M&M

543 Artikelen
142 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Elke tweede zondag van de maand is Kunst op Zondag voor M&M: Maria Willems en Michiel van Hunenstijn. Maria heeft een fotoblog met fotoseries van alledaagse onderwerpen. Michiel is dichter voor-halve-dagen. Ze gaan regelmatig samen op pad om kunst te bekijken. Voor Kunst op Zondag koppelen ze een fotografische en een poëtische registratie aan elkaar.

Closing Time | The Trials of Harrison Hayes

The Willard Grant Conspiracy echt, een wereldband. Ze raakten iets bij mij. Ik heb hier al vaker over hen geschreven: dat je nooit dezelfde band op het podium aantrof als je een kaartje had gekocht. Dan waren ze met hun twaalven, dan stonden ze met maar zes muzikanten op het podium. Dan hadden ze weer een gastzangeres uit hun voorprogramma die met hen meezong. Dan deden ze weer iets helemaal akoestisch. Dan brachten ze een lief liedje uit hun repertoire in een rockversie.  Robert Fisher was de centrale man in het geheel. Hij was de zanger en hij was ook niet echt over het hoofd te zien: groot, rijzig, baardig, met een bril. En wat een stem had hij. Hij overleed veel te vroeg.

Closing Time | Besef Je Wat Je Doet Met Mij?

Ja, M&M waren in Antwerpen. En kunstgericht dat we zijn, huurden we een stel fietsen en gingen naar Park Middelheim. Rustig park met mooie sculpturen van oude meesters en van jonge gasten. Bizar vond ik het, maar het voegde ook wel een wat vervreemdend effect toe, was te ontdekken dat de snelweg voor een deel …. onder het park door loopt. Dus staan er,  verspreid door de bongerd met sierappeltjes, gebouwtjes van waaruit je vrachtwagens voorbij hoort brommen en auto’s voorbij hoort suizen. Maar je ziet ze niet. Het speelt zich allemaal ergens ondergronds af.

https://www.youtube.com/watch?v=ytVyrv11LJY

Closing Time | Rebel Waltz

Wie kent het probleem niet: je staat voor je platenkast / gebogen over je spotify-playlists / je gaat kriskras door youtube, gedreven door: waar zal ik nu ‘ns naar gaan luisteren? Wat gaat me nu boeien? Wat zal ik leuk vinden het komende uur, wat zal mijn aandacht vasthouden? En dan natuurlijk het liefst een suggestie waardoor je niet om de drie minuten weer op zoek moet naar een nieuw, leuk liedje.

Closing Time  | The Swimming Pool Song

Op mijn werk had iemand een Groene Amsterdammer (een soort Sargasso, maar dan van papier) achtergelaten. Vreemd genoeg eentje van bijna een jaar oud. In de rubriek Kunst & cultuur bespreekt daar de sympathieke Leon Verdonschot de nieuwe muziek. In november 2020 was dat dus Laura Jane Grace. Zijn recensie begint zo: ’Laura Jane Grace schreef met Transgender Dysphoria Blues in 2014 niet alleen een van de beste punkrockplaten van de afgelopen decennia, maar ook de gedroomde combinatie van een persoonlijk verslag en een universele strijdkreet: veel nummers behandelen haar eigen transitie.’ De plaat was met band, en vooral live schijnt dat erg opwindend te zijn geweest.

Closing Time | The Gift

Er waren al een dikke  twee maand voorbij sinds  Waldo Jeffers zijn Marsha Bronson voor het laatst in zijn armen had gehouden, Twee maanden. Zij zat nu in Wisconsin, en hij in Locust, Pennsylvania. En in die twee maanden had hij drie brieven ontvangen van haar en ze hadden twee keer met elkaar gebeld. En daar voelde hij zich niet goed bij. ’s Nachts lag hij er wakker van.  Ze had gezegd dat ze misschien wel wat zou uitgaan, wat daten, maar ze zou trouw blijven. Maar Waldo was daar niet zo zeker van. Hij miste haar. En zij had hem nodig, hij begreep haar, wist wat ze nodig had. Ze zou hem trouw blijven toch?

Closing Time | Soldier Girl

Dat kun je soms zo hebben, dat je het even gehad heb met dat bekende, dat vertrouwde. Niet weer zo’n singersongwriter of een r&b zangeresjes, of zo’n bandje dat niet meer dan drie akkoorden kent. Je wilt iets anders, je wilt meer, wat je wilt is een… koor. En koren hadden het moeilijk tijdens de lockdowns en sowieso gedurende de hele coronaperiode. Want bijeenkomsten van groepen waren niet mogelijk, en zingen bracht weer een verhoogd risico op besmetting met corona mee.

Foto: Maria Willems (cc)

Kunst op Zondag | Maaltijdkoerier

Maaltijdkoerier

Fietste er ooit al een maaltijdbezorger in een gedicht?
Daar fietst er een. Zo’n jonge jongen, mager, hoodie,
met een bult op zijn rug, schouderbanden, helm,
gebogen over het stuur. Ik zie hem nu, oortjes in,
blikje Red Bull in z’n hand, op de hoek bij het plein,
leunend op zijn stuur, wachtend op berichten, op routes.
Wat verdient hij, wat zal het zijn, vijf euro en tachtig cent,
of zeven euro en negentig cent? In de regen, wachtend,
kijkend naar de algoritmes op de app.
Fietsend in de schemering, en dan weer wachten
op de plaats tussen flexibiliteit en geen perspectief.

Laatst kwam er een aan de deur
met een kinderzitje achterop.

maaltijdbezorger

maaltijdbezorger

maaltijdbezorger

Foto’s: Maria Willems (c.c.) Met dank aan maaltijdbezorger Leo van restaurant New Bangkok.

Closing Time | New Slang

Zeg, wat ik me afvroeg, gewoon een liedje plaatsen als Closing Time. Mag dat ook?
-Wat bedoel je met gewoon?
Dat ik een liedje plaats, gewoon omdat ik het mooi vind.
-Verder niet?
Ja, geen inleiding, geen motivatie, geen linkjes, geen blabla, alleen die song.
-Omdat je dat mooi vindt? Welke band gaat het dan over?
The Shins, met New Slang.
-En waarom vind je die zo mooi dan?
Moet ik hier dan toch de boel gaan lopen te motiveren? Om de tragiek, de weemoed, de nostalgie in deze song, de tevergeefsheid, die pijn doet maar tegelijk toch een beetje fijn aanvoelt. En dat er hoop is.  Daarom, ach, weetikhet.  Luister maar.

Closing Time | Talk To Me

Op het moment ben ik op bladzijde 177 van de roman ‘De man die alles zag van René Huigen, voormalig Maximaal. Het boek is net van de pers en biedt een inkijkje in de literaire- en kunstenaarsscene van de jaren tachtig. En, ik moet zeggen, het is een erg onderhoudend boek. En het is ook geschiedschrijving, de beschrijving van een tijdperk dat voorbij is. Al die bekende namen in het boek, het duizelt ervan. Rob Scholte, Joost Zwagerman, Peter Klashorst, Gerrit Komrij, Gimmick! (oftewel discotheek ROXY!), Dalstra/Dalstar, Paul Blanca, Menno Wigman, Rob Schouten, Ilja Leonard Pfeijffer – wie al niet. En er waren feesten, vergaderingen, haat & nijd. En drank & drugs. Ik weet niet of René Huigen vrienden maakt met dit boek. Misschien voelen bepaalde personages in dit boek zich gepikeerd. Maar ik heb nog geen bericht over een literaire rel gelezen in de krant.

Closing Time | 1013

En dan krijgt ergens iemand op Sargasso lucht van de nieuwste (min of meer dan) buzz op muziekgebied. En daar moet dan natuurlijk over geblogd worden. De artieste heet Miso Extra en Wikipedia zegt het volgende over haar. O nee, dat was het punt juist. Miso Extra is nogal obscuur. En nieuw. En google dus weet niet zo goed raad met haar. En dus heeft ze ook nog geen wiki. Dus zet Sargasso, genuanceerd en objectief, maar toch kritisch, als ze zijn, er niet de jongste, hipste, vrouwelijkste hiphopmuziekredacteur (m/v/x) op, maar een oudere, witte, liefhebber van Americana

Quote Du Jour | Anton Valens overleden

‘Het was dinsdagavond kwart voor acht en een van de laatste dagen van oktober in het roemruchte stervensjaar van de gulden, dat schitterende, harde betaalmiddel met zijn waaier van kleurige biljetten als de staart van een paradijsvogel, dat met goedvinden van de kroon door de directeur van De Nederlandsche Bank verkwanseld werd voor een grauwe eenheidsmunt waar er al zoveel van zijn en die de ‘euro’ wordt genoemd.’

De Kerstdagen van 2012 bracht ik met mijn vrouw, mijn broer en zijn gezin door in hun gezellige vakantiehuis in het Tsjechische Mala Skala. Buiten verhieven zich de bergen en er lag een dik pak sneeuw. De kinderen speelden met de slee. De hond hapte naar de sneeuwballen. En binnen regen we pinda’s voor de vogels. En kreeg ik mijn cadeaus, want ik was jarig. Eén van de cadeaus was Het boek ont van Anton Valens. Het boek dat begint met de zin:

Closing Time | Achinkad

Muziek uit Algerije, woestijn-blues, Toeareg-blues. Repeterend gitaarspel, lichte percussie, trancesfeertje. Maar de mannen kunnen hun gitaar ook op ‘ruig’ zetten. Volgens het tourschema (ze hebben een nieuwe plaat: Aboogi) op hun website, staan ze op 19 maart in Het Patronaat Haarlem en 21 maart in het Paard, Den Haag.

Vorige Volgende