Dimitri Tokmetzis

Zembla heeft vanavond een provocerende uitzending waarin hulpverleners voor verplichte anticonceptie pleiten in situaties waarin duidelijk is dat aanstaande niet voor hun kinderen kunnen zorgen. Het is een discussie die zo’n beetje iedere vijf jaar weer de kop opsteekt. Opvallend nu is dat er de laatste tijd geen schokkende zaken aan het licht zijn gekomen, dus de aanleiding komt een beetje uit de lucht vallen.

Het is een vreselijk ingewikkelde discussie. De vraag is natuurlijk in hoeverre je mensen zo’n basaal recht kunt ontzeggen. We gaan ervan uit dat iedereen, ongeacht afkomst, geestelijke gesteldheid, zwakten, in staat moet zijn om in volledige autonomie zichzelf voort te planten. Maar heeft een ongeboren kind ook rechten? Welk recht laat je prevaleren? Het eerste lijkt absoluut, het tweede niet. Maar ik denk dat zelfs de SGP dit een moeilijk vraagstuk zou vinden.

Ik vraag me af of je uit de voeten kunt met het idee van ontoerekeningsvatbaarheid. Wie nu ontoerekeningsvatbaar verklaard wordt, verliest een flink deel van zijn rechten. Een ontoerekeningsvatbare weet immers niet wanneer hij of zij vrijkomt, hoe hoog de straf is. Een psychiatrisch patiënt kun je ook tegen zijn zin en bij gebrek aan een delict opnemen en dwangbehandelen.