Ha! Dat zal ze leren! Ze moeten gewoon zelf hun ziekenhuiskosten betalen als ze weer strontlazerus binnen gebracht worden. Klaar, geregeld. Volgende plan.
Not. Nog even los van het feit dat dit arbitrair is, want waarom zou je dan niet zelf moeten betalen voor een botbreuk bij het sporten of voor longkanker als je na 1980 begonnen bent met roken?
Maar belangrijker nog, welk probleem los je hier eigenlijk mee op?
Heeft ook maar iemand de illusie dat de doelgroep (met name jongeren dus) er hun gedrag door zal aanpassen? Dat iemand zich na het tiende biertje gaat afvragen of hij niet beter kan stoppen want voor je het weet heb je een ziekenhuisrekening op de mat liggen? Dat het dan minder stoer is om jezelf klem te zuipen?
Denk toch eens na. Het enige wat ermee bereikt wordt is het omlaag brengen van de kosten van de verzekeraar.
Typisch weer een voorbeeld van symptoombestrijding.
Ja, je hebt makkelijk praten, hoor ik u roepen. En hoe komen we dan van dit probleem af, volgt daar op.
Daar heb ik geen pasklaar antwoord op. Maar wel een aantal handreikingen.
Lang lang geleden was het nog stoer en maatschappelijk acceptabel om met drank op achter het stuur te zitten. Tegenwoordig krijg je al vreemde blikken als je een tweede alcoholische consumptie terwijl duidelijk is dat je nog moet rijden. Nog niet overal, maar wel steeds vaker.
Wat heeft er voor gezorgd dat deze omslag is gekomen? Ergens hebben we gezamenlijk bedacht dat zoiets als rijden onder invloed toch “not cool” meer is.
En als we het dan toch over “not cool” hebben. Waarom lukt het een paar marketeers toch prima om ervoor te zorgen dat jongeren massaal bepaalde kleding wel “cool” vinden en andere kleding niet? Het moet op dezelfde manier toch ook mogelijk zijn om diezelfde jongeren te beïnvloeden en als long term trending topic #alcoholloser te krijgen?
Consequent gebruik van bepaalde beelden zoals ouders die kotsend over straat zwalken en zwetsend tegen hun partner aanhangen terwijl het speeksel in de rondte vliegt, zullen vast helpen het beeld te veranderen.
En een eenvoudig “oh?” op het juiste moment geuit als je merkt dat vrienden of kennissen hun kind op 12 jarige leeftijd ook al een glaasje wijn bij gelegenheden geven, zogenaamd omdat ze dan vast kunnen wennen, helpt ook. Blikken kunnen doden. Zoiets doe je je kind toch niet aan.
Vervolgens zetten we ook nog verplicht foto’s van kindermeppende alcoholische moeders verplicht op alle flessen drank.
Volgens mij moet het kunnen. Als we maar willen is alcohol onder jongeren over 10 jaar not done en vet uncool (of hoe ze dat tegenwoordig ook zeggen). Sterker nog, ook onder ouderen leeft dan het besef dat alleen alcohol met mate en op selecte momenten toch echt een stuk beter is.
En mochten er hier nog ouders meelezen die denken “ach, af en toe een glaasje drank kan toch geen kwaad voor mijn kids”, neem snel je verantwoordelijkheid en ga je eens serieus in de materie verdiepen. Je voert je kind toch ook geen cocaïne of chloor. Alcohol is gif, helaas met wat tijdelijke prettige bijwerkingen.
Reacties (17)
Ik maak ernstig bezwaar tegen de opmerking over ouders die hun twaalfjarige laten drinken. Het zijn juist degenen die dat niet doen die de problemen veroorzaken. Verbieden, verstoppen, “voor grote mensen” labelen – keer op keer is aangetoond dat dat allemaal alleen maar dient om iets interessanter te maken.
Ik dronk af en toe iets vanaf mijn twaalfde. Langzamerhand steeds meer, thuis, in vertrouwde omgeving. Met als gevolg dat ik als achttienjarige student helemaal de behoefte niet had om mijzelf klem te zuipen. Ik zag drank niet als een middel om zo snel mogelijk knetterbezopen te worden, maar als gezellig en lekker. Bovendien kon ik er tegen die tijd goed tegen, dus comazuipen zou niet eens meer te betalen zijn geweest.
Dat mag dan jouw persoonlijke ervaring zijn, er is aangetoond in verschillende onderzoeken (Trimbos) dat het beter is dat kinderen zo laat mogelijk met alcohol in aanraking komen. Juist kinderen die vroeg in een vertrouwde omgeving beginnen te drinken, gaan sneller meer drinken.
Er is een groot gebied tussen afkeuren en verbieden. Verbieden werkt averechts, maar dat wil niet zeggen dat je het als ouder goed moet vinden dat je kind op zijn twaalfde alcohol gebruikt. Dat is aantoonbaar schadelijk.
Is inderdaad ook een kwestie van opvoeden.
Hoeveel verbieden helpt hebben we kunnen zien tijdens de Drooglegging in de USA.
Ik denk weleens dat politici die willen verbieden, belangen hebben bij illegaliteit…
Lieve esgigt:
Als je de voorperiode weet van de drooglegging. Conservatieve ouders organisaties die politiek machtig werden en deze wetgeving konden doordrukken. Zie je dezelfde ouders wederom met sluitingstijden, leeftijdsverhoging voor kinderen, enz.
Belangen zijn werkgevers die geen dronken lui achter hun bureau’s willen zien. Of de drankfabrikanten en horeca die gladde aal liberaal als ze zijn tegen elke mogelijke wetgeving zijn. Of moreel geïnspireerde ouders, verzorgers, scholen en kerken.
Ten slotte de politici hebben niet zozeer belangen (persoonlijke slag slaan oke) , die moeten uitvoeren, wat ze worden ingefluisterd tijdens leuke reisjes, diners, bijeenkomsten, enz.
Coma zuipen is toevallig nu een trend die in het nieuws is, straks wat minder aandacht en gaan we het weer over drugsgebruik hebben, 12-jarige sexverslaafden, alleenstaande moeders onder de 21, gewelddadige huftertjes op de hoek van de straat en massaal schoolverlating zonder diploma. De jeugd krijg je nooit en de never helemaal in het gareel.
“‘Heeft ook maar iemand de illusie dat de doelgroep (met name jongeren dus) er hun gedrag door zal aanpassen?”
nou, killer onderbouwing zeg. ik zeg: gewoon uitproberen en zien wat het effect is. En gewoon een categorie sporten aanwijzen die men niet wil verzekeren, idem roken. Niks moralisme, keus is aan de gebruiker, face the consequences. simpel zat.
waarom zou je dan niet zelf moeten betalen voor een botbreuk bij het sporten of voor longkanker als je na 1980 begonnen bent met roken?
Of voor je VIP-behandeling na het buiten de piste skiën?
Inderdaad. Als het gaat om “eigen verantwoordelijkheid” en het toerekenen van kosten op basis van zo’n verantwoordelijkheid, dan moet je het wel in algemene termen zien te formuleren, en moet je niet op ad hoc basis bepaalde groepen aanpakken waar je toch al de pest aan hebt, want dat is onverenigbaar met welk juridisch of moreel systeem dan ook.
Dit laatste geldt trouwens voor alle maatregelen die men wil (laten) nemen, niet alleen voor dit soort (zuip)kwesties.
Juist!, en dan nu de kroeg in.
Hebben we wel een nieuwe kabinet nodig. De alcohol lobby zit vuistdiep bij de VVD in de aars. En die zullen negatieve reclame voor hun product niet dulden, die hebben liever ‘eigen verantwoodelijkheid’.
Lieden daadwerkelijk de rekening presenteren van hun onverantwoordelijke gedrag is niet erg populair zie ik. Maar leg eens uit waarom wij solidair zouden moeten blijven met malloten die keer op keer, willens en wetens veel te veel zuipen en als direct gevolg daarvan onze samenleving flinke schade berokkenen. Denk daarbij aan overlast, vernieling, geweldpleging, verkeersslachtoffers en in dit concrete geval een vermijdbaar beroep op zorg.
Mijn solidariteit gaat in ieder geval veel meer uit naar de artsen en verpleegkundige die de rotzooi mogen opruimen dan naar die kloio die willens en wetens veel te veel zuipt. Het idee zeker een serieuze discussie waart.
Maar waar ligt de grens. Als iemand 1 keer in de fout gaat en dan zichzelf (of anderen) het ziekenhuis inwerkt? Of als iemand aantoonbaar er niets van leert en het keer op keer doet.
En wat gaan we dan doen met mensen die willens en wetens slecht eten? Moeten ze dan maar zelf de behandeling voor hart- en vaatziekten betalen? Of de maagverkleining?
En wat te doen met mensen die te hard rijden, keer op keer. Moet zij ook maar altijd zelf alle schade betalen die ze daarmee (kunnen) veroorzaken?
Je hoeft ergens geen sympathie voor te hebben om toch te kunnen zien dat de “oplossing” niet per se de juiste is.
Ok, ok, tot 18 jaar gratis drank maar dan wel de ziektenkosten zelf betalen.
Laat ze maar eens beginnen om de comazuipers VERPLICHT een weekend mee te laten draaien in een eerste hulp, kunnen ze zien hoe het is om een kind van 13 te redden en wat voor impact het op de hulpverleners heeft.
Maar waar ligt de grens. Als iemand 1 keer in de fout gaat en dan zichzelf (of anderen) het ziekenhuis inwerkt? Of als iemand aantoonbaar er niets van leert en het keer op keer doet.
De vraag stellen is hem beantwoorden. Ik zeg na een keer.
Overigens slaan je vergelijkingen nergens op. In tegenstelling tot roken en longkanker, of sporten en botbreuken, is de relatie tussen comazuipen en daadwerkelijk (tijdelijk) in coma raken vrij duidelijk.
Zo lang hardrijders de ziekenhuiskosten van de mensen, die ze aan hebben gereden, niet 100% hoeven te betalen, hoeven mensen, die zichzelf schade berokkenen, die schade van mij ook niet te betalen.
En de relatie tussen de auto, die te hard reed, en de zwaargewonde voetganger of fietser is wel vrij duidelijk in ieder geval.
En laten we de werkgevers opdraaien voor alle kosten van de ziekte, wanneer die tijdens en door het werk veroorzaakt zijn? Nog niet, in ieder geval…
Ha!
http://www.nu.nl/gezondheid/2762376/studenten-imiteren-drankgebruik.html