Overzicht

Gastauteur

2.327 Artikelen
3 Waanlinks
25 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: (cc)

Duits feed-in systeem is geen subsidie en niet royaal

, door

OPINIE - Het Duitse systeem van terugleververgoedingen voor lokale elektriciteitsproducenten is geen marktverstorende subsidie. Integendeel.

In een verder goed geschreven en informatief artikel over de recente beslissing van het Europese Hof van Justitie over het beleid voor duurzame energie, herhaalt Energy Post de ongefundeerde stelling dat Duitsland geniet van een genereus subsidiesysteem.

Dit is onjuist – en het is belangrijk om ons dit te realiseren: het Duitse systeem van terugleververgoedingen (feed-in-tarieven voor – onder meer – leveringen van lokaal opgewekte elektriciteit aan het algemene stroomnet) is voordelig voor kleine bedrijven en coöperaties.

Nu wil de Europese Unie het systeem van terugleververgoedingen afschaffen, ogenschijnlijk vanwege de hoge kosten, maar in werkelijkheid staat vrijheid op het spel.

Voor veel Duitsers is het een raadsel waarom energie-experts in de EU het succes van de Duitse terugleververgoeding niet alleen weigeren te erkennen, maar ook niet in staat blijken het systeem correct te beschrijven.

De reden? Energie-experts buiten Duitsland denken dat de energietransitie moet worden geregeld door netwerkbedrijven en energieleveranciers, waardoor de Duitse bottom up-beweging een bedreiging vormt in plaats van een oplossing.

Energiecoöperaties hebben geen significante lobbygroep in Brussel. De eerste lobbygroep voor Duitse energiecoöperaties, is in november opgericht onder de paraplu van de DGRV (Deutscher Genossenschafts- und Raiffeisenverband) en werkt vooralsnog in Duitsland. De pers spreekt daardoor hoofdzakelijk met experts van grote bedrijven die door de energietransitie kunnen worden geraakt.

Foto: copyright ok. Gecheckt 14-10-2022

Het groeiende gevaar van selffulfilling apocalyptiek

, door

ACHTERGROND - Veel monotheïsten denken van oudsher dat rond en in Israël de ware God zal zegevieren via een eindstrijd met talloze doden. Verrassend (en bedreigend) is de actuele terreinwinst van diverse fanaten die deze waan actief tot werkelijkheid willen maken. Ook zijn er opmerkelijke dwarsverbanden.

Apocalyptiek – het geheel van gedachten en voorstellingen betreffende het einde van de wereld en de komst van het koninkrijk Gods – mag je proto-utopisch denken noemen. Bij elke utopie ligt geweld op de loer, omdat het doel al gauw de middelen heiligt.

Bovendien worden in de apocalyptiek ook nog eens ongekend verwoestende oorlogen expliciet aangekondigd. En het te bevechten ideaal is van een absolute, bovenaardse perfectie. De gelukzaligheid van de goeden zal volkomen zijn, ook als ze sneuvelen. De tegenstanders zijn marionetten van het kwaad. Dus ligt het voor de hand dat sommige gelovigen het inzetten van wapens met een maximale vernietigingskracht logisch vinden.

Daar staat tegenover dat de religieuze geschriften regels voor het inperken van geweld bevatten, een rudimentair, maar wel heilig geacht oorlogsrecht. En met name uit de Tenach en de Koran, maar ook wel uit de Hadith en de Bijbel, valt een meer afwachtende houding als de juiste af te leiden. De gelovige kan het allemaal aan God laten en zijn eigen rol zien als een vroom ondergaan van het gigantische drama van het laatste oordeel. Toch blijft staan: de apocalyptiek van elk van de drie grote monotheïstische godsdiensten schildert en sanctioneert onder meer scenario’s voor bijna grenzeloos geweld. Dat zit zogezegd in geuren en kleuren in het keuzepakket.

Foto: screenpunk (cc)

De vijver op links: ideologische overeenkomsten en verschillen tussen kiezers van PvdA, GroenLinks en SP

, door

ANALYSE - Passen de kiezers van de linkse partijen ideologisch gezien eigenlijk wel bij elkaar? Matthijs Rooduijn zocht het uit.

Begin vorige week stond het altijd dankbare discussieonderwerp ‘samenwerking op links’ weer eens op de agenda (zie hier). De PvdA flirtte met de SP omdat de partij een lijstverbinding met de socialisten wel zag zitten. De sociaaldemocraten liepen echter een blauwtje. Tweede Kamerlid Ronald van Raak van de SP liet meteen weten dat hij het een ‘krankzinnig voorstel’ vond aangezien eventuele reststemmen dan bij de coalitie terecht zouden komen. Wel diende zich meteen een andere partner aan; GroenLinks zei een lijstverbinding best te willen overwegen.

Regelmatig wordt er over de voor- en nadelen van samenwerken op links gediscussieerd (zie bijvoorbeeld hier). Bij dergelijke discussies doemen allerlei vragen op. Hoe ver dient de samenwerking te gaan? Wat zou de koers moeten zijn? Wat gebeurt er met de partijorganisatie(s)? Wie wordt de leider van een eventuele fusiepartij? Zitten de kiezers en partijleden wel op samenwerking te wachten?

Er is vaak echter maar weinig aandacht voor de cruciale vraag of de kiezers van de linkse partijen ideologisch gezien eigenlijk wel bij elkaar passen. In hoeverre verschillen de electoraten van PvdA, SP en GroenLinks van elkaar?

Foto: Dan Kamminga (cc)

Geef levensvaardigheden een plek in het onderwijs

, door

OPINIE - Tijdens de algemene beschouwingen zette de regering in op het bieden van kansen aan iedereen, terwijl de oppositie wees op de ouderen en andere kwetsbaren voor wie dit geen soelaas zou bieden. Volgens Ad Bergsma en Jacqueline Boerefijn kan aan dit bezwaar van de oppositie tegemoet worden gekomen door meer te investeren in het vergroten van levenskunst.

Achter de politieke schermutselingen tijdens de algemene beschouwingen speelde de vraag: Hoe staat Nederland ervoor? De PVV ziet een oudere generatie die als ‘oud vuil’ wordt behandeld en de SP treurt vanwege de lange rijen bij de voedselbanken. Rutte wijst op zijn beurt op de welvaartsgroei van de oudere generaties en het sociale vangnet van de verzorgingsstaat. De staat biedt een aanvaardbaar minimum.

Een afspiegeling van dit debat woedt onder geluksonderzoekers. De een schrijft boeken over het verlies van geluk in de moderne markteconomieën en de ander zegt dat het leven nog nooit zo goed is geweest als op dit moment (pdf).

Beide partijen kijken, zoals Rutte het ooit uitdrukte, door een rietje naar de sociale werkelijkheid. Veel Nederlanders zijn angstig, terneergeslagen, overbelast of eenzaam. Tegelijkertijd geven Nederlanders zichzelf een rapportcijfers van 7,7 voor hun eigen geluk.

De blijmoedige en sombere statistieken spreken elkaar niet tegen, omdat mensen die hoge niveaus van onbehagen rapporteren, vaak ook vaak gelukkige momenten kennen. Andersom hebben gelukkige mensen geen rimpelloos leven.

Foto: copyright ok. Gecheckt 08-09-2022

Wetsvoorstel Cultuurbehoud

, door

OPINIE - Geïnspireerd door het idee voor een ‘zwartepietenwet’, heeft schrijfster en docente Nederlands Michelle van Dijk haar eigen wetsvoorstel geschreven.

Ik heb er de hele nacht aan zitten schrijven, maar nu is het eindelijk af: het wetsvoorstel Cultuurbehoud. Het is een concept-versie, dus aanvullingen en reacties zijn welkom. Hier is-ie dan:

Wij, Willem-Alexander, bij de Gratie Gods, Koning der Nederlanden, Prins van Oranje-Nassau, enz. enz. enz. (…) hebben goedgevonden en verstaan, gelijk Wij goedvinden en verstaan bij deze:

Artikel 1

Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.

(Oh, dit staat al in de grondwet. Nou ja, het is een reminder waard.)

Artikel 2

Gemeenten en landelijke overheden moeten toezien op de naleving van artikel 1 en mogen geen discriminerende wetten of regels bedenken of uitvoeren. Wie discriminatie meldt, krijgt een beloning. Wie discrimineert, een straf.

Al jaren worden mensen die zich in de media uitspreken over het gevoel gediscrimineerd te worden, gehoond en weggelachen. Je kunt niet discussiëren over kwetsbaarheid. Ik kan er zo boos om worden. Het is te belachelijk voor woorden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ben jij ook een terrorist op Schiphol?

, door

De Veiligheidsindustrie heeft weer een nieuw speeltje verkocht. Het miljarden slurpende pakket aan maatregelen om onze angst voor terrorisme te stillen, wordt uitgebreid met “slimme camera’s” die iedereen op Schiphol gaan  bespieden op “afwijkend gedrag”. Je kunt je natuurlijk afvragen hoe professioneel een terroristische aanslag is opgezet, als de voorbereidingen nog op de locatie zelf moeten worden uitgevoerd. Maar goed, we kunnen maar beter het zekere voor het onzekere nemen. We hebben allemaal immers “niets te verbergen” en “iedereen is een potentiële terrorist”, toch?

‘Iedereen die afwijkt is een terrorist’

Als je je anders gedraagt dan andere reizigers, kunnen deze camera’s je dus als terrorist bestempelen. Een dergelijk systeem werd tien jaar geleden in het metronetwerk van Londen geïnstalleerd, maar kon een jaar later geen bomaanslagen voorkomen. Je zou dus vraagtekens kunnen zetten bij de effectiviteit van dergelijke instrumenten. “Als we nog een paar miljard krijgen om de technieken te verbeteren, wordt het echt veilig”, zullen de bedrijven in de veiligheidsindustrie gezegd hebben. De zoektocht naar afwijkende mensen zet in ieder geval onverminderd door. Dit heeft verstrekkende gevolgen.

Brenno de Winter vatte het mooi samen: “Wanneer je continu in de gaten gehouden wordt, is dat heel erg benauwend. Je kunt niet meer creatief zijn, want als je dat wel bent, toon je afwijkend gedrag en dat valt op in het systeem. Dan wordt het systeem dus leidend, en niet meer de mens.”

Foto: Peter van Teeseling (cc)

Driekwart van de onderwijshelden is geen leraar

, door

COLUMN - Op 13 september verschijnt het boek ‘Onderwijshelden’. Docent René Kneyber vindt de titel onderwijshelden compleet misplaatst.

Onderwijshelden. Ik heb daar bepaalde beelden bij. Ik denk bijvoorbeeld aan Jacques Jacotot, een verbannen Franse leraar die, in de eerste decennia van de 19de eeuw, een onderwijsaanpak ontwikkelde die ‘universeel lesgeven’ wordt genoemd. Ik denk aan Vincent van der Pas, uit het boek van Anja Vink, die dag-in-dag-uit lesgeeft op een zwarte school in Rotterdam. Ik denk aan collega’s die bijna veertig jaar voor de klas hebben gestaan en het lesgeven tot in perfectie beheersen, aan de docenten uit Seattle die succesvol protesteerden tegen standardized testing, aan leraren in Syrië, in Irak, in Afghanistan. Ik denk niet aan onderwijsadviseurs. Ik denk niet aan ondernemers. En zeker, dat weet ik zeker, denk ik niet aan coaches.

Maar misschien ben ik de enige.

Op 13 september verschijnt dus het boek Onderwijshelden. Met de ondertitel 60x het bewijs dat het kan. ‘Wat kan?’ Dat onderwijsinnovatie kan, kennelijk. De premisse is zo: we denken wel eens dat onderwijsinnovatie niet kan, in dat vastgeroeste onderwijs, maar wij zullen bewijzen dat het mogelijk is. Het begint al goed met de inleiding van Berthold Gunster, zo iemand die niks van onderwijs weet, maar er heel luidruchtig iets van vindt. En als je de bochten dan nog iets nauwer neemt, ach.

Foto: Partij van de Arbeid (cc)

Twee maten: antisemitisme en moslimhaat

, door

OPINIE - Vorige week suggereerde onze minister van Sociale Zaken Lodewijk Asscher dat het antisemitisch is om het CIDI een criminele organisatie te noemen. Daarmee lijkt de minister de definitie van antisemitisme te hebben opgerekt.

Kan iemand mij uitleggen waarom? En zou hij vergelijkbaar reageren wanneer een islamitische belangenorganisatie crimineel zou worden genoemd?

CIDI

Voor alle duidelijkheid: ik vind het CIDI geen criminele organisatie. Een organisatie is crimineel wanneer die organisatie de wet overtreedt en dat is bij het CIDI niet het geval.

Het CIDI is een lobby-organisatie van een bevriende natie. Je zou kunnen betogen dat dit land, Israel, crimineel is, omdat het mensenrechten schendt, net als VN-resoluties en internationale verdragen. Op dezelfde manier zou je trouwens veel andere landen ook crimineel kunnen noemen, waaronder ook het bestuur in Gaza.

Volgens Khalid Sinouh, keeper van Sparta, is het CIDI crimineel omdat de organisatie een criminele staat steunt. Dat mag hij vinden. Je kunt discussiëren over de stelling van Sinouh, je kunt het misschien smakeloos vinden, maar waarom is zijn uitspraak in godsnaam antisemitisme meneer Asscher?

Het CIDI doet haar werk en dat doet ze goed. Het CIDI behartigt de belangen van de staat Israël en waarschuwt tegen antisemitisme. Wat mij betreft zouden de mensen van het CIDI wat kritischer ten opzichte van Israël mogen staan, maar dat ze waarschuwen tegen antisemitisme is terecht.

Foto: Jim Forest (cc)

Een einde aan de bezetting en de blokkade van Gaza zal Hamas verzwakken

, door

OPINIE - De enige manier om aan de populariteit van Hamas een einde te maken, is door de gematigde krachten binnen de Palestijnse beweging tegemoet te komen.

Eind vorige maand zijn Israël en Hamas eindelijk een langdurig staakt-het-vuren overeen gekomen. In de oorlog die hier aan vooraf ging zijn meer dan 2.100 Palestijnen en 70 Israëli’s omgekomen bij zee- en luchtbombardementen, gevechten en raketbeschietingen. Volgens de Verenigde Naties was het overgrote deel van de slachtoffers burgers.

Tijdens deze oorlog hebben beide partijen zich schuldig gemaakt aan grootschalig geweld dat in strijd is met het internationaal recht. De raketten van Hamas, lukraak afgeschoten op Israël, zorgden voor angstige momenten voor miljoenen Israëli’s, en hebben in enkele gevallen geleid tot doden en gewonden. Grootschalige luchtbombardementen en beschietingen door Israël op de Gazastrook hebben tot de dood geleid van honderden vrouwen en kinderen – sommigen in hun slaap of spelend op het strand.

Het Israëlische leger legt de schuld voor de dood van burgers in Gaza bij Hamas. Het zegt dat Hamas zich verschuilt onder de bevolking en dat de oorlog snel zou zijn geëindigd als Hamas was gestopt met het afschieten van raketten. Het wijst op de extremistische ideologie van Hamas en het handvest, waarin wordt opgeroepen tot het veroveren van ‘geheel historisch Palestina’ (inclusief het huidige Israël) en het doden van Joden.

Foto: screenpunk (cc)

Fuseren met de PvdA? GroenLinks zou wel gek zijn

, door

ANALYSE - Het idee van een fusie tussen GroenLinks en de PvdA lijkt onuitroeibaar. Maar is het wel verstandig?

Deze zomer werd het idee van een fusie nieuw leven ingeblazen. De afzwaaiende GroenLinks-wethouder (en partijprominent van het eerste uur) Andrée van Es stelde het bij haar afscheid voor. De Amsterdamse PvdA-partijleider Moorman reageerde enthousiast. Al in 2012 had oud-GroenLinks-Kamerlid Ineke van Gent zo’n fusie geopperd. En recent nog besprak de Volkskrant een fusie als een reële optie voor de PvdA.

Maar welk probleem zouden GroenLinks en de PvdA met een fusie oplossen? Op de korte en op de lange termijn is na een fusie weinig meer te verwachten dan nog meer zetelverlies.

Onvrede over de huidige situatie

Blijkbaar is er onvrede over de huidige situatie. Dat is niet zo vreemd. PvdA en GroenLinks zitten beide al enige tijd in een dip. De afgelopen decennia heeft de PvdA haar aanhang structureel zien slinken waardoor het nu één van de zes middelgrote partijen is in ons partijstelsel. GroenLinks bleek tot nu toe niet in staat om door te stoten naar die groep van middelgrote partijen.

Ook qua regeringsformatie is er reden voor ontevredenheid op links, zou je zeggen. De linkse partijen halen in Nederland bijna altijd een minderheid van de zetels: een linkse regering zit er dus niet in, zelfs als D66 daartoe bereid zou zijn. Als de PvdA regeert, is dat met rechtse partijen (VVD, CDA). Dat maakt de PvdA weer kwetsbaar voor verwijten van links (SP, GroenLinks) dat niet gezamenlijk wordt opgetrokken. GroenLinks heeft in Den Haag zelfs nog nooit meegeregeerd. In de onderhandelingen is er een paar keer aan gesnuffeld – recent nog in 2010 toen Paars-Plus (VVD-PvdA-D66-GroenLinks) op tafel lag, en in 2012 toen het Lenteakkoord moest worden gesloten met het minderheidskabinet VVD-CDA.

Foto: Thawt Hawthje (cc)

Er is maar één alternatief voor Russisch gas

, door

ACHTERGROND - Wind- en zonne-energie zijn dat (voorlopig) zeker niet, stelt Jan Willem van de Groep, programmaregisseur bij het energietransitieprogramma Energiesprong, in reactie op deze eerdere bijdrage van Krispijn Beek.

De Europese energieafhankelijkheid van Rusland en andere onberekenbare regimes heeft de afgelopen weken de roep om duurzame energieopwekking aangewakkerd. Duurzame energie wekken we op dit moment vooral op met waterkracht, zonnepanelen en windmolens. Deze vormen van opwekking gaan echter over energie in de vorm van elektriciteit. Voor warmte-energie zijn we echter nog steeds aangewezen op gas.

Het door elkaar halen van warmte- en elektrische energie is verwarrend en draagt weinig bij aan de echte oplossing voor onze energieafhankelijkheid. De warmtevraag vervang je namelijk niet zomaar even met duurzaam opgewekte elektriciteit. Daarvoor is op dit moment maar één alternatief: besparing, en fors ook.

De verklaring is vrij simpel uit te leggen als je naar het energieverbruik van een gemiddelde Nederlandse woning kijkt. Die woning verbruikt 1700 m3 gas, welke worden omgezet in warmte, en 3500 kWh aan stroom voor apparatuur. Die 1700 m3 gas kan ook worden uitgedrukt in dezelfde energie-eenheid als elektriciteit. Dan hebben we het over 17.000 kWh energie.

U ziet het waarschijnlijk al; voor warmte is vijf keer zoveel energie nodig als voor elektriciteit. Voor oudere woningen kan dat zo maar oplopen naar zeven tot tien keer het elektriciteitsverbruik. Zonder forse besparing is de energievraag in de vorm van warmte niet te elektrificeren. Alleen al voor de energievraag van onze huizen en gebouwen zouden dan 110 windmolens van 2 MW per Nederlandse gemeente nodig zijn.

Foto: Günter Hentschel (cc)

Angst… dat de Duitse Energiewende zal slagen

, door

Het Instituut of Energy Research (IER) stelt dat angst een belangrijke drijfveer is voor de Duitse ‘Energiewende’. Een energietransitie die, zo wordt verder beweerd, gedoemd is te falen in het reduceren van CO2-emissies indien geen gebruik zal worden gemaakt van kernenergie en schaliegas. Craig Morris stelt echter dat het erop lijkt dat sommige critici zelf bang zijn; bang dat de Duitsers hun energietransitie voor elkaar krijgen zonder inzet van schaliegas of kernenergie.

Het IER schrijft in zijn commentaar Germany’s Angst Over Hydraulic Fracturing and Emissions Targets:

[…] if Germany does insist on meeting its own CO2 goals, banning hydraulic fracturing would close the country off to a source of relatively low-emission energy and make meeting its stated targets more difficult.

Er valt niks weinig af te dingen op die zin, maar veel meer op stellingen elders – te beginnen met de titel.

Beschuldigingen van Duitse angst ploppen op zoals in het spel Whack-A-Mole. Ze zijn gemakkelijk te weerleggen, zeker als we rekening houden met de reactie van andere landen op nucleaire incidenten.

Zorgen over de risico’s van kernenergie speelden een hoofdrol in het Duitse debat na het ongeluk in Tsjernobyl in 1986, toen Duitse ambtenaren het publiek waarschuwden voor de risico’s. In reactie daarop implementeerde Duitsland haar eerste uitfasering van kernenergie – zestien jaar later, in 2002. De regering die de uitfasering implementeerde trad aan in 1998 en besteedde vier jaar aan het plannen en uitonderhandelen van de details van de uitfasering met experts en eigenaren van kerncentrales. Zo’n tijdsplanning klinkt eerder als professioneel, dan als paniekvoetbal.

Vorige Volgende