Eurocraat

Binnen EU-kringen is er op dit moment enige heisa over plannen om op Europees niveau de regels rond echtscheiding (enigszins) te harmoniseren. Nu zullen eurosceptici wellicht meteen over nutteloze Brusselse bemoeizucht beginnen, maar dat is niet helemaal terecht. Van de circa 845.000 echtscheidingen die jaarlijks in Europa plaatsvinden zijn er zo’n 170.000 van echtparen met verschillende nationaliteiten.

Dat kan complicaties opleveren. Want als een Fransman met een Finse trouwt en vervolgens in Polen gaat wonen, onder welk nationaal recht vallen ze dan? En om het nog complexer te maken, wie heeft er recht op het vakantiehuisje in Spanje? Welk recht van toepassing is maakt nogal uit. Onder Frans recht heeft bijvoorbeeld de minst verdienende partner veel minder rechten op gezamenlijk bezit dan in Finland. En in Frankrijk maakt het bijvoorbeeld ook veel meer uit of een van beide partners is vreemdgegaan. Als onze Fransman welgesteld is en zijn Finse liefde met iemand anders in bed is gedoken heeft hij er dus behoorlijk voordeel bij de echtscheiding onder zijn eigen nationale recht te laten vallen, terwijl zij natuurlijk liever naar een Finse rechtbank stapt. In de praktijk geldt nu vaak dat de rechtbank die het eerst van de echtscheiding hoort, beslist, wat sluwe partners dus een mogelijkheid geeft hun verloren liefdes een juridische loer uit te draaien.