Overzicht

Gastauteur

2.327 Artikelen
3 Waanlinks
25 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zomerserie | Op de bres voor het Fries

, door

Sargasso duikt deze zomer in de letteren en bezoekt kleine literaire musea in Nederland en daarbuiten. Vandaag een bijdrage over het Simke Kloostermanhûs door Hanny Wentink.

Aan de doorgaande weg van Leeuwarden naar Buitenpost ligt ter hoogte van het plaatsje Twijzel het huis waar de Friese schrijfster Simke Kloosterman woonde. Het is waarschijnlijk het kleinste literaire museum in Friesland. Simke Kloosterman was de eerste vrouw die een volledige, Friese roman schreef en maakte zich met ‘Jongfryske Mienskip’(geuzennaam: Jongfriezen) sterk voor het behoud en de ontwikkeling van de Friese taal en literatuur.


Wie was Simke Kloosterman?
Simke Kloosterman werd op 25 november 1876 geboren als enig kind van de Friese dichter Jan Ritskes Kloosterman en diens vrouw Trijntje Jans Beintema. Ze kreeg – heel vooruitstrevend in die tijd – een gedegen opleiding. Na de Hofschool in Leeuwarden volgde ze particulier voortgezet onderwijs in Groningen. Haar opleiding voltooide ze op kostschool in Wijk bij Duurstede.

Simke Kloosterman bleef haar hele leven ongehuwd. Het fortuin van haar vader, erfgenaam uit een rijk boerengeslacht, zorgde ervoor dat zij haar leven kon wijden aan het schrijverschap. Schrijver Douwe Kalma (oprichter van de Jongfriezen en korte tijd haar verloofde) en kunstenaar Ids Wiersma kon ze tot haar beste vrienden rekenen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Rechter Paris: ADO’s nieuwe stadionspeaker

, door

Een bijdrage van GB, ook te lezen op Publiekrecht & Politiek.

Mr. Paris, een voorzieningenrechter bij de Rechtbank Den Haag, heeft zich gemengd in de discussie over antisemitische spreekkoren in voetbalstadions. ADO Den Haag heeft een bevel aan zijn broek om: onmiddellijk adequate maatregelen te treffen indien zich tijdens door haar georganiseerde voetbalwedstrijden langdurig, dan wel – in geval van kortstondigheid – bij herhaling antisemitische spreekkoren voordoen, waarin het woord “joden” in enige samenstelling voorkomt, teneinde die spreekkoren te beëindigen en/of nieuwe spreekkoren te voorkomen, welke maatregelen zo nodig dienen uit te monden in het stilleggen van de betreffende wedstrijd.

De motivering zit op zichzelf overtuigend in elkaar. Blijkens het vonnis had ADO allerhande sympathieke draaiboeken en richtlijnen overgelegd om zijn goede wil te tonen, maar beweerde het dat hen, anders dan misschien een klein incidentje hier en daar, niets was opgevallen. De eisers legden evenwel een DVD over van ADO-Ajax van 20 maart 2011, inclusief spreekkoren met verheffende teksten als: “Kutkankerjoden”, “Hamas, Hamas, alle joden aan het gas” en “Vriend van de joden”.

De keuze om tegen een DVD met videofragmenten in te betogen dat de scheidsrechter (voor wie een de spreekkoren bedoeld was) en geen van je 150 stewards iets is opgevallen, komt niet onmiddellijk over als een begrijpelijke processtrategie. Na het als ongeloofwaardig afserveren van de onwetendheid van ADO kan de voorzieningenrechter dan weinig anders meer dan ADO bevelen zich aan zijn eigen Huisregels te houden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Actie ECB bewijst machteloosheid Europese politiek

, door

Een bijdrage van econoom Arnoud Boot, overgenomen van Me Judice.

De Europese politieke leiders durven de zwakke Eurolanden niet uit de wind van de financiele markten te houden door bijvoorbeeld het Europese noodfonds te vergroten. In plaats daarvan dwingen zij de Europese Centrale Bank tot steunaankopen van overheidsobligaties van deze landen. Dat is een zeer riskante operatie die bovendien de ECB tot partij maakt, stelt Arnoud Boot. Zo kan een herstructurering van de Griekse staatschuld nu ook het faillissement van de ECB betekenen. De financiele markten doorzien dit politieke spel en hebben hier dan ook buitengewoon negatief op gereageerd.

Steunaankopen
De Europese Centrale Bank (ECB) heeft volgens bankpresident Trichet met een overwhelming majority besloten tot verdere steunaankopen van overheidsobligaties. Zeker is dat de centralebankpresidenten van de belangrijkste crediteuren – Duitsland en Nederland – tegen hebben gestemd. Zij hebben het dus moeten afleggen.

De risico’s voor de ECB zijn fenomenaal en in wezen onacceptabel. De falende Europese politiek brengt de ECB in grote problemen.

Niet de ECB, maar de politiek gaat over het nemen van risico’s ten aanzien van zwakke eurolanden. Deze risico’s vertalen zich immers in mogelijke verliezen. Die moeten worden gedragen door de belastingbetaler. Het zijn de politici die aan deze belastingbetaler verantwoording zijn verschuldigd. Deze ijzeren logica wordt met voeten getreden, maar de onrust neemt toe. De financiële markten eisen terecht duidelijkheid.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Lied van de Termiet

, door

Een gastbijdrage van Mohammed Benzakour.

Er was eens een man die in een grote zaal achter een kansel ging staan en de mensen liefdevol toesprak: “Burgers aller landen! Mensen van Vrijheid en Beschaving! Tot u richt ik het woord, tot u richt ik mijn vermaningen. In ons mooi, schoon landje dreigt langzaam het licht te doven, terwijl de straten vervuild raken en de portieken naar rattenkak stinken en winkels en huizen dag en nacht worden getergd. Ja goede burgers, we zijn overspoeld door een woestijnstorm; een storm die in zijn woestheid een naargeestig ongedierte binnensmokkelde: De Termiet.

(applaus)

De termiet is een walgelijk beestje met een brute mentaliteit. Die bruutheid zit ze ingebakken, diep in het genprofiel. Het is de logica van oorlog; oorlog tegen alles wat niet-termiet is. U en ik dus!

(applaus)

Hun legers deinzen voor niets terug, nietsontziend storten ze zich op al wat op hun pad komt, ze knagen en vreten alles aan; onze tafelpoten, onze stoelen, onze daken gaan naar de knoppen, plafonds storten omlaag, ja hele gebouwen halen ze neer!
En het angstwekkende is: ze zijn voor niets en niemand bevreesd, zelfs niet voor de dood! Ze offeren zichzelf dolgraag op in naam van hun soort, hun ras, hun voortbestaan. En het doel dat ze voor ogen staat luidt: Het Termieten Rijk.
Willen wij zo’n rijk? Nee, zo’n rijk willen wij absoluut niet!! (er ontsnapt speeksel uit sprekers mond)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nabeschouwing: Verschraald Nederland

, door

Weer een bijdrage van Max Molovich, overgenomen van Nurks Magazine.

Eindelijk zat er iemand tegenover Jelle Brandt Corstius die hij begreep. Step Vaessen. Ze hadden dan ook het een en ander gemeen. Met als belangrijkste overeenkomst dat beiden verliefd zijn geworden op een gigantisch land dat hemelsbreed verschilt van Nederland. Jelle Brandt Corstius op Rusland, Step Vaessen op Indonesië. Beiden vinden in Nederland maar bekrompen in vergelijking met hun liefdes. Verschraald was het woord. In Indonesië en Rusland begrijpen ze het leven, ondanks dat niet alles altijd van een leien dakje gaat. Hier in Nederland beseft men niet wat men heeft.

Jelle Brandt Corstius had die middag in Amsterdam een man in een elektrisch karretje gezien en was bijna in gelukstranen uitgebarsten, zo mooi vond hij het dat dit zo vanzelfsprekend was in Nederland. Vermoedelijk, zo bedacht ik me, was de man in het elektrische karretje een gefrustreerde WAO’er van een jaar of zestig die zijn dagen, als hij niet in zijn karretje rijdt, slijt aan de keukentafel, zware shaggies rokend tot z’n van artrose stramme vingers geel zien, kankerend op de buitenlanders die z’n wijk hebben overgenomen en de baan van zijn zoon hebben afgepakt, kankerend op de hoge heren in Den Haag die ernstig fronsend toekeken maar niks deden toen alles naar de verdoemenis ging, kankerend op God die zich heeft teruggetrokken, kankerend op z’n elektrische karretje dat niet harder gaat, kankerend op die rare, kalende jongeman die hem die middag stond aan te grijnzen als een EO-jongere op een EO-jongerendag.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Duurzame bio-based productie: EU versus China

, door

Een gastbijdrage van Bas Boterman die als trainee van het Rathenau Instituut betrokken was bij een expertmeeting over de bio-economie in Beijing.

In juli erkende de Europese Commissie zeven schema’s voor de certificering van biobrandstoffen. Dit moet leiden tot een duurzame productie van biobrandstoffen. Of deze maatregel voldoende effectief is valt te betwijfelen. China houdt er op dit gebied een rigoureuze werkwijze op na waarmee het land duidelijk laat zien waar zijn prioriteiten liggen. Bovendien heeft het niet alleen oog voor de brandstofsector, maar ook voor de biochemische industrie. Maar de vraag is of het land daarmee een groene agenda nastreeft.

De zeven certificeringschema’s zijn een reactie op de toenemende zorgen rondom de negatieve bijeffecten van biobrandstoffen. Biobrandstoffen mogen geen schade toebrengen aan kwetsbare ecosystemen en niet ten koste gaat van biodiversiteit. Daarnaast moeten biobrandstoffen bijdragen aan de reductie van CO2 emissies en mogen zij de wereldwijde voedselvoorziening niet in gevaar brengen.

Ook China maakt zich in toenemende mate zorgen om de negatieve bijeffecten van de productie van biobrandstoffen. Het land voerde al in 2006 strikte maatregelen in. De productie van biobrandstoffen mag niet meer concurreren met de productie van voedsel. Daarmee wil China voorkomen dat de voedselprijzen verder stijgen als gevolg van de productie van biobrandstoffen. Dit is voor de Chinese overheid van zeer groot belang om sociale onrust onder de bevolking te voorkomen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zomerserie | Poëet in de Provence

, door

Sargasso duikt deze zomer in de letteren en bezoekt kleine literaire musea in Nederland en daarbuiten. Vandaag een bijdrage van Bram Zieck over het Petrarca-museum in Fontaine de Vaucluse.

In een betoverend mooie, goed verborgen vallei in de Provence, iets ten oosten van Avignon, kocht de Italiaanse dichter Francesco Petrarca (1304-1374) in het jaar 1337 een eenvoudig huis, nadat hij de pausen was gevolgd in hun zelfgekozen Franse ballingschap. Om te kunnen ontsnappen aan de drukte van het pauselijk Hof had hij een plek uitgezocht waar hij in alle rust kon werken aan zijn oeuvre.  Het verblijf in de Vaucluse zou één van de meest vruchtbare periodes worden in het leven van de Italiaanse humanist-dichter, die wordt beschouwd als de wegbereider van de Renaissance. De meeste van zijn Latijnstalige traktaten als de Africa en het Bucolicum carmen zagen er het licht, maar ook zijn hoofdwerk in het Italiaans, Il  Canzoniere, kreeg in deze periode vorm.

Onderwerp van veel gedichten in het Canzoniere is Laura, een jonge vrouw die hij in 1327 ontmoette in een kerk in Avignon. Zij zou voor altijd de muze voor zijn poëzie blijven.Nooit, Vrouwe, gaat u ongesluierd uit,

niet ’s avonds, niet bij dag,

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

geld scheppen uit niks

, door

Deze bijdrage aan het open podium is van martin schenkels (website)

Overheden zoals de USA en de EU leven permanent op de pof. Ze hebben een enorme staatschuld, en omdat ze niet met geld kunnen omgaan moeten ze alsmaar meer lenen. Dat kan omdat Centrale banken permanent geld uit niks mogen scheppen. Die centrale banken staan niet onder enige democratische controle, en dat is door de politiek zo geschapen. Omdat er steeds meer geld uit niks wordt geschapen, met honderden miljarden per jaar, moet dat geld worden uitgeleend tegen zo hoog mogelijke rente, en staten die niet netjes aflossen, moeten alsmaar meer rente betalen. Hetgeen de economie alsmaar verder bezwaart.

De grondfout is het kunnen scheppen van grote bedragen uit niks. Omdat niemand verantwoordelijk is voor dit levensgevaarlijke systeem moet er een burgerbeweging komen om dit aan de kaak te stellen. Immers, als de massa van honderden miljoenen burgers toelaat dat dit zo verder gaat, zal de economie binnen een paar jaar volledig instorten, en de rekening zal bij ons burgers terecht komen. Want de politici en de bankiers hebben zich wel ingedekt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wijzen naar Islam als oorzaak geweld miskent eigen rol van het Westen in de wereld

, door

Deze bijdrage aan het open podium is van Henk Roosink (website)

“Probeer eerst te begrijpen… dan begrepen te worden.” Dit is een bekend vereiste voor succesvolle samenwerking. Daar moest ik erg aan denken bij het lezen van ‘A World without Islam’ van Graham E. Fuller. De schrijver kent de Islam van binnen als voormalig CIA-chef en van buiten als professor geschiedenis met een wereldwijd netwerk in het Westen en het Oosten.

Kerkgeschiedenis
Het boek bevat veel (kerk)geschiedenis. Grote invloed op de Oost-West verhoudingen heeft de scheuring in 1054 in de christelijke kerk tussen de Rooms katholieke Kerk en de Oosters orthodoxe Kerken met Constantinopel als centrum. Aan de ene kant een strak georganiseerde kerk met grote wereldlijke macht, vooral ook door haar nauwe banden met niet kerkelijke machten, aan de andere kant een minder georganiseerde kerk, waarbij meer aan het belang van persoonlijke spiritualiteit werd gehecht. De animositeit werd in 1204 nog verder versterkt door de verovering en plundering van Constantinopel bij de 4e kruistocht, waarbij overigens vooral de handelsbelangen van Venetiaanse kooplui voorop stonden. Jeruzalem werd nooit bereikt. Dat nam niet weg dat het Byzantijnse rijk een hoogstaande cultuur bereikte, waar Europa in de Middeleeuwen bleef steken. Maar vanaf de 16e eeuw werden de rollen omgedraaid. In 1453 was er de val van Constantinopel, de stad werd veroverd door – vanuit het Midden Oosten bezien – uit het Westen komende Ottomanen. Hoewel sluitstuk van een langzaam verval van de moslimwereld, deed die gebeurtenis de Oost-West verhoudingen ook geen goed. Vanaf de 16e kwam de overheersing van de moslimwereld door Europese landen, in de 20e eeuw volgde de antikolonialistische strijd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zomerserie | Die Graue Stadt am Meer

, door


Sargasso duikt deze zomer in de letteren en bezoekt kleine literaire musea in Nederland en daarbuiten. Vandaag een bijdrage van G. Drios over Das Stormhaus in Husum.

Dichter en schrijver Theodor Storm is de met afstand bekendste telg van de stad Husum, een klein plaatsje in het noorden van Duitsland, nog voorbij Hamburg, direct aan de waddenzee, waar het weer meestal niet zo mooi is en waar verder weinig te beleven valt. Elke bewoner van Husum kan dat beamen. Theodor Storm werd er in 1817 geboren, heeft er zijn jeugd doorgebracht en heeft er ook daarna lange tijd geleefd. Zijn bekendste gedich Die Stadt, ook vaak Die graue Stadt am Meer genoemd, gaat over Husum, over een grijze, donkere en mistige stad, waar je alleen het eentonige geruis van de zee kunt horen en heel soms het geschreeuw van voorbijtrekkende ganzen, maar waar hij toch, of juist daarom van houdt:

…

Doch hängt mein ganzes Herz an dir,

Du graue Stadt am Meer;

Der Jugend Zauber für und für

Ruht lächelnd doch auf dir, auf dir,

Du graue Stadt am Meer.

En Husum houdt ook van Theodor Storm. Zijn graf is mooi opgemaakt en er staat een buste van hem in het park. Er is een Theodor-Storm-Strasse en een Theodor-Storm-Schule en er is een hele wijk met straten die allemaal zijn benoemd naar figuren uit zijn novellen. Bezoekers kunnen kunnen in de plaatselijke winkels mokken en andere dingen kopen waar het beroemde gedicht op staat en zij kunnen logeren in het Theodor-Storm-Hotel. Bovendien kunnen zij een bezoek brengen aan een vlakbij gelegen stuk ingepolderd land dat de Hauke-Haien-Koog heet, benoemd naar de held uit Theodor Storm’s meest beroemde novelle Der Schimmelreiter.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zomergasten: Dick Swaab

, door

Een bijdrage van Max Molovich, overgenomen van Nurks Magazine.

‘Het toeval wil’, zei Jelle Brandt Corstius tegen Dick Swaab, waarna hij vertelde wat het toeval had gewild, zoveel jaar geleden. Dick Swaab glimlachte. Vriendelijk, maar een beetje melancholiek. Alsof hij een beetje droevig was dat die aardige jongen die tegenover hem zat zijn woorden zo onzorgvuldig koos (zo zag ik hem wel vaker glimlachen). ‘Alles is toeval’, zei hij minzaam.

Dat was aan het begin van de uitzending. Aan het einde kwamen ze nog even over de vrije wil te spreken. Die bestaat niet, volgens Swaab. Zoals de nieren urine produceren, zo produceren de hersens de geest. Jelle Brandt Corstius vond het moeilijk te verkroppen dat hij daar niet uit vrije wil zat. De vrije wil is een illusie, zei Swaab. Hij hield zelf ook graag aan die illusie vast. Weten dat de vrije wil een illusie is, zorgt er dus niet voor dat je die illusie doorprikt.

Over het algemeen kabbelde de uitzending voort in een bijna gezapig tempo. Nadat we een stukje uit Polanski’s Repulsion hadden gezien legde Swaab uit dat je door extreme eentonigheid kunt gaan hallicuneren. En even leek het me leuk om u te vertellen dat ik halverwege de uitzending ontdekte dat Dick Swaab daar in zijn onderbroek zat, dat Jelle Brandt Corstius zichzelf een Ted de Braak-snor had aangemeten en dat er steeds meer geverfde konijntjes de studio in kwamen hupsen, maar voor zulke respectloze ginnegapperij ter meerdere eer en glorie van niemand anders dan mijzelf, vond ik de uitzending te interessant en de man te integer.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Raw materials – raw deal

, door

Hier weer een bijdrage die we overnemen van Osocio. Deze site volgt wereldwijd “social advertising and non-profit campaigns”.

Documentary style 4:16 campaign video from Traidcraft. Their mission is to fight poverty through trade.

They explains with this campaign how many of the world’s poorest countries are rich in valuable raw materials which could help fuel their development but that many of the world’s richest countries want to get their hands on them without the profits returning to the people.

Decisions are being taken that could influence the extent to which developing countries that trade with the EU are allowed to manage their raw materials. The European Parliament’s industry, energy and research committee (ITRE) will vote on the Commission’s updated Raw Materials Initiative.

The Commission argues that these materials are essential to develop the EU’s future industrial competitiveness. However, Traidcraft believes the trade policies accompanying the initiative could further impoverish poor countries and pose a serious risk to the environment.

Traidcraft’s policy adviser, Rebecca Varghese Buchholz: “This is a great opportunity for the European Parliament to take a clear stance and ensure that Europe’s business interests do not take priority over those of developing countries and over the impact on the environment. Europe is the world’s single biggest importer of raw materials. In a world of limited resources, the EU should concentrate on getting its own house in order – not on breaking down barriers to get its hands on developing countries’ raw materials.”

Vorige Volgende