COLUMN - Overwerkt en vol verdriet waarmee ik geen raad wist, schoof ik de depressie in. Ik sloot me steeds verder af. Er kwamen maanden waarin de enige mensen die ik zag, de dames achter de kassa van de supermarkt waren. Zelfs die meed ik liever: pas wanneer de enige leeftocht in huis nog een oud blik artisjokkenharten was, kreeg ik mezelf zover om boodschappen te gaan halen.
Nergens fut in, nergens moed voor.
Wat ik deed? Niks. Eindeloos series kijken op de computer. Een geliefd forum tien keer per dag van voor naar achter uitlezen. Mezelf verdoven. Te laat naar bed gaan, te laat opstaan, en altijd gaan slapen met het vreselijke gevoel dat ik die dag weer niks had gedaan. Het loden gewicht op mijn schouders voelen drukken van al dat achterstallige werk, stiekem doodsbang zijn dat ik het geduld en de liefde van vrienden nu definitief had verspeeld door mijn eindeloze stilte.
Ik proefde ergens diep in me zelfs een koppig verzet tegen het weer moeten opkrabbelen. Wat een gedoe, waarom zou ik nog? Ik heb toch niks meer te bieden, laat staan iets te halen. Ik was op. Kapot. Defect. Voor mij hoefde het allemaal niet meer.
En toch doorleven, hè, al was het dan wankelend op de rand. Maar vooral: elke dag verwachtte ik de mokerslag, dat laatste kleine duwtje dat me over de grens zou doen storten. De post maakte ik al een half jaar niet meer open, mail las ik slechts bij vlagen. Er kwamen boetes en aanmaningen. Pogingen van vrienden om contact te zoeken, ervoer ik als pijnlijke reminders aan mijn onvermogen.
Met gestrekt been schoof ik almaar dieper de ellende in.
Dank God voor de automatische overschrijving en voor wat financiële reserve. Zonder die twee dingen, realiseerde ik me, niet eens zo lang geleden, was de kans groot dat ik inmiddels allang wegens wanbetaling mijn huis zou zijn uitgezet. En dank Allah voor de loyaliteit van opdrachtgevers en vrienden: zonder hen was ik inmiddels weggevaagd.
Inmiddels krabbel ik langzaam op. Mijn schouders zijn lichter, mijn hoofd wordt helderder, ik zoek weer contact, ik schrijf weer wat beter, ik doe wat meer. Een goede vriend komt soms bij me zitten om als lieve stok achter de deur te fungeren: dan kan ik niet weglopen voor die allerlaatste hindernis, de ergste rotklus: het weer op orde brengen van mijn administratie en mijn financiën.
Ik kijk tegenwoordig anders naar de verkopers van de daklozenkrant. We denken zo makkelijk dat hun leven veilig ver is van het onze, dat de afstand tussen hen en ons kilometers groot is. Zulke domme keuzes als zij zouden wij nooit van ons leven maken!
Maar de afgrond is een stuk dichterbij, en wanneer die eenmaal in zicht is, is hij verdomd moeilijk op afstand te houden. Overwerkt zijn, je hartsvriendin die dood gaat, radeloos zijn van verdriet – meer is niet nodig. Al wat mij van de dakloosheid scheidt, is de automatische afschrijving, wat financiële armslag, en de loyaliteit van vrienden.
Deze column van Karin Spaink verscheen eerder in Het Parool.
Reacties (54)
Veel artisjokhartjes voor u! <3 <3 <3
Daarom krijgen bankiers dus van die hoge bonussen.
“Al wat mij van de dakloosheid scheidt, is de automatische afschrijving, wat financiële armslag, en de loyaliteit van vrienden.”
Slap lulverhaal. Wat mij van deze onzin scheidt is karakter en opvoeding. Het vermogen om met elke tegenslag om te gaan en te overwinnen, de wil om gelukkig te zijn en het plichtsbesef niet te mogen falen en je verantwoordelijkheid te nemen.
Beetje meer natuurlijke selectie zal de mensheid goed doen.
@3: SUCCES IS EEN KEUZE!
Wat een gelul. De maatschappij is zo ingericht dat je met wat pech simpelweg vermalen wordt, als gewone burgermans. Kan de OP gebeuren, kan jou gebeuren, kan mij gebeuren. Ook ik ben maar 1 salarisstrook verwijderd van de goot. Maar mocht het zo ver komen, en heeft mijn gezin niet meer te vreten, dan neem ik natuurlijk mijn verantwoordelijk, ga ik niet bij de pakken neer zitten, en kom ik het halen. Bij de ‘succes is een keuze’-balkende VVD’ers.
@3: Sieg Heil!
@4:
Als dat is wat je erin leest, is dat jouw pakkie an. Maar als jij werkloos raakt en je huis wellicht uitgezet wordt, dan ben je een slap jochie als je bij de pakken neer gaat zitten. Dat is wat ik stel. Dan neem je je verantwoordelijkheid. Dan behoor je elke dag bij de woningbouwverenigingen voor de deur te staan om je gezin onder te kunnen brengen. Dan zorg je dmv een actieve houding dat er eten op tafel is, al is het via de voedselbank. Dan ga je niet in de goot zitten en je gezin laten stikken. Dat is wat mensen zonder karakter doen. Daar val jij blijkbaar onder, gezien het gegeven dat je maar 1 salarisstrook van de goot afstaat en dan direct je gezin laat stikken.
“ga ik niet bij de pakken neer zitten, en kom ik het halen. Bij de ‘succes is een keuze’-balkende VVD’ers.”
Dat is wat slapjanussen doen. Maar wel een te verwachten reactie op zo’n links blog. Lekker alles afschuiven naar externe factoren. Het is ‘de samenleving’, het zijn ‘de balkende VVD ers”, “ik kan er niets aan doen” gelul…… grow a pair kerel. Niet iedereen verdrinkt bij een sprong in het diepe.
@5
Smakeloos, maar te verwachten.
@6: Dus? Als dat niet lukt, is het vooral je eigen schuld, want dan had je maar harder moeten proberen? Niet dat er geen werk is, geen huurhuizen? Man man man, wat een wereldbeeld.
Als je geen hart hebt, kun je je inderdaad ook niet voorstellen hoe het voelt als dat gebroken is.
Wie ook maar iets van Karin Spaink afweet haalt het uiteraard niet in z’n hoofd om met termen als ‘slap’ aan te komen… Lieve Karin: je hebt je moed meer dan getoond, steeds weer. Zet ‘m op.
@6:
dat is te verwachten van een rechts type. Alles afschuiven op de eigen verantwoordelijkheid. Het is altijd “werkschuw volk”, “handjesophouders”, “je doet niet je best” gelul…. krijg toch tieten kerel. Je wordt niet altijd ontslagen omdat je niet goed je best doet, velen krijgen een flinke duw in het diepe. Waarna er nog eens flink nagetrapt wordt.
Volgens mij is dat echt een rechts trekje, het ontkennen van de rol van de maatschappij, en alles op het persoonlijke te schuiven, individualisme tot het einde. De maatschappij bestaat alleen maar om er zelf beter van te worden, er zoveel mogelijk uit te trekken. En als je dat niet doet, of het lukt niet, ben je een loser en is alles je eigen schuld.
@7:
Manmanman wat een gezeur.
“Als dat niet lukt, is het vooral je eigen schuld, want dan had je maar harder moeten proberen? ”
Boeit het “wiens schuld het is” (wat is btw?)?
“Niet dat er geen werk is, geen huurhuizen? Man man man, wat een wereldbeeld”
Jij woont in Uganda maak ik hieruit op? Of ben je gewoon aan het klagen? “Maar wat als dit?” “Maar wat als dat, zus of zo de situatie is?” Wat wil je dat ik daarop antwoord? Zoek je geruststelling oid? De “maar wat als?” vragen zijn slachtoffer vragen. Wat je doet moet je lekker zelf weten, wat ik stel is dat als je niets meer doet je gewoon een slappeling bent. Je zoekt maar naar oplossing. Je kunt in het leven zeer nare en vervelende dingen meemaken en overkomen, door eigen en andermans schuld. Het gaat erom hoe je daarmee omgaat.
Een dakloze die de krant verkoopt en zo voor z’n eten en onderdak zorgt is niet iemand waar ik neer op kijk. Die heeft de strijd niet opgegeven. Wellicht krabbelt die wel op uit het dal een keertje. Maar dat kan alleen door niet-verslaafd te zijn, niet depressief te zijn, je actief op te stellen voor wanneer een kans zich voordoet. Slappe jochies gaan klagen en discussiëren “wiens schuld het is” en verder bij de pakken neerzitten.
@3:
dat is hol gelul. Het zal mij niet verbazen dat je bij een beetje tegenwind je meteen gaat miepen
zo, en dan maar schelden op links! “natuurlijke selectie” dus voor die mensen die geen “karakter en opvoeding” hebben. Want jij weet dat de columnschrijfster geen karakter heeft… Gezien het feit dat ik kanker heb gehad, kan ik bij zulke reacties niets anders als met een gestrekt been je kanker toewensen. Eens zien hoeveel “karakter en opvoeding” je hebt…
¨niet depressief te zijn,¨
WANT DEPRESSIE IS EEN KEUZE!
@12:
“zo, en dan maar schelden op links! “natuurlijke selectie” dus voor die mensen die geen “karakter en opvoeding” hebben. ”
Nee, dat staat er niet. Beetje beter lezen. BTW, jij bent niet de enige die een ernstige ziekte heeft (gehad) / hartproblemen. Ik ben daardoor niet bij de pakken neer gaan zetten, hoe slecht het er ook voorstond.
“kan ik bij zulke reacties niets anders als met een gestrekt been je kanker toewensen ”
Tja, je mag dan wel kanker hebben overwonnen, deze opmerking bewijst enkel dat karakter daarvoor blijkbaar niet nodig was.
@6: “Niet iedereen verdrinkt bij een sprong in het diepe.”
En degenen die wel verdrinken: opgeruimd staat netjes. Dat is toch wat je bedoeld met natuurlijke selectie? Recht van de sterkste.
Als ik je vervolgens een spiegel voor houd zie jij iets smakeloos. Dat snap ik dan weer niet.
Iemand beschrijft een depressie.
Nonkel: Onzin! Gezeur! Als je nou maar gewoon karakter hebt door een degelijke opvoeding dan sla je je overal doorheen. Dan snap je dat succes een keuze is. Dan neem je je verantwoordelijkheid!
Implicatie: al die mensen die niet mee kunnen komen, zijn gewoon sukkels, die dat aan zichzelf te danken hebben.
De winnaars daarentegen, zijn winnaars door hun karakter en inzet.
Zelf zou ik overigens nog meer waardering hebben voor die dakloze, wanneer hij, alleen of samen met wat andere daklozen, zijn lot in eigen hand neemt, en de villa van een VVD´er of bankier binnenvalt, en die graaiers op straat schopt.
Dat steeds maar overspannen worden, volgens mij is dat geen wonder. Het fabeltje “je werkt te hard”. Het is ook geen toeval dat het vrouwen zijn die daar zo vaak last van hebben. Der is gewoon niet zo veel werk. In elke economie. En de meeste banen zijn nep. Maar je mag dat vooral niet hardop zeggen.
Want ze willen dat je werkt, zodat je niet werkloos op straat gaat hangen en de revolutie uit laten breken. Daar heb je alle reden toe want het hele systeem is wreed oneerlijk.
Harry zit in een dure baan met dommigheid niks te doen en die woont in een kast van een huis, dat ie met grote nonsens bij elkaar heeft gekregen, en verder door het goed harken van zijn corrupte vriendjes.
Terwijl jij zelf hetzelfde zo veel beter kan doen en zoveel mooiers zou kunnen maken en dat mag dan weer niet, nee jij moet je mondje houden, antidepressiva slikken, stukjes schrijven die nergens gepubliceerd worden, in een hoekje gaan zitten wachten tot je een fijne vent tegen komt, kinderen poepen en verder mag je doodgaan. En breien. GRRR…
Het enige is dat er geen alternatief voor is.
Het zou allemaal niet zo erg zijn als mannen nou nog gewoon een vrouw namen, gewoon thuis bleven zitten en hun salarisstrookjes oneerlijk in ontvangst namen en verder niet zo moeilijk deden.
Maar nee mannen hebben zich er volledig mee vereenzelvigd dat het systeem oneerlijk is en moeten daarom het onderste uit de kan. Tien vrouwen en een jacht in Monaco. EN een dubbel salaris, omdat hun vrouw ook moet werken. En een gigantisch huis. En een hele vette bankrekening.
Het gevolg is dat neppe banen steeds minder opleveren en er steeds minder neppe banen zijn voor de goegemeente. Echt werk, zoals in de bejaardenzorg, dat mag je op vrijwillige basis doen. Want ja jongens, het systeem is oneerlijk.
Als die vrouwen dan ook nog het werk dat er wel is dan beter
doen, en ook nog eens voor niets, dan heb je dus veel minder mensen nodig voor hetzelfde.
Het enige is, dat werk was toch al nep.
Dan stort de vraag in en zitten we allemaal eenzaam thuis te wachten op de burgerrevolutie die toch niet komt en niets oplost als tie toch komt.
@14: Ik beweerde ook niet dat er stond. Net zomin als jouw reactie een standpunt vertegenwoordigde die hier gebezigd werd.
“karakter daarvoor blijkbaar niet nodig” – Mensen die al in de put zitten een trap nageven dat ze niet genoeg hun best doen laat ook bepaald geen karakter zien.
@15:
“En degenen die wel verdrinken: opgeruimd staat netjes. Dat is toch wat je bedoeld met natuurlijke selectie?”
Je bedoelt zeker te vragen, “wat bedoel je met dat een beetje meer natuurlijke selectie goed voor de mensheid zou zijn”?
Nou beste Diener, Jack Random is daar het perfecte voorbeeld van. Wat minder aandacht, energie en wat meer natuurlijke consequenties voor hen die in de goot gaan zitten, passief en onderhoudend.
Ik heb een vriend die alles heeft meegemaakt, van seksueel misbruik, werkloosheid, psychische problemen en ziekte. Die gozer is helemaal oke, ook wanneer het “tegenzat”. Die bleef vechten. Het is knap die hij het allemaal overwonnen heeft. Maar ook wanneer hij dood was gegaan bijvoorbeeld was hij een winnaar. Gewoon, omdat hij nooit heeft opgegeven. Hoe uitzichtloos het ook was.
Velen verwarren deze blijkbaar rechtse opvatting met dat winnaars alles aan zichzelf te danken, en losers net zo. Dat is domme aanname.
Jeetje, ik vroeg me nog af of mijn flauw grapje onder zo’n column wel kon, maar de reactie van Nonkel slaat echt alles. Nonkel, verdiep je eens in de chemie van de hersenen en het effect daarvan op (on)gelukkig zijn. Dan ontdek je dat karakter en opvoeding bij lange na niet zo allesbepalend zijn als je denkt.
@20: “natuurlijke selectie goed voor de mensheid zou zijn”?Nou beste Diener, Jack Random is daar het perfecte voorbeeld van. ”
Te laat, ik heb mijn genen al doorgegeven! :D
@6
Aansteller. Jij kan je hoofd in dit land boven water houden, niet omdat je zo’n stoere jongen bent, maar omdat we een redelijk functionerende samenleving hebben, zodat de meeste mensen die in de pas lopen het wel redden.
Maar in een wereld waar de state of nature geldt, komt een ander slag mensen bovendrijven. Dat zijn niet de mensen die linkse blogjes opzoeken om daar verongelijkt te zitten wezen, want dat is wat gefrustreerde mannetjes doen die zich gecastreerd voelen in de zogenaamd gefeminiseerde samenleving. Onderdeurtjes die achter het toetsenbord stoere praat uitslaan om hun gekwetste mannelijkheid weer wat op te poetsen. Maar in een wereld waar het recht van de sterkste geldt redt jij het helemaal niet, daar worden de rukkers die zich halverwege op de apenrots bevinden niet figuurlijk gecastreerd, maar letterlijk.
@20: wat ik niet begrijp nonkel, is dat je geen empathie voelt voor mensen die het zwaar hebben.
Jij bent iemand die als je met een groep een zware tocht door de wildernis doet, hard voorop loopt. De wind snijdt in de gezichten, het is koud en iedereen is doorweekt. Een paar anderen van de groep raken achterop. Ze zijn aan het “zeuren” dat ze het niet kunnen volhouden. Wat jij vervolgens doet is omdraaien en vanaf een afstand roepen, dat ze niet moeten opgeven.
“KOM OP!, Vecht! Je bent toch geen loser?!”, roep je achterom. Je hoopt je groepsgenoten zo te helpen. Maar je helpt er niemand mee. Het is juist zwaar demotiverend. In werkelijkheid ben je dan gewoon een klootzak (als je op die manier reageert).
Een echte held zou het “zeuren” namelijk serieus nemen, teruglopen naar zijn groepsgenoten en zijn groepsgenoten ondersteunen. Hij zou ze de snijdende wind uit het gezicht nemen door voor ze te gaan lopen. Hij zou zijn groepsgenoten ondersteunen bij het lopen. hij zou zijn hoofd helder houden en zoeken naar praktische oplossingen: methodes om het leed te delen en weg te nemen.
Dat is wat een echte held doet en de rest van de groep zal hem loyaal en dankbaar zijn voor zijn inzet. Ze zullen hem respecteren en eren. Hij is namelijk een mens die begrijpt dat vechten voor jezelf de makkelijke oplossing is, dat het vechten voor anderen de echte uitdaging is en dat hij door dat proces anderen ook leert te strijden en te vechten voor een goed leven!
Ik vind @3 ook nogal hard, maar OP kijkt wel erg gemakkelijk naar de problematiek van daklozen. Je wordt echt niet dakloos van een overlijden van een naaste en wat teveel werk. Daar word je (tijdelijk) ziek van.
Daklozen hebben vaak te kampen met zeer ernstige, meervoudige problematiek. Mensen helpen is dat ook niet een kwestie van weer een dak geven, of een baan, of eten, of een luisterend oor.
Deze interpretatie van ‘ik ben bijna dakloos’ doet me denken aan hoe Mirjam sterk destijds zei “ik ben eigenlijk ook mantelzorger”, terwijl ze toast+jus voor iemand met griep maakte.
Het is een onderschatting van de problemen van een ander. Gebrek aan empathie?
Hoe dan ook. Ik kan me voorstellen dat vooral de zware depressie hier de complicerende factor is. Die los je ook niet op met een vrolijke carnavalskraker.
Ik wens je beterschap. En een dak.
Fijn voor de VVD dat er in dit land altijd Nonkel’s zullen zijn….
@23 Ik weet nooit in hoeverr zoiets nou cynisch bedoeld wordt…
Dit is dus zo’n falikante nonsens. In geen samenleving werkt alléén het recht van de sterkste. Je hebt altijd te maken met loyaliteiten naar je ouders, je kinderen, de zus van je opa die geen kinderen heeft gekregen en er nu maar een beetje bij hangt, naar die ene bloedmooie vrouw die de hele dag niks doet. En naar die andere, lelijke vrouw die de hele dag stomme grappen maakt en zo fijn zorgt voor de zus van je opa. Dus als je dan net als sterkste persoon in de samenleving een mammoet hebt geslacht, dan mogen zij ook allemaal een stukje.
Het enige is dat die loyaliteitsrelaties in een moderne samenleving veel ondoorzichtiger zijn. Waarom zou je in godsnaam met die corporale VVD-lutsers in hun villa’s en met hun snelwegen loyaal willen zijn, omdat ze zichzelf zo veel beter vinden? Waarom hebben zij dan alles en hebben wij dan niks?
Zo kom je dus op strafkampen uit. Want als de mensen onderin niet vrijwillig loyaal willen zijn aan de mensen bovenin die het ook absoluut niet verdienen, dan kunnen de mensen bovenin die loyaliteit altijd wel op een heel lelijke manier afdwingen.
Dat het fenomeen Goelag bestaat, wil niet zeggen dat het ergens voor nodig is. Het is zelfs helemaal nergens voor nodig, als we maar een beetje eerlijk elkanders lasten delen.
Blijkbaar is Nonkel nog niet depressief of overspannen geweest. Laten we dan nog eens vragen…
@25, volgens mij bedoelt Karin dat je dakloos wordt als je uit je huis geflikkerd wordt. En dat word je al vrij snel als je niet betaalt.
Fouten in je administratie kosten al snel VEEL geld, aan administratiekosten, boetes etc. Het hele radarwerk kan snel spaak lopen (‘je hebt het geld niet? Dan moet je nu nog meer betalen! Want dat kun je ook niet!’) – dat is iets dat veel mensen die op welke manier dan ook in de schulden belanden hebben ervaren, en wat wel degelijk bij heel wat mensen die dakloos worden meespeelt.
En als je door depressie niet in staat bent je administratie op orde te houden, dan kan dat snel spaak lopen. Omdat Karin Spaink wat reserves heeft (en een groot deel gelukkig automatisch doordraait vanwege de automatische afschrijvingen) viel het dubbeltje de goede kant op. Bij veel anderen kan zoiets wel degelijk de trigger zijn die het kaartenhuis in doet storten: ergens ontstaat een achterstand, je bent zowel financieel als organisatorisch niet bij machte dat het hoofd te bieden, en na niet al te lange tijd sta je op straat. Ik denk dat veel mensen niet beseffen dat dat wel degelijk erg snel kan gaan, bij de verkeerde combinatie van factoren.
Hey Nonkel, wat ben jij een lul zeg.
Mensen die denken dat depressie een keuze is, daar moet je gewoon niet mee in discussie gaan. Heeft namelijk niets met links of rechts te maken, maar alles met DOM. HEEL ERG DOM.
En ja dat jouw vriendje dan geen depressie heeft gekregen ondanks tegenslagen, Nou poeh. Dat betekent wat! Daarmee heb je toch wel bewezen dat depressief zijn aantelleritis is.
Een beetje zoals de verstokte roker wiens opa toch ook 99 is geworden ondanks zijn dagelijkse slof sigaren.
50% van de wereld is arm en leeft in betrekkelijk kansloze omstandigheden. Allemaal werkschuwe losers, dat is de werkelijkheid van de Nonkels van deze wereld.
@27
Dat was nou ook precies wat ik bedoelde. Het recht van de sterkste bestaat alleen in een wereld met eenzame wolven, maar dat is een fantasie, in het echt zitten daar allerlei lagen tussen. Bij sociale dieren zijn dat er een paar, bij mensen al wat meer en in een land met een functionerende samenleving zijn dat er veel meer dan in oorlogsgebied of in de gevangenis of op straat.
Daarom zijn die types als nonkel ook zo potsierlijk. Zo’n figuur dat voor z’n dertigste al met een bierpens rondloopt, maar zichzelf wel graag als een wolf in de jungle ziet. In wat minder gesocialiseerde omgevingen dan het VVD dorpje redt je het helemaal niet als je voor je dertigste een bierpens hebt, dan wordt je door de sterkeren doormidden gezaagd.
@32 Hahaha ja dat zijn we dan voor de volle honderd procent eens. Het recht van de sterkste geldt nooit. We hoeven niet iedereen op aarde te redden maar een beetje sociaal zijn moet, anders springen alle lieve mensen van het dak af en dan blijven alleen de schoften over. En dus zijn we heel sociaal naar Karin die zulke leuke stukjes op Sargasso schrijft. Behalve nonkel, maar die trappen we dan heel sociaal de afgrond in.
De schrijfster schrijft over haar depressie. Over dat haar levenslust weg was. Hoe het had kunnen leiden tot dakloosheid. Het artikel gaat niet over een werkschuwe, luie steuntrekker die geen k#t zin heeft te werken. Gaat niet over een stoephanger die liever de hand ophoudt. Het gaat over iemand die graag de energie zou hebben te werken, maar een schouder nodig heeft. Over iemand die een schouder nodig heeft, maar niet de energie of het besef heeft er om te vragen. Een aantal reacties hier slaan dan ook de plank mis.
Depressiviteit is o.a. het gebrek aan een stofje in de hersenen. Dat kun je misschien verhelpen met medicatie, therapie of beiden. Dat is nodig. Immers, tegen iemand die diabetes heeft zeg je ook niet ‘als je er nou eens niet steeds over nadenkt, gaat die suiker misschien vanzelf wel weg’. Nee, die zet je op dieet of geef je insuline. Iemand met een dwarslaesie verwijt je niet dat blijven liggen de oplossing niet is. Het is erg makkelijk oordelen.
Proberen niet in de goot te geraken als je gezond bent is redelijk makkelijk in een gezonde economie. Maar er weer uitraken als je er beland bent…
Ik bewonder de schrijfster om haar openheid en om het tonen van haar kwetsbaarheid. Sterkte.
@Nonkel. Zoek eerst maar eens op wat een depressie is. Natuurlijk bestaan er slappelingen, maar een depressie is echt wat anders. Dat is meer een psychiatrische ziekte die zware impact heeft. En een ziekte die gebaseerd is op bewezen neurochemische processen.
Maar ja, het slappelingen noemen bekt wel lekker.
Anekdotisch bewijs aanvoeren om anderen de maat te nemen, dat past het domrechtse type wel. Is ook heel wat minder moed voor nodig dan zwakheden tonen zoals de schrijfster van @0 doet. Wie is hier nou de slappeling?
Ben ik even weg, breekt er een shitstorm uit. Ongelovelijk, al die sociale lieden vol van empathie en begrip, en dan de mond vol hebben bierbuiken, castraties, kanker, lullen et cetera. En dan weer dat state of nature en helden gelul. De state of nature bestaat niet, heldendom is geen aspiratie voor mij. @ Mitzi, gedraag je niet zo kinderlijk joh. Je krijgt misschien wel plusjes, maar om daarvoor nou de clown uit te hangen….
@33
Bij zoiets als het objectivisme heb je de regel dat je mekaar mag -of moet- verneuken, zolang je maar geen fysiek geweld gebruikt. Maar als je uitgaat van het recht van de sterkste, waarom zou je dan op zo’n arbitrair punt een grens neerzetten?
Als je de gedachte over het recht van de sterkste consequent doorvoert, dan heeft degene die het sterkst is het recht om de nonkels met hun bierpenzen de nek te breken en de handen op zijn spullen of op zijn vrouw of dochter te leggen. Als je het daar niet mee eens bent, dan kweek je maar wat extra spieren, of je leert met een mes om te gaan of zo, zodat je jezelf, je familie en je spullen kan verdedigen. Maar ga niet zeuren dat fysiek geweld niet mag volgens de spelregels, want dan ben je gewoon de zwakkere die de sterkere met een slavenmoraal van zich afhoudt.
Maar als je niet uitgaat van het recht van de sterkste en in plaats daarvan een concept als samenleving hanteert, dan is het ook wat vreemd om mekaar te proberen te verneuken zolang je maar geen fysiek geweld gebruikt. Dan is het veel logischer om de grens een stuk naar voren te schuiven om te kijken of of je die samenleving op kan bouwen, lijkt mij, anders kun je dat idee van een samenleving beter helemaal afschaffen.
Ik heb jou ook een plusje gegeven, Nonkel, ter compensatie van wat er bij jou allemaal te compenseren valt.
@39:
Dank voor deze mooie ervaring, heb nog niet eerder de geboorte van een vagina meegemaakt. Top!
Ah, zo kennen we nonkel, alias Knorretje, alias Mister Pink alias …
Meneer succesvol, meneertje top. Je mag voor jou hopen dat natuurlijke selectie van jou niet meer zo’n rol gaat spelen. Dat gedrag van jou wordt namelijk door de meesten niet getolereerd, je wordt dan zo aan de hoogste boom opgeknoopt, of je komt op een andere manier voortijdig aan je eind.
Maar ik zie wel waar dit heen gaat. Nonkel gaat even flink doen in dit draadje, steekt zijn vingers in zijn oren, blaat nog wat. Ziet vervolgens dat zijn ‘mening’ niet ‘op prijs wordt gesteld’, roept zich daarna de morele winnaar uit, en met wat laffe en denigrerende woorden neemt-ie ‘afscheid’, om zich één of anderhalve maand later hier weer onder een ander pseudoniem zich te vertonen.
Want dat doen mensen met ‘karakter’, zoals nonkel.
@37 Beste Nonkel, Volgens mij brak die storm uit niet uit toen jij weg was maar toen jij het had over
Dat is echt zo gruwelijk akelig en harteloos. Ten eerste is het helemaal niet zo dat Karin Spaink haar situatie beklaagt, of geen plichtsbesef of verantwoordelijkheid voor haar eigen leven neemt, in tegendeel.
Ten tweede, ze geeft alleen maar aan dat een daklozenbestaan voor geen van ons heel ver weg is. Sterker nog ze laat getuigen van hetzelde karakter en opvoeding als jij: “en toch doorleven he”.
En ten derde, zeg je hier nou dat natuurlijke selectie een einde moet maken aan mensen met depressies? What the f*** Alsof we met optimisme alles oplossen van depressies tot oneindige stroom rekeningen. Heb je nooit Candide van Voltaire gelezen?
Gisteren was Matt VanDyke op tv, die Amerikaanse jongen die in Libië heeft meegevochten. Hij vertelde over de jongens en mannen in die oorlog en hoe ze alles op hun mobieltjes opnamen en dat ze hun ideeën over de oorlog van Hollywood hadden overgenomen, net als hijzelf. Ik vond ‘m wel sympathiek, waarom? Omdat ‘ie genoeg ballen had om zichzelf en al zijn fantasieën en projecties over avontuur en mannelijkheid te ontleden. Ik had niet de indruk dat hij daar heel veel remmingen had. En hij had zijn ballen natuurlijk ook echt op het spel gezet, want oorlog is oorlog.
Wat ik mooi vond aan het verhaal van Matt VanDyke is dat het aan de ene kant liet zien dat zo’n OCD-nerd wel degelijk uit zijn eigen achtergrond kan stappen en zichzelf zo’n beetje opnieuw kan uitvinden. Maar tegelijkertijd werd ook duidelijk dat hij in zijn nieuwe omgeving een speelbal was die vrijwel geen controle had over zijn lot. Hij had met wat meer pech net als andere Amerikanen ook naar Syrië kunnen gaan en dan had hij zomaar in het verkeerde kamp kunnen eindigen. Of een van die fluitende kogeltjes had zijn hoofd wel doorboord. Of hij had langer dan vijf maanden in Khadaffi’s cel vast kunnen zitten, zodat hij wel volledig was doorgedraaid. Het dubbeltje had zomaar de andere kant op kunnen vallen, zo fragiel kan het zijn als je de randjes opzoekt.
Dat is het verschil met van die rechtse typjes die in de kroeg de oren van je hoofd lullen in een poging indruk te maken. Die hebben ook allerlei frustraties, maar die klampen zich juist vast aan hun fantasieën in plaats van dat ze de boel ontleden. Die zie je ook niet zo snel het onbekende opzoeken, daar zijn ze juist bang voor, want onbekende dingen kunnen het gekoesterde en zorgvuldig geconstrueerde zelfbeeld weleens onderuit halen.
@37
“Je krijgt misschien wel plusjes”
De opmerking waarvan je wist dat deze zou komen. ROFL!!!1!
Nonkel wil ook graag een grote Epeen.
@42:
Weet je wat nou zo frappant is? Wat ik zeg is niets nieuws , helemaal niet schokkend ook. Maar er wordt een karikatuur gemaakt en vervolgens flippen mensen totaal (mij de kanker toewensen, hitlergroet, kopje kleiner maken) puur en alleen omdat ze voor de auteur denken op te komen. Alsof het een zielig meiske is die verdedigt moet worden door de groep, want harteloze domrechtse lul..
En dan schieten er een paar totaal uit de bocht, maar ontstaan er ook extreem doorgevoerde redenaties, tot het absurde toe.
Maar niemand denkt erover na dat de auteur wellicht een trap onder de kont nodig had. Niet een telefoontje van vrienden iedere twee weken. Maar gewoon met je neus op de feiten drukken. Zoals je je nu gedraagt is ontoelaatbaar, je gaat douchen, stukje rennen en je shit regelen. Medelijden en empathie zijn leuk, maar knuffel je vrienden aub niet de afgrond in.
@24 btw: ik train regelmatig. En juist degene die klaagt hoeft niet meer te komen. Wanneer je hardloopt en je genoeg lucht en energie om te zeiken, dan train je niet hard genoeg. Dan zoek je maar wat anders als je t zo verschikkelijk vindt. Je helpt degene die erdoor heen zit. En die hoor je niet.
@43:
je kijkt teveel tv, en zit teveel in de kroeg. Dat is wat ik hieruit opmaak
Ik wil jou ook best knuffelen hoor Nonkel Spartacus, als je daar zo’n behoefte aan hebt, dan kan je dat toch ook gewoon vrágen.
@45: Nonkel, een schop onder de kont werkt misschien altijd bij jou, maar andere mensen zijn weer anders. Karin schrijft ‘Een goede vriend komt soms bij me zitten om als lieve stok achter de deur te fungeren’ en legt uit dat ze daar enorm door is geholpen. Ik vond het een nogal overdreven reactie van jou om dat als ‘slap gelul’ weg te zetten en over natuurlijke selectie te beginnen, dus ik dacht ik reageer ook heel overdreven met die hitlergroet. Til er alstjeblieft niet te zwaar aan. Zie het maar als een goedbedoeld schopje onder de kont.
@45: Mensen met een depressie hebben geen trap nodig. Dat is typisch ongefundeerde domspraak. Het is juist dit soort uitspraken die het erger maken.
Hahaha heeft nou echt niemand Nonkel door? Een beschrijving van een depressie en dan met veel gejammer en geklaag reageren over mensen die jammeren en klagen, en dan reacties krijgen en dan huilen en miepen als een echte winnaar… Een mooie ironiische sketch, dude! Ik LOLde!
@50 Helaas, ik weet dat nonkel deze praatjes wel vaker -heel serieus- bezigt. Ken je van die mensen die beweren dat ‘Australië in Thailand ligt’? En dat je dan denkt: ‘dat kan je niet serieus denken’, en begint te lachen, en erachter komt dat ze dat écht denken? Het is misschien een ironische sketch, maar zo is het niet bedoeld. Nou dat dus. Het is zielig, want als het niet zo triest was, kon het nog wel grappig zijn, maar het is triest.
@nonkel: leer lezen, krijg een hart. Weet je wat, ga gewoon eens een keer met Dorothy mee, je hebt namelijk zowel een hart, verstand als lef nodig (weet je wel, hoe je steeds wegkruipt en terugkruipt onder andere pseudoniemen?). Het is jammer dat mensen steeds weer opnieuw moeten ontdekken wat een harteloos mens je bent.
Karin Spaink, jij begrijpt dus helemaal niets van de neoliberale heilstaat. Luister eens naar onze jonge succesvolle premier en leer ervan.
Geluk is een keuze, gezondheid is een keuze en succes is een keuze. Als er iets misgaat in je leven ben je gewoon een loser. Dan moet je geen columns gaan schrijven over hoe het iedereen kan overkomen. Winnaars hebben een plan, verliezers hebben excuus. It’s sucks to be you. Eigen schuld, dikke bult.
Aanvuling op @52 Want jij hebt het dan wel klote net zoals bijna alle mensen maar voor de rest is dit het land van melk en honing, kijk maar hoe goed we het hebben met zijn allen in ons kleine kikkerlandje, we kunnen allemaal miljonair zijn; als je dat niet bent, is dat je eigen verantwoordelijkheid.
@28: Met dit soort opmerkingen zit dat er dan over jaar of 2 wel aan te komen.