Joost

We kennen ze allemaal, of eigenlijk niet. Meestal kennen we iemand die er last van heeft gehad, of nog indirecter, we hebben het op tv gehoord: kutmarokkanen, van die sissende gevallen die – eventueel “hoer”-roepend – “onze” vrouwen irriteren, die “onze” homo’s aanvallen en die soms zelfs mensen en winkels overvallen.

Zeker geen lieve mannetjes, integendeel. Maar door al dat allochtonengeweld blijft een andere groep onderbelicht. En ja, we hebben er hier op GeenCommentaar ook last van, bovengemiddeld veel zelfs. We hebben het dan uiteraard over het Nederlandse equivalent van de kutmarokkaan, de kutkaaskop. Ze terroriseren allochtonen – moslims in het bijzonder – verbaal op het internet, creëren een sfeer van onderlinge haat en wantrouwen en cultiveren het resultaat daarvan vervolgens weer als een bewijs van de eigen stelling: de islam is het bron van alle kwaad, en de islamitische terrorist is een pleonasme. Etcetera etcetera tot in de eeuwigheid.

Dat vernederen doen ze versluierd, verstopt achter een pseudoniem op datzelfde internet. Een digitale burqa (dank, Elsevier) waarachter ze veilig denken te zijn voor het waanbeeld van de met stenen of erger bewapende moslims die massaal naar zijn of haar real life stulpje zullen trekken. Tegelijkertijd vinden ze dat hetgeen ze zeggen “de waarheid” is en die moet gezegd mogen worden, altijd en overal, en het liefst in zo hard mogelijke bewoordingen. Iedereen die tegen hen ageert is tegen vrijheid van meningsuiting, is onderdeel van een vijfde colonne of een dhimmi. Totaal nergens op gebaseerde claims over percentages moslims in Nederland worden te pas en te onpas opgelepeld, en als er tegenwicht wordt gegeven dan verplaats je toch gewoon de doelpaaltjes in de discussie? Ook ad infinitum, uiteraard, zodat je jezelf altijd tot winnaar van de discussie kan uitroepen. En als een moslim roept dat hij of zij voor verzoening is dan is dat Takiyya, je geloof tijdelijk verloochenen voor het hogere doel. Dat hun argumentatie hiermee religieuze vormen aanneemt, de theorie is immers niet meer te ontkrachten, schijnt ze niet te deren in hun strijd tegen dat andere geloof, oh nee sorry, die ideologie.