Minister Schippers heeft er genoeg van. Al jarenlang stoppen voedingsfabrikanten teveel zout en vet in hun (bedoeld wordt “ons”) eten. En als het daarmee nu eens niet snel afgelopen is, komt er wetgeving om ze daartoe te dwingen. Opvallend krachtdadige taal van een kabinet dat wars zegt te zijn van betutteling.
Maar dat is niet het enige opmerkelijke aan deze boude taal. Wat in dit statement vooral opvalt, is de enorme suikervormige leegte in deze stoere taal, een selectieve blindheid die de Volkskrant, die vandaag over des ministers voornemen bericht, weliswaar niet geheel is ontgaan, maar waarbij opvalt dat het dagblad evenmin verder komt dan de constatering dat het vervangen van de zoetigheden bij het tienuurtje door fruit en het weghalen van de snoep- en frisdrankautomaten op scholen niet het gewenste effect sorteert.
En dat terwijl de minister ons de pap in de mond geeft. Want wat stoppen voedingsfabrikanten nog meer al jarenlang–en steeds meer–in ons eten? Ik ga uw intelligentie niet beledigen door het u verder nog uit te spellen.
Laat het duidelijk zijn: ik ben geen voorstander van dit soort wetgeving. Ik vind dat consumenten vooral in staat moeten worden gesteld om zélf afwegingen te maken. Niet door nietszeggende logootjes als “ik kies bewust”, maar door duidelijke etikettering waaruit ze zelf informatie kunnen halen. Dáár is iets te winnen, niet door selectief voedingsbestanddelen te gaan beperken.
En nu ik toch bezig ben: wat mij de laatste tijd vooral in toenemende mate zorgen baart, is de steeds verder gaande problematisering van ons eten in het algemeen. Het lijkt wel of de overheid en de door haar gesubsidieerde voorlichtingsinstanties erop uit zijn bij de bevolking een diep wantrouwen te doen wortelen tegen alles wat we eten.
De gevolgen blijven niet uit. Alleen al in de afgelopen 24 uur tekende ik temidden van de zoektermen die op Google worden ingetikt om op deze plek te belanden op: “tomaten ongezond”, “haring ongezond”, “brood ongezond”, “pindakaas ongezond”, “aardappelen ongezond”, “komkommer ongezond”, “melk ongezond” en “volle yoghurt ongezond”. Dat is echt schrikbarend veel. Ik ben heus niet zo’n oude zuurpruim die vindt dat vroeger alles beter was, maar ik maak me sterk dat we ons dit soort vragen vijftig jaar geleden niet stelden. En dat is maar goed ook, want eten is niet ongezond. Eten is nodig. Om gezond te blijven.
Reacties (13)
Ik heb een bekende met een eetprobleem. Eindelijk weten te overtuigen dat ze niet per definitie het nieuws moet geloven dat Nederland te dik is en dat al het vet slecht is, heeft ze gehoord dat zout slecht is. Na enkele maanden hiermee rekening houden toch maar eens een bloedonderzoek gedaan -> te laag natrium in het bloed… En dat net op het moment dat dit bericht naar buiten komt…
In plaats van bangmakerij (negatieve beeldvorming) kunnen ze beter aandacht besteden aan gebalanceerd eten (positieve beeldvorming) waarbij duidelijk wordt gemaakt dat vet en zout niet per definitie slecht zijn.
Pas op: Leven is dodelijk.
Eten is nodig. Om gezond te blijven.
Tuurlijk. Maar de regelgeving richt zicht vooral op kant-en-klaarmaaltijden en andere ‘lekker makkelijk’-producten, die tjok- en tjokvol zout zitten. Sommige van die producten koop ik domweg niet meer precies om die reden, en omdat ik geen zin heb om de hele avond aan de kraan te hangen (en dus ook de halve nacht op de WC zit om al het water er weer uit te laten lopen).
Wat mij betreft gaat die regelgeving eerder vandaag in dan over een jaar.
Ik neem op vrijdag altijd een pizza Napolitana, maar dan wel met een dubbele dosis ansjovis. Daarna drink ik een nacht lang iedereen onder tafel.
Als consumenten in staat moeten worden gesteld zelf afwegingen te maken, dan moet alle manipulatieve reclame worden verboden. Reclame doet voor de vrije keus wat propaganda doet voor het politiek bewustzijn. Zo hoorde ik gisteren een volwassene met droge ogen beweren dat een appel minder gezond is dan een softdrink. De hersenspoeling heeft inmiddels alle lagen van de bevolking bereikt.
hoe zit dat eigenlijk met smaakversterker E621 (vetsin – de ‘5e smaak’). Dat zit zo’n beetje in alles wat je niet zelf bereid tegenwoordig. Iemand zei me dat dat ook niet zo gezond is. En inderdaad staan er allerlei alarmerende berichten over op internet, maar die kan je soms met een korreltje zout nemen.
Ik stoor me eerder aan al het vetloze eten. Toegegeven, vele mensen kunnen wel wat kilo’s missen, maar ik moet het juist hebben van vet om nog een beetje op gewicht te blijven. Maar ja vetloze melk, yoghurt, sauzen en het wordt steeds lastiger om iets te vinden wat nog een beetje aanzet.
Zoals gezegd, beter om mensen op te voeden en zelf te laten kiezen. En een vetkleptax in het OV als je niet meer op je stoel past!
-edit Vetsjin ( mononatriumglutomaat, E621 ) wordt gelinkt aan zenuwziektes en schijnt verslavend te werken ( smaakversterker, zie alle A-merken ). Beide claims zijn volgens mij nooit echt hard gemaakt tenzij je een allergie ertegen hebt. Ik vermijdt het altijd wel, gewoon omdat het me stoort dat het overal in moet zonder reden. Irritanter echter zijn alle E-nummer tussen de 200-300 die van dierlijke afkomst kunnen zijn, als vegetarier. Ondertussen eet ik meestal merken die gewoon weinig kunstmatige meuk toevoegen ( zoals ketchup – tomaten, water, zout – klaar, mooi )
Ben je te mager, zorg dan vooral ook dat je genoeg eiwitten binnenkrijgt. Zeker omdat je zegt ook vegetariër te zijn. Als dat niet uit principe is, dan toch eens af en toe vlees/vis op het menu?
Of maak eens een eenmalige afspraak met een diëtist.
Wooot
ketchup met alleen tomaten, water en zout? Meeste ketchup is 45% suiker…
Je moet even zoeken, maar niet alle dus. En vooral niet merken van een van de grote twee ( Unilever / Proctor-gamble )
Of je gebruikt tomato frito in plaats van ketchup. Ketchup zonder suiker en azijn zou trouwens eigenlijk niet die naam mogen hebben.
Aserejé ja deje
Dejebe tu dejebe
Sebi unuova majabi
Ande bugui ande güididipi