Janos

530 Artikelen
39 Waanlinks
1.238 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
János schrijft graag over muziek, politiek, en andere dingen die eindigen op 'iek'. Zoals onderwijs en de bijstand. Hij snapt niet zo veel van taal.

Closing Time | Amorphis

In de (vroege) jaren negentig was Amorphis een van de (grensverleggende) bands die agressieve death metal zang combineerde met andere elementen. Op het album Tales from the Thousand Lakes uit 1994 mixten ze hun death metal met invloeden van Finse folk en bijpassende, cleane, melodieuze zanglijnen. Samen met tijdgenoten als Fear Factory (die op hun eerste album iets soortgelijks deden, waarbij death metal werd gecombineerd met een industrial sound), Moonspell, en een aantal meer gothic georiënteerde bands die de ‘growls’ afwisselden met heldere vrouwenzang (zoals Theathre of Thragedy, en Within Temptation op hun eerste cd).

Closing Time | Emperor

Ook binnen de metal, niet het meest mainstream genre op aard, is Black Metal een wat obscuur subgenre. De combinatie van extreme, vaak krijsende vocalen, de hoge snelheid en de vaak rommelige productie maken het niet bepaald toegankelijk. Een wat onsmakelijke reputatie, ontstaan omdat enkele beoefenaars hun ‘satanisme’ wat al te serieus namen (moorden, brandstichting in kerken) hielp ook niet.

Niettemin tourt Emperor in 2017 de wereld rond. Mag de grootste metalfestivals van dit moment headlinen, en spelen voor meer dan honderdduizend mensen. Terwijl de band al lang niet meer bestaat en geen nieuw materiaal meer op zal nemen. En hun set voor 90 procent bestaat uit het integraal spelen van één cd, van twintig jaar oud: Anthem to the Welkin at Dusk. Zo verschrikkelijk goed is die plaat, dat ze kunnen spelen waar ze willen.

Closing Time | Alestorm

Na een uitgebreid verslag van Graspop 2017, is het natuurlijk aardig om een serie Closing Times te maken van bands die daar optraden. Een mooie aanleiding om daar mee te beginnen is dat de Schotse piraten van Alestorm afgelopen week in Nederland waren voor een optreden, en zoals vrijwel altijd was dat een feestje.

Hoewel ze vooral bekend staan om hun vrolijke (en soms behoorlijk onzinnige) meezingers over piraten, rum, bier, hoeren en mede, is het nummer in deze CT wat serieuzer, zowel qua compositie als onderwerp. Het is een lang nummer, waarin verschillende stijlen in de metal (folk, power, death) worden gemixt tot een epische compositie. Het niet helemaal serieuze imago dat ze zichzelf aanmeten (hoera voor zelfspot), betekent niet dat de mannen van Alestorm niet prima kunnen spelen of slechte nummers schrijven.

Foto: Nams82 (cc)

#Jijookal?

COLUMN - Het is confronterend, dat #metoo. Tuurlijk, eigenlijk weten we al lang dat seksueel misbruik van vrouwen door mannen aan de orde van de dag is. Het is niet alsof er geen statistieken of onderzoeken over zijn. Alsof er nooit een nieuwsbericht over verschijnt. En alsof je nooit een persoonlijk verhaal hoort. Maar zo’n campagne als #metoo maakt het wel héél zichtbaar. Ik zie in ieder geval een schier oneindige hoeveelheid statusupdates op Twitter en Facebook voorbij komen. Allemaal vriendinnen, kennissen en random personen die ik interessant vind om te volgen. Die zijn lastig gevallen, of (veel) erger. “Jij ook al? Jij ook?” Ik word er droevig van.

Ik ben niet zo van de collectieve schuld. Dat is één van de redenen waarom ik kriegel word van hetzerij tegen moslims, Marokkanen, Joden, bijstandsgerechtigden, politieagenten, getatoeëerden, of wat voor groep dan ook. Mensen beoordelen op hoe ze zich gedragen, en niet op afkomst, geslacht, beroep of wat voor kenmerk dan ook, dát is een van de belangrijkste verworvenheden van de moderne tijd. Daarom roept het bij mij ergernis op wanneer zelfverklaard voorvechters van onze westerse beschaving deze willen beschermen tegen een ‘ander’, die ze op basis van hun groep collectief verantwoordelijk maken voor daden die niet de hunne zijn.

Een dubieus compliment

Het zal je maar gezegd worden, als bewindspersoon van een linkse partij. Door een belangenbehartiger van een milieuonvriendelijke sector uit het bedrijfsleven.

Cees Romein van de vakgroep Melkveehouderij LTO Nederland zegt dat Van Dam “nooit echt los kwam van de PvdA. Dat deed zijn voorganger Sharon Dijksma toch een stuk behendiger. Van haar had je nooit het idee: daar zit een PvdA er. Dijksma verloor de belangen van de sector nooit uit het oog.”

Foto: RWhite [CC BY 2.5 (http://creativecommons.org/licenses/by/2.5), GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html) or CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)], via Wikimedia Commons

Graspop 2017 – over bandklonen, rooktenten en tapejes

LONGREAD, OPINIE, RECENSIE - Hell, wat was het mooi! Graspop Metal Meeting, in het Vlaamse Dessel, net over de Nederlandse grens (maar toch vier uur treinen vanwege de abominabele OV-verbindingen met ‘over de grens’ – je moet er wat voor over hebben). Een metalfestival met 135.000 bezoekers, waar zowel (grote) namen uit de hardrock van de jaren zeventig tot de metalbands van nu spelen. Vier jaar geleden schreef ik een serie stukjes naar aanleiding van het briljante festival Metaldays in Slovenië.* Graspop 2017 is een goede gelegenheid voor een vervolg.

De muziek

Die is toch het belangrijkst. Ik heb eerder geageerd tegen festivals met heel veel podia en bands, waar je de hele dag heen en weer aan het rennen bent om alles te zien wat je wil zien. Graspop valt ook in die categorie. Deze keer heb ik dan ook gedacht: “fuck it, ik ga gewoon selectief zijn en accepteren dat ik een hoop dingen niet ga zien, die ik eigenlijk wel tof vind”.

Zo miste ik onder andere Rammstein, hoe gaaf show en muziek ook zijn, Alestorm, die ik hier nog uitbundig prees, en Amorphis en In Flames, van wie het oude werk geweldig is (maar die ik al vrij vaak live heb gezien). Deze keer ging ik voor bands die ik nog nooit eerder had gezien, en dat viel vooral in de categorie ‘oude meuk’.

Hoe de rijken rijker worden

Tja. Zo worden de rijken rijker, terwijl de rest achterblijft:

 

,,Sinds de eeuwwisseling is het bruto binnenlands product in Nederland met 12 procent gegroeid. Het besteedbaar inkomen van de gemiddelde Nederlander is echter met 3 procent gedaald.”

Van iedere euro die er verdiend wordt, gaat inmiddels nog maar 73 cent naar de werknemer. In 2013 was dat nog 78 cent. Het bedrijfsleven en aandeelhouders worden steeds machtiger en trekken daardoor een groter deel van de koek naar zich toe. Die trend doet zich wereldwijd voor.

Closing Time | Trance[]Control

We hadden hier recent een Closing Time met samples uit een computerspel. Omdat dat best vet kan zijn, doen we het nog een keer. Dit is de Atomic Dance Explosion, van Trance[]Control. Het is muziek met samples uit het spel. Heel veel meer kan ik er niet over vertellen, maar voor de mensen die Starcraft gespeeld hebben zal het een feest der herkenning zijn.

Closing Time | Dark Tranquillity

We hadden het hier over Zweedse Death metal. Entombed produceerde begin jaren negentig vooral de lompe, rauwe variant. Een paar jaar later verscheen een heel nieuwe substijl binnen de Zweedse death scene, de zogenaamde Gothenburg sound. Genoemd naar de stad waar een aantal van de grondleggers van het genre uit afkomstig waren. Het voornaamste verschil ten opzichte van de ‘old school’ is dat het veel melodieuzer is, wat prettig contrasteert met de lompheid van bijvoorbeeld de zang.

Closing Time | The Immortals

Mortal Kombat, wie is er niet groot mee geworden? We schrijven begin jaren 90, computer games worden steeds hipper en mooier. Ontwikkelaars bedenken dat er een markt is voor lompere en bloederige spelletjes, met, eh, beeldende graphics. Dat uit zich onder andere in Doom (een 3d-shooter met kettingzaag) en Mortal Kombat. Die laatste verschijnt in 1992. Nu waren er natuurlijk al lang vechtspelletjes waarbij het de bedoeling was om in een 1 op 1 gevecht iemand af te tuigen, grafisch weergegeven door middel van een zijaanzicht. Wat Mortal Kombat toevoegde, was de optie om iemand aan het eind van zo’n gevecht, als je had gewonnen, de tegenstander op een onsmakelijke manier om het leven te brengen.

Closing Time | Entombed

Entombed was één van de grondleggers van de Zweedse death metal, iets wat ooit bijna een volwaardig subgenre binnen de death metal werd. Bands als Entombed, Grave, Unleashed en Dismember waren bekende representanten, aan het begin van de jaren 90. Niet te verwarren met de iets latere, melodische Gothenburg death metal, natuurlijk.

Maar goed, Entombed dus. Left Hand Path was hun eerste cd. Persoonlijk durf ik de stelling wel aan dat hun tweede album, Clandestine, nog net ietsje beter is, over de hele cd bezien. Het titelnummer van hun debuut is echter onovertroffen. Geniet ervan!

Vorige Volgende