“……..”
Ik ben al een uur aan het zoeken naar een geschikte Quote du Jour en moet aan het werk. Maar kan niets in de actualiteit vinden dat me aanspreekt. En natuurlijk kan ik me helemaal verliezen in een geweldige site als ThinkExist en er dan aan de haren een Quote bijslepen die ik leuk vind, maar de kans is groot dat die voor de lezers weer niet zo interessant is.
Terwijl men in Den Haag druk bezig is met de lokatie van het nieuwe Nationaal Historisch Museum en perse de Canon van Nederland centraal wil hebben, werkt de projectgroep rustig door aan haar multimediale aanpak. Rondom een van de pijlers van hun visie, de Nationale Portrettengallerij, is nu een een strakke website gebouwd waar Nederlanders kunnen vertellen welke beroemde historische figuren hen inspireren.
Er is nog geen steen gelegd, maar de dialoog met de bezoekers van morgen is al begonnen. Tiesto kiest voor Maurits van Oranje, ik heb zelf geen idee wie ik zou moeten kiezen, maar ben heel benieuwd wanneer Johan Cruyff ten tonele zal verschijnen. Hebt u zelf een historische favoriet?
Op marketingfacts: Hoe ontwikkel je het museum van de toekomst?
Stadsstranden zijn hip tegenwoordig. Met een roseetje en tapa’s lekker de zomeravond buiten met vrienden doorbrengen. Het gezelschap hierboven verpoosde al in 1923 aan een Amsterdams stadsstrand om de koelte te zoeken, al kun je je dat niet voorstellen als je de speedo’s van de heren zo ziet.
Het Nationaal Archief heeft een mooie set foto’s over het strandleven op Flickr gezet. Deze foto’s geven een mooi beeld van hoe Neerlands strandpret er uitzag in de vorige eeuw. Na de break nog meer strandpret:
In 1923 mocht je nog op het strand camperen, en de bakkersjongen kwam vers brood langsbrengen ’s ochtends.
De boerkini van toen, niemand deed er moeilijk over op Zandvoort.
Gezonde geesten in gezonde lichamen. Dit stel eet geen sateetjes op de boulevard en drinkt maar matig rose. Foto uit het badnummer van tijdschrift Het Leven uit 1937
Geen boete voor deze badgast vanwege het lopen met bikini, maar juist vanwege teveel getoonde huid in 1923 in Heemskerk.
Nederlandse vakbonden hebben een luxeprobleem: Alle echt belangrijke zaken zijn gerealiseerd. Goede lonen, vakantiedagen, collectieve regelingen en inspraak in arbeidsvoorwaarden zijn wettelijk geregeld. Er is feitelijk niets meer om tegen te vechten, behalve dan, verandering. Juist omdat alles goed is geregeld, is elke verandering in het systeem een aantasting van de rechten van de leden. Als belangenbehartiger van hun bestaande leden doen de vakbonden het dus goed, maar voor de nabije toekomst zijn er een paar forse uitdagingen om te trotseren, anders kan de vakbond als instituut, samen met haar steeds meer vergrijzende leden, met pensioen.
Als eerste probleem is er de leeftijdsopbouw van de vakbondsleden: Weinig jongeren en veel leden in de leeftijd 45-65. Veel van de oudere leden gaan de komende vijf tot tien jaar met pensioen, een hele generatie gaat uitstromen. Vakbonden en sociale fondsen proberen al door middel van allerlei projecten jongeren voor de traditionele sectoren te behouden omdat ze weten dat er over twee tot drie jaar een schrijnend tekort aan werknemers hebben vanwege de pensioen-uitstroom. Maar deze werknemers uit traditionele beroepen zijn vaak ook vakbondslid waardoor er een demografische (en contributietechnische) ramp op de loer ligt.
Om financieel overeind te blijven is het voor vakbonden dus nodig om meer jonge leden binnen te halen, maar jongeren zijn niet meer zomaar te porren voor betaalde lidmaatschappen en dit heeft een aantal redenen: De drempels die er vroeger waren om je te verenigen (zaaltje, coordinatie, communicatie via folders) zijn door de komst van internet vrijwel verdwenen. Iedereen kan een groep gelijkgestemden bereiken en bundelen op Hyves, LinkedIn en Facebook. De centrale, bemiddelende rol die de vakbond hierin speelde is feitelijk overbodig geworden.
Toch hebben werkgevers en werknemers afspraken gemaakt om nieuwkomers buiten de deur te houden: Meepraten over een CAO mag pas als je twee jaar bestaat als nieuwe ‘vakbond’ en aanspraak maken op subsidie kan pas als je daadwerkelijk een CAO mede hebt afgesloten. Het AVV heeft aan den lijve ondervonden dat je als nieuwe partij niet zomaar kunt aanschuiven. Ook niet na twee jaar wachten overigens.
“We kopen tijd voor de kranten. Als onze voorstellen worden overgenomen, hebben ze voldoende tijd om nieuwe wegen in te slaan en levensvatbaar te blijven. Kranten zijn sterke merken, gemeenschappen van lezers. Die moeten online ook sterk kunnen worden, en actief zijn met radio en tv, zodat ze geld kunnen blijven verdienen.”
Elco Brinkman spreekt over het rapport van zijn commissie, die o.a. adviseert een heffing op internet toegang in te voeren om de kwakkelende krantensector de tijd te geven online te innoveren. Dit was gisteren het gesprek van de dag in ‘nieuwe media land’ en de grappen waarin vergelijkingen tussen auto industrie en stoomtram of blue ray spelers en cassettebandjes waren niet van de lucht. Dat was lachen natuurlijk, en toen dook ook ineens het woord dodebomenmaffia op, bekt lekker maar mist wel het punt.