‘De feiten, de feiten!’
Al een maand erger ik me mateloos aan de verkiezingsstrategie van het CDA. Laat ik het eens onverhuld zeggen: vooral voor een partij, die zich erop beroept de normen en waarden opnieuw te hebben uitgevonden, gedragen ze zich ongelooflijk hufterig. Nooit in de parlementaire geschiedenis is er onbeschaamder, achterbakser en cynischer aangevallen dan wat Verhagen en Balkenende dagelijks laten zien. En wat nog erger is: het werkt.
“Wat Balkenende doet is, elke keer heel precies, en het zou goed zijn daar eens op te letten, elke keer als Bos iets zegt, dan zegt ie van: ‘Nee, de feiten, de feiten!’ Hij wil laten zien, dat klopt niet. Hoezo klopt dat dan niet?”
Cohen zit hier niet te huilebalken, hij heeft met zijn verontwaardiging bij Pauw en Witteman volkomen gelijk. De CDA campagne is veel harder dan de eerste blik doet vermoeden. Achter de keurige gereformeerde blik van onze premier gaat een meedogenloze killer schuil. De tactiek: haal Bos uit zijn verhaal, de rest volgt vanzelf. Wat je Bos kan verwijten is dat hij de straatvechter Balkenende niet heeft zien aankomen.
Het verstoren gebeurt op verschillende manieren. Cohen geeft al aan dat Balkenende voortdurend door de zinnen van Bos heen tettert terwijl hij klagend om de feiten roept. Alsof hij de scheidsrechter bij elke correcte tackle wil verzoeken om een gele kaart voor zijn directe opponent. En dat terwijl JP zelf een uiterst problematische verhouding met de cijfers heeft. Als je hem mag geloven heeft het CPB berekent dat Nederland niets te wensen overheeft en dat de CDA-plannen in alle gevallen de meest veelbelovende zijn. Er zijn geen wachtlijsten, niet meer werkelozen en het onderwijs loopt prima. En wie anders beweert is een zeurkous ‘die altijd maar negatief doet’.