Je kan er donder op zeggen dat als er weer eens wat schokkends gebeurt in het land dat een kamervraag nooit ver weg is. Vaak is dat goed, want zulke incidenten drukken ons met de neus op het feit dat sommige dingen landelijk niet zo heel goed zijn geregeld of domweg fout gaan. Maar dat kan ook doorslaan. Zo kan je er zo goed als vergif op innemen dat na een incident met allochtonen, hoe klein ook, de PVV haar kamervragen alweer klaar heeft. Hetzelfde gaat op voor de Partij voor de Dieren, ze zijn nooit te beroerd om lokaal dierenleed tot landelijk aandachtspunt te verheffen.
Recentelijk gebeurde het weer. Een homofobe verpleger weigerde een homoseksueel te helpen die met een gescheurde aorta in de sauna lag. De man stierf uiteindelijk, en misschien had adequaat optreden van de verpleger zijn dood kunnen voorkomen. Een schokkend verhaal, daar is iedereen het over eens.
En uiteraard kwamen de kamervragen, dit keer van GroenLinks. De partij wil weten of dit vaker voorkomt, en wat de minister eraan gaat doen om dat te voorkomen. Daarnaast vraagt de partij zich af of de broeder wel voldoende gestraft is of gaat worden.
Wat ík me dan altijd afvraag is wat met deze vragen bereikt zal worden. Het lijkt me duidelijk dat dit niet (veel) vaker voorkomt. Het klinkt misschien een beetje cru, maar in hoeveel situaties is het bij een hulpvraag zo duidelijk dat het om een homoseksuele man gaat? Daarnaast, als het ook in meer alledaagse situaties voor zou komen zouden we er al vaker van gehoord hebben.
Dus waar is hier de noodzaak om deze vragen te stellen? Of zit er voor GroenLinks, buiten de ongetwijfeld oprechte verontwaardiging, ook een publicitair winmomentje in? Zou mooi uitkomen, nietwaar?
Reacties (13)
Je kunt prima via vragen achterhalen of een incident een uiting is van een structureel probleem. De vraag is of betrokken ministers dat altijd weten. Aandacht vragen via vragen is ook niet per sé verkeerd: natuurlijk levert het publiciteit op, maar dat is dan wel voor een onderwerp waar je vanuit je politieke visie aandacht voor wilt hebben. Het is te makkelijk om te zeggen dat het alleen maar is om de pers te halen. Je wilt als politicus de pers halen, omdat je maatschappelijke kwesties op wilt lossen of aan de kaak wilt stellen.
Ik vind dit incident ernsitg genoeg – en ruim voldoende gedocumenteerd – om er vragen over te stellen. Beetje jammer dat in de reacties op de GK-site de moslims er meteen weer bij worden gehaald, terwijl die er helemaal niets mee te maken hebben.
Ja, Joost. Het lijkt haast wel een soort denial of service aanval op de kernactiviteiten van de kamer!
Mag dat tegenwoordig? Dan ga ik het ook doen!
En dat is dan misschien toch weer iets voor een kamervraag.
In zekere zin is dit ook een geval van weinig begrip hebben voor statistiek. Incidenten zijn precies dat, incidenten. Het is niet nodig voor elk incident een kamervraag te stellen of een motie in te dienen. Structurele problemen moeten natuurlijk wel gevonden worden, maar ik betwijfel of een kamervraag naar een incident dan helpt. Het zou wat mij betreft goed zijn als de 2e kamer zich meer bezig zou houden met langere termijn politiek. Helaas is kamervragen stellen inderdaad een relatief makkelijke manier van publiciteit genereren.
Even voor de context: de schriftelijke vraag is relatief het meest lichte middel dat parlementariërs ter beschikking hebben. Daarnaast zijn er de mondelinge vragen, de interpellaties, het initiatiefvoorstel en het recht van enquete. Het is dus ook niet zo gek dat juist voor incidenten die in de actualiteit spelen dit middel wordt ingezet. Ik zou de toename van het aantal schriftelijke vragen wel eens willen zien afgezet tegen de toename van de omvang van de media. Volgens mij valt het dan weer reuze mee.
En wat heeft de groei van de media dan te maken met het aantal kamervragen? Als die correlatie er wel is, kun je stellen dat Kamervragen misbruikt worden voor media aandacht.
Dat is natuurlijk onvermijdelijk, maar toch ook onwenselijk. In elk geval is het geen argument om de stijgingen mee te bagatelliseren.
De vragen die door GL gesteld zijn, zijn niet alleen vragen om mediaandacht te krijgen. Dan zou GL al wel dezelfde dag kort een aantal vragen hebben gesteld. De vragen die ze gesteld hebben, gaan niet alleen over dit incident, maar over discriminatie bij het verlenen van acute zorg. GL heeft het dus breder getrokken.
Vinden jullie het niet opvallend dat de PVV helemaal nog niet gereageerd heeft?
Toch kun je je best afvragen of deze vragen tot iets nuttigs kunnen leiden. Het antwoord op vraag 6 lijkt me vrij simpel: de bestaande discriminatiewetgeving lijkt me adequaat om dit te laten bestraffen. Ik betwijfel eigenlijk niet dat de betreffende man door zijn werkgever bestraft zal worden. Of hij ook vervolgt gaat worden hangt in principe af van het OM en is niet aan de kamer.
Het lijkt me dus niet dat de vragen van GL hier specifieks iets zullen veranderen. Natuurlijk heeft een kamerlid het recht om nadere informatie te vragen, maar het lijkt mij toch dat het hier wel heel erg om een incident gaat. Wil GroenLinks werkelijk dat op grond van 1 incident er een uitgebreid onderzoek wordt gedaan naar mogelijkie dicriminatie bij ambulancediensten?
Ben ik te cynisch als ik denk dat GroenLinks gewoon een keer D66 wilde voor zijn in het opeisen van de kampioenstitel homorechtenverdedigen?
Net als GL, vind ik het een serieus incident en ik hoop dat die verpleger bestraft wordt, maar ik vraag me af of het noodzakelijk is zo’n onderwerp zo te escaleren aan de hand van een incident. Ik zou eerder hopen dat GL zelf een ondezoek zou uitvoeren om achter te komen of er een systematisch patroon achter zo’n incident zit voor dat zij een kamervraag stellen. Het is natuurlijk makkelijker om het meteen te escaleren want dan hoef je niet zelf de onderzoek uit te voeren en bekostigen en je vergroot je mediaaandacht. Je kunt overal aan twijfelen maar het is ook niet de bedoeling dat het lange termijn politiekdebaat opgeofferd wordt om alleen maar incidenten te behandelen.
Dus ik zou een voorstander zijn van een voorstel dat een kamervraag gebaseerd moeten zijn op een eigen onderzoek die aanwijst dat een systematisch probleem bestaat. Anders kun je, bij wijze van spreken, een kamervraag stellen aan de hand van elke krantbericht.
Het lijkt me nogal bizar hulp te weigeren door een verpleger die notabene in een ambulance naar het geval wordt gestuurd. En uit de berichtgeving krijg ik de indruk dat het niet de eerste keer is, want het toverwoord voor homo is kennelijk voldoende voor de hulpcentrale. Dat het slachtoffer later overlijdt is een minpuntje, jammer toch en kan worden afgedaan met een disciplinair strafje….
Wat er met vragen mis is? Weinig tot niks, dat ze soms beroerd gesteld worden heeft meer te maken met het geringe niveau van de gemiddelde politicus dan met het stellen van vragen zelf. Je kan natuurlijk overal kritiek op hebben, helemaal als je in je verhaaltje ook nog een paar sneren kwijt kan, maar ook dat doet geen afbreuk aan het recht vragen te stellen.
Vooral in dictaturen en aanverwante systemen hebben ze een hekel aan het stellen van vragen. Helemaal als die vragen niet geregisseerd zijn. Het liefst hoort men daar vragen naar de bekende weg, die dan ook voortvarend beantwoord kunnen worden.
De vooronderstelling dat er iets mankeert aan schriftelijke vragen op basis van een media-artikel is weinig flatteus voor de media. Los daarvan vind ik dat het recht van volksvertegenwoordigers op het stellen van schriftelijke vragen niet mag worden ingeperkt.
Ik stel nergens voor dat dat inperken nodig is. Maar wat ik wel vind is dat politici bij zichzelf te rade moeten waarom ze die vragen stellen, en of het niet wat minder kan.
Zei ik dat nou echt? *proest*
Vragen worden tegenwoordig niet meer gebruikt om daadwerkelijk vragen te stellen, maar om jezelf te profileren. Het gaat niet eens om het antwoord, het gaat erom dat je een vraag hebt gesteld.
Wat Hoost zegt. Vragen zouden moeten leiden tot politieke activiteit, niet die activiteit uitsluitend moeten zijn. Mijn SP kan daar overigens ook wat van.
de verpleger is 2 maanden geschorst of dit afdoende straf is kan ik niet inschatten. een PP kan een incident gebruiken om een probleem aan de orde te stellen. het betekent wel wat zoekwerk, dus niet alleen een krantartikel lezen en dan maar vragen stellen. maar even bij een aantal instellingen navraag doen of dergelijke incidenten voorkomen, hoe is houding van verplegende personeel tov homos, zijn rechtlijnen voor aanpakken van het probleem enz. het hoeft geen diepgravende onderzoek te zijn die een PP als GL niet kan (laten) uitvoeren. maar moet genoeg gegevens zijn om verandering van beleid te bewerkstelligen. anders kost het alleen maar tijd van ambtenaren