De Speld

Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.

“Een document van jeugdnostalgie en arche- typische zinnenprikkeling.” Regisseur Gus van Sant is ervan overtuigd met zijn verfilming van de populaire gameklassieker Tetris een schot in de roos te plaatsen. De film beleeft zijn première op 16 juli tijdens het filmfestival van Andorra; filmkenners spreken nu al van ‘een arthouseklassieker van mastodontische omvang’.

De Grand Canyon rond het dorpje Herpes Junction vormt gedurende ruim twee uur het decor van de film. In de film wordt het dorpje getroffen door blokken met verschillende vormen uit de hemel vallen en in het niets verdwijnen zodra zij een aaneengesloten rij vormen. De kijker wordt gedurende de film in spanning gehouden: welke vorm zal het volgende blok hebben en zal deze weer een rij doen sluiten?

Dat hier sprake is van een prestigieus project blijkt al uit de casting van de film. Elijah Wood schittert in de rol van het staafje met de uitstulping aan de rechterkant en voor het vierkantje wist Van Sant niemand minder dan John Malkovich te strikken. Hoewel in de constante setting van de film het door de regisseur zo geliefkoosde minimalisme valt te herkennen, spreekt uit de spectaculaire special effects rondom het verdwijnen van de rijen de nieuwe weg die Van Sant lijkt in te slaan: die van de bombast en de sensuele overprikkeling.

Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.

In het kader van het Europese transparantie-beleid openen alle Europese lidstaten op tien mei hun achterkamertjes voor het grote publiek. Het is voor het eerst in de geschiedenis van de EU dat nieuwsgierige EU-burgers een blik achter de schermen van de ‘hoge heren’ krijgen.

“De verschillen in achterkamertjes zijn opvallend,” aldus hoogleraar Politieke Transparantie Bert Bokhoven. “Oost-Europese achterkamertjes zijn vaak van grijs beton met niet meer dan een tafel en wat stoelen, terwijl die in Zweden van hout zijn met een volledige collectie vintage IKEA-meubilair.” Het meest opvallend is het Italiaanse rococo-interieur. “De Siciliaanse achterkamertjes zijn soms compleet ingericht met slaapkamers, badkamers, kroonluchters en sportfaciliteiten,” beschrijft de hoogleraar. “Alsof je er maanden zou kunnen verblijven.”

Organisator Roelf Bennema verwacht vooral grote drukte bij historische achterkamertjes. “Het is natuurlijk fascinerend om te zien in wat voor ruimtes de loop van de geschiedenis is bepaald.” Vooral in de internationale besluitvorming speelt het achterkamertje een grote rol. Misschien wel het meest in het oog springend is de Parijse vredesconferentie aan het einde van de Eerste Wereldoorlog. Toen werd volgens Bennema bijna het hele stadscentrum ingericht als achterkamertje. En wie denkt dat het een luxe is om in achterkamertjes te werken, helpt hij graag uit de droom: “Het is onthutsend om te zien in wat voor schimmelig hokje de Afrikaanse landbouw om zeep is geholpen.”