FICTIE – Tofik Dibi zat op zijn knieën voor het toilet. #vlindersindebuik, had hij net getwitterd. De vlinders dreven nu, samen met wat onverteerde frieten van de avond ervoor, in een plasje kots. En nog waren niet alle vlinders uit zijn buik verdwenen. Het waren eigenlijk ook geen vlinders. Het voelde meer aan als een zwerm vleermuizen die door zijn ingewanden joeg.
Waarom was hij hier in godsnaam aan begonnen? Iedereen had het hem afgeraden. Femke voorop. Doe het niet, Tofik. Wacht nog even. Jouw tijd komt nog wel. Maar het had zo mooi geleken, die middag in Bergen. Het Nederlandse duinlandschap had hem moed gegeven. Hij was er speciaal naartoe gegaan om over zijn toekomst na te denken. En als je ergens speciaal naartoe gaat om over je toekomst na te denken, dan ga je daar niet weg met een lafhartig plan om op dezelfde voet door te gaan.
Hij had er op zijn rug in het koele zand gelegen. Naar een donkere, leisteenkleurige hemel gestaard. Een meeuw zweefde zijn gezichtsveld binnen en bleef daar even hangen. Toen dook hij weg. Hij was de enige die begreep hoe je de bad guy moest aanpakken.
Daar kwam weer een golf opzetten. Het zuur kletterde tegen het porselein. ‘Sterft, gij oude vormen en gedachten’, schoot er door zijn hoofd. Nog een half uur voordat de persconferentie zou beginnen.
Help Sap, had Femke gezegd. Souffleer haar. Hou de Inekes van Gent bij haar weg. Hou de stekkerdozen bij haar weg. Heb geduld. Ga het niet zelf doen. Nog niet. Je bent er niet klaar voor.
Maar soms moest je ergens aan beginnen voordat je er klaar voor was. Anders was het misschien te laat. Sap hielp zijn partij naar de ondergang. Ze begreep niet hoe je moest communiceren. Ze had misschien wat meer inhoud dan hij, maar daar gaat het niet om. C’est le ton qui fait la musique. Sap zong een oud, grijsgedraaid deuntje. Het was tijd voor wat nieuws. Het moest meer swingen. Het moest meer in your face. Dikke beats.
De wolken in Bergen hadden haastig voortgedreven. Hij dacht aan de dagen dat heel veel nog heel duidelijk was. Het dagelijks leven was al niet zo gemakkelijk meer, maar op televisie werd het kwaad elke middag op Sky Channel afgerost door Batman en Robin. In dikke, vette cartoonletters.
Hij zat nu een jaar of zes in de Tweede Kamer. Zes jaar lang was hij Robin geweest. De Boy Wonder. Het rode pakje en de gele cape en de groene handschoenen zaten hem als gegoten. Totdat Batman ermee stopte en haar cape aan de wilgen hing. Batman had er geen zin meer in. Batman ging andere dingen doen.
De nieuwe Batman haalde het niet bij de oude Batman. Het had geen enkele zin haar Robin te zijn. Ze begreep er niets van, ze wist niet hoe het moest, klappen uitdelen. In plaats van dikke vette cartoonletters kwam ze met en stekkerdoos aankakken.
Er zat niks anders op. Hij moest het zelf doen. Hij moest de rode telefoon oppakken en zelf dat blauwgrijze pak aantrekken. To the Batmobile! Terwijl de schemer over de duinen van Bergen viel, de wind wat ging liggen en de bomen langzaam veranderden in mysterieuze schimmen, wist Tofik Dibi het heel zeker. Zo zeker was hij zelden van iets geweest.
Nu nog een goede slogan.
Reacties (23)
Ik lees toch steeds BAMI i.p.v. BAM!
Mogelijk dat er nog een portie bij de voedselbank is?
De Koninklijke BAM Groep: “BAM is ook Bouwen Aan Mensen. Die maken het werk … en het verschil” Vacatures: Planontwikkelaar, Directiesecretaresse, Hoofd KAM, en Engineer energietechniek.
Dodelijk dit, maar wel terecht.
Gisteren tegen mijn principes in toch maar eens naar K&VdB gekeken om te zien hoe hij daar op zou treden.
Hij gaat het beslist niet worden, dat zegt mijn glazen bol heel duidelijk. De race is al verloren. En het zou wel héél erg sneu zijn als hij zich daarna gewoon weer schikt onder het leiderschap van Sap.
Hij kan altijd nog presentator of bestuurslid worden bij PowNed.
Begrijp ik niks van. Waarom zou iemand die zijn nek uit steekt zich niet kunnen schikken onder de winnaar? Zeker binnen Groenlinks zou dat geen probleem moeten zijn. Zie Buitenweg vs Lagendijk in 2004, zie het lijsttrekkersreferendum in 1994. Zie Ineke van Gent.
Sap en Dibi zijn het inhoudelijk over alles eens, dus wat dat betreft valt er voor de leden helemaal niets te kiezen.
Dat Dibi zich kandidaat stelt moet dus wel betekenen dat hij vindt dat Sap gewoon niet geschikt is voor haar huidige baan. En dat hij van zichzelf denkt dat hij het beter zou doen: meer stemmen zou trekken, beter leiding zou geven enz. Anders is zijn kandidatuur zinloos en onverklaarbaar. Een politiek leider die prima functioneert wil je niet vervangen.
Dat hij bij K&VdB ingewikkeld zit te doen dat hij het lijsttrekkerschap “niet beter maar wel anders” zou aanpakken, dat maakt hem al bij voorbaat kansloos tegen de veel assertievere Sap.
Bij het CDA staan er toch ook 5 mensen tegenover Buma. Kunnen die niet met Buma in de fractie? En de jongens en meisjes van de PvdA? Samsom heeft het eerder al eens opgenomen (en verloren) tegen Mariette Hamer. Ook niks aan de hand.
Inhoudelijke verschillen zijn er inderdaad haast niet. Ondanks dat de kranten altijd spreken van een tweedeling, staat het verhaal van Groenlinks vrij stevig lijkt me. Er valt wel heel wat af te dingen op de leiderschapsstijl en de koers van de Partij. Sap is voor de nuance en het compromis en wil de partij een regering in helpen. Het lijkt dat Dibi wil vast houden aan de koers die GL 20 jaar lang gevaren heeft; agenderen. Ik neem aan dat dat vanuit de oppositie gebeurt, maar misschien is er wel een tussenweg mogelijk. Er is dus best wat te kiezen, zonder dat dat gezichtsverlies hoeft op te leveren voor de een of de ander.
Een ander verschil tussen de twee is dat Sap de focus legt op de sociaal-economische onderwerpen, terwijl Dibi erg sterk is op sociaal-cultureel vlak. Ik mis nog een kandidaat die zich op ecologisch vlak gaat profileren met een moderne duurzaamheids agenda.
Overigens mis ik bij beiden een overkoepelende visie die verder strekt dan het partijprogramma. Sap praat op alle onderwerpen Halsema na, Dibi heeft misschien iets meer een eigen verhaal maar dat is nog niet helemaal duidelijk, wie weet komt ie daar nog mee.
IK HOOR NET VIA DE TWITTERS DAT DE STEKKERDOOS EEN IDEE VAN TOFIK DIBI WAS!!$!! HET IS ALLEMAAL NOG ERGER DAN IK IN MIJN STOUTSTE DROMEN DURF TE FANTASEREN1!??
Gisteren erkende hij inderdaad op tv dat het zijn plannetje was, maar het stekkerdoos optreden zou volgens Dibi niet mislukt zijn als Sap het goed uitgevoerd had. Dat vond ik een vreemde opmerking, want zijn “weggeworpen stropdas” geste liet qua uitvoering ook wel wat te wensen over. Zelfs Claus deed die ondanks zijn Parkinson beter.
Timing is sowieso niet Tofik’s forte, als je bedenkt dat Sap net weer in de lift zit.
Bam! Zie daar een self inflicted political knock-out voor Dibi. Jammer, ik vond hem wel een frisse wind binnen GL.
Ranzig & gemakkelijk stukje. Iedere idioot kan dit.
Dank u. Ranzig & Gemakkelijk is my middly name.
Go Dibi Go. Met die waardeloze marokkaanse infiltrant Dibi aan kop wordt GroenLinks definitief een flop en dat is altijd een goeie zaak.
Tofik Dibi, misschien wel de beste Bam.
Toen Halsema haar vertrek aankondigde was daar al die Dibi die als een vroege Bleker elke gelegenheid aangreep om zijn kop op tv te krijgen. Na Sap was het twee weken stil maar daarna kwam hij weer stiekem, hier en daar.
En zoals alle Marokkanen leert hij niet van het verleden en lijdt hij aan zelfoverschatting dus probeert hij het nog een keer. Alleen is hij te licht voor een burgemeesterschap of zo, dus over een paar maanden horen we nooit meer iets van hem.
Behalve misschien als side-kick bij DWDD.
Burp!
Rutte: HA!
CDA: HUH?
Brinkman: HIK
Dat krijg je nou van die positieve discriminatie. Gaat zo’n jongen denken dat hij echt wat voorstelt. Sneu.
ESAD, Anton.
De realiteit doet af en toe pijn ik weet het.
DIAF.
Hoezo heeft Molovich nog geen column in de NRC-Next eigenlijk?