Gastauteur

2.333 Artikelen
3 Waanlinks
25 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Urban Donation Motivating Robot

Hier weer een bijdrage die we overnemen van Osocio. Deze site volgt wereldwijd “social adverting and non-profit campaignes”.

New technology mostly come from Asia. Just like this robot street collector from South Korea. The name is DONA, the “Urban Donation Motivating Robot” which has been in development since August 2009 by a team led by Min Su Kim at Hongik University.
DONA is the robot that interactively solicits donations from passers-by. The robot roams around in a public outdoor space and solicits donations from passers-by by engaging them through pet-like inter-action.
In this video the robot is doing work for Save the Children, funding for children’s education in Cote d’Ivoire.

More at thisisminsu.com, Rachel Beer and UK Fundraising.

Original post at Osocio.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nationaal Comite 4 en 5 mei in de fout

Een gastbijdrage van Kees Mattijsen.

De nivellering van de Nationale Herdenking op 4 mei moet ongedaan worden gemaakt. Een pleidooi om de herdenking van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog in ere te herstellen.

Op de website van het Nationaal Comité 4 en 5 mei is te lezen en telkens opnieuw op de Dam te beluisteren: “Tijdens de Nationale Herdenking herdenken we allen – burgers en militairen – die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogssituaties en bij vredesoperaties.” (Officieel memorandum).

Die laatste zinsnede vanaf “sinds” en verder, steekt mij en vele anderen al jaren. Vandaar dat ik met instemming het interview van 20 januari j.l. in De Pers las “WOII moet weer een centrale plek krijgen.” Aan het woord was mevrouw Schwegman, directeur van het NIOD (Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies).

De nivellering of het gladstrijken in goed Nederlands, waarover zij spreekt, is in feite al direct na de oorlog in gang gezet. Dat kwam namelijk alle naoorlogse regeringen uitermate goed uit. Een greep: de smerige oorlog, in versluierende termen “missie” of “politionele actie” genoemd tegen ‘ons’ Indië, deelname aan overzeese oorlogen bijv. in Korea – met behulp van Nederlandse ex-SSers… de West-Duitse herbewapening kwam eraan en moest erdoor, de koude oorlog werd van harte aangemoedigd en gestimuleerd. Vrijlating van zware en zwaarste oorlogsmisdadigers en veel meer. Het historische beeld van WOII moest toen én vandaag worden ontkracht en bijgesteld.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De ongekende stabiliteit van de Nederlandse huizenmarkt

Een gastbijdrage van Maarten van der Molen, Hans Stegeman, werkzaam bij de Rabobank. Het stuk is overgenomen van economiesite Me Judice.

Wie de discussie over de Nederlandse woningmarkt de afgelopen jaren gevolgd heeft gaat geloven dat er in Nederland in de afgelopen twintig jaar op alle fronten alleen maar verkeerde keuzes zijn gemaakt. Veel te hoge hypotheken, absurde huizenprijzen enhet overheidsingrijpen op de woningmarkt, zoals hypotheekrenteaftrek en overdrachtsbelasingmaakt het een rommeltje. De Rabo-economen Van der Molen en Stegeman stellen dat een aantal, door velen als slecht beoordeelde instituties op de woningmarkt, de komende tijd hun waarde zullen bewijzen als de rente oploopt.
Verandert er al wat?
De bruto schuld van mensen met een koophuis was in 2010 meer dan 600 miljard euro, waarvan meer dan de helft aflossingsvrij. In nagenoeg geen enkel ander land is de hypotheekschuld ten opzichte van de waarde van de woningen hoger (IMF, 2011). Dat deze hoge hypotheekschuld grotendeels fiscaal gedreven is, dat is duidelijk. En dat dit zeker op de wat langere termijn een risico vormt is inmiddels ook een bekend inzicht (DNB, 2011).

Maar het nieuwe voornemen om gedurende de looptijd van de hypotheek minstens de helft van de marktwaarde af te lossen is een eerste stap om de bruto schuldposities af te bouwen. Nog steeds niet waar Nederland wezen moet, maar we zijn wel op de goede weg. Daarnaast zorgen de nieuwe Nibud-berekeningen voor de verstrekkingsnormen onder de Nationale hypotheekgarantie ervoor dat mensen minder kunnen lenen. Dus de brutoschulden van huishoudens worden nu al lager. Daarnaast wordt deze hoge hypothecaire schuld gecompenseerd door vermogenscomponenten als spaargeld en pensioensopbouw. Wanneer de financiële schuld en financiële bezittingen met elkaar worden verrekend, sparen Nederlandse huishoudens in internationaal perspectief veel (Eurostat, 2011).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gedachten bij de dood van Osama

Een bijdrage van Chris Hedges. Hedges hield deze toespraak tijdens een fundraiser voor TruthDig

Ik heb een jaar van mijn leven besteed aan het schrijven over al-Qaida voor de New York Times. Het is het werk waarvoor ik en andere onderzoeksjournalisten, de Pulitzer Prijs hebben gewonnen. Ik heb daarna zeven jaar van mijn leven in het Midden Oosten doorgebracht. Ik was het redactiehoofd Midden Oosten voor de New York Times. Ik spreek Arabisch. En toen iemand naar me toekwam en me het nieuws vertelde, draaide mijn maag om.

Ik ben op geen enkele manier naïef over wat al-Qaida is. Het is een organisatie die me doet rillen. Ik ben er nauw mee vertrouwd. Maar ik ben ook nauw vertrouwd met de collectieve vernedering die we de moslimwereld hebben aangedaan. De uitbreiding van militaire bezetting die plaatsvond, met name in de Arabische wereld, na 9/11 — en Amerikaanse imperiale bases stippelen met hun aanwezigheid niet alleen Irak en Afghanistan maar ook Koeweit, Saoedi-Arabië, Doha — doet méér om haat en terreurdaden op te wekken dan alles wat Osama bin Laden ooit georchestreerd heeft.

Dan de moord op bin Laden, die absoluut geen operationele rol in al-Qaida heeft. Zoveel is duidelijk, het is een soort van spirituele mentor, een soort van gids; hij functioneert in veel manieren waarop Hitler functioneerde voor de nazipartij. We waren juist aan de praat met Warren over Kershaws uitstekende biografie over Hitler, die ik een paar maanden geleden las, waarin [Hitler de mensen] een bepaald politiek ideaal voorhoudt en er naar streeft. Dat was de rol van Bin Laden. Maar alle daadwerkelijke terroristische daden, die hij aan zichzelf mag hebben toegeschreven, heeft hij op geen enkele manier gepland.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De toekomst van de EHRM: swamping the court

Een bijdrage van GB van Publiekrecht & Politiek. Het stuk is ook daar te lezen.

In Izmir werd eind april een hoge conferentie belegd over de vraag hoe het nu verder moet met het EHRM. Het Hof dreigt immers alleen al vanwege de werklast (nog altijd komen er duizenden zaken meer binnen dan er worden afgedaan) door zijn hoeven te zakken. Gegeven het feit dat het Hof in de hoek is beland waar klappen vallen, verdient de slotverklaring van de aanwezige regeringsvertegenwoordigers meer dan gemiddelde aandacht. Tot op welk niveau heeft het Hof inmiddels vijanden gemaakt?

De Izmir-verklaring is nergens heel expliciet, zoals ook niet gebruikelijk is bij dit soort verklaringen. Maar de luide aanmoedigingen om de ontvankelijkheidseisen uit te bouwen tot een serieuze toegangsbeperking, lijken toch veel op aanmoedigingen van luier-zatte ouders van een kind dat bezig is zinderlijk te worden. De huidige mogelijkheden om een klacht niet-ontvankelijk te verklaren zijn van groot gewicht, aldus de Conferentie, en zij ‘stresses the importance that they are given full effect by the Court and notes, in this regard, that the new admissibility criterion adopted in Protocol No. 14, which has not yet had the effect intended, is about to be shaped by the upcoming case law and remains to be evaluated with a view to its improvement.’  Het EHRM wordt tenmiste voor een deel medeplichtig geacht aan zijn eigen werklast. Moet het maar klagers buiten de deur houden?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verdient het HBO bestuur nog een kans?

Een gastbijdrage van ‘Inca’.

nu lacht hij nogHet HBO en specifiek hogeschool InHolland staan volop negatief in de belangstelling. Dit naar aanleiding van het bekendworden dat de Inspectie vier opleidingen van InHolland bestempelt als ‘zeer zwak’ en de accreditatie in gaat trekken. Ook de andere onderzochte HBO-opleidingen op diverse hogescholen werden niet voldoende bevonden. Hierop is de discussie hernieuwd wat er met het HBO moet gebeuren. Uiteraard vindt iedereen dat de kwaliteit van het onderwijs moet worden gegarandeerd.

De problemen in het HBO komen niet uit de lucht vallen. Al in 2001 werd aan het licht gebracht dat scholen in het middelbaar en hoger beroepsonderwijs op grote schaal frauderen. Zij ontvingen geld voor onderwijs dat ze niet leverden, door op kunstmatige wijze hun studentenaantallen op te waarderen. In 2005 werd het onderzoek afgesloten en werd het fraudebedrag geschat op 100 miljoen euro.

In diezelfde tijd kwamen er bovendien veel klachten over het functioneren van het onderwijs aan de hogeschool InHolland. Door het fuseren van verscheidene hogescholen en meerdere reorganisaties in de structuur was het kort gezegd nogal een chaos op de hogeschool. Zowel docenten als studenten waren gefrustreerd en vonden dat het onderwijs ernstig leed onder de situatie.

De onderwijsinspectie stelde een onderzoek in en bevestigt dat er problemen waren: “Studenten ervaren van dit alles de negatieve gevolgen: er gaan dingen mis  in de uitvoering van het onderwijs en de werkdruk bij docenten  leidt  tot verminderde aandacht voor de  student.” Als oorzaak wordt onder meer genoemd dat er teveel veranderingen in te korte tijd zijn doorgevoerd, en dat het bestuur de gevolgen hiervan niet voldoende heeft overzien. Het onderzoek is verder behoorlijk optimistisch over het vervolg. Omdat de grootschalige veranderingen (op organisatorisch, inhoudelijk en technisch gebied) zijn afgerond, kan er ingezet worden op de verdere uitvoering die wordt gevat in verbetermaatregelen. Dat was in 2006.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Virtuele valuta als antwoord op eurocrisis

Een gastbijdrage van Henk van Arkel, directeur van STRO, Social Trade Organisation.

‘Als Europa niet één wordt komt de vrede en veiligheid in Europa in gevaar. Daarom is de Euro noodzakelijk’. Dit was een van de argumenten voor invoering van de Euro. Social TRade Organisation STRO, specialist in regionale en sociaal duurzame geldsystemen, zette daar toen al vraagtekens bij. Ons belangrijkste argument toen: bij een economische crisis belemmert de Euro het economisch herstel in landen waar het slecht gaat en geeft andere landen het idee dat ze daarvoor moeten opdraaien. Onze oplossing nu: regionale handelssystemen die met een eigen munt náást de Euro de koopkracht behouden voor een regio en daar de werkgelegenheid stimuleren.

Onze argumenten in de jaren negentig werden weggehoond: crises waren iets uit het verleden. Ook over de grote verschillen binnen Europa werd makkelijk heengestapt: in de VS zijn de staten toch ook bij elkaar gekomen? Het argument dat Europa bestaat uit verschillende culturen met volken die ook nog verschillende talen spreken, telde niet voor de Euro-optimisten. Inmiddels verkeren we nu dan werkelijk in het soort crisis waar we 14 jaar terug alleen nog maar bang voor waren. Daarom moeten we alsnog de discussie gaan voeren die toen gevoerd had moeten worden. Alleen is de Euro nu het uitgangspunt en moeten we ontdekken hoe we om kunnen gaan met economische verschillen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoe verder met Afghanistan?

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Sietse Bosgra. Een uitgebreide versie van dit artikel is hier te vinden.

Ondanks de inzet van 150.000 militairen uit 50 landen en 300.000 Afghaanse militairen en politie slaagt men er niet in het Afghaanse verzet te verslaan. De oorzaak is voor een belangrijk deel te vinden in de omliggende landen: Pakistan, Iran en Saudi Arabië.

Al bijna tien jaar lang probeert Washington tevergeefs een eind te maken aan de voortgaande steun van de Pakistaanse regering, het leger en de geheime dienst aan de taliban. Net als tijdens de koude oorlog worden nog steeds taliban-strijders onder de Afghaanse vluchtelingen in Pakistan geronseld en getraind, en nog steeds speelt de Afghaanse geheime dienst ISI een belangrijke rol bij de aansturing van het verzet in Afghanistan. Maar Washington neemt nog steeds geen strafmaatregelen tegen dit land; het blijft daarentegen het Pakistaanse regime op grote schaal ondersteunen.

Terwijl de Verenigde Staten en Europa zich druk maken over het islamitische Iran, dat mogelijk ooit in de toekomst over een nucleaire bom zal beschikken, zwijgen ze over het uiterst onstabiele islamitische Pakistan dat praktisch elke maand een nieuwe atoombom produceert.

Darentegen is Iran vanouds een tegenstander van de taliban. Toen de Amerikanen na 9/11 Afghanistan binnenvielen leverden Iran en de Noordelijke Alliantie een belangrijke bijdrage aan de omverwerping van het taliban-regime. Hoewel samenwerking tussen Teheran en Washington duidelijk een gemeenschappelijk belang was en is kwam er plotseling een einde aan toen president Bush in januari 2002 in zijn State of the Union Iran indeelde bij de “Axis of Evil” en Pakistan roemde als zijn trouwste bondgenoot buiten de NAVO. De regering-Karzai zou de samenwerking met Iran graag uitbreiden, maar de Verenigde Staten hebben dit verboden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Greenwash bij Shell

Een gastbijdrage van Eveline Lubbers en Andy Rowell van Buro Jansen.

Vijftien jaar na de executie van Ken Saro-Wiwa zijn er nieuwe documenten boven water gekomen over de PR strategie van Shell ten tijde van de crisis in Nigeria. De stukken maken deel uit van het bewijsmateriaal verzameld voor het proces dat de nabestaanden van Wiwa hadden aangespannen tegen Shell. Net voor de zaak na meer dan 13 jaar juridische touwtrekkerij voor de rechter zou komen in New York, kwam het vorige zomer tot een schikking. Shell kocht de nabestaanden af voor een bedrag van 15,5 miljoen dollar. De schikking had tot gevolg dat het bewijsmateriaal en de vele getuigenverklaringen nooit openbaar gemaakt werden. Tot nu toe.

Een van de meest onthullende stukken, is het tot “zeer vertrouwelijk” bestempelde Crisis Management Strategy and Plan opgesteld voor een geheime vergadering van de Shell top in Ascot in januari 1996. Voornaamste doel is te komen tot “een strategie voor de reputatie van de Groep als een asset.” Shell lag al jaren onder vuur voor de milieurampen veroorzaakt door de operaties van het bedrijf in Nigeria, zoals olielekkages en het continue affakkelen van gas, vrijgekomen bij oliewinning. De crisis werd acuut toen het bedrijf werd beschuldigd van te nauwe betrekkingen met het militaire regime. Volgens velen had Shell niet genoeg gedaan om de executie van Ken Saro-Wiwa en acht andere mensenrechtenactivisten te voorkomen. De focus van het Crisis Plan is desondanks op “The Message”. Niet door oorzaken van de problemen, maar de Public Relations staan centraal in het rapport.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

The promise of privacy controls

Een gastbijdrage van Woodrow Harzog, affiliate Junior Scholar at the Center for Internet and Society en Roy H. Park, Fellow and Ph.D. Student, University of North Carolina at Chapel Hill. Het stuk is ook te lezen op het blog van het Stanford Center for Internet and Society.

Privacy settings and other technological controls used to protect privacy have been justifiably criticized a bit lately. Danielle Citron recently blogged at Concurring Opinions about an important new study conducted by Columbia’s Michelle Madejski, Maritza Johnson and Steve Bellovin that found that Facebook’s default privacy settings fail to capture real-world expectations. The United Kingdom Government has recently indicated that browser settings alone cannot be used by Web users to give consent to being tracked online under a new EU law. The Government’s rationale for this decision was that these browser settings were not flexible enough to reflect a user’s true privacy preferences.

The general consensus seems to be that most privacy settings simply aren’t that good at protecting the actual information we consider private in a given context. I think some skepticism regarding privacy controls is warranted, particularly in light of the current technology. However, I’d like to show some support for privacy controls, or, rather, the promise of privacy controls. My hope is that that courts and lawmakers do not completely sour on recognizing privacy controls as a legitimate way to protect an Internet user’s privacy.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Press Freedom Night – three uneasy questions

GroenLinks-Europarlementariër Judith Sargentini opende dinsdagavond de Avond van de Persvrijheid in Amsterdam. Ze hield de journalisten en uitgevers onder haar gehoor een spiegel voor: hoeveel is digitale vrijheid hun waard? We kregen de tekst (helaas in het Engels) toegestuurd en delen die graag met u.

Ladies and gentleman,
The internet is a dictator’s nightmare.
Ask Ben Ali. Ask Mubarak.
Twitter, Facebook and the blogosphere helped bring them down.
The internet can be a powerful tool for democratic change.
But it might not be so forever.
Governments are unhappy with the free flow of bits and bytes.
They are putting in place gatekeepers and spies.
Technologies for filtering information and intercepting communications might turn the internet into yet another instrument of repression.
Will we let that happen?

I am very honoured by the invitation to open this Press Freedom Night, but I am not here to talk smoothly.
I want to raise three uneasy questions, inspired by my personal experiences.
I suppose many of you are journalists, editors or publishers.
My three questions relate to the way your professions defend internet freedom and media freedom – or fail to do so.

First question:
Are Dutch publishers pushing for the same kind of internet filters that we find so reprehensible in dictatorships?
Last month, the Dutch government proposed to outlaw downloading copyrighted text, music and images from illegal sources.
For the Dutch Publishers Association (NVU), which includes newspaper publishers, this proposal doesn’t go far enough.
They want criminal sanctions, even for limited downloading.
They want better enforcement, even if someone downloads a text from a legal source but then mails it to a friend (which, unbelievably, is already a crime).
But how is the government supposed to enforce such strict copyright laws?
By having internet providers check all our internet traffic and block access to websites that infringe copyrights, as the music industry demands?
We would be halfway to China, with its Great Firewall.
Different goals, same technology.
Wouldn’t we be offering a blueprint for censorship to governments less democratic than ours?

Vorige Volgende