Steve Tobin – Trinity Root, 2005.

Jorge Mayet – Over mijn leven en mijn dood, 2008.

Meer bomen en wortels van Jorge Mayet in zijn mobiele sculpturen. Aan het begin van dit filmpje zie je hoe dat er bij kan hangen.

Henrique Oliveira – Transarquitetônica, 2014.
Dieper in de materie: wandelen door Transarquitetônica.

El Anatsui (In 2009 één van de laureaten van de Prins Claus Prijs) – Earth developing more roots, 2011.

Boomwortels als metafoor, daar gaat natuurlijk het nodige mank aan. Sommigen overdrijven hun geworteldheid, anderen negeren het teveel. Maar waren mensen bomen, wellicht zou de wereld er beter voor staan.

Foto: Michael Edson (cc)

Kunst op Zondag | Bruggen bouwen

6 maart 2016 , 08:00 , door P.J. Cokema

Bruggen slaan is de titel van het regeerakkoord tussen VVD en PvdA. En geslagen hebben ze. Met meer dan voldoende ruimte voor afbraak. Opbouwende, positieve ideeën zijn al gauw een luchtbrug te ver.

Wat nu de vluchtelingencrisis heet, wordt opgelost met het sluiten van grenzen en het chanteren van Griekenland en Turkije, terwijl het de vluchtelingen van de regen in de drup helpt. Daadwerkelijke, relevante hulp wordt verre van afdoende geboden.

Daar kunnen we over zeuren, maar ook dat helpt de mensen niet die hulp nodig hebben. Het is, misschien harder dan ooit, nog steeds nodig goede informatie te verstrekken, mensen kennis te laten maken met vluchtelingen en ideeën te uit te werken die mensen uit de nood helpen in plaats van er in.

Zes studenten van de kunstacademie Utrecht waren alle negativiteit zat en lanceerden begin februari The Publisher. Eén van de manieren om een brug te bouwen tussen vluchtelingen en het publiek. The Publisher wil een platform zijn waar vluchtelingen zelf hun verhalen vertellen door middel van beeldende kunst, fotografie, poëzie en verhalen.

Kijk hier wie er al van The Publisher gebruik maken. Wij lichten er een paar uit.

Helena Klakočar Vukšić – Balkan Route.

Waan van de dag

Zwitsers tegen uitzetting veroordeelde buitenlanders

28 februari 2016 , 21:02 , door P.J. Cokema

NIEUWS - Bij het vandaag gehouden referendum stemden de Zwitsers tegen een plan om veroordeelde buitenlanders automatisch het land uit te zetten. Bijna zestig procent van de kiezers stemde ertegen.Tevens stemden ze voor een tweede Gotthardtunnel.

De Zwitsers zijn niet te beroerd een plannetje van een zgn. volkspartij weg te stemmen en voor meer toegangsmogelijkheden aan hun grenzen te kiezen.

Ach, was Nederland maar net zo neutraal als Zwitserland…..

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Handschoenen

28 februari 2016 , 08:00 , door P.J. Cokema

De tentoonstelling ‘De handschoen in de kunst’ reist door het land. Eerder in Schiedam, nu in het Museum van alle tijden.

En een Haagse kunstenaar vraagt of u verloren handschoenen niet zomaar links laat liggen, maar helpt verzamelen voor zijn ‘super-warme-giga-allesomvattende-verloren-handschoenen-kostuum’.

Awel…..

Carolus-Duran – La dame au gant.

Lois Langmead – Anatomical Glove.

Analogue Tape Glove.

Mags Harries – Glove Cycle.

idem – detail.

Ushio Shinohara.

Meer handschoenen hier en daar en op straat.

Kunst op Zondag | Uden

21 februari 2016 , 08:00 , door P.J. Cokema

Prachtige kunst hoeft niet grootstedelijk te zijn. In landelijke media gaat de meeste aandacht naar kunst in de grote, bekende musea. Dat betekent dat het meeste kunstnieuws over musea in de Randstad en provinciehoofdsteden gaat. Dat gaat ten koste van kunst die alleen in regionale media aandacht krijgt. Jammer.

Neem nu eens het Brabantse Uden. Ruim veertigduizend inwoners en zo´n veertig kunstenaars. Die veertig moeten in Uden de kunst zien hoog te houden want de gemeente is, voor de tweede keer in haar geschiedenis, druk bezig zich van haar ´Collectie Uden´ te ontdoen.

De gemeente had ooit een omvangrijke collectie kunstwerken van lokale en landelijk bekende kunstenaars. In 1977 ging het mes in de collectie. Van 980 kunstwerken werd afscheid genomen en er bleven 120 stuks over in wat nu de gemeentelijke collectie heet.

Nu wilde de gemeente ook van die collectie af.

De twintig belangrijkste werken zouden in bruikleen worden gegeven aan het Museum voor Religieuze Kunst (MRK), de rest zou aan de makers worden teruggegeven. Dat plan werd begin deze maand tegengehouden door de gemeenteraad, die unaniem de verantwoordelijke wethouder terugfloot. De ´Collectie Uden´ is voorlopig nog gered.

Het Museum voor Religieuze Kunst dreigde ook meerdere keren opgeheven te worden, maar heeft het tot nu wonderwel gered. Het museum is net dichtgegaan om grondig verbouwd te worden en gaat in september weer open.

Foto: Jens Ohlig (cc)

Kunst op Zondag | 100 jaar Dada

14 februari 2016 , 08:00 , door P.J. Cokema

Moderne kunst kan zomaar ineens 100 jaar oud zijn. De “geboorte” van het Dadaïsme wordt dit jaar gevierd met tentoonstellingen, films en lezingen gevierd. Eigenlijk een treurige viering, want het vaak provocatieve en absurde Dadaïsme lijkt vergeefs bekrompen burgerlijke opvattingen en idiote machtspolitiek aangeklaagd te hebben.

Terwijl het niet alleen volop oorlog is in West-Europa, maar ook in Oost-Europa, Turkije en in gebieden die nu als Syrië en Irak bekend staan, zochten veel mensen een goed heenkomen. Zo vluchtten onder anderen Duitse en Oost-Europese kunstenaars naar het neutrale Zwitserland. Een deel van hen bezocht in Zürich het Cabaret Voltaire, opgericht door de uit Duitsland gevluchte Hugo Ball en Emmy Hennings.

Samen met de Roemeense kunstenaars Tristan Tzara en Marcel Janco, de Duits-Franse beeldhouwer Jean Arp en nog wat anderen, worden zij als de eerste Dadaïsten gezien.

De ‘toestand inde wereld’ betekende voor hen, zoals Marco Janco het eens verwoordde:

We had lost confidence in our culture. Everything had to be demolished. We would begin again after the tabula rasa. At the Cabaret Voltaire we began by shocking common sense, public opinion, education, institutions, museums, good taste, in short, the whole prevailing order.

Stilstaan bij wat Dada was en waar het voor stond, is na 100 jaar nog immer relevant, legt een van de gidsen uit met wie je in Zürich de ‘Dada City Tour’ kunst doen.

Foto: Carnaval.com Studios (cc)

Kunst op Zondag | Carnavalswagens

7 februari 2016 , 08:00 , door P.J. Cokema

Dit weekend gaat het carnaval loos. Een stukje cultuur waarbij, naar verluidt, rangen en standen er niet toe doen en de spot wordt gedreven met de waan van de dag.

Voor velen bekend als een prachtig feest, waar je ongeremd jezelf kan zijn, mits verscholen achter maskers, pruiken en zotte kledij. Voor veel anderen bekend als een orgie van bierzuipen, lallen en billenknijpen. De vermeende carnavalsvierder die zich daaraan overgeeft heeft het carnaval net zo min begrepen als degenen die carnaval als louter een orgie van ongepaste zondigheid ziet.

Geen mens houdt het vol 365 dagen per jaar te hossen en te zingen, maar de wereld op vrolijke wijze op haar kop te zetten zou niet tot één week beperkt moeten zijn. De mens is te weinig nar.

Hoogtepunt van menig carnavalsfeest is de parade van carnavalswagens. Kunst of kunstig, u mag het zeggen. Zeker is dat hier veel creativiteit en ambachtelijkheid in is gaan zitten.

Het grappige is dat niet alleen humor om de humor voorbij rijdt. De essentie van carnaval indachtig, kun je ook maatschappelijk en/of politiek betrokken spot langs zien rijden. Het bespotten van staat (de politiek, de politici), kerk (of religie) en kapitaal (bedrijven, banken) hoort van oudsher bij carnaval.

Vorige Volgende