Closing Time | Besef Je Wat Je Doet Met Mij?

Foto: Ted (cc)
Serie:

Ja, M&M waren in Antwerpen. En kunstgericht dat we zijn, huurden we een stel fietsen en gingen naar Park Middelheim. Rustig park met mooie sculpturen van oude meesters en van jonge gasten. Bizar vond ik het, maar het voegde ook wel een wat vervreemdend effect toe, was te ontdekken dat de snelweg voor een deel …. onder het park door loopt. Dus staan er,  verspreid door de bongerd met sierappeltjes, gebouwtjes van waaruit je vrachtwagens voorbij hoort brommen en auto’s voorbij hoort suizen. Maar je ziet ze niet. Het speelt zich allemaal ergens ondergronds af.

En ben je in Antwerpen, dan bezoek je natuurlijk Museum het MAS, Museum Aan De Stroom (dus eigenlijk had het MADS moeten heten, maar vooruit). Prachtig gebouw, mooie architectuur en vooral: wat een locatie, zo aan de haven.

Maar wat een, en daar wou ik eigenlijk naar toe, wat een teleurstellende tentoonstelling was er te zien. De Belgische filosoof Jaap Kruithof (1929-2009), was eigenlijk een soort hoarder, een extreme verzamelaar. De filosoof bezocht rommelmarkten, kringloopwinkels en de aangeschafte prullaria sleepte hij naar zijn huis. Na zijn dood gingen de kunstenaars Guy Rombouts en Benjamin Verdonck, op verzoek van het MAS, aan de slag met die inventaris, met De Collectie Kruithof. Volgens de website creëerden zij in het MAS een nieuwe installatie met de objecten.

In het museum was een video te zien waarin de kunstenaars vertelden over wat het kunstwerk behelsde: ‘een zoektocht tussen het materiele en het spirituele, en het was de kunst om daar een balans in te vinden.’ De kunstenaars zochten een nieuwe rangschikking voor de spulletjes, de dingen. Dus stonden in de zaal vitrines met daarin een tol, een kompas, een schaartje, een hangslotje, een doosje lucifers, een aantal spelden, een vlooienspel, parfumflesjes en een potloodje. En er was vooral veel kitsch te zien, onder andere Biedermeier.

Enfin, ik voelde toch een beetje de lichtheid van het geëxposeerde, de niksigheid. En tegelijk hoorde ik de te grote woorden – een mens zou er haast van gaan Schelde.

En nu is het dan tijd voor een Belgisch muziekje.

Reacties zijn uitgeschakeld