COLUMN - Ik slaap slecht. Altijd al gedaan. Zolang ik me kan herinneren lig ik vele nachten urenlang naar een plafond te staren, bekaf, maar slapen ho maar. Bedenk een oplossing en ik heb het geprobeerd. Blokje om, geen tv en alcohol voor het slapengaan, boekje lezen, suikervrij eten, de hele rambam. Niets hielp. Uiteindelijk heb ik ook nog zo’n slaaponderzoek in het ziekenhuis gedaan. Nog nooit zo goed geslapen. De dokter voelde zich genaaid en ik dacht alleen maar dat ik daar iedere nacht wel wilde komen liggen. De nacht na het onderzoek lag ik gewoon weer met de ogen open. Zo gaat dat.
Uiteindelijk kwam ik bij een natuurarts terecht. Desperate times call for desperate measures. De man kon mij helpen, zei hij. Ik geloofde alles op dat moment, dus dat uurtarief van de goede man nam ik voor lief, net als de vieze drankjes die ik maar moest drinken. Na twee weken moest ik terugkomen. Dat deed ik. Ik had nog geen minuut extra geslapen. Hij keek nog eens naar mijn tong, voelde nog maar eens aan mijn pols en schreef me een ander vies drankje voor. Na twee weken kwam ik terug met wallen tot op de knieën. Ik was inmiddels wat pissig aan het worden. De man zou mij helpen, daar betaalde ik grof voor en hij kwam niet over de brug.
Hij keek me aan. ‘Ik denk,’ zei hij uiteindelijk, ‘dat jouw probleem groter is dan jijzelf. Ik heb wel een vermoeden waar dit vandaan komt, want ik maak het niet vaak mee dat ik iemand met deze klacht niet kan helpen. Ik vermoed namelijk dat jouw probleem uit een van je vorige levens komt. Er is ooit, in een ander leven, iets goed misgegaan. Daar kunnen we wel achter komen hoor. Je zou eens aan regressietherapie moeten denken. Dat is ook een van mijn specialismen, een sessie duurt maar twee uur. Ik denk dat we met een sessie of vier, vijf wel bij de bron van deze slaapellende kunnen komen. Van daaruit werken we dan verder.’ Hij plantte zijn ellebogen op tafel, zette de vingers van beide handen tegen elkaar, sloot zijn ogen en liet een plechtige stilte vallen.
Ik voelde wat opborrelen. Het kwam van diep. Ik probeerde het eerst nog tegen te houden, maar het moest eruit. Bulderend van de lach heb ik zijn praktijk verlaten. Hij riep mij nog van alles na maar ik verstond hem niet, zo hard moest ik lachen. Die gast was knettergek! Ik heb zijn goedjes thuis direct in de prullenbak geknikkerd en lig nog steeds iedere nacht wakker, maar ik denk met veel plezier terug aan mijn orakelende natuurarts. Vorige levens, me hoela! Ik mik er af en toe maar een slaappil in. Dat helpt. Al is het maar voor een nachtje.
Reacties (13)
Ik zou toch eens navragen welk merk matras ze gebruiken bij dat slaaponderzoek in het ziekenhuis.
Een maat van mij had ook last van slaaploosheid. Die heeft, na jaren tevergeefs wakker gelegen, besloten om niet langer in bed te blijven liggen te wachten tot hij in slaap zou vallen, maar is uit zijn bed gestapt en zijn hobby gaan beoefenen (schilderen). Niet met de bedoeling om slaap op te wekken, maar zoals hij zelf zei: ik kan kan gefrustreerd in bed blijven liggen of ik kan wat leuks gaan doen, moe ben ik morgen toch wel. Sindsdien gaat hij later naar bed, slaapt maar enkele uren per nacht, maar is een stuk minder gefrustreerd. En heeft aardig wat mooie schilderijen gemaakt.
Het probleem is dat je astrale tweelinglichaam in een parallel universum steevast door keihard spelende K3-CD in een donkere vochtige cel wakker wordt gehouden. Voor €300,– kun je je laten behandelen met zoetstofwisselingstherapie.
Toch een tip: luisterboek. Kinderen vallen van een voorleesverhaaltje ook in slaap. Zoek een boek wat boeiend genoeg is om niet alsnog over je eigen sores te gaan tobben, net saai genoeg om niet helemaal wakker van te worden en zonder irritante voorleesstem. Een vreemde taal werkt het best – dat laat je net wat makkelijker langs je heen glijden als het moment van in slaap vallen daar is.
Rook je? Sinds ik gestopt ben met roken heb ik nooit meer slaapproblemen gehad, en dat is nu al zo’n twintig jaar geleden.
@dus Ben al 12 jaar gestopt. Maakt niet veel uit helaas. Ik kan nog een klankschaaltherapie overwegen ;-)
@2: Is de ervaring van enkele van mijn kennissen ook:
Niet naar bed gaan voordat je echt slaap hebt, maar wel op de zelfde tijd opstaan.
Verder ken ik ook mensen die baat bij ontspanningsoefeningen hebben ( al dan niet in de vorm van yoga )
Geen persoonlijke ervaring: Ik ben zowat is staat om staande te slapen ;-)
Geen koffie, cola, energiedrankje na 18.00 uur.
“Blokje om, geen tv en alcohol voor het slapengaan, boekje lezen, suikervrij eten, de hele rambam, niets hielp.” Uh, dat ‘hele rambam’ valt daar ook seks onder? Want dat wil ook nog wel ‘ns helpen, bij mannen tenminste. Overdag sporten, dus niet ’s avonds (anders blijft die adrenaline maar stromen) word je ook moe van.
Bij mij hielp regressietherapie wel: de slapeloosheid in mijn vorige leven is er door verdwenen.
Slapeloosheid? Wiet helpt gegarandeerd. Wel 100% garantie op verslaving als je het gaat roken om te slapen:p
@0
Aangezien je nu nog in leven bent neem ik aan dat je uiteindelijk wel in slaap valt en dus gewoon laat opstaat. Misschien voel je je beter als je stopt met proberen vroeg naar bed te gaan. Als je uren wakker ligt hoe laat je ook naar bed gaat (en ook geen cafeine drinkt en dan bedoel ik echt nooit, want misschien is je lichaam daar heel gevoelig voor) heb je waarschijnlijk een psychologisch probleem (hoewel @1 misschien wel een punt heeft), dan kun je wel slaappillen nemen maar daar heb je dan steeds meer van nodig en uiteindelijk ben je verslaafd. Een psychiater kan je dan het beste helpen, zeker als jullie gaan uitzoeken hoe die slaapkliniek verschilt van je slaapplek thuis (dat verschil kan ook psychologisch zijn).
En dit doe ik dus als ik niet kan slapen ;)