Overzicht

P.J. Cokema

1.336 Artikelen
178 Waanlinks
2.631 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
P.J. Cokema is het pseudoniem van Peter de Jonge. Hoewel geen fervent voorstander van pseudoniemen, toch deze internet-identiteit aangenomen, omdat er erg veel Peter de Jonges op het world wide web te vinden zijn.

Tot juli 2018 werkzaam geweest in de dak- en thuislozenopvang. Blogt sinds 9 januari 2006 op zijn eigen website Peterspagina (voorheen Codes, keuzes en maakbaarheid). Onder het pseudoniem P.J. Cokema voegde hij zich in 2008 als gastlogger bij GeenCommentaar, waar hij in mei 2011 toetrad tot de vaste groep redacteurs.

Na de fusie met Sargasso verzorgde hij sinds oktober 2011 de wekelijkse rubriek Kunst op Zondag, nu nog 1 tot 2 keer per maand. Daarnaast zijn binnenlands bestuur en de gezondheidszorg de belangrijkste aandachtsgebieden voor zijn artikelen.

Tevens initiatiefnemer van de Blogparel (tot 2014), de blogprijs voor stukjes die lezers eerst doen lachen en vervolgens tot nadenken stemmen.

De zaak van naam en geboortedatum

, door

In 1992 komt persoon 1, na verblijf in twee andere landen naar Nederland.
Na 5 weken wordt asielverzoek gehonoreerd. Na 3 jaar wordt persoon genaturaliseerd.
Na 14 jaar bleek gelogen te zijn over naam en geboortedatum.
Minister concludeert dat Nederlanderschap onrechtmatig is verkregen en niet geldig is.
Kabinet besluit, ondanks foute gegevens, dat persoon NL staatsburgerschap mag behouden.

In 2003 komt persoon 2, na verblijf in 2002 in één ander ander land naar Nederland.
Na 4 jaar wordt asielverzoek afgewezen.
Na 8 jaar komt in het nieuws dat gelogen is over naam en geboortedatum.
Minister verklaart fouten niet zwaar aan te rekenen.
Na 10 jaar verklaart dezelfde minister dat fouten zullen leiden tot uitzetting van persoon.

De leugens van persoon 1: geboortedatum verschilt drie jaar met echte datum. Er is de naam van overgrootvader opgegeven in plaats van naam van vader en/of moeder.
De leugens van persoon 2: geboortedatum verschikt enkele dagen met echte datum. Er is de naam van de vader opgegeven in plaats van de moeder.

Er zijn aardig wat overeenkomsten. De verschillen?
Persoon 1 was 23 jaar bij binnenkomst in Nederland en 37 toen ophef over de leugens de kop op staken. De 2e persoon  was 9 jaar bij binnenkomst en 18 toen ophef over de zaak begon.
Persoon 1 kwam uit een land dat in burgeroorlog was en nog steeds is. Persoon 2 kwam uit land waar in 2002 een burgeroorlog wordt beëindigd met een staakt-het-vuren en waar sindsdien aan de wederopbouw van het land wordt gewerkt.

VVD worstelt met vreemde smetten

, door

Staat vooral het CDA te boek als een partij die regelmatig last heeft van dissidenten, de VVD lijkt die status over te nemen.

Nog los van kritische VVD’ers (artikel NRC) die de vriendschap met de PVV met lede ogen aanzien, een ander bezuinigingsbeleid voor ogen hebben of het democratische gehalte van de partij zien verdampen, lijkt het dossier vreemdelingen een hoog ‘Koude Oorlog’-gehalte te hebben. Generaliserende hardliners tegenover genuanceerde humanitairen.

Na het echec van Verdonk en het vertrek van Wilders hebben de haviken binnen de VVD geenszins ruimte verloren. Sterker nog: ze voeren de boventoon en lijken aan winnende hand, als het gaat om Nederland van ‘vreemden smetten vrij’ te maken. Daar beginnen steeds meer VVD’ers genoeg van te krijgen. 

Twee VVD-burgemeesters verklaren zich tegen handhaving van een illegalenquotum.
In 23 gemeenten zijn 58 VVD raadsleden voor een kinderpardon. In 2 gemeenten was VVD-fractie mede-indiener van een ‘motie kinderpardon’ en 10 van die gemeenten horen tot de 45 gemeenten met een VVD- burgemeester, die minister Leers een brief (gaan ) schrijven met het dringende verzoek de initiatiefwet van PvdA en CU  aan te nemen.
In 2010 kwam een VVD wethouder in Tiel op voor een asielzoekersgezin en voerde actie bij het asielzoekerscentrum in Ter Apel en vergeleek het centrum met een concentratiekamp. Quote van deze wethouder in het Haarlems Dagblad: Ik heb gezegd: ’Als ze er over drie maanden nog zitten dan haal ik ze terug’.

Kunst op Zondag | Bomen

, door

Afgelopen woensdag werd de Nationale Boomfeestdag gehouden. Amper in het nieuws geweest, maar wie kinderen heeft zal misschien getuige zijn geweest van het enthousiasme waarmee nieuwe aanplant in de grond werd gestoken. Dit jaar was het thema ‘Bomen (be)leven’. Hoe doen kunstenaars dat?

Op de afbeelding hierboven maakt een kind excuses aan een gekapte boom. The Apology van Mark Ryden.

Kunstenaars werken vooral met dode bomen of met materiaal waarvoor bomen zijn gesneuveld. Aardig contrast is dit ‘Monument voor te jong gevallen bomen’ van Andre van der Linden,in 1971 geplaatst op het Amsterdamse Frederiksplein.

Meer monumentaal werk van reeds gevallen bomen. Giuseppe Penone hakte omzichtig de binnenkant weg, zodat er een nieuw boompje verscheen.

Alastair Heseltine verwerkte de takken en houtblokken tot dit monument.

Een boom mag nog zo indrukwekkend, groot of robuust lijken, wanneer de mens wil gaat de boom plat. Naoko Ito symboliseert de kwetsbaarheid en zet hier wellicht de toekomst van de boom neer?

Luk van Soom benadert dat anders. Zijn ‘Noli me tangere’ (Raak me niet aan) is van staal. In de 10 meter hoge boom vormen verkleurende lampen de bladeren.

Met takken en twijgen maken Agnieszka Gradzik en Wiktor Szostalo beelden voor hun Tree Hugger Project. In diverse steden over de hele wereld zijn ze inmiddels te vinden. Hier ‘Lonely tree, lonely people’ in het Poolse Poznan.

Kunst op Zondag | Herschoenen

, door

Wat een troep. Dat kan mijn zoontje ook! Dat soort recensies zijn dubbel beledigend. Denigrerend wat het beoordeelde kunstwerk betreft en een ernstige onderschatting van zoontjes creativiteit. Mocht de recensent behalve een zoontje ook een dochtertje hebben, dan zit er wellicht een verborgen wijsheid in.

Troep dus. In Kunst op Zondag zullen we er vaker op terugkomen. Want naast verf, klei, brons en ander gebruikelijk materiaal, is het recyclen van troep een veel voorkomend expressiemiddel geworden.
We trappen af met schoeisel. Want kritiek, ook als het niet over kunst gaat, klinkt wellicht iets anders als je in andermans schoenen staat.

Oeps, dat was een wat zondagse, moralistische insteek. Excuses. De Tsjechische kunstenaar Petr Motycka heeft daar ook wel eens last van. Met ruim duizend gebruikte schoenen spijkerde hij het statement ‘Compulsion to refuse something that has been used’ aan de muur.

Dat hang je niet zomaar thuis aan de muur. De door Gwen Murphy bewerkte schoenen nemen minder plaats in en ogen wat vriendelijker.

Wie het web afstruint met de zoekterm ‘shoe art’ zal zien er wel vaker maskers worden gemaakt van schoenen. De Nederlandse Marja van Putten transformeert een stukje NL-erfgoed tot Afrikaanse maskers.

Niet alleen schoenen, ook onderdelen worden gerecycled. Nari Ward doet het met schoenveters.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Alle achterkamertjes openbaar

, door

Rutte, Verhagen en Wilders gaan het de komende dagen over ons hebben. Traditiegetrouw gebeurt dat achter gesloten deuren. Ze sluiten zich op in het Catshuis. Als je het over anderen wilt hebben, kun je daar geen pottenkijkers bij gebruiken natuurlijk.

Ze gaan het niet over ons, maar over cijfertjes hebben? Jawel, en de cijfertjes die het illustere trio op hun rij zet, bepalen hoe ons leven de komende tijd er uit gaat zien. Toen Rutte I in oktober 2010 aan het werk toog, waren er 394 duizend werklozen. In januari van dit jaar waren er 487 duizend werklozen. Zo’n 93 duizend mensen hebben dus ervaren wat het voor hen betekent als het kabinet het over cijfertjes heeft.
En dan hebben we het maar niet over de duizenden mensen wiens koopkracht achteruit is gegaan. Of de duizenden mensen die hun bibliotheken, buurthuizen, kinderspeelplaatsen of zwembaden zagen verdwijnen. Het is maar een greep uit de vele gevolgen van Ruttes cijfertjes.

Ondertussen speculeren de media wat de heren zullen doen. Wie sluit welke compromissen? Hoe groot zullen de volgende bezuinigingen zijn? Zodra dat bekend is, volgen de analyses, die grotendeels ook speculatief zullen zijn. Omdat de heren er erg goed in zijn niet het achterste van hun tong te laten zien. Er is maar één manier om zelf een onafhankelijk oordeel van de besprekingen te maken: we moeten er zelf bij kunnen zijn.

Bij andere democratische vergaderingen is dat heel gewoon. De Tweede Kamer kent de publiek tribune en plenaire vergaderingen worden ook rechtstreeks uitgezonden. Ook sommige commissievergaderingen zijn online direct bekijken.
De Eerste Kamer kent ook een publieke tribune, maar geen online optie. Commissievergaderingen zijn niet openbaar.
Bij Provinciale Staten en gemeenten is de openbare toegankelijkheid wisselend. Raadsvergaderingen zijn altijd openbaar, maar de vergaderingen van Gedeputeerde Staten en colleges van B&W weer niet. Wel is het in toenemende mate mogelijk vergaderingen van PS en gemeenteraden live te volgen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 18-02-2022

Zes oneigenlijke argumenten tegen motie kinderpardon

, door

In 110 gemeenten is de ‘motie kinderpardon’ aangenomen. Een motie waarin colleges van B&W wordt opgedragen bij minister Leers er op aan te dringen de initiatiefwet van PvdA en ChristenUnie, de zogenaamde wortelingswet (pdf)  aan te nemen. Ruim 32% van alle gemeenten stemden voor de motie, zo’n 5,3% was tegen en 0,48% trok de motie in wegens te weinig steun in de gemeenteraad. De laatste stand in dit exceldocument, met vermelding van bronnen en diverse details.

GroenLinks parlementariër Tofik Dibi kwam op het idee de steun van gemeenten te vragen. In de meeste plaatsen heeft deze partij dan ook de motie ingediend. Vaak met steun van PvdA en CU, maar ook van lokale partijen.
De  lokale CDA-fracties reageren verdeeld, maar in Maastricht was het juist deze partij die zelf een motie indiende. In sommige andere plaatsen waren CDA’ers medeondertekenaars van de motie. De meerderheid van de VVD-fracties zijn tegen. Toch kwam het in negen gemeenten voor dat in totaal 17 VVD’ers voor de motie stemden.

De tegenstemmers brengen een aantal argumenten in, die stuk voor stuk zijn te ontzenuwen. Laten we ze eens doornemen.

1. Veel gehoord argument is dat een eventueel ‘kinderpardon’ geen onderwerp is voor de gemeenteraad.
Het is waar dat het asielbeleid een taak van het Rijk is. Is daarmee de kous af? Nee. Al ruim 10 jaar liggen gemeenten in de clinch met het Rijk over diverse consequenties van dat beleid.  Niet alleen omdat gemeenten als eerste met de zogeheten schrijnende gevallen worden geconfronteerd of met dakloze asielzoekers kregen te maken. Ook omdat de gemeenten betrokken zijn bij een deel van de uitvoering van het asielbeleid. Dat kan om huisvesting gaan, of leerlingenvervoer, ook van minderjarige asielzoekers die in afwachting van uitzetting zijn.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Kunst op Zondag | Snijden en snoeien

, door

Snijden tot op het bot. De komende week zullen het kabinet en haar partner in gedoogzaken alle creativiteit aan moeten wenden om te bezuinigen zonder kiezers te verliezen en de Europese commissie over zich heen te krijgen. Snijden en snoeien is geen kunst, als het niets oplevert. Doen kunstenaars het beter dan het kabinet?

De Australische kunststudent Nicholas Manion snijdt ook in geld en vormt er de skylines van diverse steden mee.

De afbeelding boven dit artikel is werk van Peter Callesen. Hij snijdt in papier en karton. Meer werk van hem vind je hier.

Papier is natuurlijk het makkelijkste materiaal om in te snijden. De Japanse Noriko Ambe doet het met hele stapels papier en boeken.

Karen Sargsyan maakt met mes en schaar complete installaties.

Snijden moet je met veel geduld en precisie doen. Een welhaast meditatief klusje. Gaan Rutte, Verhagen en Wilders de komende dagen net zo te werk als Mikito Ozeki?

Het kabinet snijdt in alles. Wat pakken kunstenaars nog meer aan dan alleen papier? Met mes en scalpel bewerkt Georgia Russell foto’s.

Ook Karin Arink bewerkt foto’s, maar snijdt ook in kleding stukken. Hier ‘X-pose (yourself to me)’ uit 2001.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Kunst op Zondag | Volg de leider

, door

De PvdA zoekt een nieuwe leider. Eentje die een grote schare volgers aan de partij weet te binden. Gaat het nu om leiderschap of volgzaamheid?

Sommige kunstenaars brengen leiderschap in verband met blindheid. De afbeelding hierboven is  het ‘Follow the leader’ van Andre Dluhos.

Toen in de V.S. de discussie woedde of het land Irak moest binnenvallen, maakte Gil Scullion de installatie ‘Follow the leader’. Hier het onderdeel ‘Blind leading the blind’.

Het ‘Follow the leader’ van de in de V.S. geboren, maar in Iran grootgebrachte Hesam Rhamanian.

Erg groot vertrouwen in het volgen van leiders, komt je in de kunst niet tegen. We hadden hem al eerder in KOZ: Isaas Cordal, die in steden minifiguurtjes plaatste in zijn project ‘Follow the leader’.

De street art kunstenaar Señor X maakt op zijn manier duidelijk dat je leiders niet te veel moet vertrouwen.

De Nederlandse kunstenaar Dennis Teunissen schilderde het perspectief van blinde volgzaamheid.

Anderen menen dat leiderschap alleen gedijt als er een massa is die volgen wil. Hier de bronzen, met rode verf bewerkte beelden van John Tuomisto-Bell.

De in Cuba geboren, later naar Miami uitgeweken Alain Guerra en Neraldo de la Paz recylcen allerlei afval in hun kunst. En maken zo een in lompen gehulde massa, die achter de leiders aansjokt.

Foto: Ramaz Goiati Help Fair use copyright ok. Gecheckt 24-11-2022

Kunst op Zondag | Vluchtkunst.

, door

Asielminister Gerd Leers vangt voortaan liever vluchtelingen met een ‘integratieperspectief’ op.  Zou hij kunstenaars daartoe rekenen? Waarschijnlijk niet. Misschien moet Leers er aan worden herinnerd dat we het Wilhelmus aan een gevluchte schrijver/dichter hebben te danken. Oude Hollandse meesters als Frans Hals en Pieter Claesz kwamen als vluchteling naar Haarlem. De ouders van de in Keulen geboren dichter en toneelschrijver Joost van den Vondel waren vluchtelingen. Beeldhouwer Albert Termote, oorlogsvluchteling, maakte het Radiomonument, symbool van de eerste radioverbinding tussen Nederland en Indonesië.

Met die geschiedenis in gedachten, is Leers misschien wel te bewegen tot een kunstenaarspardon. Je weet maar nooit welke grote werken kunnen ontkiemen, die aan de grens worden tegen gehouden of nu nog gevangen zitten in asielzoekerscentra. Niet integreren, maar intrigeren zou leidend moeten zijn. Gelukkig zijn een aantal ooit gevluchte kunstenaars dat ellendige stadium voorbij en kun je hun werk bekijken in verschillende exposities.

“Het verleden is het land waaruit wij allen emigreren.” Een citaat Senad Alic, wiens werk tot  24 maart te zien is in Diversity & Art in Amsterdam. Omdat het verleden het verleden is, geen tekst en uitleg over de geboortelanden van de kunstenaars. En of de titels van de werken associëren met vluchten, laat ik aan de verbeelding van de lezer over.
Senad Alic – Zwemles.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Gemeenteraden moeten geen Tweede Kamer spelen?

, door

Op dit moment hebben 46 gemeenteraden een motie aangenomen en dragen hun burgemeester of wethouders op minister Leers te bewegen een initiatiefwet van PvdA en ChristenUnie aan te nemen. Die wet beoogt een ‘generaal pardon’ voor minderjarige asielzoekers, die door fouten van de overheid 8 jaar of langer in Nederland verblijven. In 16 gemeenteraden werd de motie afgewezen.
Vorige week namen 31 gemeenteraden zo’n motie aan, in 12 gemeenten werd de motie afgewezen. Het aantal voorstanders groeit harder dan het aantal tegenstanders, maar het betreft nog maar 14,9% van de 415 gemeenten. Pas eind maart valt er meer over te zeggen.

Een veel gehoord argument van tegenstanders van lokale moties is dat een gemeenteraad zich niet met landelijke kwesties moet bemoeien. Sommige tegenstanders voegen er aan toe dat het de landelijke besluitvorming niet zal helpen of zelfs kan frustreren. Dat laatste is misschien waar, de rest van het betoog niet. Gemeenten krijgen namelijk direct te maken met gevolgen van landelijk asielbeleid en liggen al 10 jaar met het Rijk overhoop over de consequenties van een stringenter asielbeleid.

In 2002 weigerden 60 gemeenten uitgeprocedeerde Somaliërs en Irakezen op straat te zetten. In 2003 verklaarde de VNG (Vereniging van Nederlandse Gemeenten) niet mee te zullen werken aan het uitzetten van zo’n vierduizend asielzoekers, die niet onder het generaal pardon vielen. De VNG ging bij de Tweede Kamer lobbyen om verruiming van de pardonregeling te bepleiten. Mede door het grote verzet van de gemeenten, kwam het in 2006 tot een motie van wantrouwen tegen toenmalig minister Verdonk, die haar portefeuille kwijtraakte.

Foto: copyright ok. Gecheckt 26-11-2022

Kunst op Zondag | De Grieken.

, door

Ondanks de crisis lijkt de hedendaagse Griekse kunst uit zijn voegen te barsten van energie. Dat beweerde The Wall Street Journal in mei 2011. U leest het goed: de beurs heeft ook verstand van kunst.
Het beursblaadje wijst er op dat Griekse kunstenaars het vooral wisten te maken als ze buiten Grienland actief waren, maar schrijft dat de laatste jaren de lokale Atheense kunstwereld bloeit als nooit tevoren. Om vervolgens een paar prestigieuze projecten op te sommen die de over heel de wereld verspreide Griekse kunst, weer in het moederland wisten te verzamelen.

Het is waar, gerenommeerde Griekse kunstenaars vind je vooral door heel Europa en in Amerika. Maar weinig kunstenaars uit andere landen, zoeken Griekenland op. De van oorspong Nederlandse Shanna Ingram is een uitzondering. Maar dat komt omdat ze met de huidige Griekse premier (een voormalig bankier) is getrouwd.
Voor Griekenland gedwongen wordt afscheid te nemen van de rest van Europa, staan we vandaag even stil bij Griekse kunstenaars. Van buiten en binnen Griekenland.

Van Kostas Bassanos hier ‘Das Kapital’ en ‘Colours are made from tears’ (uit het project Monuments of Catastrophes  – 2007).

Is ‘No Signal’ van Panos Sklavenitis een teken aan de wand dat Griekenland het contact met de rest van Europa zal verliezen?

Vorige Volgende